Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Πολιτικά θέματα εκτός Ελλάδας
Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23059
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 01 Μάιος 2021, 16:08

Στα σκαριά νέο μνημόνιο

Η Τρίπολη κωλυσιεργεί έναντι των αιτιάσεων της Αθήνας (έστω) για την αναστολή του παράνομου μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης, “πετώντας το μπαλάκι” στην επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις προγραμματισμένες εκλογές. Η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει να αποδέχεται αυτόν τον ισχυρισμό, έχοντας ως προτεραιότητα την επιστροφή της Ελλάδας στην Λιβύη, μετά από μία χρόνια απουσία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που αποδείχτηκε, όχι απλά λανθασμένη, αλλά και επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα.


Όμως η λιβυκή μεταβατική κυβέρνηση ακολουθεί αντιφατική στάση: Από την μία δηλώνει πως δεν μπορεί να κάνει πολλά έναντι του τουρκολιβυκού μνημονίου, από την άλλη όμως υπογράφει μία συμφωνιών με την Τουρκία, κυριολεκτικά με συνοπτικές διαδικασίες, έχοντας στα σκαριά και μία για το επίμαχο ζήτημα των υδρογονανθράκων, που παραμένει σημαντική, ακόμα και αν τελικώς δεν φορά τις περιοχές της ελληνικής ΑΟΖ που “κλέβει” το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Πολύ απλά ο μεταβατικός πρωθυπουργός κινείται στην δημιουργία τετελεσμένων που εξυπηρετούν την Άγκυρα.
https://slpress.gr/diethni/neo-mnimonio ... anthrakes/
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23059
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 01 Μάιος 2021, 16:15

Απρίλιος 29, 2021. 20:53. Ελλάδα.

Τρίπολη.


Ο υπουργός πετρελαίου και φυσικού αερίου της Λιβύης Μοχάμεντ Άουν συζήτησε με τον Τούρκο πρέσβη στη Λιβύη Κανάν Γιλμάζ, την Τετάρτη, τρόπους συνεργασίας στον τομέα της ενέργειας υδρογονανθράκων.

Αυτό πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια συνάντησης μεταξύ των δύο μερών, στην πρωτεύουσα, Τρίπολη, σύμφωνα με τον Αχμέντ αλ Ταρχούνι , Διευθυντή Πληροφοριών και Επικοινωνιών στο Υπουργείο Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου.

Ο Αλ-Ταρχούνι είπε ότι τα δύο μέρη συζήτησαν τρόπους για «υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στον τομέα της ενέργειας υδρογονανθράκων».

Η δήλωση του υπουργείου Πετρελαίου ανέφερε ότι ο Τούρκος πρέσβης δήλωσε ότι «ελπίζει ότι αυτό το μνημόνιο θα υπογραφεί κατά την επίσκεψη τουρκικής αντιπροσωπείας στη Λιβύη στα μέσα της επόμενης εβδομάδας».

Turk Media, Anadolu,


https://www.echedoros-a.gr/2021/04/blog ... .html#more
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23059
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 01 Μάιος 2021, 16:17

Ραμαζάνι: Η TİKA δίνει τρόφιμα στους άπορους Μουσουλμάνους της Σερβίας
https://www.echedoros-a.gr/2021/04/tika.html


Παρασκευή, 30 Απριλίου 2021
Η Τουρκία παρέδωσε 7.400 στολές και ρυμουλκούμενα αρμάτων στη Βόρεια Μακεδονία
https://www.echedoros-a.gr/2021/04/7400_30.html
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Άβαταρ μέλους
Πάρταλος
Δημοσιεύσεις: 3387
Εγγραφή: 23 Ιούλ 2018, 06:13

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάρταλος » 01 Μάιος 2021, 17:04

Turkey’s relations with the US have suffered a blow, but the US needs to understand that in a changing world, regional stability cannot be achieved without Turkish cooperation.
SpoilerShow
One cannot say that Turkey–US relations have been a smooth ride these past seven years. Although this has been an exceptional time, bilateral relations between the two countries have hit many a tough curve since US President Lyndon Johnson’s letter over Cyprus in 1964, which warned the then-Turkish government against ‘military interference’ on the island.

However, never before has the relationship been as strained as it is now in the context of US military aid to the Syrian branch of the PKK terrorist organisation, which constitutes a primary national security threat for Turkey. Never before has Turkey found itself in such a pivotal role as the US attempts to draw a global ring of ‘like-minded’ states and allies closer to itself to distance Russia, with great power rivalry making a comeback. Never before was Turkey able to shape regional realties on the ground to this extent, as the first realignment of great power relations since the end of the Second World War is unfolding. Turkey’s role in Libya, Syria, Iraq and more recently in support of Azerbaijan in its fight against Armenian occupying forces in Nagorno-Karabakh has to be seen within this wider picture of global change.

As Turkey emerges as a more independent, assertive player, its regional influence not only opens new areas of cooperation but also disturbs its old allies, who would at least like to see their traditional alliances remaining unchanged in an unsettling, unpredictable world. But the fallacy in that expectation is assuming that those close to us will remain the same as the world changes. In reality, Turkey’s transformation from a ‘functional ally’ – one that was seen by the US only within the parameters of its unique attributes (having an important geostrategic location and the second largest army in NATO) – to a regional actor that could make a difference ‘on the ground and at the table’ was happening long before these past seven troublesome years.

ISSUES OF CONTENTION
One of the present issues of contention between the two NATO allies – Turkey’s purchase of the Russian S-400 air defence system – has to be seen within this wider framework. Had the issue been confined only to the technological concerns the US had over the proximity of the Russian system to US equipment, Turkey’s efforts to address these concerns would not have gone unanswered. Indeed, even the name of the sanctions imposed on Turkey attests to the US’s concern over Turkey’s purchase being more political-strategic than military-strategic.

The so-called CAATSA sanctions incorporate the aptly named piece of legislation ‘Countering Russian Influence in Europe and Eurasia’. While the US is intent on ensuring that ‘all US allies and partners, avoid future purchases of Russian weaponry’, it is evident that Turkey’s creation of a precedent for others who may be toying with the idea of buying Russian systems is far more disturbing than any technological challenge posed by Russian systems operating adjacent to US ones. The fact that Turkey was driven to this decision because of a serious gap in its air defence capabilities that it was not allowed to meet by purchasing the US Patriot system seems to have been overlooked.

Furthermore, if this caused resentment in Turkish circles, the ongoing harbouring by the US of the leader of a group Turkey defines as a terrorist organisation and which it holds responsible for the failed coup of 2016 is a far more serious matter. Therefore, the present unresolved issues between Turkey and the US are of a more existential nature in terms of Turkey’s perceived national security threats, and are more wide-reaching than previous rifts in the context of a global power shift.

It was at this point of fragility in Turkey–US relations that President Biden unfortunately decided to go where his predecessors had wisely chosen not to. By recognising the events that transpired in 1915 in the Ottoman Empire as a ‘genocide’, President Biden became the first US president to declare formal recognition of the term regarding the events of 1915. Former President Ronald Reagan had previously used the term within a different context – not in a formal commemoration statement – and other presidents, even if they pledged to recognise the term in their election campaigns, refrained from doing so once in office.

TURKEY’S POSITION ON THE EVENTS OF 1915
Turkey does not deny the suffering of Armenians during the First World War. In fact, President Erdoğan sent a message on 24 April to the Armenian Patriarch of Turkey, the Reverend Sahak Mashalyan, offering his condolences to the families of Ottoman Armenians who were killed during the tragic events of the First World War. The message also reiterated Turkey’s call for enhanced relations with neighbouring Armenia. No-one doubts the pain suffered by those caught up in the circumstances of that particular time, or the sincerity of the pain that lingers in the memory of relatives.

But the word ‘genocide’ denotes a very serious accusation and because of the gravity of the term, it must be fully supported in legal and historical fact. This is not the case in terms of the events of 1915. The term ‘genocide’ was recognised in the legal framework for the first time in 1948. The UN has not taken up consideration of describing the events of 1915 as ‘genocide’ because they happened before the term was defined in international law.

Furthermore, the UN Convention of 1948 explicitly states that actions have to be perpetrated with the ‘intent to destroy’ a particular group based on national, ethnic or religious identity. First of all, there is no evidence indicating a deliberate intent to ‘destroy’ Armenians because they belonged to a group. Armenian units had allied themselves with the invading Russian forces in an uprising against the Ottoman Empire.

Atrocities on a mass scale were carried out by Armenian gangs against Muslim civilians in Anatolia, a historical fact that is often conveniently not referred to. Armenian villages were also attacked by locals. The Ottoman government sent in the army to maintain law and order. Those responsible for the uprising were deported only from the area of the war zone for security reasons. Therefore, it is impossible to define the situation as ‘genocide’ in legal terms. In historical terms, there is a lack of scholarly consensus on the events that transpired. There are historians who do not accept the term ‘genocide’ in referring to the events of 1915, among them Stanford Shaw, Bernard Lewis and Justin McCarthy. It is for this reason that President Erdoğan proposed the establishment of a Joint Historic Commission and the opening of all archives in Turkey and Armenia in 2005. Unfortunately this offer was not taken up.

Therefore, when the term – which is not backed up in concrete legal or historical terms – is used by politicians, it becomes problematic, because it is not up to politicians to pass judgement on the issue. This does nothing more than sour the already fragile bilateral relationship and prevent the establishment of sustainable regional peace and stability, including in Turkey’s relations with Armenia. It is also unfortunate that the US is unable to see Turkey’s growing regional influence as an asset for furthering stability.

TURKEY’S BROADER RELATIONS
Turkey has a compartmentalised relationship with Russia based on realpolitik, which enables Turkey to both cooperate with and restrain Russia in Syria and also in Libya. Turkish support to Azerbaijan in the Caucasus, particularly in the use of drones that are changing the face of warfare, has shifted the situation on the ground for the first time in 30 years, resulting in the de facto implementation of UN Security Council Resolutions in what was otherwise a frozen conflict.

This has rendered the Minsk Group ineffective, with Turkey also proposing a new six-way Caucasus platform for regional peace and stability consisting of Turkey, Russia, Azerbaijan, Georgia, Iran and Armenia. Turkey’s role as a strategic partner to Ukraine is also crucial for regional stability. The OSCE Special Monitoring Mission to Ukraine has been headed by two consecutive Turkish ambassadors, and the establishment of a new Turkish-Ukrainian platform involving the countries’ foreign and defence ministers will further strengthen cooperation in the area of defence. Turkey’s backing of the Crimean Platform not only asserts its support for the Crimean Tatar population but also underlines its rejection of the annexation of Crimea by Russia and its commitment to the sovereignty and territorial integrity of Ukraine.

In Afghanistan, Turkey has twice taken on the role of commanding the International Security Assistance Force and played an important role in NATO’s Resolute Support Mission. Turkey is also hosting the Istanbul Conference on the Afghan peace process to complement and accelerate the talks being held in Doha. In Syria, Turkey has singlehandedly recaptured a larger area from ISIS than any other member of the international coalition. And today, Turkey actively participates in many NATO missions, the most significant being its taking over the command of NATO’s Spearhead Very High Readiness Joint Task Force in 2021.

With a declining liberal order that no longer has the capacity to safeguard global stability, and with the US seeking alternative modes of international cooperation – be it an alliance of democracies to keep Russia and China at bay, or a Concert of Powers including Russia and China – Turkey will have to be involved somewhere, either as a strategic partner, or as a pivotal actor that can make a difference.

In this state of affairs, there is absolutely no logic behind President Biden’s acknowledgement of something that is disputed, sensitive and historically and legally unfounded.

HEALING WOUNDS
Meanwhile, as the door is left open for healing present rifts at the meeting expected to take place between President Erdoğan and President Biden at the NATO Summit in June, it is perhaps also pertinent to remind the present US administration that anti-US sentiment in Turkish public opinion is at an all-time high. President Biden’s recent statement has done nothing but increase disapproval of the US that is shared across a majority of Turkish society. In fact, this was reflected in the resolution passed by the Turkish Parliament, which rejected and declared null and void the statement made by President Biden. The resolution was passed with an overwhelming majority, with the backing of all four major political parties.

The lasting effects of this damage to Turkey–US relations speak for themselves. This is not just about governments having profound disagreements with each other about certain issues. This is about an issue that is highly sensitive for the Turkish population. It goes beyond politics, and therefore should not be made a tool of political interests, whether it be for the satisfaction of one lobby or another.

On the other hand, if we look at the wider interests of the US government beyond its domestic political lobbies, if Turkey was too important to ‘lose’ back in the day when presidents chose tact over populism and treaded carefully around this sensitive matter, keeping the Turkey–US strategic partnership should be all the more important for the US in today’s more unpredictable world with its plethora of challenges.

James Jeffrey, a former US Ambassador to Turkey who knows the ins and outs of the relationship very well, recently stated that ‘If the Biden administration, so concerned about re-establishing American global leadership, seriously wants to confront these threats, it can’t succeed without Turkey’.

Gülnur Aybet is Senior Advisor to the President of Turkey and a professor at Turkey's National Defence University.https://www.rusi.org/commentary/turkey– ... -where-now
- Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι.
- Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε.
- Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες.

Άβαταρ μέλους
Νταρνάκας
Δημοσιεύσεις: 3780
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 15:41
Phorum.gr user: Νταρνάκας
Τοποθεσία: Εμμανουήλ Παπάς Σερρών

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Νταρνάκας » 04 Μάιος 2021, 12:59

It is also unfortunate that the US is unable to see Turkey’s growing regional influence as an asset for furthering stability.
Το θέμα είναι ότι ο τύπος που τα γράφει αυτά αδυνατεί να καταλάβει ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει να μην παριστάνει άλλο τον χωροφύλακα της Δύσης, και αυτό που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως σταθερότητα στη Μέση Ανατολη, η ίδια η Τουρκία το φαντάζεται ως την εγκαθίδρυση μιας μορφής pax Neo-ottomanica.
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.

Άβαταρ μέλους
τεν τεν
Δημοσιεύσεις: 5403
Εγγραφή: 09 Οκτ 2018, 14:38
Phorum.gr user: τεν τεν

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από τεν τεν » 04 Μάιος 2021, 18:05

Η ελεύθερη πτώση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής
Η ελεύθερη πτώση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής
skal
İlhan Uzgel*

Δεν υπάρχει στην ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας περίοδος με τέτοιο στρίμωγμα και τέτοια απομόνωση. Ειδικά στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ιστορία, ο έλεγχος των σχέσεων βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ.

Σε προηγούμενα άρθρα, υποστήριξα ότι δύο σημαντικές εξελίξεις στην παγκόσμια πολιτική σκηνή που οδήγησαν σε μετασχηματισμούς στην εξωτερική πολιτική χωρών που εξαρτώνται από το δυτικό σύστημα, όπως η Τουρκία.

Η πρώτη εξέλιξη ήταν το γεγονός της οικονομικής επέκτασης (πρόσβαση σε φτηνές ξένες πιστώσεις, δανεισμός) και η ανθυγιεινή, στρεβλή ανάπτυξη που προκλήθηκε από τη μετατόπιση σχετικά παλιών τεχνολογικών επενδύσεων σε γειτονικές χώρες και η δεύτερη ήταν η άνοδος δύο δυνάμεων, όπως η Κίνα και η Ρωσία.

Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται και χώρες οι οποίες εξαρτώνταν στενά από το αμερικανικό σύστημα στο παρελθόν, από τη Βραζιλία έως τη Σαουδική Αραβία, από τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής έως τις Φιλιππίνες, και από την Αίγυπτο έως το Μεξικό, βρίσκουν πλέον μια ευρύτερη περιοχή δράσης και αποκτούν μια κάποια αυτονομία σε θέματα εξωτερικής στις περιφέρειές τους, καθώς στις σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα απ’ ότι συνέβαινε στο παρελθόν.

Στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, αυτές οι χώρες μπόρεσαν να επεκτείνουν το φάσμα δράσης τους ταιριάζοντας τα δικά τους συμφέροντα με τα δυτικά κέντρα, και μερικές φορές ανέλαβαν υπο-ιμπεριαλιστικούς ρόλους χωρίς όμως να εγκαταλείψουν το δυτικό σύστημα.

Η Τουρκία έχει γίνει μια από τις χώρες που έχουν εκμεταλλεύθηκε αυτόν τον παγκόσμιο μετασχηματισμό από τη δεκαετία του 2000, μπόρεσε να επωφεληθεί από αυτήν την χαλάρωση στο παγκόσμιο σύστημα και ήταν επίσης σε θέση να πείσει τους φιλελεύθερους διανοούμενους. Οι κυβερνήσεις του AKP θυσίασαν αυτόν τον σημαντικό μετασχηματισμό εισερχόμενοι σε μια διαδικασία έντονης διπλωματίας στη δεκαετία του 2000 και σε μια άνευ προηγουμένου χρήση στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή μετά το 2015.

Σ’ αυτό το άρθρο, θα υποστηρίξω ότι τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής που αντιμετωπίζει η Τουρκία και η αδυναμία εξόδου από την κατάσταση στην οποία έχει περιπέσεις, προβλήματα που βλέπουμε να εμφανίζονται σε άλλη διάσταση σχεδόν κάθε μέρα, οφείλονται στην ανεύθυνη σπατάλη αυτής της στρατηγικής ευκαιρίας που παρέχεται από την τρέχουσα διαδικασία.

Η τέχνη της μη εξισορρόπησης
Η προσπάθεια του ΑΚΡ να εδραιώσει την περιφερειακή κυριαρχία της Τουρκίας χρησιμοποιώντας έναν φιλελεύθερο λόγο τη δεκαετία του 2000, και στρατιωτική δύναμη τη δεκαετία του 2010, κατέρρευσε. Αυτήν την περίοδο μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν μια σημαντική ευκαιρία να στηριχθούμε στη Ρωσία, η οποία έχει αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή, όμως η κυβέρνηση του ΑΚΡ έχασε αυτήν την ευκαιρία προβαίνοντας σε άστοχες και απερίσκεπτες ενέργειες, όπως:

Καταρρίπτοντας το ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος, ζητώντας μετά συγνώμη,
Παίρνοντας τους S-400, για να μπορέσει να πάρει την άδεια από τη Ρωσία να κάνει επιχείρηση εισβολής στη Συρία,
Επιμένοντας να παραμένει σε μέρη όπως το Idlib.
Μεταξύ των λόγων αυτής της αδιέξοδης κατάστασης μπορούν να απαριθμηθούν τα εξής:

Το γεγονός ότι βρίσκεται σε αντίθετες πλευρές με τη Ρωσία σε κρίσιμα περιφερειακά ζητήματα,
Οι ενέργειες που έκανε χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις περιφερειακές ισορροπίες, ενέργειες που οδήγησαν τις χώρες της περιοχής να συνασπιστούν εναντίον της Τουρκίας και στην απομόνωσή της
Η απώλεια του μοναδικού ερείσματος που είχε η Τουρκία στις ΗΠΑ με την εκλογή του Μπάιντεν,
Η δήλωση για πρώτη φορά ότι η ΕΕ βρίσκεται σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το χειρισμό της Τουρκίας.
Η αστάθεια της τουρκικής οικονομίας
Η πολιτική του εκκρεμούς μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας έχει εξαντληθεί
Η πολιτική του εκφοβισμού των χωρών της περιοχής με άσκηση στρατιωτικής βίας έχει εξαντληθεί και δεν αποδίδει, όπως επίσης δεν αποδίδει και
Η πολιτική του εκφοβισμού της Ε.Ε. με την αποστολή μεταναστών και προσφύγων στην ΕΕ.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν τις κύριες αιτίες της εμφάνισης και της συνέχισης των αναταρέξεων σε κάθε πεδίο της πολιτικής και της οικονομίας της Τουρκίας.

Ιστορικό αδιέξοδο και στίμωγμα της Τουρκίας
Δεν υπάρχει στην ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας τέτοιο στρίμωγμα και τέτοια απομόνωση. Στο παρελθόν, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Τουρκία είχε πιο αξιόπιστη διπλωματική ισχύ. Ακόμη και υπό συνθήκες σοβαρής εσωτερικής αστάθειας και οικονομικής κρίσης, υπογράφηκε, αλλά δεν επικυρώθηκε, η συμφωνία αμυντικής οικονομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, η οποία εξακολουθεί να ισχύει, και το ίδιο διάστημα η Τουρκία κατάφερε να συνεχίσει να μην εγκρίνει την επιστροφή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.

Το ίδιο ισχύει και για τη δεκαετία του 1990, παρά τις δυσμενείς εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν το διάστημα εκείνο.

Το ΑΚΡ, παρά την εσωτερική σταθερότητα που έχει επιτύχει εφαρμόζοντας καταπιεστικές πολιτικές, λόγω ανικανότητας και αποτυχημένης πολιτικής, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια ισορροπία στην οικονομία, την περιφερειακή πολιτική και στις σχέσεις της με τις μεγάλες δυνάμεις.

Εκτός των παραπάνω, τα τελευταία 10 χρόνια κατάφερε να μετατρέψει την εικόνα της Τουρκίας σχεδόν σε όλο τον κόσμο, η οποία πλέον είναι η εικόνα μιας αρνητικής, αυταρχικής και καταπιεστικής χώρας που απομακρύνθηκε από τη δημοκρατία. Μετατράπηκε σε μια χώρα που δεν έχει κανέναν φίλο τόσο στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, και όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η Τουρκία είναι μια χώρα απονομωμένη και ανίκανη να αντιδράσει.

Έχουμε εισέλθει πλέον σε μια περίοδο κατά την οποία η Ρωσία δεν στέλνει τουρίστες στην Τουρκία, οι ΗΠΑ δεν στέλνουν τα F-35, η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να στείλει ερευνητικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο, και ταυτόχρονα σε μια περίοδο όπου οι ΗΠΑ και η ΕΕ επισήμως, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία ανεπισήμως, επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία.

Διέξοδος είναι η Δύση
Όπως αναφέρεται σε ορισμένα σχόλια, η κυβέρνηση Ερντογάν επιδιώκει την έξοδο από την απομόνωση και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει πλησιάζοντας περισσότερο τη Δύση, απ’ ότι άλλες επιλογές όπως η Ρωσία και η Ευρασία. Η Δύση, ειδικά η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, γνωρίζει αυτήν την κατάσταση και την απόγνωση στην οποία βρίσκεται ο Ερντογάν.

Η κυβέρνηση του AKP προσπαθεί να εφαρμόσει μια στρατηγική που βασίζεται στα εξής:

Στην αρνητική συνεργασία με την ΕΕ, δηλαδή δεν της επιβάλλει κυρώσεις, έναντι της απόσυρσης των πλοίων της από την Ανατολική Μεσόγειο,
Στη θετική συνεργασία με τις ΗΠΑ, δηλαδή, μια στρατηγική εταιρική σχέση στη λεκάνη του Ευξείνου Πόντου και
Στην ουδέτερη συνεργασία με τη Ρωσία, δηλαδή μια πολιτική ίσων αποστάσεων, υπό τον όρο να μην βλάπτονται τα ρωσικά συμφέροντα.
Ο πυλώνας της ΕΕ φαίνεται ως επιτυχής για την ώρα, διότι η ΕΕ πήρε αυτό που ήθελε από την κυβέρνηση του ΑΚΡ και ανέθεσε το ρόλο του κακού στην κυβέρνηση Μπάιντεν.

Όμως η ασάφεια και η αβεβαιότητα στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και ειδικά με τις ΗΠΑ, που “τρίζουν τα δόντια τους” , συνεχίζεται και δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Μια άλλη τελευταία κίνηση του AKP, είναι το άνοιγμα που επιχειρεί ταυτόχρονα με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, τους τρεις κορυφαίους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, με στόχο να ξεπεράσει την περιφερειακή μοναξιά και να δείξει ότι στις περιφερειακές ισορροπίες θα σταθεί δίπλα στη Δύση, ενώ ταυτοχρόνως στέλνει και ένα μήνυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ έβαλαν στην άκρη την Τουρκία και ανακάλυψαν ξανά την Ελλάδα και την Κύπρο, εμπλέκοντας τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ στην εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου. Όλες αυτές οι χώρες συνεργάστηκαν και έκαναν συμμαχίες στους τομείς της ενέργειας, της διπλωματίας και της ασφάλειας, δίνοντας έτσι μια απάντηση στη στριμωγμένη Τουρκία. Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό ότι κανένας από αυτούς δεν βιάζεται να βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία και ότι η κάθε μια από αυτές τις χώρες έθεσε τους όρους της μπροστά στην Τουρκία.

Φωλιά προβλημάτων οι σχέσεις με Ε.Ε και ΗΠΑ
Η κατάσταση στην Τουρκία είναι πολύ σαφής και όλοι οι παράγοντες που σχετίζονται με την Τουρκία το γνωρίζουν αυτό. Ειδικά στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ιστορία, ο έλεγχος βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ.

Επίσης, σε καμία περίοδο στην ιστορία, τόσα πολλά “χαρτιά” δεν είχαν συσσωρευθεί στα χέρια των ΗΠΑ. Από τη δυνατότητα εύκολης αντικατάστασης της Τουρκίας με την επιβολή κυρώσεων και από την υπόθεση της δίκης Halkbank έως το θέμα τω F-35.

Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει καμία άλλη περίοδος στην ιστορία, που να είχαν εξαντληθεί σε αυτό το βαθμό τα “χαρτιά” που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Τουρκία εναντίον των ΗΠΑ.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δήλωση της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων δεν θα αποτελέσει σημείο καμπής στις διμερείς σχέσεις, δεν θα δημιουργήσει κενό και οι σχέσεις δεν θα γίνουν περιπλακούν ακόμα περισσότερο.

Η κυβέρνηση του Μπάιντεν γνώριζε την αδυναμία αυτή της Τουρκίας και νοιώθοντας ότι είναι σε θέση ισχύος προέβη στην αναγνώριση, ενώ η Τουρκία από την πλευρά της δεν έκανε καν μια προσπάθεια εξισορρόπησης αυτής της κίνησης. Οι ΗΠΑ περίμεναν ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ θα αποδεχτεί και έτσι έγινε.

Ο Ερντογάν, που απείλησε τις ΗΠΑ ότι θα κλείσει τις βάσεις του Ιντζιρλίκ και της Μαλάτειας (Κιορετζίκ), όταν στα τέλη του 2019 οι ΗΠΑ συζητούσαν επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, έφθασε στο σημείνο να υποσχεθεί μια συνάντηση με τον Μπάιντεν τον Ιούνιο σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, και δέχτηκε την αναγνώριση όντας σε απόγνωση.

Ο Ερντογάν φοβάται μήπως οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από το Ιντζιρλίκ
Εν τω μεταξύ, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πλέον ρεαλιστικό η Τουρκία να απειλεί με αποχώρηση από το ΝΑΤΟ ή με κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων του Ιντζιρλίκ και του Κιουρετζίκ (Μαλάτεια). Αντιθέτως, στα μηνύματα που δόθηκαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους ιστότοπους από τους κύκλους ασφαλείας των ΗΠΑ, δηλώθηκε ότι η Τουρκία θα μπορούσε να απομακρυνθεί από το ΝΑΤΟ, ότι δεν είναι πλέον αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος, και ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να φύγουν από τη βάση του Ιντζιρλίκ.

Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω, οι ΗΠΑ έχουν αποκτήσει νέες βάσεις στην Ελλάδα και ενίσχυσαν τη στρατιωτική τους παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία υπηρέτησε την περιφερειακή κατοχή και τις πολιτικές για περισσότερα από 50 χρόνια από τη βάση του Ιντζιρλίκ, δεν την παρατάει προς το παρόν, αλλά το σημαντικό είναι ότι αυτή η πολιτική μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση και να φέρει στην ατζέντα για πρώτη φορά το θέμα της αποχώρησης των ΗΠΑ από αυτή τη βάση.

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος της κυβέρνησης του Ερντογάν.

Σε αυτό το σημείο, μια από τις πιο εκτιμήσεις που εκπλήσσουν τους πάντες είναι ότι σχολιαστές που είναι κοντά στην κυβέρνηση του ΑΚΡ επικρίνουν επίμονα την Ελλάδα για το ότι είναι κοντά στις ΗΠΑ, επειδή αυτή η χώρα είναι γεμάτη πλέον με αμερικανικές βάσεις.

Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία εκλιπαρεί τις ΗΠΑ να την προτιμήσουν και να συνεργαστούν μαζί της και να μην συνεργάζονται με το PYD, με το αρμενικό λόμπι και την Ελλάδα, και η κυβέρνηση του AKP πρότεινε στις ΗΠΑ να της δοθούν υπο-ιμεριαλιστικοί ρόλοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Παρόλο που η ίδια η απαίτηση είναι ουσιαστικά προβληματική, δίνει την εντύπωση μιας κυβέρνησης που δεν μπορεί να αντέξει τις ΗΠΑ να συνεργαστούν με άλλους παράγοντες παρά με την ίδια.

Η φιλοδοξία της κυβέρνησης του AKP, η ανικανότητα και η αδυναμία πρόβλεψης, η μετατροπή της εξωτερικής πολιτικής σε μια όχημα παραμονής στην εξουσία δεν ωφέλησαν ούτε τονΕρντογάν, ούτε τη χώρα, ούτε την περιοχή. Η εξωτερική πολιτική γίνεται βασικά για τις μελλοντικές γενιές. Οι σημαντικές αποφάσεις έχουν μόνιμο χαρακτήρα και είναι μακροχρόνιες. Το μυαλό του AKP, που θέλει να μεταμορφώσει αυτό που έχει καθιερωθεί επί σειράν ετών, όπως και σε άλλους τομείς της ζωής, δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα ζητήματα καταστρέφοντας και αποδυναμώνοντας το παλιό. Αποδείχτηκαν ανίκανοι να κάνουν κάτι καλύτερο σε οποιοδήποτε πεδίο. Η εξωτερική πολιτική είναι μέρος αυτής της διαδικασίας.

Ενώ το παγκόσμιο σύστημα πρόκειται να μετασχηματιστεί σε πολυκεντρικό και πολυπολικό, η Τουρκία έχει γίνει μια πιο εξαρτημένη χώρα τόσο οικονομικά όσο και στρατηγικά, καθώς δεν θα μπορούσε να αποκοπεί από τις ΗΠΑ. Σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, όπου οι ΗΠΑ / Δύση βλέπουν τη Ρωσία και την Κίνα ως αντιπάλους και χρειάζονται κρίσιμους συμμάχους όπως η Τουρκία, περιττές στρατιωτικές περιπέτειες, ανεκπλήρωτες διεκδικητικές μπαρούφες, όπως η Γαλάζια Πατρίδα, και συμμετοχή σε κάθε σύγκρουση, τελικά αποδυνάμωσαν την Τουρκία στην εξωτερική πολιτική και την έφεραν σε θέση αδυναμίας.

Ενώ μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία θα μπορούσε να έχει πολύ ευρύτερη στρατηγική αυτονομία υπό τις τρέχουσες συνθήκες, θα μπορούσε να καθιερώσει την εξωτερική της πολιτική με τρόπο να συμβάλει στην ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν τη γεωγραφία, εξάντλησε όλα τα εργαλεία εξωτερικής πολιτικής και εμβάθυνε την εξάρτηση της Τουρκίας έναντι της Δύσης και την κατέστησε αντιπαθή στα μάτια των γειτόνων.

*İlhan Uzgel

iuzgel@gazeteduvar.com.tr

Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Διεθνών Σχέσεων από το 1988. Εκδιώχθηκε τον Φεβρουάριο του 2017 ενώ ήταν επικεφαλής του τμήματος. Έλαβε το μεταπτυχιακό του από τα Πανεπιστήμια της Άγκυρας και του Κέιμπριτζ και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας. Διεξήγαγε διδακτορική και μεταδιδακτορική έρευνα σε πανεπιστήμια όπως το LSE, το Georgetown και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα. Έχει πάρει διάφορες υποτροφίες, όπως από το British Council, το Jean Monnet και το ίδρυμα Fulbright. Ενδιαφερόταν περισσότερο για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την εξωτερική τουρκική πολιτική και τα Βαλκάνια.

Πηγή: gazeteduvar.com.tr

https://infognomonpolitics.gr/2021/05/i ... YA.twitter
Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
φωτιά εφώναζαν, φωτιά.

Άβαταρ μέλους
Πάρταλος
Δημοσιεύσεις: 3387
Εγγραφή: 23 Ιούλ 2018, 06:13

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάρταλος » 04 Μάιος 2021, 21:31

Νταρνάκας έγραψε:
04 Μάιος 2021, 12:59
It is also unfortunate that the US is unable to see Turkey’s growing regional influence as an asset for furthering stability.
Το θέμα είναι ότι ο τύπος που τα γράφει αυτά αδυνατεί να καταλάβει ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει να μην παριστάνει άλλο τον χωροφύλακα της Δύσης, και αυτό που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως σταθερότητα στη Μέση Ανατολη, η ίδια η Τουρκία το φαντάζεται ως την εγκαθίδρυση μιας μορφής pax Neo-ottomanica.
Το άρθρο το υπογράφει μία σύμβουλος του Ερντογάν και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο εθνικής άμυνας, οπότε μάλλον ξέρει τι λέει και που απευθύνεται.
- Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι.
- Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε.
- Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες.

Άβαταρ μέλους
τεν τεν
Δημοσιεύσεις: 5403
Εγγραφή: 09 Οκτ 2018, 14:38
Phorum.gr user: τεν τεν

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από τεν τεν » 05 Μάιος 2021, 06:38

Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
φωτιά εφώναζαν, φωτιά.

Άβαταρ μέλους
Αίγαγρος
Δημοσιεύσεις: 6094
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 23:33

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Αίγαγρος » 05 Μάιος 2021, 19:22

SpoilerShow
Η πρώτη επίσημη συνάντηση αξιωματούχων ανάμεσα στις δύο χώρες από το 2013.
Δεν πρέπει να ξενίζει πάντως μια τέτοια συνάντηση. Δεν ήταν συνάντηση κορυφής, περισσότερο θυμίζει διερευνητικες ανάλογες με αυτές που γίνονται μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας ανάμεσα σε διπλωμάτες.

Άβαταρ μέλους
Νταρνάκας
Δημοσιεύσεις: 3780
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 15:41
Phorum.gr user: Νταρνάκας
Τοποθεσία: Εμμανουήλ Παπάς Σερρών

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Νταρνάκας » 05 Μάιος 2021, 20:55

Πάρταλος έγραψε:
04 Μάιος 2021, 21:31
Νταρνάκας έγραψε:
04 Μάιος 2021, 12:59
It is also unfortunate that the US is unable to see Turkey’s growing regional influence as an asset for furthering stability.
Το θέμα είναι ότι ο τύπος που τα γράφει αυτά αδυνατεί να καταλάβει ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει να μην παριστάνει άλλο τον χωροφύλακα της Δύσης, και αυτό που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως σταθερότητα στη Μέση Ανατολη, η ίδια η Τουρκία το φαντάζεται ως την εγκαθίδρυση μιας μορφής pax Neo-ottomanica.
Το άρθρο το υπογράφει μία σύμβουλος του Ερντογάν και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο εθνικής άμυνας, οπότε μάλλον ξέρει τι λέει και που απευθύνεται.
To συνυπογράφει η Τουρκάλα είναι το πιο σωστό, γιατί βλέπω και το όνομα ενός πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία. ΟΚ, η Τουρκάλα λογικό είναι να τα λέει αυτά, ο άλλος όμως είναι τόσο αφελής, τουρκολάγνος ή παίζει κανένα μπαξίσι (το πιο πιθανό);
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.

Άβαταρ μέλους
Πάρταλος
Δημοσιεύσεις: 3387
Εγγραφή: 23 Ιούλ 2018, 06:13

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάρταλος » 05 Μάιος 2021, 21:02

Νταρνάκας έγραψε:
05 Μάιος 2021, 20:55
To συνυπογράφει η Τουρκάλα είναι το πιο σωστό, γιατί βλέπω και το όνομα ενός πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία. ΟΚ, η Τουρκάλα λογικό είναι να τα λέει αυτά, ο άλλος όμως είναι τόσο αφελής, τουρκολάγνος ή παίζει κανένα μπαξίσι (το πιο πιθανό);
Αν το διαβάσεις πιο προσεκτικά δεν έχει σχέση ο πρώην πρέσβης με το άρθρο, μία άποψή του καταθέτει η αρθρογράφος για να αιτιολογήσει τα όσα αυτή γράφει.
- Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι.
- Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε.
- Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες.

Άβαταρ μέλους
Νταρνάκας
Δημοσιεύσεις: 3780
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 15:41
Phorum.gr user: Νταρνάκας
Τοποθεσία: Εμμανουήλ Παπάς Σερρών

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Νταρνάκας » 05 Μάιος 2021, 21:10

Πάρταλος έγραψε:
05 Μάιος 2021, 21:02
Νταρνάκας έγραψε:
05 Μάιος 2021, 20:55
To συνυπογράφει η Τουρκάλα είναι το πιο σωστό, γιατί βλέπω και το όνομα ενός πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία. ΟΚ, η Τουρκάλα λογικό είναι να τα λέει αυτά, ο άλλος όμως είναι τόσο αφελής, τουρκολάγνος ή παίζει κανένα μπαξίσι (το πιο πιθανό);
Αν το διαβάσεις πιο προσεκτικά δεν έχει σχέση ο πρώην πρέσβης με το άρθρο, μία άποψή του καταθέτει η αρθρογράφος για να αιτιολογήσει τα όσα αυτή γράφει.
Ναι, το πρόσεξα καλύτερα κι έχεις δίκιο.
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.

Άβαταρ μέλους
Thor
Δημοσιεύσεις: 12129
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 16:13
Phorum.gr user: Thor

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Thor » 06 Μάιος 2021, 15:19

https://www.ptisidiastima.com/turkey-somalia/
Γιατί η Τουρκία επεκτείνει την επιρροή της (και) στη Σομαλία.

Η Τουρκία κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση της Σομαλίας για παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία της χώρας και παροχή όπλων στις ένοπλες δυνάμεις του προέδρου, σύμφωνα με το Ahval.

Είναι η δεύτερη φορά σε λιγότερο από δύο μήνες που έχει διατυπωθεί τέτοια κατηγορία. Στις 22 Μαρτίου, πηγές με πρόσβαση στο Υπουργείο Άμυνας ανέφεραν στο MENAFN ότι η Τουρκία είχε στείλει όπλα και τεθωρακισμένα οχήματα στη Σομαλία με σκοπό τον εξοπλισμό ειδικών δυνάμεων που είχαν εκπαιδευτεί από την Τουρκία.

Η κίνηση θεωρείται προκλητική, δεδομένου ότι οι ειδικές δυνάμεις είναι γνωστό ότι παρεμβαίνουν στις εκλογές της χώρας υπέρ της πλευράς του Προέδρου της Σομαλίας Μοχάμεντ Αμπντουλαχί Μοχάμεντ. Οι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης εξέφρασαν την ανησυχία τους για αυτά τα όπλα που εισέρχονται στη χώρα από την Τουρκία σε μια τόσο ευαίσθητη εκλογική περίοδο.

Δεν υπάρχει καμία σαφής ένδειξη ότι η Τουρκία έχει πάρει την πλευρά του τρέχοντος προέδρου στις εκλογές. Αντίθετα, οι στόχοι της Τουρκίας στη Σομαλία φαίνεται ότι δεν βρίσκονται στην πολιτική διαδικασία.

Ποιοι είναι οι στόχοι της Τουρκίας στη χώρα;

«Η Σομαλία έχει γίνει ένας σημαντικός προορισμός για τουρκικά αγαθά και υπηρεσίες, που περιλαμβάνουν κατασκευαστικά υλικά, ιατρικό εξοπλισμό, εκπαιδευτική ανάπτυξη και σχολεία, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη και είδη οικιακής χρήσης που κυμαίνονται από τσαγιέρες έως ρούχα», ανέφερε ο Brendan Cannon, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Khalifa, σε μια μελέτη του 2016.

«Η τουρκική παρουσία είναι πανταχού παρούσα. Σύμφωνα με έναν κάτοικο της Σομαλίας, «η Τουρκία έχει γίνει η McDonald’s της Μογκαντίσου. Οι σημαίες τους είναι παντού, όπως και οι κίτρινες καμάρες των McDonald’s είναι παντού στην Αμερική ».

Ωστόσο, οι εξαγωγές δεν είναι ο κύριος λόγος για την παρουσία της Τουρκίας στη Σομαλία, δήλωσε ο Cannon. Οι δύο χώρες μοιράζονται μια κοινή σουνιτική μουσουλμανική θρησκεία και πολιτισμό.

«Η Τουρκία εμπλέκεται στη Σομαλία για δύο βασικούς λόγους: διεθνές κύρος και κεφάλαιο. Αυτή η απόφαση συντονίστηκε στενά με τουρκικές επιχειρήσεις, ΜΚΟ και κυβερνητικά υπουργεία », είπε. «Εν ολίγοις, η Τουρκία επέλεξε τη Σομαλία ως ένα πεδίο στο οποίο θα δοκιμάσει τα διαπιστευτήρια της εξωτερικής πολιτικής της και να αποκτήσει το καθεστώς μαλακής ισχύος που αισθάνεται η ηγεσία στην Άγκυρα ότι αντικατοπτρίζει επαρκώς την Τουρκία ως αναδυόμενη δύναμη».

Η Σομαλία είναι μια εξαιρετική επιτυχία για την τουρκική εξωτερική πολιτική.

Σύμφωνα με το Ίδρυμα Brookings «Οι συνολικές προσπάθειες της Τουρκίας στη Σομαλία και η προβολή της «μαλακής ισχύος» με τη μορφή χρήματος, εμπορίου, δωρεών σε είδος, αποκατάστασης υποδομών και αναπτυξιακών έργων και έχουν λάβει θετική αποδοχή εντός και εκτός της Σομαλίας.

«Όλα ξεκίνησαν όταν ο Ερντογάν επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη Μογκαντίσου το 2011 εν μέσω καταστροφικής πείνας, όντας ο πρώτος μη Αφρικανός ηγέτης που επισκέφθηκε την πρωτεύουσας σε δύο δεκαετίες.

«Αυτό που ξεκίνησε ως μια κυρίως ανθρωπιστική πρωτοβουλία εξελίχθηκε σε μια πιο ολοκληρωμένη πολιτική: η Άγκυρα αύξησε τη χρηματοδότηση της βοήθειας, ξεκίνησε αναπτυξιακά έργα, άνοιξε σχολεία και ανέλαβε ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση της ατζέντας για την οικοδόμηση του κράτους, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος μιας αρκετά μεγάλης στρατιωτικής βάσης για την εκπαίδευση στρατιωτών της σομαλικής κυβέρνησης», αναφέρει το Brookings. «Σήμερα, οι τουρκικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τους αεροπορικούς και θαλάσσιους λιμένες της Μογκαντίσου, οι αγορές της είναι γεμάτες με τουρκικά προϊόντα και η Turkish Airways πετά απευθείας στην πρωτεύουσα, όντας ο πρώτος σημαντικός διεθνής αερομεταφορέας που το έκανε».

Ενώ αξιωματούχοι στην Άγκυρα αναφέρουν ότι οι Σομαλοί έχουν εκτιμήσει την μαλακή ισχύ των επενδύσεων της Τουρκίας, η παρουσία της δεν εκτιμάται παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τον Cannon, η Τουρκία προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ουσιαστική δύναμη πέρα ​​από την άμεση γειτονιά της. Στη Σομαλία υπήρξε σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη σε αυτήν την προσπάθεια. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της επιρροής της, σύμφωνα με το Brookings, βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Σομαλίας Μογκαντίσου και υπήρξαν ενδείξεις δυσαρέσκειας για τον ρόλο της Τουρκίας από περιοχές εκτός της πρωτεύουσας.

Η Σομαλική αντιπολίτευση είναι πεπεισμένη ότι η Τουρκία σκοπεύει να παίξει στρατιωτικό ρόλο πλήρους κλίμακας στις προσεχείς εκλογές. Οι εκλογές είναι ουσιαστικά μια σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών φυλών που έχει ήδη εκδηλωθεί με βία τον Απρίλιο.

Εάν η Άγκυρα επιλέξει να εμπλακεί σε ένοπλη σύγκρουση στη Σομαλία, κινδυνεύει να χάσει το υψηλό συναίσθημα με το οποίο η παρουσία της στη χώρα έχει ανταμειφθεί στο παρελθόν.
Μαλακίαν φυγείν αδύνατον.

Εμπεδοκλής
Δημοσιεύσεις: 20835
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 13:13

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Εμπεδοκλής » 06 Μάιος 2021, 15:25

τεν τεν έγραψε:
05 Μάιος 2021, 06:38
Μας έχει συνηθίσει το Forbes σε εκτός τόπου και χρόνου δημοσιεύσεις...

Άβαταρ μέλους
Orion22
Δημοσιεύσεις: 14699
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 01:41

Re: Αποχαιρετα την Τουρκια που χανεται

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Orion22 » 07 Μάιος 2021, 01:24

Εικόνα
klama
:smt005::smt005::smt005::smt005::smt005:



SpoilerShow
το έσβησαν εννοείται, αλλά παραμένει αποτυπωμένο και αλλού.


επιβεβαίωση και από αλλού


+inb4 rip στον αξιωματικό τους που χειρίζεται το λογαριαμό :lol:
Dolce et decorum est contra pasok.* pugnatre
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Διεθνής πολιτική”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών