Η διαφθορά των εταιρικών μέσων ενημέρωσης από τον Ομπάμα – Ηθικό Σημείο Καμπής.
Η συνεχής συγκάλυψη του Μπάιντεν από τα μέσα ενημέρωσης, από την κατάσταση της υγείας του μέχρι την αποσιώπηση της διαφθοράς της οικογένειας Μπάιντεν από το FBI και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ήταν μόνο η συνέχεια της απώλειας της δημοσιογραφικής τους ψυχής από τον Ομπάμα. Ο εξοβελισμός δύο βετεράνων, καταξιωμένων γυναικών δημοσιογράφων στο
CBS και το
NBC που προσπάθησαν να πράξουν το δημοσιογραφικά δεοντολογικό και να πουν την αλήθεια για τα ψέματα του Ομπάμα είναι εμβληματικά επεισόδια για το πώς τα ΜΜΕ έχασαν την ίδια τους την ψυχή και την εμπιστοσύνη του κοινού λόγω της μέθης και της τελικής συμπαιγνίας τους με τον Ομπάμα.
Η πρώτη ήταν η Lisa Meyers, η πολύ αξιόλογη ερευνητική δημοσιογράφος του
NBC που βρήκε στοιχεία ότι η κυβέρνηση Ομπάμα γνώριζε ότι παραπλανούσε το κοινό σχετικά με το Obamacare. Αντί να στηρίξει τη δημοσιογράφο του και να δημοσιεύσει την ιστορία-βόμβα, το
NBC την έκλεισε, με αποτέλεσμα η Meyers να δημοσιεύσει την ιστορία στην προσωπική της σελίδα στο
Facebook και να αποχωρήσει από το
NBC.
Η δεύτερη περίπτωση ήταν αυτή της Sharyl Attkisson, μιας βετεράνου του CBS με 20 χρόνια παρουσίας, η οποία ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα να αποκαλύψει τα ψέματα της κυβέρνησης Ομπάμα σχετικά με το σκάνδαλο της Βεγγάζης. Τα στελέχη του
CBS εμπόδισαν επανειλημμένα την Attkisson να καλύψει την ιστορία, προκειμένου να προστατεύσουν τον Ομπάμα από την κριτική ενόψει των εκλογών του 2012.
Ενώ η ακροαριστερή πολιτική παράδοση από την οποία αναδύθηκε ο Ομπάμα μιλούσε πάντα για το πώς το περιστατικό στον Κόλπο του Τονκίν ήταν το πιο τολμηρό ψέμα που ειπώθηκε ποτέ στον αμερικανικό λαό, η Attkisson αναγνώρισε ότι ο Ομπάμα και οι κορυφαίοι υπασπιστές του είχαν ενορχηστρώσει ένα ακόμη πιο κατάφωρο ψέμα στο σκάνδαλο της Βεγγάζης και, ακόμη χειρότερα, είχαν βάλει τα μέσα ενημέρωσης να το υποστηρίξουν. Τελικά, η Attkisson αναγκάστηκε να αποχωρήσει εντελώς από το
CBS για το έγκλημα της αναφοράς της αλήθειας για τη διαφθορά και την ανεντιμότητα των Δημοκρατικών.
Ενώ πολλοί σχολιαστές έχουν παρακολουθήσει την απώλεια της αντικειμενικότητας στη δημοσιογραφία κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Τζορτζ Μπους, ο Ομπάμα ήταν αυτός που αποτέλεσε τον τελικό πειρασμό για τις ελίτ των μέσων ενημέρωσης να αγκαλιάσουν πλήρως την κάλυψη ενός προέδρου που της άρεσε, όταν αυτός και η κυβέρνησή του εξαπάτησαν σκόπιμα τον αμερικανικό λαό σε βασικές κοινωνικές νομοθεσίες και σε μια εξωτερική κρίση.
Η οπλοποίηση της διοίκησης από τον Ομπάμα.
Μαζί με το δικαίωμα στο ψέμα, ο Ομπάμα ενέκρινε το δικαίωμα μιας διοικήσεως να οπλοποιεί την κυβέρνηση εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων.
Ενώ η οπλοποίηση του FBI κατά του τότε υποψηφίου Τραμπ είναι ίσως το πιο κατάφωρο, δεν είναι καθόλου το μόνο παράδειγμα Ομπάμα που χρησιμοποιεί κυβερνητικές υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους για να στοχοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σε ένα άλλο γνωστό παράδειγμα, ο Ομπάμα απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η IRS στοχοποιούσε συντηρητικούς ως “εξωφρενικές”.
Αλλά αφού μια έρευνα του Κογκρέσου αποκάλυψε σαφείς αποδείξεις για το αντίθετο, ο Ομπάμα άφησε την αρχιτέκτονα του σκανδάλου, Λόις Λέρνερ, να ξεφύγει. Αυτό σηματοδότησε στους κυβερνητικούς γραφειοκράτες του Βαθέος Κράτους ότι είχαν πλέον μια ελεύθερη άδεια από τους Δημοκρατικούς να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των αξιωμάτων τους για να στοχοποιήσουν τους Ρεπουμπλικάνους.
Το πρόσωπο στο Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ομπάμα που ήταν επιφορτισμένο με τη δίωξη των στόχων που εντόπισε η Λέρνερ δεν ήταν άλλο από τον Τζακ Σμιθ – τον ίδιο Τζακ Σμιθ που τώρα ηγείται της δίωξης του Προέδρου Τραμπ από το Υπουργείο Δικαιοσύνης του Μπάιντεν.
Το σκάνδαλο της Λόις Λέρνερ κατέστησε επίσης δυνατή την απάτη της Ρωσίας. Όπως διαπίστωσε η 306σέλιδη έκθεση Durham, δεν υπήρξε ποτέ κανένας νόμιμος λόγος για να ξεκινήσει το FBI την έρευνά του σχετικά με τις υποτιθέμενες διασυνδέσεις μεταξύ της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ το 2016 και ρωσικών οντοτήτων. Όλα είχαν πολιτικά κίνητρα.
Το FBI και το Υπουργείο Δικαιοσύνης “απέτυχαν να διατηρήσουν την αποστολή τους για αυστηρή πίστη στον νόμο”, κατέληξε η έκθεση – μια διαπίστωση που ήταν ήδη προφανής σε κάθε αντικειμενικό παρατηρητή, αλλά παρ’ όλα αυτά δικαίωσε περαιτέρω τις ανησυχίες των Ρεπουμπλικανών για την οπλοποίηση των κυβερνητικών υπηρεσιών εναντίον των συντηρητικών και του Ντόναλντ Τραμπ ειδικότερα.
Ένα από τα κύρια πρόσωπα που ήταν υπεύθυνα για τη διάπραξη της φάρσας της Ρωσίας, διαπίστωσε η έκθεση, δεν ήταν άλλο από τον Πρόεδρο Ομπάμα.
Σύμφωνα με τη σελίδα 81 της έκθεσης, “στα τέλη Ιουλίου 2016, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών απέκτησαν εικόνα της ανάλυσης των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, σύμφωνα με την οποία η υποψήφια για την προεδρία των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον είχε εγκρίνει ένα σχέδιο εκστρατείας για την πρόκληση σκανδάλου κατά του υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, συνδέοντάς τον με τον Πούτιν και την παραβίαση της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών από τους Ρώσους”.
Στη συνέχεια, όπως αναφέρεται στις χειρόγραφες σημειώσεις του, ο πρώην διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν ενημέρωσε τον Ομπάμα, τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν και “άλλους ανώτερους αξιωματούχους εθνικής ασφάλειας” για το υποτιθέμενο σχέδιο. Αυτή η ενημέρωση περιελάμβανε στοιχεία για την “έγκριση από τη Χίλαρι Κλίντον στις 26 Ιουλίου 2016 μιας πρότασης ενός από τους συμβούλους της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής για τη δυσφήμιση του Ντόναλντ Τραμπ με την αναμόχλευση ενός σκανδάλου που ισχυριζόταν ανάμιξη από τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας”.
Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ η Κλίντον αντιμετώπιζε τις επιπτώσεις του δικού της πολύ πραγματικού σκανδάλου που προερχόταν από την κακή χρήση των ιδιωτικών διακομιστών ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έκανε όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών. Σε μια άλλη κατάφωρη κατάχρηση εξουσίας, αποκαλύφθηκε αργότερα ότι ο τότε γενικός σύμβουλος του FBI Τζέιμς Μπέικερ, ο οποίος αρχικά πίστευε ότι η Κλίντον άξιζε ποινικές κατηγορίες το 2016, μεταπείστηκε “αρκετά αργά στη διαδικασία”.
Η έκθεση Durham, με άλλα λόγια, επιβεβαιώνει ότι ο Ομπάμα γνώριζε για το βρώμικο τέχνασμα της Κλίντον, αλλά συνωμότησε με τους κορυφαίους υπολοχαγούς του για να πουλήσουν αυτή τη μαζική απάτη στον αμερικανικό λαό μέσω των πειθήνιων mainstream μέσων ενημέρωσης. Επιπλέον, ο Ομπάμα έστειλε τον Κλάπερ, τον Μπρέναν και άλλους αξιωματούχους να τροφοδοτήσουν τα ψέματα της εκστρατείας της Κλίντον μέσω δεκάδων τηλεοπτικών εμφανίσεων.
Ενώ ο Ομπάμα πιθανότατα τα έκανε όλα αυτά για να βλάψει τον Τραμπ και να βοηθήσει την Κλίντον να ξεπεράσει την κορυφή, πιθανότατα τα έκανε και για να προστατεύσει τη δική του εικόνα – μια προσπάθεια που τώρα έχει γυρίσει μπούμερανγκ με θεαματικό τρόπο.
Ακόμα και όταν ο Τραμπ ξεπέρασε αυτή την κατάφωρη απόπειρα νοθείας των εκλογών εναντίον του και κέρδισε, ο Ομπάμα παρέμεινε σιωπηλός. Αναγνωρίζοντας ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει και είχε χάσει, ο Ομπάμα θα μπορούσε να πει την αλήθεια, έστω και σε βάρος της αξιοπιστίας και της δημόσιας εικόνας του.
Αντ’ αυτού, διπλασίασε τα λόγια του. Τον Δεκέμβριο του 2016, ο Ομπάμα απέλασε 35 Ρώσους διπλωμάτες σε μια προφανή προσπάθεια να διατηρήσει ζωντανή την φάρσα.
Αφού έφυγε από το αξίωμά του, ο Ομπάμα συνέχισε να μην λέει τίποτα, καθώς τα μέσα ενημέρωσης και οι γραφειοκράτες του Βαθέος Κράτους παρενοχλούσαν τον διάδοχό του και διαιώνιζαν μια αφήγηση που ο Ομπάμα γνώριζε ότι ήταν ψέμα. Ενώ η πρόθεση ήταν να πλήξει πολιτικά τον Τραμπ, ο Ομπάμα, ως πρώην πρόεδρος, γνώριζε καλύτερα από τον καθένα πόσο επιζήμια θα ήταν η φάρσα της Ρωσίας για τη χώρα και τον κόσμο.
Τώρα, το κοινό βλέπει και πάλι αποχρώσεις της απάτης και της διαφθοράς του Ομπάμα στους ανώνυμους πληροφοριοδότες από την IRS και το FBI που ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση “καθυστερεί” την έρευνα για τις ύποπτες επιχειρηματικές συναλλαγές του Χάντερ Μπάιντεν και της οικογένειας Μπάιντεν.
Ο Μπάιντεν συνέχισε επίσης την επαίσχυντη κληρονομιά του Ομπάμα για την οπλοποίηση των κυβερνητικών υπηρεσιών μέσω της χρήσης του FBI για τη στοχοποίηση τόσο των γονέων που μιλούν στις συνεδριάσεις των σχολικών συμβουλίων όσο και των παραδοσιακών καθολικών ως πιθανών “εγχώριων εξτρεμιστών”, και μέσω της προσπάθειάς του να δημιουργήσει ένα “Συμβούλιο Διακυβέρνησης Αποπληροφόρησης” (ουσιαστικά ένα Υπουργείο Αλήθειας βγαλμένο από το 1984 του Τζορτζ Όργουελ) στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας.
Το θέατρο του γκροτέσκου στον Λευκό Οίκο και η παρακμή του αμερικανικού πολιτισμού.
Οι Αμερικανοί δικαίως σοκαρίστηκαν και εξοργίστηκαν όταν είδαν viral βίντεο με γυμνόστηθες ακτιβίστριες τρανσέξουαλ σε μια εκδήλωση “υπερηφάνειας” του Λευκού Οίκου νωρίτερα αυτό το μήνα. Όμως η πρόσκληση του Μπάιντεν σε αντιπαθητικούς χαρακτήρες στον Λευκό Οίκο δεν είναι παρά η συνέχεια μιας τάσης που ξεκίνησε επί Ομπάμα.
Το 2009, ο Ομπάμα προσκάλεσε τον καθηγητή του Χάρβαρντ Χένρι Γκέιτς στον Λευκό Οίκο αφού η αστυνομία του Κέιμπριτζ τον συνέλαβε για απρεπή συμπεριφορά. Ο Ομπάμα αποκάλεσε επίσης την αστυνομία “ηλίθια” για τη σύλληψή του – ένας πρώιμος υπαινιγμός του πολέμου της αριστεράς κατά της αστυνομίας, ο οποίος θα ωριμάσει πλήρως χρόνια αργότερα.
Το 2014, ο Ομπάμα διοργάνωσε ένα φτιαγμένο για την τηλεόραση θέαμα στον Κήπο των Ρόδων για τον λιποτάκτη του αμερικανικού στρατού Bowe Bergdahl. Παρά το γεγονός ότι ο Bergdahl έθεσε σε κίνδυνο ολόκληρη τη διμοιρία του εγκαταλείποντας τη θέση του και απολύθηκε ατιμωτικά, ο Ομπάμα τον αντιμετώπισε ως ήρωα-κατακτητή.
Τα επαίσχυντα σουαρέ του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο με τους ανισόρροπους καθηγητές και τους στρατιωτικούς προδότες ήταν μόνο μία από τις εκδηλώσεις της περιφρόνησής του για τον αμερικανικό πολιτισμό και τους θεσμούς. Για παράδειγμα, μαζί με την αβάσιμη κριτική που άσκησε στην αστυνομία του Κέιμπριτζ, ο Ομπάμα έκανε επίσης εμπρηστικές δηλώσεις για τις υποθέσεις του Τρέιβον Μάρτιν και του Μάικλ Μπράουν, οι οποίες υποδαύλισαν τις φυλετικές εντάσεις που είχαν ήδη δημιουργηθεί σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο Ομπάμα επιτρέπει τη διαφθορά του Τζο Μπάιντεν.
Ακριβώς όπως έκανε και με τη Χίλαρι Κλίντον, ο Ομπάμα φαίνεται επίσης όλο και περισσότερο να αγνοεί σαφείς ενδείξεις διαφθοράς γύρω από τον αντιπρόεδρό του, Τζο Μπάιντεν. Όπως αποκάλυψε πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων, συνεργάτες του σκανδαλισμένου Χάντερ Μπάιντεν επισκέφθηκαν τον Λευκό Οίκο περισσότερες από 80 φορές κατά τη διάρκεια της θητείας του Ομπάμα.
Αυτό οδηγεί σε ένα από τα δύο εξίσου προβληματικά συμπεράσματα για τον Ομπάμα: είτε ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και δεν έκανε τίποτα, είτε η οικογένεια Μπάιντεν διεξήγαγε τις διεφθαρμένες δουλειές της για χρόνια, στον Λευκό Οίκο του, ενώ ο ίδιος δεν είχε καταλάβει τίποτα.
Φιάσκο εξωτερικής πολιτικής.
Ίσως κανένας δεσμός μεταξύ του Μπάιντεν και του Ομπάμα να μην είναι τόσο σαφής όσο οι καταστροφές στην εξωτερική πολιτική που άφησαν στο πέρασμά τους.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ομπάμα, η Ρωσία έγινε σημαντικός παίκτης στη Συρία και εισέβαλε στην Κριμαία, θέτοντας τις βάσεις για την εισβολή στην Ουκρανία πέρυσι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν κατέλαβε εδάφη επί Ομπάμα, αλλά στη συνέχεια περίμενε να φύγει ο Τραμπ από την εξουσία για να ξεκινήσει την εισβολή του στην Ουκρανία.
Ενώ ο Τραμπ τήρησε σκληρή στάση απέναντι στη Ρωσία, ο Ομπάμα υποκλίθηκε επανειλημμένα στη Μόσχα, σε μια διαβόητη περίπτωση λέγοντας στον τότε Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ το 2012 να ζητήσει από τον Πούτιν “χώρο”, συνεχίζοντας να λέει ότι θα είχε “μεγαλύτερη ευελιξία” μετά τις εκλογές για να συζητήσει μια συνθήκη αντιπυραυλικής άμυνας. Με άλλα λόγια, ο Ομπάμα ζητούσε από τον Μεντβέντεφ να του παραχωρήσει μια προσωρινή νίκη στις συνομιλίες για την αντιπυραυλική άμυνα μέχρι να κερδίσει τη δεύτερη θητεία του, με την υπόσχεση ότι μετά ο Ομπάμα θα έκανε μια συμφωνία με τον Πούτιν που δεν θα ήταν ευνοϊκή για πολλούς Αμερικανούς ψηφοφόρους.
Ο Ομπάμα υποτίμησε επίσης σοβαρά την άνοδο του ISIS, αποκαλώντας τους σε κάποιο σημείο “ομάδα κατώτερης κατηγορίας” – όπως ο Μπάιντεν υποτίμησε πόσο γρήγορα οι Ταλιμπάν θα ανακαταλάμβαναν το Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ. Στην περίπτωση του ISIS, θα χρειαζόταν η εκλογή του προέδρου Τραμπ για να εξαλειφθεί μια απειλή που ο Ομπάμα θα έπρεπε να είχε καταπνίξει από την αρχή.
Επί Ομπάμα, οι σύμμαχοι και οι εχθροί της Αμερικής ανέπτυξαν περιφρόνηση για τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Πούτιν, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα να γίνονται πιο επιθετικοί υπό την εποπτεία του. Μετά από μια αναζωπύρωση του παγκόσμιου κύρους των ΗΠΑ υπό τον Τραμπ, η θέση της Αμερικής στον κόσμο κατέρρευσε και πάλι υπό τον Μπάιντεν.
Η κουρελιασμένη κληρονομιά του Ομπάμα.
Για τα μέσα ενημέρωσης και τις πολιτιστικές ελίτ που χαιρέτισαν τον 44ο πρόεδρο ως πολιτικό άγιο, και για μια γενιά νέων φιλελεύθερων που μεγάλωσαν με αυτόν ως μόνιμο στοιχείο στις τηλεοπτικές τους οθόνες, η διάλυση του “μύθου Ομπάμα” δεν ήταν τίποτα λιγότερο από καταστροφική.
Η αλματώδης άνοδος του Ομπάμα στην εξουσία χαιρετίστηκε από τον Τύπο και το κατεστημένο των Δημοκρατικών ως η αρχή ενός νέου, λαμπρότερου μέλλοντος για τη χώρα. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης συνέκριναν τον σχετικά ανεκπλήρωτο γερουσιαστή από το Ιλινόις με έναν “θεό”. Η ακαδημαϊκή κοινότητα, εν τω μεταξύ, ανέφερε με ενθουσιασμό ότι η νίκη του Ομπάμα το 2008 ήταν η εκπλήρωση της προφητείας της μόνιμης φιλελεύθερης κυριαρχίας που διατυπώθηκε στο διαβόητα λανθασμένο βιβλίο του 2002, The Emerging Democratic Majority.
Αλλά τα επόμενα οκτώ χρόνια θα αποδεικνυόταν ότι ήταν πολύ διαφορετικά από τη φιλελεύθερη ουτοπία που υποσχέθηκαν στους Αμερικανούς, και ιδίως στους νέους Δημοκρατικούς. Υπάρχουν φυσικά τα πολλά ψέματα και οι εξαπατήσεις που αναφέρονται εδώ, αλλά και η καταστροφή της αμερικανικής οικονομίας και η καταστροφή των συνόρων, την οποία ο πρόεδρος Τραμπ θα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του διορθώνοντας.
Η έκθεση Durham υπογράμμισε περαιτέρω αυτές τις αποτυχίες και κατέρριψε τον μύθο που προσπάθησαν να δημιουργήσουν τα μέσα ενημέρωσης και το κατεστημένο των Δημοκρατικών για τον Ομπάμα. Μακριά από έναν φιλόδοξο ηγέτη που αντιπροσώπευε το καλύτερο της Αμερικής, ο Ομπάμα έχει πλέον αποκαλυφθεί ως ένας κατά συρροή ψεύτης που άφησε τη χώρα σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ο Ομπάμα, ο σπουδαίος καθηγητής συνταγματικού δικαίου που δεν είχε ποτέ μια πραγματική δουλειά εκτός πολιτικής ή ακαδημαϊκής κοινότητας, διηύθυνε μια κυβέρνηση γνωστή για την ψευδολογία, τη διαφθορά, την οπλοποίηση της κυβέρνησης, την καταστολή της πολιτικής διαφωνίας, τη στρατιωτική αδυναμία, τις καταστροφές στην εξωτερική πολιτική, την αύξηση της εγκληματικότητας και την καταστροφή των αμερικανικών πόλεων.
Όλα αυτά δείχνουν έναν άνθρωπο που δυσανασχετούσε βαθιά με την αμερικανική κουλτούρα – ίσως επειδή πίστευε ότι δεν είχε ποτέ αποδεχθεί τον απόντα πατέρα του. Αλλά από τα συγκαταβατικά σχόλιά του για τους κανονικούς Αμερικανούς που “πηγαίνουν στην εκκλησία” και “έχουν τα όπλα τους”, μέχρι την περιφρόνηση που έδειξε ο Ομπάμα ως πρώην καθηγητής κολεγίου και οργανωτής της κοινότητας στον “Τζο τον υδραυλικό”, όταν έδωσε οδηγίες σε αυτόν τον σκληρά εργαζόμενο Αμερικανό για το πώς αυτός και οι αριστεροί φίλοι του είχαν το δικαίωμα να μοιράζουν τον πλούτο που δημιούργησαν μικρομεσαίοι επιχειρηματίες όπως ο Τζο, μέχρι την τολμηρή δήλωσή του προς άλλες αμερικανικές μικρές επιχειρήσεις ότι η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την επιτυχία τους και όχι οι ίδιοι, ο Μπαράκ Ομπάμα αναδεικνύεται ως το πρότυπο του δικαιούχου και προνομιούχου ωφελημένου που περιφρονεί το ίδιο το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που του έδωσε τόσα πολλά.
Ανεξάρτητα από αυτό, για εκείνη τη φιλελεύθερη γενιά που συνέδεσε τόσο μεγάλο μέρος της πολιτικής της ταυτότητας με τον Ομπάμα και την κληρονομιά του, αυτές οι αποκαλύψεις πρέπει να είναι τρομακτικές, όσο σκληρά και αν προσπαθούν να τις αρνηθούν. Αυτό εξηγεί εν μέρει την ακόρεστη ανάγκη της αριστεράς να “πιάσει τον Τραμπ” – να τιμωρήσει τον άνθρωπο που θεωρείται ότι τρυπάει τον μύθο του Ομπάμα.
Αλλά όσο σκληρά κι αν κυνηγήσουν τον Τραμπ, αυτό δεν θα σβήσει ποτέ αυτό που ο Τραμπ και το κίνημά του αποκάλυψαν. Η υπόσχεση του Ομπάμα ήταν πάντα κενή και η γυαλιστερή επίστρωση του πολιτικού του σήματος ήταν πάντα προορισμένη να χάσει τη λάμψη της.
https://primenews.press/barak-obama-to- ... ou-ton-ipa 
