Πόσο άσχημη είναι η ζωή στις ΗΠΑ ?

[hellegennes]

Όμως οι πιο πολλές διαδρομές κάτω των 5 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο σε αμερικάνικες πόλεις είναι έτσι κι αλλιώς κάπου κοντά στα 4-5 χιλιόμετρα λόγω μεγάλων αποστάσεων.

Ό,τι πεις.

[TOR]

Όμως οι πιο πολλές διαδρομές κάτω των 5 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο σε αμερικάνικες πόλεις είναι έτσι κι αλλιώς κάπου κοντά στα 4-5 χιλιόμετρα λόγω μεγάλων αποστάσεων.

Ό,τι πεις.

Πόσο ρεζιλίκι να αντέξεις κι εσύ, ξερόλα και μετρ (μόνο ) στο μοντάζ παραθέσεων; Έλα όμως που άργησες να παρατήσεις την κουβέντα και ήδη έχεις γίνει ρόμπα...
Αφού λοιπόν έγινες που έγινες ρεζίλι, δε μου λες και πού στην Αθήνα έπρεπε να βάλω τα σημεία έναρξης και τερματισμού της διαδρομής των 5 χιλιομέτρων (σου κάνω και έκπτωση στα 3 χιλιόμετρα για να μη φωνάζεις) για να μείνεις ικανοποιημένος;
Π.χ. αν ένας φοιτητής του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών που μένει στη Σόλωνος δεν πηγαίνει Ζωγράφου περπατώντας, είναι παχύδερμο Αμερικανάκι και όχι γνήσιος Ευρωπαίος;

[hellegennes]

Είπαμε, τα στατιστικά κάνουν λάθος, τα ξέρεις εσύ καλύτερα, γιατί γνώρισες τον Τζον, τον Μίλτον και τον Φρεντ από κοντά και έχεις σφαιρική άποψη.

[EKPLIKTIKOS]

Ο Κλάρκσον χρησιμοποιεί τη λέξη «everybody» προφανώς για να κάνει χαβαλέ αναπαράγοντας στερεότυπα και προβοκάροντας στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής.

Ναι, γενικά αυτό κάνει με όλους τους λαούς

Πχ δες αυτό για την Ολλανδία



Αλλά έχουν μια δόση αλήθειας τα στερεότυπα του, γι αυτό είναι κ τόσο επιτυχημένα.

[Dwarven Blacksmith]

[dna replication]

παρα τις φημες και τα trends

[killzone]

[Dwarven Blacksmith]

Επειδή δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι,να πόσο άσχημη είναι η ζωή στις ΗΠΑ για ένα πάντα.

[Baldur]

SpoilerShow

Να γράψω κι εγώ το σεντόνι μου μιας κι έχω μεταναστεύσει στις ΗΠΑ εδώ και κάποια χρόνια και, αν και μου λείπει η Ελλάδα σε πολλά, αγαπώ και σέβομαι τη χώρα που με φιλοξενεί. Είδα τον τίτλο του νήματος, το οποίο και με παρακίνησε να κάνω τις παρακάτω σκέψεις:

- Οι πόλεις τους, πλην βαριά μιας δεκάδας, άντε δεκαπεντάδας, δεν είναι ούτε κατ' ελάχιστο περπατήσιμες. Ειδικά αν βγεις από τις ακτές (NYC, DC, Boston, Philly, SF, Portland) και κάποιες βασικές μεγαλουπόλεις (Σικάγο), η πολεοδομία είναι για να βγάλεις τα μάτια σου. Urban sprawl να χορτάσει κι ο πιο αδηφάγος χρήστης μηχανοκίνητων. Ειδικά στο Νότο το αυτοκίνητο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Δυστυχώς το lobby των αεροπορικών υπερίσχυσε του αντίστοιχου των σιδηροδρόμων, με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι αυτοκίνητο για τις καθημερινές αποστάσεις και αεροπλάνο για τις μακρινότερες.


- Βασική αιτία αυτού είναι η δυσθεώρητα υψηλή "άπλα" που έχει όλη η χώρα και η ήπειρος εν γένει. Κυριολεκτώ: η χώρα είναι αδιανόητα αχανής. Πρέπει να το δει κάποιος, για να το χωρέσει πλήρως ο νους. Μπορείς να οδηγάς για ώρες και να βλέπεις παρθένα λιβάδια και πεδιάδες γεμάτες καλαμπόκι και σιτάρι όσο φτάνει το μάτι, το τοπίο να μην αλλάζει στο ελάχιστο, ο ορίζοντας να σπάει μόνο από τις περιστασιακές ριζοσπαστικού προτεσταντικού ρυθμού διαφημιστικές πινακίδες ("Jesus Loves You") και το πλήρως απαραίτητο κράμα φαστφουντοβενζινάδικου. Ακόμα θυμάμαι τα μούτρα φίλων από Ελλάδα όταν τους είπα πως το LA είναι 36 ώρες οδήγηση από εκεί που μένω.


- Το παραπάνω επηρεάζει βαθιά τον ψυχισμό του μέσου Αμερικάνου. Διαβάζουμε για το rugged individualism αυτής της χώρας και τον εθνικό μύθο τους, το manifest destiny, αλλά ακόμα και σήμερα αυτό αποτελεί μέρος της ταυτότητάς τους. Για να το πω πιο λιανά, η αξιοζήλευτη αυτοπεποίθηση που έχουν ως λαός, που φαίνεται από απλά πράγματα όπως το πώς αγκάλιασαν την κούρσα για το φεγγάρι έως το πόσο γουστάρουν μαρκετίστικα σλόγκαν όπως το anything is possible του Kevin Garnett και τις underdog ταινίες, πηγάζει από τις ευκαιρίες που δίνει αυτή η χώρα. Όλα είναι εφικτά, τίποτα δεν είναι εκτός ονείρων.


- Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί μια αίσθηση ελευθερίας που προσωπικά δεν έχω βιώσει πουθενά αλλού στον κόσμο. Σε πρώτη ανάγνωση δεν τους ενδιαφέρει ποιος ήσουν από 'κει που ήρθες ούτε τι χρώμα έχεις, μπορείς να βγάλεις δουλειά; Κομπλέ. Δεν μπορείς; Δρόμο. Στον αντίποδα αυτού και χάρη σε αυτές ακριβώς τις ευκαιρίες οι Αμερικάνοι είναι αμείλικτοι. Δεν τους συγκινεί η καρμιριά, απεχθάνονται τις δικαιολογίες και είναι τρομερά φιλόδοξοι. Αυτό αποτυπώνεται στη συμπεριφορά τους σε όσους η ζωή μοίρασε χειρότερο χαρτί (π.χ. άστεγοι). Δεν είναι σπάνιο να ακούσεις να σου λένε "sure, their situation sucks, but if they really wanted to change it, they could!". Ένα έθνος που χτίστηκε στις απερίγραπτες θυσίες των μεταναστών που το οικοδόμησαν δεν συγκινείται από κλάψα και αυτολύπηση.


- Αποτέλεσμα του παραπάνω είναι πως για τους Αμερικάνους είναι πρώτιστης σημασίας το net worth, για να σχηματίσουν πλήρη άποψη για εσένα. Είναι βαθιά υλιστές κι αυτό το βλέπεις από το πώς μέχρι και οι πιο χρηματοοικονομικά αναλφάβητοι χειρίζονται στα δάχτυλα έννοιες όπως: τα κουπόνια, τα loyalty προγράμματα των πιστωτικών (λατρεύουν να μιλάνε για τις πιστωτικές), deals στα σουπερμάρκετ. Δεν είναι καθόλου τυχαία πως η δεύτερη ερώτηση που θα σε ρωτήσουν μόλις σε γνωρίσουν είναι "what do you do?", για να σε βάλουν σ' ένα καλούπι (τι κάνεις --> πόσα βγάζεις --> τι αμάξι/σπίτι θα έπρεπε να έχεις κι αν όντως το έχεις).


- Με κίνδυνο να ακουστώ ο κλασικός σνομπ Ευρωπαίος, ο μέσος Αμερικάνος είναι πραγματικά πολιτισμικά απαίδευτος. Η ζωή ενός μέσου 30άρη άντρα αποτελείται από συζητήσεις πέρι $$$, παρακολούθηση αγώνων των ομάδων του (τρέχει κάποιο σπορ ΟΛΗ τη χρονιά, με σειρά δημοφιλίας: football, baseball/basketball, hockey) και πιοτό. Η αντίστοιχη των γυναικών είναι ρούχα, social media και να τις κερνάνε μόρτηδες στα μπαρ.


- Η κοινωνία τους είναι το πιο περίεργο κράμα προοδευτικότητας και συντηρητισμού που υπάρχει. Έχουν δίκιο όσοι μιλάνε για 2-3-5 "Αμερικές" κι όχι μια μονοκόμματη. Η θρησκεία παίζει ακόμη μεγάλο ρόλο στις ζωές τους (π.χ. οι εκκλησίες της Κυριακές είναι γεμάτες από οικογένειες έως νέους επαγγελματίες) και ζητήματα όπως οι αμβλώσεις έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθεμέρα τους.


- Όπως είπα η χώρα είναι τεράστια. Αυτό επιτρέπει στον καθένα (το εννοώ) να βρει το niche του: σου αρέσει ο κοσμοπολιτισμός και θες να 'σαι μέσα στα πράγματα; Το 'χεις (NYC). Θες να βρεις ηρεμία από τα πάντα και να το ζήσεις καουμπόης; Άνετα (Texas). Παραλίες και γκλαμουριά; Miami. Βουνά να χορτάσεις σκι και σαλέ; Colorado. Υπέροχα καλοκαίρια και ασυγχώρητοι χειμώνες; Σικάγο. Χίππηδες; Τράβα στην πολιτεία της Washington. Θες κάτι πιο ευρωπαϊκό; Boston. κ.λπ κ.λπ.


- Η χώρα είναι η επιτομή της αφθονίας. Ο Αμερικάνος είναι πρωτίστως καταναλωτής κι έπειτα πολίτης. Κάπου είχα διαβάσει ένα εύστοχο σχόλιο πως μόνο τα πραγματικά φτωχά έθνη ασχολούνται με την πολιτική και κάθε μου επίσκεψη στις ΗΠΑ και στην Ελβετία το επιβεβαιώνει αυτό. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην πτωχότερη αμερικάνικη πολιτεία (Mississippi) είναι υψηλότερο του αντίστοιχου της Γαλλίας. Προφανώς ο Γάλλος ζει καλύτερα (αυτό είναι άλλη συζήτηση), απλά δίνω τη σύγκριση για να γίνει πιο σαφές το point μου.


- Η διατροφή τους, αν και ευτυχώς έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, είναι ακόμη εκτρωματική. Είναι μεγαλόσωμοι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της εμμονής τους στο ντοπαρισμένο κοτόπουλο και των γιγαντιαίων τους μερίδων. "I have to get my money's worth" θα σου πουν επανειλημμένως. Σπάνια μαγειρεύουν σπίτι κι ακόμη σπανιότερα τρώνε οικογενειακώς ή με παρέα. Το φαινόμενο του solo dining είναι απόλυτα φυσιολογικό και δεν σηκώνει βλέμματα.


Έχω πολλά ακόμα να γράψω, αλλά δεν θέλω να σας spamάρω. Συμπερασματικά θα πω πως η χώρα μας παρέχει πράγματα, τα οποία δεν τα βρίσκεις εδώ και είναι game changers (π.χ. κλίμα, ρυθμοί ζωής, κουζίνα). Δυστυχώς οι παθογένειες (π.χ. υποδομές, σεβασμός στο δημόσιο χώρο, κουτοπονηριά και "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα") είναι αρκετές, για να χαλάσουν αυτό το πακέτο. Αναμφισβήτητα αν το οικονομικό δεν είναι θέμα, Ελλάδα > ΗΠΑ. Αν όμως θέλεις να εξελιχθείς, να ανταμειφθούν οι κόποι σου, να αναγνωριστεί το έργο σου κι όχι πρωτίστως η δημοφιλία του επώνυμού σου και οι διασυνδέσεις σου, ΗΠΑ > Ελλάδα.

Συμφωνούμε σχεδόν σε όλα. Πού βρίσκεσαι (αν επιτρέπεται);

Ειμαι στη γυρα, εχω ζησει σχετικα μεγαλα διαστηματα σε NC, TN, FL, NY. Δυστυχως δεν εχω εντρυφησει στη ζωη (και τη φυση!) της Δυτικης Ακτης, αλλα one can hope.

[Bill Hicks]

Επειδή δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι,να πόσο άσχημη είναι η ζωή στις ΗΠΑ για ένα πάντα.

SpoilerShow

easy on the propapanda, ρε συ Wong


In February, a Chinese expert group arrived at the Memphis Zoo to check Ya Ya's health. According to their evaluation, a skin disease caused hair loss in Ya Ya, but she had a good appetite, normal excrement, and stable weight.

additional photos from Ya Ya's farewell party on April 8 2023

Memphis Zoo bids farewell to panda ahead of return to China




and the video of her lovely enclosure in China, where you got the screenshot from


https://www.bilibili.com/video/BV1kV411 ... e_video.13

[Dwarven Blacksmith]

Επειδή δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι,να πόσο άσχημη είναι η ζωή στις ΗΠΑ για ένα πάντα.

SpoilerShow

easy on the propapanda, ρε συ Wong


In February, a Chinese expert group arrived at the Memphis Zoo to check Ya Ya's health. According to their evaluation, a skin disease caused hair loss in Ya Ya, but she had a good appetite, normal excrement, and stable weight.

additional photos from Ya Ya's farewell party on April 8 2023

Memphis Zoo bids farewell to panda ahead of return to China




and the video of her lovely enclosure in China, where you got the screenshot from


https://www.bilibili.com/video/BV1kV411 ... e_video.13

Μια χαρά ήταν δηλαδή, έτυχε να θεραπευτεί τώρα το skin condition.

[Chilloutbuddy]

τι το ταίζανε το ζωντανό; πατάτες απ'τα μακντόναλντζ;

[Bill Hicks]

Μια χαρά ήταν δηλαδή, έτυχε να θεραπευτεί τώρα το skin condition.

πού το είδες ότι θεραπεύθηκε; το είπαν οι "netizens" στο globaltimes;

"Just one month after she returned to China, Ya Ya is completely different from how she looked at the Memphis Zoo. We hope that Ya Ya can take a good rest, eat more fresh bamboo and have a wonderful life ahead," another netizen posted.

όπως έφυγε απ'το Μέμφις

https://apnews.com/article/panda-memphi ... d0c4e7dd81

έτσι έφτασε στο Πεκίνο μετά από ένα μήνα καραντίνα

https://usa.chinadaily.com.cn/a/202305/ ... d57a9.html

μάλλον βιάστηκε να αναλάβει το υπουργείο προπαπάντας, εκτός κι αν την ωφέλησε η καραντίνα.

[Chilloutbuddy]

Yπάρχει μία μικρή πόλη που οι Αμερικάνοι τη χτίσανε με απόλυτη προτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και έχει πλήρες δίκτυο με τρένα, λεωφορεία, φέρι, ακόμα και τελεφερίκ.
Ξέρετε ποιά;

SpoilerShow

Η Disneyworld

[TOR]

Είπαμε, τα στατιστικά κάνουν λάθος, τα ξέρεις εσύ καλύτερα, γιατί γνώρισες τον Τζον, τον Μίλτον και τον Φρεντ από κοντά και έχεις σφαιρική άποψη.

Σου έχω απαντήσει για τα στατιστικά πολλές φορές, αλλά συνεχίζεις να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις... Άμα θέλεις να συνεχίσεις να ρεζιλεύεσαι, με γεια σου και χαρά σου.