εξελίξεις στην Ουκρανία

[sharp]

έχουμε κόμπλεξ γιατί δεν μας κάθονται Ρωσίδες

Βολεψου με καμμια Γεωργιανη, Ουκρανη... Οι Ρωσσιδες δεν ειναι για τα μουτρα σου...

Μπα, δεν είναι ίδιος λαός Ουκρανοί και Ρώσοι;

[Δημοκράτης]

Εντωμεταξύ ο Ζελενσκι είναι ρωσοφωνος που για κάποιο λόγο δεν τον εθνοκαραρισαν αλλά τον έκαναν πρόεδρο.

Ο Ζελένσκι το 2014 έλεγε ρώσοι ουκρανοί είμαστε ένα έθνος γιατί τον συνέφερε ως ηθοποιό να πουλήσει τις ταινίες του, και το 2019 ως πρόεδρος άρχισε να καταργεί την μητρική του ρωσική γλώσσα με νόμους.
Δεν έχει σημασία.

μπορει αυτό, μπορεί το ότι η Ρωσσία δεν είχε εισβάλει ακόμα

[nick]

Εντωμεταξύ ο Ζελενσκι είναι ρωσοφωνος που για κάποιο λόγο δεν τον εθνοκαραρισαν αλλά τον έκαναν πρόεδρο.

Ο Ζελένσκι το 2014 έλεγε ρώσοι ουκρανοί είμαστε ένα έθνος γιατί τον συνέφερε ως ηθοποιό να πουλήσει τις ταινίες του, και το 2019 ως πρόεδρος άρχισε να καταργεί την μητρική του ρωσική γλώσσα με νόμους.
Δεν έχει σημασία.

μπορει αυτό, μπορεί το ότι η Ρωσσία δεν είχε εισβάλει ακόμα

O aoc μας λέει ότι την περίοδο που γινόταν οι εθνοκαθάρσεις μπορούσε κάποιος ρωσοφωνος να έλεγε ανοιχτά ότι αγαπάει τους Ρώσους και είναι αδέρφια. Οι ναζί αντί να τον κάνουν σαπούνι το εκλέξαν πρόεδρο.

[sharp]

Τα πολεμικά κίνητρα του Πούτιν: Ένας εγκληματίας με τη στολή πολιτικού


Οι λόγοι της στρατιωτικής επίθεσης του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία είναι γνωστοί. Ο στόχος είναι, πρώτον, να αποκατασταθεί η ενότητα του «ρωσικού κόσμου». δεύτερον, να τιμωρήσει τους Ουκρανούς «μικρούς Ρώσους» για την επιλογή τους να ζήσουν σε ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος με μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες για ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ένα νεοϊμπεριαλιστικό εγχείρημα δανειζόμενο από τη Σοβιετική Ένωση, τον Στάλιν, τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, την Τσαρική Αυτοκρατορία και τον πανσλαβισμό, που στοχεύει επίσης να εγκαθιδρύσει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων ρήξη με τη Δύση.

Αυτή είναι η κοινή άποψη σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, τι θα γινόταν αν όλα αυτά ήταν απλώς δικαιολογίες για να κρύψουν το πραγματικό κίνητρο της ληστείας; Στο τελευταίο τεύχος της «Revue du Crieur», του έντυπου περιοδικού της γαλλικής διαδικτυακής εφημερίδας «Mediapart», ο François Bonnet, συνιδρυτής και επί σειρά ετών αρχισυντάκτης του εξίσου επιτυχημένου και υψηλής ποιότητας ερευνητικού φύλλου, παρακαλεί για διόρθωση της οπτικής γωνίας.

Τρία επιχειρήματα μιλούν ενάντια στην παραπάνω προσέγγιση: Πρώτον, ο πόλεμος κατά της Ουκρανίας ξεκίνησε το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας και την επέκταση της σύγκρουσης στις «αποσχιστικές» περιοχές στην ανατολική Ουκρανία. αλλά τότε κανείς δεν μιλούσε για «νεοιμπεριαλισμό» ή έστω για προσπάθεια θεμελιώδους γεωπολιτικής αναδιοργάνωσης. Μάλλον, επρόκειτο για μια παλιά τοπική σύγκρουση στο Ντονμπάς, για τη διασφάλιση της Σεβαστούπολης ως το λιμάνι καταγωγής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και για την τιμωρία της «αποσχισθείσας» Ουκρανίας.




Μια οικογένεια που ενδιαφέρεται μόνο για τη συνέχιση της ύπαρξής της;

Δεύτερον, η έναρξη του «ολοκληρωτικού» πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου ήταν μια απόφαση του Πούτιν και μιας χούφτας έμπιστων ανθρώπων. Είναι αμφίβολο εάν η πολιτική και κοινωνική ελίτ της χώρας είναι ενωμένη πίσω από αυτό. μεμονωμένες διαδηλώσεις έχουν γίνει δημόσιες και μπορεί να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τρίτον, τα επιχειρήματα του Πούτιν για την «εξάλειψη της ναζιστικής βρωμιάς στο Κίεβο», όπως το έθεσε σε μια ομιλία του στις 24 Φεβρουαρίου — και νωρίτερα σε ένα «ιστορικό δοκίμιο» του Ιουλίου 2021 — είναι τόσο ασυνεπή, ακόμη και ασυνάρτητα, που κάποιοι αμφισβήτησαν τη λογική του. Τι όμως, διερωτάται ο Bonnet, αν ο Ρώσος πρόεδρος, όσο διαυγής όσο και κυνικός, παρουσίαζε λόγους για την «ειδική επιχείρηση» στην οποία ο ίδιος δεν πίστευε -για να κρύψει το πραγματικό κίνητρο;

Ο συγγραφέας το περιγράφει αυτό με μια φράση: Ο Πούτιν είναι ο επικεφαλής μιας εγκληματικής «οικογένειας» για την οποία ο πόλεμος είναι ένα μέσο διασφάλισης της δικής τους ύπαρξης και της συνέχισης της ύπαρξης του συστήματος που έχουν δημιουργήσει και ελέγχουν. Για ένα τέταρτο του αιώνα, οι δυτικοί ηγέτες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι ο Πούτιν είναι ένας εγκληματίας ντυμένος πολιτικός, όχι ένας πρόεδρος με δεσμούς με τον κόσμο του εγκλήματος. «Η διαφθορά, οι δολοφονίες, ο εγκλεισμός, ο εκπληκτικός πλουτισμός, η οικονομική εκμετάλλευση της χώρας», λέει ο Bonnet, «πάντα θεωρούνταν παράπλευρες ζημιές, ως απλές παρενέργειες που παράγει ένα αυταρχικό καθεστώς που ζει με το ενοίκιο των πρώτων υλών».

Αμέτρητα βιβλία, άρθρα ερευνητών δημοσιογράφων και αναφορές ξένων υπηρεσιών πληροφοριών έχουν αποκαλύψει πολλές ενοχοποιητικές λεπτομέρειες για τον Πούτιν και την «οικογένειά» του. Το σύστημα δωροδοκίας, εκβιασμού και δόλιας πώλησης αδειών εξαγωγής που δημιούργησε ο Πούτιν τη δεκαετία του 1990 ως επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Αγίας Πετρούπολης είναι καλά τεκμηριωμένο.



Ο Πούτιν συνέστησε τον εαυτό του στον προκάτοχό του Γέλτσιν καλύπτοντας τις κατηγορίες για υπεξαίρεση εναντίον του

Λόγω της αποτελεσματικότητάς του, ο μεταβατικός αντιδήμαρχος κλήθηκε σύντομα στη Μόσχα για να καταπνίξει το λεγόμενο «σκάνδαλο Mabetex», υποτιθέμενη υπεξαίρεση υπέρ του τότε προέδρου Μπόρις Γέλτσιν και των κορών του. Διορίστηκε επικεφαλής της υπηρεσίας διαδόχου της KGB, της FSB, το 1998, πιστεύεται ότι ο Πούτιν έκανε ένα (ψεύτικο) σεξουαλικό βίντεο από τον πολύ πεισματάρικο γενικό εισαγγελέα Γιούρι Σκουράτοφ με «συμβιβασμό». Συνέστησε τον Γέλτσιν ως διάδοχό του. Ορκισμένος ως νέος πρόεδρος τον Μάρτιο του 2000, η ​​πρώτη του επίσημη πράξη ήταν να εγγυηθεί την πλήρη ασυλία του προκατόχου του.

Τα περισσότερα από τα τριάντα περίπου μέλη της «οικογένειας» του Πούτιν είναι συνάδελφοι από την εποχή της Πετρούπολης, μερικοί ακόμη και σύντροφοι από την εποχή του πράκτορα της KGB στη Δρέσδη ή παιδικοί φίλοι. Τώρα κατέχουν τις υψηλότερες θέσεις στην πολιτική (όπως ο Νικολάι Πατρούσεφ και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, επικεφαλής και αναπληρωτές επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας) ή των επιχειρήσεων (όπως ο Alexei Miller και ο Igor Sechin, επικεφαλής των εταιρειών φυσικού αερίου ή/και πετρελαίου Gazprom και Rosneft, αντίστοιχα).

Ο Bonnet αντιπαραβάλλει τη λίστα με τα πιο σημαντικά μέλη της «οικογένειας» του Πούτιν με αυτά μιας επιλογής θυμάτων από απόπειρες δολοφονίας με πολιτικά κίνητρα. Όλοι γνωρίζουν τα ονόματα της Anna Politkovskaya και του Boris Nemtsov, αλλά ποιος άλλος λέει τίποτα για τη Natalia Estemirova, τον Timur Kuashev ή τον Stanislav Markelov; Όπως αυτοί, δεκάδες δημοσιογράφοι, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικηγόροι και πολιτικοί της αντιπολίτευσης έχουν πυροβοληθεί ή δηλητηριαστεί στη Ρωσία από το 2000, εκτός εάν «αυτοκτόνησαν» υπό αμφίβολες συνθήκες ή πέθαναν σε «τροχαίο ατύχημα». Οι αντίστοιχες έρευνες, αν ξεκινούσαν, πάντα δεν κατέληγαν σε τίποτα.


Οι βομβιστικές επιθέσεις σε κτίρια κατοικιών «θεραπεύουν» την κούραση του λαού από τον πόλεμο

Ενδεχομένως ακόμη πιο σοβαρό: από την αρχή, ο πόλεμος ήταν ένα μέσο για τον Πούτιν και την «οικογένεια» να στηρίξουν τη δύναμή τους. Το καλοκαίρι του 1999, ο άγνωστος μηχανικός διορίστηκε πρωθυπουργός. Ενόψει των προεδρικών εκλογών που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2000, το καθήκον ήταν να μετατραπεί ο χλωμός ομιλητής σε ισχυρό ηγέτη. Ένας δεύτερος πόλεμος στην Τσετσενία σίγουρα θα εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό, αλλά οι Ρώσοι, ακόμα τραυματισμένοι από τον πρώτο, έδειξαν λίγο μαχητικό πνεύμα προς το παρόν. Οι βόμβες έσκασαν παντού: στις 31 Αυγούστου στη Μόσχα, στις 4 Σεπτεμβρίου στο Νταγκεστάν, στις 8 και 13 πάλι στην πρωτεύουσα, στις 16 στην περιοχή Ντον. . . Περισσότεροι από τριακόσιοι θάνατοι προκάλεσαν την απότομη αλλαγή της κοινής γνώμης: έλαβε χώρα ο δεύτερος πόλεμος της Τσετσενίας, με τις γνωστές συνέπειες.

O Bonnet αναφέρεται σε ένα περιστατικό στο Ryazan, νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας, όπου στις 22 Σεπτεμβρίου 1999 βρέθηκαν βόμβες στο υπόγειο ενός κτιρίου κατοικιών. Δύο αξιωματικοί της FSB που είχαν φέρει τις σακούλες με τα εκρηκτικά συνελήφθησαν γρήγορα. ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας, ο προαναφερόμενος Νικολάι Πατρούσεφ από την «οικογένεια» του Πούτιν, πρότεινε ως εξήγηση μια «άσκηση δολοφονίας», τις αντιφάσεις της οποίας ήταν εύκολο να αποκαλύψουν οι τοπικές αρχές.


Η επόμενη γενιά είναι έτοιμη να αναλάβει την επιχείρηση

Στο τέλος της δεύτερης τετραετούς θητείας του, ωστόσο, η βάση του προέδρου άρχισε να καταρρέει. Οι πολιτικές δολοφονίες, η έλλειψη κράτους δικαίου, η διάχυτη διαφθορά και κυρίως ο ξεδιάντροπος και υπερβολικός πλουτισμός των κυβερνώντων δεν μπορούσαν πλέον να συγκαλυφθούν. Ο Πούτιν κινητοποίησε αμέσως ένα κοινωνικό σχέδιο που φέρνει αντιμέτωπους ένα ισχυρό, ηθικό, αλτρουιστικό «εμείς» απέναντι σε ένα άχαρο, διεφθαρμένο, αυτοαπορροφημένο «αυτοί»: τη Δύση.

Και πολέμησε ένα blitzkrieg στη Γεωργία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κάλπες να αυξηθούν προσωρινά. Αλλά το 2011, μετά από νοθευμένες βουλευτικές εκλογές, υπήρξαν μαζικές διαδηλώσεις και το 2012 ο Πούτιν κέρδισε μόνο τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών χάρη στην εκλογική νοθεία. Δύο χρόνια αργότερα, μικρά πράσινα ανθρωπάκια προσάρτησαν την Κριμαία. Οι βαθμολογίες δημοτικότητας εκτοξεύτηκαν ξανά.

Σύμφωνα με τον Bonnet, ο «ολικός» πόλεμος της Ουκρανίας είναι μέρος μιας σειράς στρατιωτικών ενεργειών που πραγματοποιήθηκαν κυρίως για εσωτερικούς λόγους. Ο Πούτιν είναι εβδομήντα, υπάρχουν εικασίες για την υγεία του. Τα μέλη της «οικογένειάς» του είναι μεταξύ εξήντα δύο και εβδομήντα πέντε ετών. Είναι καιρός να ξεκινήσει η εξαγορά της επιχείρησης από τη «Γενιά 2», η οποία θα πρέπει να εγγυηθεί την ατιμωρησία των πατέρων.

Ένας πόλεμος και η συναφής δημιουργία μιας δικτατορίας στη Ρωσία απέτρεψαν οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτή τη σιωπηλή αλλαγή προσωπικού, η οποία είναι ήδη σε εξέλιξη, λέει ο Bonnet, επικαλούμενος τον επί μακρόν επικεφαλής του ανεξάρτητου ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Levada, Lew Gudkov: «Αυτό που μετράει είναι η συνολική λογοκρισία, η από Φεβρουάριο-Μάρτιο. Ο λαός υπόκειται σε επιθετική, αδιάκοπη προπαγάνδα που μαίνεται από όλα τα κανάλια, ακόμη και από τα θρησκευτικά. Όπως κάθε προπαγάνδα, έτσι και αυτή βυθίζει τους αποδέκτες της σε μια κατάσταση φόβου και αηδίας που εκμηδενίζει τη δεκτικότητα και την κριτική κρίση. Αυτό τους ενσταλάζει μια κατάσταση ανασφάλειας, κυνισμού και απάθειας που τους κάνει επιρρεπείς στη βία».


Γκουγκλομετάφραση από εδώ
https://www.msn.com/de-de/nachrichten/p ... r-AA14O8Mb

[Kauldron]

έχουμε κόμπλεξ γιατί δεν μας κάθονται Ρωσίδες

Βολεψου με καμμια Γεωργιανη, Ουκρανη... Οι Ρωσσιδες δεν ειναι για τα μουτρα σου...

Μπα, δεν είναι ίδιος λαός Ουκρανοί και Ρώσοι;

Και οι Ανατολικοί με τους Δυτικούς Γιορμαναράδες ίδιος λαός ήσασταν, αλλά σας χώρισαν οι Σοβιετικοί και οι Αμερικάνοι.

[Δημοκράτης]

Ο Ζελένσκι το 2014 έλεγε ρώσοι ουκρανοί είμαστε ένα έθνος γιατί τον συνέφερε ως ηθοποιό να πουλήσει τις ταινίες του, και το 2019 ως πρόεδρος άρχισε να καταργεί την μητρική του ρωσική γλώσσα με νόμους.
Δεν έχει σημασία.

μπορει αυτό, μπορεί το ότι η Ρωσσία δεν είχε εισβάλει ακόμα

O aoc μας λέει ότι την περίοδο που γινόταν οι εθνοκαθάρσεις μπορούσε κάποιος ρωσοφωνος να έλεγε ανοιχτά ότι αγαπάει τους Ρώσους και είναι αδέρφια. Οι ναζί αντί να τον κάνουν σαπούνι το εκλέξαν πρόεδρο.

για τα μάτια του κόσμου οι ναζί του κιέβου που έκαναν εθνοκάθαραση στην Ουκρανία έβγαλαν πρόεδρο Εβραίο Ρωσόφωνο. Είναι υποκριτές και αντιπρόσωποι

[Libre arbitre]

Αχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ. Εντωμεταξύ σχεδόν αποκλειστικά οι νεοέλληνες ψεκασμενοι ανεμβολίαστοι νεοναζί υποστηρίζουν τους ρουσσιστές...

Βλέπω έφτιαξε καινούργιο διπλοπροφιλάκι ο Γιουνίκης.

Χαίρομαι αν υπάρχει έστω και ένας με τον οποίο θα συμφωνούσα. Κάτι πιο ουσιαστικό έχετε να πείτε; Ή σας πείραξε η υπογραφή μου;

[Libre arbitre]

https://www.google.com/amp/s/news.yahoo ... 533918.htm
Ukraine-Russia news – live: Putin launches wave of missiles at Kyiv as air force ‘suffers big losses’

Key Points
Russia has lost more than 60 aircraft so far, UK claims

Hangar used by Putin’s troops turned into 'mass grave', says Kyiv

Russian troops fighting hard in Putin’s next target Bakhmut

Russian sorties down to 10 per day from 300 per day in March, says MoD

More than 91,000 Russian soldiers killed in war - Ukraine

Russia launches new missile attacks, Ukrainians head for shelters

[AOC]

Εντωμεταξύ ο Ζελενσκι είναι ρωσοφωνος που για κάποιο λόγο δεν τον εθνοκαραρισαν αλλά τον έκαναν πρόεδρο.

Ο Ζελένσκι το 2014 έλεγε ρώσοι ουκρανοί είμαστε ένα έθνος γιατί τον συνέφερε ως ηθοποιό να πουλήσει τις ταινίες του, και το 2019 ως πρόεδρος άρχισε να καταργεί την μητρική του ρωσική γλώσσα με νόμους.
Δεν έχει σημασία.

Έλεγε τέτοια έως πριν το 2019 και οι ναζί τον κάναν πρόεδρο αντί να τον καθαρίσουν;

Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, το θέμα είναι τι κάνει στην πράξη.
Εάν περνάνε κατά την κυβέρνηση του αντιμειονωτικοί νόμοι, δεν έχει σημασία τι είπε, η τι πιστεύει/
Εάν κατά την κυβέρνηση του αποδίδει φόρους τιμής σε ναζί, διαλύει κομμουνιστικά αγάλματα κτλ, δεν έχει σημασία αν ο παππούς του ο εβραίος πολέμησε για την ΕΣΣΔ και εάν αυτός θεωρεί την ΕΣΣΔ καλή, σημασία έχει η νομοθεσία που περνιέται που είχε στόχο την εξόντωση της ρωσικής ταυτότητας κατοίκων. Δεν έχει σημασία καν αν το επέλεξε αυτός η κάποια αμερικανική ΜΚΟ, το θέμα είναι τι γίνεται νομοθετικά.

Τέλοσπαντων, και ως μισός ρώσος απορρίπτω και τις γραφικότητες περί Πούτλερ, και απαντάω και σε διάφορες αηδίες του τύπου "γιατί δεν ξεσηκώνονται" με το εξής απλό. Μπορούσε να ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός για κάποιο λόγο να σταματήσει την εκστρατεία στην Σμύρνη ? Μιλάμε για πληθυσμούς εκατομμυρίων ρώσων που μπορεί να καταλήξουν τώρα να αρχίσουν να φεύγουν με τα πλοία σαν τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας.
Προφανώς κανένας ψυχικά υγιής ρώσος, δεν μπορεί να εύχεται ήττα της χώρας του, η να μιλάει για αποχώρηση στρατευμάτων.

[πετρος]

Τα πολεμικά κίνητρα του Πούτιν: Ένας εγκληματίας με τη στολή πολιτικού


Οι λόγοι της στρατιωτικής επίθεσης του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία είναι γνωστοί. Ο στόχος είναι, πρώτον, να αποκατασταθεί η ενότητα του «ρωσικού κόσμου». δεύτερον, να τιμωρήσει τους Ουκρανούς «μικρούς Ρώσους» για την επιλογή τους να ζήσουν σε ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος με μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες για ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ένα νεοϊμπεριαλιστικό εγχείρημα δανειζόμενο από τη Σοβιετική Ένωση, τον Στάλιν, τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, την Τσαρική Αυτοκρατορία και τον πανσλαβισμό, που στοχεύει επίσης να εγκαθιδρύσει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων ρήξη με τη Δύση.

Αυτή είναι η κοινή άποψη σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, τι θα γινόταν αν όλα αυτά ήταν απλώς δικαιολογίες για να κρύψουν το πραγματικό κίνητρο της ληστείας; Στο τελευταίο τεύχος της «Revue du Crieur», του έντυπου περιοδικού της γαλλικής διαδικτυακής εφημερίδας «Mediapart», ο François Bonnet, συνιδρυτής και επί σειρά ετών αρχισυντάκτης του εξίσου επιτυχημένου και υψηλής ποιότητας ερευνητικού φύλλου, παρακαλεί για διόρθωση της οπτικής γωνίας.

Τρία επιχειρήματα μιλούν ενάντια στην παραπάνω προσέγγιση: Πρώτον, ο πόλεμος κατά της Ουκρανίας ξεκίνησε το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας και την επέκταση της σύγκρουσης στις «αποσχιστικές» περιοχές στην ανατολική Ουκρανία. αλλά τότε κανείς δεν μιλούσε για «νεοιμπεριαλισμό» ή έστω για προσπάθεια θεμελιώδους γεωπολιτικής αναδιοργάνωσης. Μάλλον, επρόκειτο για μια παλιά τοπική σύγκρουση στο Ντονμπάς, για τη διασφάλιση της Σεβαστούπολης ως το λιμάνι καταγωγής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και για την τιμωρία της «αποσχισθείσας» Ουκρανίας.




Μια οικογένεια που ενδιαφέρεται μόνο για τη συνέχιση της ύπαρξής της;

Δεύτερον, η έναρξη του «ολοκληρωτικού» πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου ήταν μια απόφαση του Πούτιν και μιας χούφτας έμπιστων ανθρώπων. Είναι αμφίβολο εάν η πολιτική και κοινωνική ελίτ της χώρας είναι ενωμένη πίσω από αυτό. μεμονωμένες διαδηλώσεις έχουν γίνει δημόσιες και μπορεί να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τρίτον, τα επιχειρήματα του Πούτιν για την «εξάλειψη της ναζιστικής βρωμιάς στο Κίεβο», όπως το έθεσε σε μια ομιλία του στις 24 Φεβρουαρίου — και νωρίτερα σε ένα «ιστορικό δοκίμιο» του Ιουλίου 2021 — είναι τόσο ασυνεπή, ακόμη και ασυνάρτητα, που κάποιοι αμφισβήτησαν τη λογική του. Τι όμως, διερωτάται ο Bonnet, αν ο Ρώσος πρόεδρος, όσο διαυγής όσο και κυνικός, παρουσίαζε λόγους για την «ειδική επιχείρηση» στην οποία ο ίδιος δεν πίστευε -για να κρύψει το πραγματικό κίνητρο;

Ο συγγραφέας το περιγράφει αυτό με μια φράση: Ο Πούτιν είναι ο επικεφαλής μιας εγκληματικής «οικογένειας» για την οποία ο πόλεμος είναι ένα μέσο διασφάλισης της δικής τους ύπαρξης και της συνέχισης της ύπαρξης του συστήματος που έχουν δημιουργήσει και ελέγχουν. Για ένα τέταρτο του αιώνα, οι δυτικοί ηγέτες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι ο Πούτιν είναι ένας εγκληματίας ντυμένος πολιτικός, όχι ένας πρόεδρος με δεσμούς με τον κόσμο του εγκλήματος. «Η διαφθορά, οι δολοφονίες, ο εγκλεισμός, ο εκπληκτικός πλουτισμός, η οικονομική εκμετάλλευση της χώρας», λέει ο Bonnet, «πάντα θεωρούνταν παράπλευρες ζημιές, ως απλές παρενέργειες που παράγει ένα αυταρχικό καθεστώς που ζει με το ενοίκιο των πρώτων υλών».

Αμέτρητα βιβλία, άρθρα ερευνητών δημοσιογράφων και αναφορές ξένων υπηρεσιών πληροφοριών έχουν αποκαλύψει πολλές ενοχοποιητικές λεπτομέρειες για τον Πούτιν και την «οικογένειά» του. Το σύστημα δωροδοκίας, εκβιασμού και δόλιας πώλησης αδειών εξαγωγής που δημιούργησε ο Πούτιν τη δεκαετία του 1990 ως επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Αγίας Πετρούπολης είναι καλά τεκμηριωμένο.



Ο Πούτιν συνέστησε τον εαυτό του στον προκάτοχό του Γέλτσιν καλύπτοντας τις κατηγορίες για υπεξαίρεση εναντίον του

Λόγω της αποτελεσματικότητάς του, ο μεταβατικός αντιδήμαρχος κλήθηκε σύντομα στη Μόσχα για να καταπνίξει το λεγόμενο «σκάνδαλο Mabetex», υποτιθέμενη υπεξαίρεση υπέρ του τότε προέδρου Μπόρις Γέλτσιν και των κορών του. Διορίστηκε επικεφαλής της υπηρεσίας διαδόχου της KGB, της FSB, το 1998, πιστεύεται ότι ο Πούτιν έκανε ένα (ψεύτικο) σεξουαλικό βίντεο από τον πολύ πεισματάρικο γενικό εισαγγελέα Γιούρι Σκουράτοφ με «συμβιβασμό». Συνέστησε τον Γέλτσιν ως διάδοχό του. Ορκισμένος ως νέος πρόεδρος τον Μάρτιο του 2000, η ​​πρώτη του επίσημη πράξη ήταν να εγγυηθεί την πλήρη ασυλία του προκατόχου του.

Τα περισσότερα από τα τριάντα περίπου μέλη της «οικογένειας» του Πούτιν είναι συνάδελφοι από την εποχή της Πετρούπολης, μερικοί ακόμη και σύντροφοι από την εποχή του πράκτορα της KGB στη Δρέσδη ή παιδικοί φίλοι. Τώρα κατέχουν τις υψηλότερες θέσεις στην πολιτική (όπως ο Νικολάι Πατρούσεφ και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, επικεφαλής και αναπληρωτές επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας) ή των επιχειρήσεων (όπως ο Alexei Miller και ο Igor Sechin, επικεφαλής των εταιρειών φυσικού αερίου ή/και πετρελαίου Gazprom και Rosneft, αντίστοιχα).

Ο Bonnet αντιπαραβάλλει τη λίστα με τα πιο σημαντικά μέλη της «οικογένειας» του Πούτιν με αυτά μιας επιλογής θυμάτων από απόπειρες δολοφονίας με πολιτικά κίνητρα. Όλοι γνωρίζουν τα ονόματα της Anna Politkovskaya και του Boris Nemtsov, αλλά ποιος άλλος λέει τίποτα για τη Natalia Estemirova, τον Timur Kuashev ή τον Stanislav Markelov; Όπως αυτοί, δεκάδες δημοσιογράφοι, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικηγόροι και πολιτικοί της αντιπολίτευσης έχουν πυροβοληθεί ή δηλητηριαστεί στη Ρωσία από το 2000, εκτός εάν «αυτοκτόνησαν» υπό αμφίβολες συνθήκες ή πέθαναν σε «τροχαίο ατύχημα». Οι αντίστοιχες έρευνες, αν ξεκινούσαν, πάντα δεν κατέληγαν σε τίποτα.


Οι βομβιστικές επιθέσεις σε κτίρια κατοικιών «θεραπεύουν» την κούραση του λαού από τον πόλεμο

Ενδεχομένως ακόμη πιο σοβαρό: από την αρχή, ο πόλεμος ήταν ένα μέσο για τον Πούτιν και την «οικογένεια» να στηρίξουν τη δύναμή τους. Το καλοκαίρι του 1999, ο άγνωστος μηχανικός διορίστηκε πρωθυπουργός. Ενόψει των προεδρικών εκλογών που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2000, το καθήκον ήταν να μετατραπεί ο χλωμός ομιλητής σε ισχυρό ηγέτη. Ένας δεύτερος πόλεμος στην Τσετσενία σίγουρα θα εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό, αλλά οι Ρώσοι, ακόμα τραυματισμένοι από τον πρώτο, έδειξαν λίγο μαχητικό πνεύμα προς το παρόν. Οι βόμβες έσκασαν παντού: στις 31 Αυγούστου στη Μόσχα, στις 4 Σεπτεμβρίου στο Νταγκεστάν, στις 8 και 13 πάλι στην πρωτεύουσα, στις 16 στην περιοχή Ντον. . . Περισσότεροι από τριακόσιοι θάνατοι προκάλεσαν την απότομη αλλαγή της κοινής γνώμης: έλαβε χώρα ο δεύτερος πόλεμος της Τσετσενίας, με τις γνωστές συνέπειες.

O Bonnet αναφέρεται σε ένα περιστατικό στο Ryazan, νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας, όπου στις 22 Σεπτεμβρίου 1999 βρέθηκαν βόμβες στο υπόγειο ενός κτιρίου κατοικιών. Δύο αξιωματικοί της FSB που είχαν φέρει τις σακούλες με τα εκρηκτικά συνελήφθησαν γρήγορα. ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας, ο προαναφερόμενος Νικολάι Πατρούσεφ από την «οικογένεια» του Πούτιν, πρότεινε ως εξήγηση μια «άσκηση δολοφονίας», τις αντιφάσεις της οποίας ήταν εύκολο να αποκαλύψουν οι τοπικές αρχές.


Η επόμενη γενιά είναι έτοιμη να αναλάβει την επιχείρηση

Στο τέλος της δεύτερης τετραετούς θητείας του, ωστόσο, η βάση του προέδρου άρχισε να καταρρέει. Οι πολιτικές δολοφονίες, η έλλειψη κράτους δικαίου, η διάχυτη διαφθορά και κυρίως ο ξεδιάντροπος και υπερβολικός πλουτισμός των κυβερνώντων δεν μπορούσαν πλέον να συγκαλυφθούν. Ο Πούτιν κινητοποίησε αμέσως ένα κοινωνικό σχέδιο που φέρνει αντιμέτωπους ένα ισχυρό, ηθικό, αλτρουιστικό «εμείς» απέναντι σε ένα άχαρο, διεφθαρμένο, αυτοαπορροφημένο «αυτοί»: τη Δύση.

Και πολέμησε ένα blitzkrieg στη Γεωργία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κάλπες να αυξηθούν προσωρινά. Αλλά το 2011, μετά από νοθευμένες βουλευτικές εκλογές, υπήρξαν μαζικές διαδηλώσεις και το 2012 ο Πούτιν κέρδισε μόνο τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών χάρη στην εκλογική νοθεία. Δύο χρόνια αργότερα, μικρά πράσινα ανθρωπάκια προσάρτησαν την Κριμαία. Οι βαθμολογίες δημοτικότητας εκτοξεύτηκαν ξανά.

Σύμφωνα με τον Bonnet, ο «ολικός» πόλεμος της Ουκρανίας είναι μέρος μιας σειράς στρατιωτικών ενεργειών που πραγματοποιήθηκαν κυρίως για εσωτερικούς λόγους. Ο Πούτιν είναι εβδομήντα, υπάρχουν εικασίες για την υγεία του. Τα μέλη της «οικογένειάς» του είναι μεταξύ εξήντα δύο και εβδομήντα πέντε ετών. Είναι καιρός να ξεκινήσει η εξαγορά της επιχείρησης από τη «Γενιά 2», η οποία θα πρέπει να εγγυηθεί την ατιμωρησία των πατέρων.

Ένας πόλεμος και η συναφής δημιουργία μιας δικτατορίας στη Ρωσία απέτρεψαν οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτή τη σιωπηλή αλλαγή προσωπικού, η οποία είναι ήδη σε εξέλιξη, λέει ο Bonnet, επικαλούμενος τον επί μακρόν επικεφαλής του ανεξάρτητου ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Levada, Lew Gudkov: «Αυτό που μετράει είναι η συνολική λογοκρισία, η από Φεβρουάριο-Μάρτιο. Ο λαός υπόκειται σε επιθετική, αδιάκοπη προπαγάνδα που μαίνεται από όλα τα κανάλια, ακόμη και από τα θρησκευτικά. Όπως κάθε προπαγάνδα, έτσι και αυτή βυθίζει τους αποδέκτες της σε μια κατάσταση φόβου και αηδίας που εκμηδενίζει τη δεκτικότητα και την κριτική κρίση. Αυτό τους ενσταλάζει μια κατάσταση ανασφάλειας, κυνισμού και απάθειας που τους κάνει επιρρεπείς στη βία».


Γκουγκλομετάφραση από εδώ
https://www.msn.com/de-de/nachrichten/p ... r-AA14O8Mb

«Η διαφθορά, οι δολοφονίες, ο εγκλεισμός, ο εκπληκτικός πλουτισμός, η οικονομική εκμετάλλευση της χώρας», λέει ο Bonnet''
''Οι πολιτικές δολοφονίες, η έλλειψη κράτους δικαίου, η διάχυτη διαφθορά και κυρίως ο ξεδιάντροπος και υπερβολικός πλουτισμός των κυβερνώντων'' '' Ο λαός υπόκειται σε επιθετική, αδιάκοπη προπαγάνδα που μαίνεται από όλα τα κανάλια, ακόμη και από τα θρησκευτικά. Όπως κάθε προπαγάνδα, έτσι και αυτή βυθίζει τους αποδέκτες της σε μια κατάσταση φόβου και αηδίας που εκμηδενίζει τη δεκτικότητα και την κριτική κρίση. Αυτό τους ενσταλάζει μια κατάσταση ανασφάλειας, κυνισμού και απάθειας που τους κάνει επιρρεπείς στη βία». ...... Απιστευτα και φοβερα ολα αυτα!!! Ευτυχως εμεις δεν εχουμε....

[hjshiaqwws]

Ο Ζελένσκι το 2014 έλεγε ρώσοι ουκρανοί είμαστε ένα έθνος γιατί τον συνέφερε ως ηθοποιό να πουλήσει τις ταινίες του, και το 2019 ως πρόεδρος άρχισε να καταργεί την μητρική του ρωσική γλώσσα με νόμους.
Δεν έχει σημασία.

Έλεγε τέτοια έως πριν το 2019 και οι ναζί τον κάναν πρόεδρο αντί να τον καθαρίσουν;

Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, το θέμα είναι τι κάνει στην πράξη.
Εάν περνάνε κατά την κυβέρνηση του αντιμειονωτικοί νόμοι, δεν έχει σημασία τι είπε, η τι πιστεύει/
Εάν κατά την κυβέρνηση του αποδίδει φόρους τιμής σε ναζί, διαλύει κομμουνιστικά αγάλματα κτλ, δεν έχει σημασία αν ο παππούς του ο εβραίος πολέμησε για την ΕΣΣΔ και εάν αυτός θεωρεί την ΕΣΣΔ καλή, σημασία έχει η νομοθεσία που περνιέται που είχε στόχο την εξόντωση της ρωσικής ταυτότητας κατοίκων. Δεν έχει σημασία καν αν το επέλεξε αυτός η κάποια αμερικανική ΜΚΟ, το θέμα είναι τι γίνεται νομοθετικά.

Τέλοσπαντων, και ως μισός ρώσος απορρίπτω και τις γραφικότητες περί Πούτλερ, και απαντάω και σε διάφορες αηδίες του τύπου "γιατί δεν ξεσηκώνονται" με το εξής απλό. Μπορούσε να ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός για κάποιο λόγο να σταματήσει την εκστρατεία στην Σμύρνη ? Μιλάμε για πληθυσμούς εκατομμυρίων ρώσων που μπορεί να καταλήξουν τώρα να αρχίσουν να φεύγουν με τα πλοία σαν τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας.
Προφανώς κανένας ψυχικά υγιής ρώσος, δεν μπορεί να εύχεται ήττα της χώρας του, η να μιλάει για αποχώρηση στρατευμάτων.

Α από την εθνοκάθαρση φθάσαμε στους αντιμειονωτικούς νόμους και στα γκρεμισμένα αγάλματα. Αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ένα τεράστιο κένo ανάμεσα, έτσι;;;

[stavmanr]

Τότε έπρεπε να προφέρεται και "γκ". Ξέρεις κάποιον που μιλά στην καθημερινή του ζωή και προφέρει "συγκνώμη";

Το οτι γραφεται με δυο γ,δεν σημαινει πως,προφερεται το δευτερο.

Τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα...

Ειναι συνθετη λεξη που αποτελειται απο το ''συν'' και το ''γνωμη'',το ''ν'' της πρωτης γινεται ''γ''.

Απίστευτο!
Brand new information!
Το ν γίνεται γ για να μην προφέρεται ως γ, αλλά ως ν...

Με σας εδω μεσα,θα ξεχασουμε κι αυτα που ξερουμε.

Θεούλης!

[AOC]

Έλεγε τέτοια έως πριν το 2019 και οι ναζί τον κάναν πρόεδρο αντί να τον καθαρίσουν;

Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, το θέμα είναι τι κάνει στην πράξη.
Εάν περνάνε κατά την κυβέρνηση του αντιμειονωτικοί νόμοι, δεν έχει σημασία τι είπε, η τι πιστεύει/
Εάν κατά την κυβέρνηση του αποδίδει φόρους τιμής σε ναζί, διαλύει κομμουνιστικά αγάλματα κτλ, δεν έχει σημασία αν ο παππούς του ο εβραίος πολέμησε για την ΕΣΣΔ και εάν αυτός θεωρεί την ΕΣΣΔ καλή, σημασία έχει η νομοθεσία που περνιέται που είχε στόχο την εξόντωση της ρωσικής ταυτότητας κατοίκων. Δεν έχει σημασία καν αν το επέλεξε αυτός η κάποια αμερικανική ΜΚΟ, το θέμα είναι τι γίνεται νομοθετικά.

Τέλοσπαντων, και ως μισός ρώσος απορρίπτω και τις γραφικότητες περί Πούτλερ, και απαντάω και σε διάφορες αηδίες του τύπου "γιατί δεν ξεσηκώνονται" με το εξής απλό. Μπορούσε να ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός για κάποιο λόγο να σταματήσει την εκστρατεία στην Σμύρνη ? Μιλάμε για πληθυσμούς εκατομμυρίων ρώσων που μπορεί να καταλήξουν τώρα να αρχίσουν να φεύγουν με τα πλοία σαν τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας.
Προφανώς κανένας ψυχικά υγιής ρώσος, δεν μπορεί να εύχεται ήττα της χώρας του, η να μιλάει για αποχώρηση στρατευμάτων.

Α από την εθνοκάθαρση φθάσαμε στους αντιμειονωτικούς νόμους και στα γκρεμισμένα αγάλματα. Αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ένα τεράστιο κένo ανάμεσα, έτσι;;;

Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο κενό.
Πχ αν ανέβουν χρυσαυγίτες στην Κομοτηνή και αρχίσουν να γκρεμίζουν τζαμιά με την ανοχή μιας κεντρώας κυβέρνησης ουσιαστικά συνεισφέρουν στην εξόντωση της μουσουλμανικής μειονότητας.
Και σε περίπτωση ουκρανικής "επανάκτησης ορισμένων τουλάχιστον περιοχών, οι διωγμοί θα εκατονταπλασιαστούν.
Όπως έγραψε διάφορες ιστορίες και η dailymail https://www.dailymail.co.uk/news/articl ... l#comments

[sharp]

off-topic

SpoilerShow

Τότε έπρεπε να προφέρεται και "γκ". Ξέρεις κάποιον που μιλά στην καθημερινή του ζωή και προφέρει "συγκνώμη";

Το οτι γραφεται με δυο γ,δεν σημαινει πως,προφερεται το δευτερο.

Τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα...

Ειναι συνθετη λεξη που αποτελειται απο το ''συν'' και το ''γνωμη'',το ''ν'' της πρωτης γινεται ''γ''.

Απίστευτο!
Brand new information!
Το ν γίνεται γ για να μην προφέρεται ως γ, αλλά ως ν...

Με σας εδω μεσα,θα ξεχασουμε κι αυτα που ξερουμε.

Θεούλης!

Συμβαίνουν αυτά στα ελλήνικος, ένα άλλο παράδειγμα είναι το άγκυρα που προφέρεται angira, χωρίς όμως να το γράφεις άνγκυρα.
'Η όπως γράφεις "τον πούστη" και ακούγεται τομπούστη.

[stavmanr]

off-topic

SpoilerShow

Το οτι γραφεται με δυο γ,δεν σημαινει πως,προφερεται το δευτερο.

Τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα...

Ειναι συνθετη λεξη που αποτελειται απο το ''συν'' και το ''γνωμη'',το ''ν'' της πρωτης γινεται ''γ''.

Απίστευτο!
Brand new information!
Το ν γίνεται γ για να μην προφέρεται ως γ, αλλά ως ν...

Με σας εδω μεσα,θα ξεχασουμε κι αυτα που ξερουμε.

Θεούλης!

Συμβαίνουν αυτά στα ελλήνικος, ένα άλλο παράδειγμα είναι το άγκυρα που προφέρεται angira, χωρίς όμως να το γράφεις άνγκυρα.
'Η όπως γράφεις "τον πούστη" και ακούγεται τομπούστη.

Ποια Ανγκυρα ρε Sharp.
Σε λίγο θα μας πεις ότι η ντουλάπα προφέρεται ντουλλλάπα στη Θεσσαλονίκη κι αυτό αποτελει γραμματικό κανόνα της ελληνικής.