8 σημαδια οτι η Αμερικη μενει πισω

[Στρακαστρουκας]

Η ουσια ειναι οτι ολο ακουμε για το χρεωκοπημενο σοσιαλιστικο συστημα στην Κινα και ολο η Κινα τρομπονιαζει τους καπιταλιστες Αμερικανους σε ολους τους τομεις

Κανείς (εκτός από τους Κινέζους ) δεν λέει το σύστημά τους σοσιαλιστικό.Και κανείς δεν το λέει χρεωκοπημένο.Κίνα και Αμερική είναι σήμερα οι δύο οικονομικές υπερδυνάμεις.Η Αμερική σήμερα έχει πλήρη απασχόληση (ανεργία κάτω του 4%) και φέτος ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι γύρω στο 3,5%.Αυτό δεν είναι καθόλου εικόνα παρακμής,άλλο να αναπτύσσεται μια μικρή οικονομία 3,5% και άλλο ένα θηρίο.Καινούργιοι πόλεμοι έχουν χρόνια να γίνουν.Βασικά μετά τον Μπους δεν έγινε κανένας.Οι σκέτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί σαν αυτοί που έγιναν στη Λιβύη ή κατά του ISIS δεν είναι παρά γυμνάσια.Πόλεμος σημαίνει στρατός επί του εδάφους και ο τελευταίος,που οι ίδιοι τώρα τον θεωρούν μεγάλο λάθος,ήταν στο Ιράκ.Το δολλάριο παραμένει το αποθεματικό νόμισμα του κόσμου διότι το ευρώ δυστυχώς δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι χωρίς ενιαίο ευρωπαικό κράτος και το κινεζικό γουάν δεν είναι καν μετατρέψιμο νόμισμα.Ο αγώνας δεν έχει κριθεί ακόμη.

Γιατι δεν ειναι καμμουνιστικο το συστημα στην Κινα? Επειδη κανει trading με ολον τον κοσμο? Δεν νομιζω να ειπε πουθενα ο Μαρξ οτι το εμποριο απαγορευτεται. Η ουσια ειναι οτι τα Κινεζικα προιοντα κερδιζουν εδαφος ενω οι ΗΠΑ χανουν. Οσο δε για τους πολεμους οι ΗΠΑ εχουν στρατο σε καμια δεκαρια μουσουλμανικες χωρες και κανουν στρατιωτικες επιχειρησεις αυτη την στιγμη. Πουθενα δεν εχουν κερδισει ουτε προκειτε να κερδισουν. Αλλα για τις εταιριες που πουλανε βομβες το να σκοτωνεις γυναικες και παιδια στο Αφγανισταν ειναι μποναμας.

[Ζενίθεδρος]

Το στρατό οι ΗΠΑ τον συντηρούν κοντά στις πετρελαιοπαραγωγικες χώρες ώστε να περιποιηθουν το κωλαράκι οποιουδήποτε τολμήσει να αρχίσει αγοραπωλησίες πετρελαίου με άλλο νόμισμα πλην του δολαρίου. Αυτή η κατάσταση ανατρέπεται μόνο με πόλεμο. Εννοώ την πρωτοκαθεδρια των ΗΠΑ. Τα υπόλοιπα είναι αμπελοφιλοσοφικες συζητήσεις.

[Northern Spirit]

Παπαρια οκονομικη υπερδυναμη ειναι η Κινα..

Το συνολικο της ΑΕΠ ειναι ψηλα επειδη εχει 1.5 δις κατοικους..Το κατα κεφαλην ΑΕΠ ειναι στα 16700 δλλαρια στην θεση 108 του πλανητη.

https://www.cia.gov/library/publication ... 4rank.html

Ο Κινα για την ωρα ειναι ο κορυφαιος αντιγραφεας του πλανητη...

Κινεζικο προιον που να ειναι καθαρη κινεζικη δημιουργια δεν υπαρχει..Ολα αντιγραφες..Αυτο δειχνει οτι το intellectual capacity της χωρας βρισκεται πιο πισω απο τους υπολοιπους..

Οσο για τις ΗΠΑ με την ανοδο του Τραμπ επηλθε χαος αλλα οι δυναμεις της χωρας και η Αγια Καλιφορνια παραγουνε διαρκως νεες τεχνολογιες..

Απο τις τελευταιες το θεμα του fracking που μετετρεψε τις ΗΠΑ σε μια δεκαετια σε τοπ παραγωγο του πλανητη..

Στην ουσια οι ΗΠΑ εχουνε διαλυσει τον OPEC και το πετρελαιο παρα την αυξηση της ζητησης παγκοσμιως βολοδερνει σε 50-60 δολλαρια απο 120 που ητανε πριν μια δεκαετια..

Και επεται και συνεχεια με νεες τεχνολογες και εναλλακτικες..Ειδικα οταν προχωρησει η ηλεκτροκινηση οι μουλαδες της Μεσης Ανατολης θα γυριζουνε στις καμηλες και οι Ρωσοι στο ψαρεμα..

Οσο για τους Κινεζους οταν θα περικοψει η δυση την προσβαση των κινεζων στην υψηλη τεχνολογια οι φουσκες τυπου Huawei θα σκασουνε.


Τα κινεζια δεν ειναι σε θεση να γινουνε πραγματικα ηγετες με πραγματικα πρωτοποριακες τεχνολογιες..Η δυση εχει κεντρα ερευνων σε ΗΠΑ, Γερμανια, Ιαπωνια που τα κινεζια δεν ειαι σε θεση αν ανταγωνιστουνε..
Οι πουθεναδες που πριν 20 χρονια ζουσανε με ρυζι δεν προκειται ποτε να γινουνε πραγματικη υπερδυναμη...Οι αντιγραφες εχουνε τα ορια τους..

[Στρακαστρουκας]

Παπαρια οκονομικη υπερδυναμη ειναι η Κινα..

Το συνολικο της ΑΕΠ ειναι ψηλα επειδη εχει 1.5 δις κατοικους..Το κατα κεφαλην ΑΕΠ ειναι στα 16700 δλλαρια στην θεση 108 του πλανητη.

https://www.cia.gov/library/publication ... 4rank.html

Ο Κινα για την ωρα ειναι ο κορυφαιος αντιγραφεας του πλανητη...

Κινεζικο προιον που να ειναι καθαρη κινεζικη δημιουργια δεν υπαρχει..Ολα αντιγραφες..Αυτο δειχνει οτι το intellectual capacity της χωρας βρισκεται πιο πισω απο τους υπολοιπους..

Οσο για τις ΗΠΑ με την ανοδο του Τραμπ επηλθε χαος αλλα οι δυναμεις της χωρας και η Αγια Καλιφορνια παραγουνε διαρκως νεες τεχνολογιες..

Απο τις τελευταιες το θεμα του fracking που μετετρεψε τις ΗΠΑ σε μια δεκαετια σε τοπ παραγωγο του πλανητη..

Στην ουσια οι ΗΠΑ εχουνε διαλυσει τον OPEC και το πετρελαιο παρα την αυξηση της ζητησης παγκοσμιως βολοδερνει σε 50-60 δολλαρια απο 120 που ητανε πριν μια δεκαετια..

Και επεται και συνεχεια με νεες τεχνολογες και εναλλακτικες..Ειδικα οταν προχωρησει η ηλεκτροκινηση οι μουλαδες της Μεσης Ανατολης θα γυριζουνε στις καμηλες και οι Ρωσοι στο ψαρεμα..

Οσο για τους Κινεζους οταν θα περικοψει η δυση την προσβαση των κινεζων στην υψηλη τεχνολογια οι φουσκες τυπου Huawei θα σκασουνε.


Τα κινεζια δεν ειναι σε θεση να γινουνε πραγματικα ηγετες με πραγματικα πρωτοποριακες τεχνολογιες..Η δυση εχει κεντρα ερευνων σε ΗΠΑ, Γερμανια, Ιαπωνια που τα κινεζια δεν ειαι σε θεση αν ανταγωνιστουνε..
Οι πουθεναδες που πριν 20 χρονια ζουσανε με ρυζι δεν προκειται ποτε να γινουνε πραγματικη υπερδυναμη...Οι αντιγραφες εχουνε τα ορια τους..

Μα ο Τραμπ ομως για αυτο θελει να επιβαλλει δασμους. Βλεπει οτι το παιχνιδι χανετε οχι μονο απο τους Κινεζους αλλα και απο αλλους

[Northern Spirit]

Μα ο Τραμπ ομως για αυτο θελει να επιβαλλει δασμους. Βλεπει οτι το παιχνιδι χανετε οχι μονο απο τους Κινεζους αλλα και απο αλλους

Οι δασμοι αφορουνε κυριως τις θεσεις εργασιας στην βιομηχανια που δεν σχετιζεται τοσο με την κυριαρχια..Η δυση χανει θεσεις εργασιας εδω και δεκαετιες αλλα δεν εχει χασει την πρωτοπορια στις νεες τεχνολογιες που μετρανε..

Το παιxνιδια κυριαρχιας αφορα την επιθεση στην Huawei που ειναι σημαντικο μεν αλλα μικρης σχετικα κλιμακας..

[Northern Spirit]

Αρθρο στους nytimes που εξηγει γιατι το δολλαριο παραμενει κυριαρχο εχοντας μαλιστα σε καποιες περιωπτωσεις ενισχυσει τη θεση του την τελευταια δεκαετια..
Το κινεζικο νομισμα ειναι σχεδον εξαφανισμενο για εναν απλο λογο που εχουμε εξηγησει πολλες φορες: ποιος θα καταθεσει τον πλουτο του σε νομισμα κομμουνιστων; προφανως κανεις..

https://www.nytimes.com/2019/02/22/busi ... A6MoswxrxI

The Dollar Is Still King. How (in the World) Did That Happen?
The dollar in recent years has become the favored repository for global savings, the paramount refuge in times of crisis and the key form of exchange for commodities like oil.
Credit
Tony Cenicola/The New York Times


The dollar in recent years has become the favored repository for global savings, the paramount refuge in times of crisis and the key form of exchange for commodities like oil.CreditCreditTony Cenicola/The New York Times
By Peter S. Goodman

LONDON — A cursory assessment might find the United States a less than ideal candidate for the job of managing the planet’s ultimate form of money.

Its public debt is enormous — $22 trillion, and growing. Its politics recently delivered the longest government shutdown in American history. Its banking system is only a decade removed from the worst financial crisis since the Great Depression. Its proudly nationalist president provokes complaints from allies and foes alike that he breaches the norms of international relations, setting off talk that the American dollar has lost its aura as the indomitable safe haven.

But money tells a different story. The dollar has in recent years amassed greater stature as the favored repository for global savings, the paramount refuge in times of crisis and the key form of exchange for commodities like oil.

The enduring potency of the dollar gives force to President Trump’s mode of engagement. It has enabled his Treasury to find buyers for government savings bonds at enviously cheap rates, even as his $1.5 trillion worth of tax cuts added to the debt. It has reinforced Mr. Trump’s authority in imposing his foreign policies on an often-reluctant world by amplifying the power of his trade sanctions — especially against Iran and Venezuela.
ADVERTISEMENT

Because banks cannot risk jeopardizing their access to the plumbing of the dollar-based global financial network, they have taken pains to steer clear of nations and companies deemed pariahs in Washington.

“There is no alternative to the dollar,” said Mark Blyth, an international political economist at Brown University. “We’re stuck with the dollar, which gives the United States astonishing structural power.”

In a clear indication that the American currency has been gaining power, dollar-denominated lending to borrowers outside the United States, excluding banks, soared between late 2007 and early 2018, according to the Bank for International Settlements. It increased to more than 14 percent of global economic output from less than 10 percent.

This has played out despite a chorus predicting after the financial crisis that the dollar might finally surrender some of its dominance; that, in an age of pushback to American exceptionalism, it was time for someone else’s money to have a turn.
Editors’ Picks


You Know the Lorena Bobbitt Story. But Not All of It.

He Committed Murder. Then He Graduated From an Elite Law School. Would You Hire Him as Your Attorney?

The 20 Best TV Dramas Since ‘The Sopranos’


A suspended project in Malaysia financed by China. China has sought to elevate the role of its currency, the renminbi. But its economic slowdown, restrictions on taking money out of the country and detentions of foreigners have tested its currency’s appeal.
Credit
Lauren DeCicca for The New York Times



A suspended project in Malaysia financed by China. China has sought to elevate the role of its currency, the renminbi. But its economic slowdown, restrictions on taking money out of the country and detentions of foreigners have tested its currency’s appeal.CreditLauren DeCicca for The New York Times
China has sought to elevate the role of its currency, the renminbi, to reflect its stature as a world power. Over the last decade, it has set up foreign-exchange arrangements with scores of countries, including Canada, Britain and Brazil. President Xi Jinping has championed China’s $1 trillion collection of global infrastructure projects, known as the Belt and Road Initiative, in part as a means of expanding worldwide use of the renminbi. Last year, China set up a trading system in Shanghai allowing oil to be purchased in the Chinese currency.
ADVERTISEMENT

But China’s unfolding economic slowdown, concerns about its soaring debts and unease from neighbors that its investment is really a new form of colonialism have combined to moderate its infrastructure plans.

The Chinese government’s restrictions on taking money out of the country and its alarming detentions of foreigners — often in parallel with geopolitical scrapes — have tested the appeal of holding money embossed with the image of Chairman Mao.

“What about China?” Mr. Blyth asked, rattling off possible alternatives to the dollar. “I could go there and disappear. This doesn’t inspire confidence. Once you start that kind of politics, you cannot be serious as a global currency.”




The most formidable competitor to the dollar has long been the euro. In September, the president of the European Commission, Jean-Claude Juncker, devoted part his final State of the Union address to lamenting that the bloc was paying for 80 percent of its energy imports in dollars, though just 2 percent came from the United States.

“We will have to change that,” Mr. Juncker declared. “The euro must become the active instrument of a new sovereign Europe.”

But the most trusted euro-denominated investment, German government bonds, are in chronically short supply. With a deep cultural aversion to debt, Germany has been reluctant to finance spending by selling bonds. As a result, investors seeking ultrasafe places to stash savings have very few options in the euro currency. By comparison, American savings bonds are in virtually limitless supply.

A series of crises within the 19 countries that share the euro has provoked more animosity than unity, revealing a foundational defect: The euro is a common currency lacking a common political structure that can guarantee a robust response when trouble arises.



“The problems with the euro are problems with governance,” said Catherine Schenk, an economic historian at the University of Oxford. “It has been deeply flawed from the outset. It doesn’t look like a very safe haven to go to from the U.S. dollar.”

By contrast, the dollar looks like a uniquely rare creature on the global landscape — a currency free of existential fears.

In recent years, the Federal Reserve has increased interest rates as it has phased out the cheap money it unleashed to attack the financial crisis. Higher rates have enhanced the appeal of the dollar for investors by lifting the rate of return on dollar holdings. More money has washed up on American shores.

“Even with Trump in the White House, and all he has done so far to undermine American leadership in the world, still the dollar is the dominant global currency and doesn’t seem to be waning,” said Nicola Casarini, a senior fellow at the Institute of International Affairs in Rome.

The certain endurance of the dollar has been a foundational truism in global affairs since the end of World War II. Perhaps counterintuitively, that notion was only strengthened by the global crisis that began in 2008.

The conflagration centered on the terrifying possibility that global banks would not be able to find enough dollars to avoid a reckoning with dollar-based debts. The Fed — essentially the central bank for the world — unleashed an unfathomable gusher of dollars. The system survived.


Between the beginning of 2008 and late 2018, the share of reserves that central banks worldwide held in dollars remained roughly constant, dipping to 62 percent of the total from 63 percent, according to the International Monetary Fund. This, at a time when total reserves — the money that central banks hold on their balance sheets — expanded by more than half.
Dollar Holding Steady

Over the same time, reserves entrusted to the euro have slipped to 20 percent from 27 percent. Much of this shift reflects the euro’s loss of value against the dollar. China’s currency makes up only 2 percent of total reserves, according to the I.M.F.

The supremacy of the dollar has enhanced Mr. Trump’s ability to dictate key foreign policy aims.

His decision to revoke American participation in an antinuclear deal with Iran and resume sanctions has brought consternation from key American allies in Europe. Germany, France and Italy had looked to Iran as a source of new trade, while banking on the deal as a means of preventing its nuclear reach.

Still, Europe abided by the sanctions, for the simple reason that its banks cannot survive the prospect of severing their access to a global financial system dominated by dollars.

For a global bank, “the inability to operate in dollars is effectively a death sentence,” said Brad Setser, a former United States Treasury official and now a senior fellow for international economics at the Council on Foreign Relations in New York. “The United States has been able to leverage that.”

A similar power has been applied to Venezuela, as Mr. Trump tries to oust President Nicolás Maduro. The sanctions have been effective, paralyzing oil exports and the banking system in a matter of days.

The supremacy of the dollar has also intensified pressure on Russia. Amid the possible motives for Russian interference in the American election of 2016 was President Vladimir Putin’s eagerness to gain relief from United States sanctions — especially for his cronies. Years of sanctions have restricted their movement of money in the global banking system. The dominance of the dollar has made such limits easier to enforce.

There are no forevers in the global economy, making this era no more permanent than any other. Some see in the Trump administration’s use of the dollar the makings for a backlash.
ADVERTISEMENT

France, Germany and Britain recently formed a trading company aimed at allowing European and Iranian firms to exchange food and medicine, relying on a barter system to get around sanctions.

In a speech last week, Benoît Cœuré, a member of the governing board of the European Central Bank, accused the United States of wielding the dollar to force its policies on others.

“Being the issuer of a global reserve currency confers international monetary power, in particular the capacity to ‘weaponize’ access to the financial and payments systems,” he said. In face of such “hard power,” Europe had an imperative to raise the “global standing” of the euro, using the currency as “a tool to project global influence.”

China, too, has its own notions about the rightful course of history.

The network of rail, highway and maritime projects it is financing from Asia to Europe is in part about enabling the transport of Chinese goods free of dependence on shipping lanes policed by the United States. Its championing of the Asian Infrastructure Investment Bank is about creating an alternative source of capital.

But while that may be the future, the dollar for now remains what it has long been — the closest approximation to a sure thing in a volatile global economy.