Είναι ο Μαρξισμός επιστήμη;

[hellegennes]

Η Κοινωνιολογία και έρευνες κάνει και παρατηρήσεις. Ανοίξτε κανένα βιβλίο, ρε πστ μου!

Σωστά. Αλλά στο δικό μου ποστ δεν απάντησες.

[ΟΥΤΙΣ]

Η Κοινωνιολογία και έρευνες κάνει και παρατηρήσεις. Ανοίξτε κανένα βιβλίο, ρε πστ μου!

Σωστά. Αλλά στο δικό μου ποστ δεν απάντησες.

Τι εννοείς;

[hellegennes]

Η Κοινωνιολογία και έρευνες κάνει και παρατηρήσεις. Ανοίξτε κανένα βιβλίο, ρε πστ μου!

Σωστά. Αλλά στο δικό μου ποστ δεν απάντησες.

Τι εννοείς;

Εννοώ την απάντηση που έδωσα σ' αυτό το ποστ:

Δεν είναι η Κοινωνιολογία επιστήμη;

Ο Μαρξ ήταν κοινωνιολόγος, κυρίως.

Εξαρτάται τι εννοείς κοινωνιολογία. Κάποιοι τομείς της μπορούν να θεωρηθούν επιστήμη (αυτοί που εφάπτονται με την βιολογία και την ψυχολογία κυρίως), το μεγαλύτερο μέρος είναι απλώς φιλοσοφία και μπούρδες, οι δε έρευνες στον τομέα είναι κατά συντριπτικό ποσοστό μη επαναλήψιμες που τις καθιστά μη επιστήμη.

Τι έρευνες έκανε ο Μαρξ και από ποιον επαναλήφθηκαν;

[ΟΥΤΙΣ]

Σωστά. Αλλά στο δικό μου ποστ δεν απάντησες.

Τι εννοείς;

Εννοώ την απάντηση που έδωσα σ' αυτό το ποστ:

Δεν είναι η Κοινωνιολογία επιστήμη;

Ο Μαρξ ήταν κοινωνιολόγος, κυρίως.

Εξαρτάται τι εννοείς κοινωνιολογία. Κάποιοι τομείς της μπορούν να θεωρηθούν επιστήμη (αυτοί που εφάπτονται με την βιολογία και την ψυχολογία κυρίως), το μεγαλύτερο μέρος είναι απλώς φιλοσοφία και μπούρδες, οι δε έρευνες στον τομέα είναι κατά συντριπτικό ποσοστό μη επαναλήψιμες που τις καθιστά μη επιστήμη.

Τι έρευνες έκανε ο Μαρξ και από ποιον επαναλήφθηκαν;

Καλό θα ήταν να μας πεις ποιο μέρος της Κοινωνιολογίας είναι μπούρδες με συγκεκριμένα παραδείγματα. Τώρα, ο Μαρξ ερεύνησε τις κοινωνικές σχέσεις όπως αυτές εμφανίζονται στον καπιταλισμό και την ιστορική εξέλιξη του. Αυτό το πέτυχε χρησιμοποιώντας τόσο την ιστορία, όσο και τη φιλοσοφία, αλλά και την οικονομική επιστήμη.

Αρνείσαι να αποδεχτείς το απλούστατο γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε επιστήμη χωρίς να έχουμε εργαστήριο και όργανα παρατήρησης. Αν, όμως, δεις ότι η ίδια η κοινωνία είναι ένα εργαστήριο τότε θα το καταλάβεις.

Οι έρευνες του Μαρξ συνεχίστηκαν και συνεχίζονται από πάρα πολλούς κοινωνιολόγους. Που είτε χρησιμοποίησαν μεθόδους καθαρά θεωρητικές είτε συνδύασαν μεθοδολογίες τόσο ποιοτικές όσο και ποιοτικές μεθόδους έρευνας.

Τώρα, ο Πάρσονς, ο Μπουρντιέ, ο Πουλαντζάς, ο Φουκώ, η Μπάτλερ, ο Βακάν, ο Γκέρτζ και εκατοντάδες άλλοι κοινωνιολόγοι μου έρχονται στο μυαλό που αξιοποίησαν τα θεωρητικά ευρήματα και τις ιδέες του Μαρξ.

Να σημειωθεί ότι ο Μαρξ ήταν πρωτοπόρος, οπότε δεν είναι δυνατόν να ψάχνουμε στο έργο του πληρότητα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην επιστήμη.

[Sol]

Εγώ διαφωνώ πάντως με αυτήν ακαδημιοποιηση

[hellegennes]

Τι εννοείς;

Εννοώ την απάντηση που έδωσα σ' αυτό το ποστ:

Δεν είναι η Κοινωνιολογία επιστήμη;

Ο Μαρξ ήταν κοινωνιολόγος, κυρίως.

Εξαρτάται τι εννοείς κοινωνιολογία. Κάποιοι τομείς της μπορούν να θεωρηθούν επιστήμη (αυτοί που εφάπτονται με την βιολογία και την ψυχολογία κυρίως), το μεγαλύτερο μέρος είναι απλώς φιλοσοφία και μπούρδες, οι δε έρευνες στον τομέα είναι κατά συντριπτικό ποσοστό μη επαναλήψιμες που τις καθιστά μη επιστήμη.

Τι έρευνες έκανε ο Μαρξ και από ποιον επαναλήφθηκαν;

Καλό θα ήταν να μας πεις ποιο μέρος της Κοινωνιολογίας είναι μπούρδες με συγκεκριμένα παραδείγματα. Τώρα, ο Μαρξ ερεύνησε τις κοινωνικές σχέσεις όπως αυτές εμφανίζονται στον καπιταλισμό και την ιστορική εξέλιξη του. Αυτό το πέτυχε χρησιμοποιώντας τόσο την ιστορία, όσο και τη φιλοσοφία, αλλά και την οικονομική επιστήμη.

Αρνείσαι να αποδεχτείς το απλούστατο γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε επιστήμη χωρίς να έχουμε εργαστήριο και όργανα παρατηρήσεις. Αν, όμως, δεις ότι η ίδια η κοινωνία είναι ένα εργαστήριο τότε θα το καταλάβεις.

Οι έρευνες του Μαρξ συνεχίστηκαν και συνεχίζονται από πάρα πολλούς κοινωνιολόγους. Που είτε χρησιμοποίησαν μεθόδους καθαρά θεωρητικές είτε συνδύασαν μεθοδολογίες τόσο ποιοτικές όσο και ποιοτικές μεθόδους έρευνας.

Τώρα, ο Πάρσονς, ο Μπουρντιέ, ο Πουλαντζάς, ο Φουκώ, η Μπάτλερ, ο Βακάν, ο Γκέρτζ και εκατοντάδες άλλοι κοινωνιολόγοι μου έρχονται στο μυαλό που αξιοποίησαν τα θεωρητικά ευρήματα και τις ιδέες του Μαρξ.

Να σημειωθεί ότι ο Μαρξ ήταν πρωτοπόρος, οπότε δεν είναι δυνατόν να ψάχνουμε στο έργο του πληρότητα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην επιστήμη.

Δεν ψάχνω πληρότητα, ψάχνω ποιες έρευνες δημοσίευσε ο Μαρξ σε επιστημονικά περιοδικά και ποιες τις επανέλαβαν. Αν δεν είναι συγκεκριμένες έρευνες, με μεθοδολογία και αποτελέσματα, είναι φιλοσοφία. Δεν υπάρχει περαιτέρω συζήτηση σ' αυτό. Αυτό είναι η επιστήμη.

[Καραμελίτσα]

Τι εννοείς;

Εννοώ την απάντηση που έδωσα σ' αυτό το ποστ:

Δεν είναι η Κοινωνιολογία επιστήμη;

Ο Μαρξ ήταν κοινωνιολόγος, κυρίως.

Εξαρτάται τι εννοείς κοινωνιολογία. Κάποιοι τομείς της μπορούν να θεωρηθούν επιστήμη (αυτοί που εφάπτονται με την βιολογία και την ψυχολογία κυρίως), το μεγαλύτερο μέρος είναι απλώς φιλοσοφία και μπούρδες, οι δε έρευνες στον τομέα είναι κατά συντριπτικό ποσοστό μη επαναλήψιμες που τις καθιστά μη επιστήμη.

Τι έρευνες έκανε ο Μαρξ και από ποιον επαναλήφθηκαν;

Καλό θα ήταν να μας πεις ποιο μέρος της Κοινωνιολογίας είναι μπούρδες με συγκεκριμένα παραδείγματα. Τώρα, ο Μαρξ ερεύνησε τις κοινωνικές σχέσεις όπως αυτές εμφανίζονται στον καπιταλισμό και την ιστορική εξέλιξη του. Αυτό το πέτυχε χρησιμοποιώντας τόσο την ιστορία, όσο και τη φιλοσοφία, αλλά και την οικονομική επιστήμη.

Αρνείσαι να αποδεχτείς το απλούστατο γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε επιστήμη χωρίς να έχουμε εργαστήριο και όργανα παρατήρησης. Αν, όμως, δεις ότι η ίδια η κοινωνία είναι ένα εργαστήριο τότε θα το καταλάβεις.

Οι έρευνες του Μαρξ συνεχίστηκαν και συνεχίζονται από πάρα πολλούς κοινωνιολόγους. Που είτε χρησιμοποίησαν μεθόδους καθαρά θεωρητικές είτε συνδύασαν μεθοδολογίες τόσο ποιοτικές όσο και ποιοτικές μεθόδους έρευνας.

Τώρα, ο Πάρσονς, ο Μπουρντιέ, ο Πουλαντζάς, ο Φουκώ, η Μπάτλερ, ο Βακάν, ο Γκέρτζ και εκατοντάδες άλλοι κοινωνιολόγοι μου έρχονται στο μυαλό που αξιοποίησαν τα θεωρητικά ευρήματα και τις ιδέες του Μαρξ.

Να σημειωθεί ότι ο Μαρξ ήταν πρωτοπόρος, οπότε δεν είναι δυνατόν να ψάχνουμε στο έργο του πληρότητα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην επιστήμη.

Η λέξη επιστήμη χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους. Μπορεί να σημαίνει,
1. Σώμα ασφαλούς γνώσης, καθολικού εύρους.
2. Λογικά συγκροτημένη θεώρηση ενός αντικειμένου (αυτό που στα αγγλικά λένε discipline).
3. Συμβατικά, όλα τα αντικείμενα που έχουν αναγνωρισμένους ειδικούς, π.χ. σε πανεπιστήμια.

Το 1 είναι πολύ πιο σπάνιο από το 2 και το 3, και είναι αυτό που χρειάζεται αν θες να δωσεις εχέγγυα αλήθειας σε μια πρόταση. Το 2 είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούνταν η λέξη επιστήμη το 19ο αιώνα και που χρησιμοποιείται ακόμα για πολλές θεωρήσεις, ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες. Το 3ο είναι η κοινή χρήση, αλλά και είναι και πρωταρχικά κοινωνική σύμβαση και περιέχει και πολλή σαβούρα.

Όταν σου λέει κάποιος προπαγανδιστής ότι ο Μαρξισμος είναι επιστήμη, το εννοεί ότι ισχύει με την έννοια 1, αλλοιώς δεν έχει νόημα στα πλαίσια της συζήτησης. Γιατι με την ερμηνεία 2 και 3, και οι αρνήσεις του Μαρξισμού είναι επιστήμη, οπότε χαίρω πολύ. Αλλά με την ερμηνεία 1 προφανώς και δεν είναι.

[Sol]

"Στις 14 του Μάρτη στις 3 παρά τέταρτο το απόγευμα, ο μεγαλύτερος εν ζωή στοχαστής έπαψε να σκέφτεται.Όπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νομό της εξέλιξης της οργανικής φύσης, έτσι και ο Μαρξ ανακάλυψε την εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας.

Μα αυτό δεν είναι όλο. Ο Μαρξ επίσης ανακάλυψε τον ειδικό νομό της κίνησης που διέπει τον σημερινό καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και την αστική κοινωνία που αυτός ο τρόπος παραγωγής έχει δημιουργήσει. Τέτοιος ήταν ο άνθρωπος της επιστήμης. Αυτό όμως δεν ήταν ούτε το μισό του ανθρώπου. Η επιστήμη ήταν για τον Μαρξ μια ιστορικά κινητήρια, επαναστατική δύναμη. Διότι ο Μαρξ ήταν πριν από κάθε τι άλλο επαναστάτης. Η πραγματική αποστολή του στη ζωή ήταν να συνεισφέρει, με τον έναν ή άλλον τρόπο, να ανατραπεί η καπιταλιστική κοινωνία και οι κρατικοί θεσμοί που έχει δημιουργήσει, να συνεισφέρει στην απελευθέρωση του συγχρόνου προλεταριάτου.

Ο αγώνας ήταν το στοιχείο του. Και αγωνιζόταν με ένα πάθος, ένα πείσμα, και μια επιτυχία τέτοια, όσο λίγοι...ο σχηματισμός της μεγάλης Διεθνούς Ένωσης Εργατών — αυτό μάλιστα ήταν ένα επίτευγμα για το οποίο ο δημιουργός του κάλλιστα θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ακόμα και αν δεν είχε κάνει τίποτα άλλο. Να γιατί, ο Μαρξ ήταν ο πιο έντονα μισητός και συκοφαντημένος άνθρωπος του καιρού του. Οι κυβερνήσεις, και απολυταρχικές και δημοκρατικές, τον απέλαυναν από τα εδάφη τους. Οι αστοί, είτε συντηρητικοί είτε υπερδημοκρατικοί, συναγωνίζονταν μεταξύ τους ποιος θα τον δυσφημίσει περισσότερο. Ολ' αυτα τα παραμεριζε ,αγνοωντας τα, απαντωντας μόνο οταν μεγαλη αναγκη τον ωθούσε.

Και πεθανε αγαπημενος, τιμημενος, και θρηνουμενος απο εκατομμυρια επαναστατων συντροφων εργατων-σε ολα τα μερη της Ευρώπης και της Αμερικής– Το όνομα του, όπως επίσης και το έργο του, θα ζήσουν δια μέσου των αιώνων."

Απο τον επικήδειο του Φρίντριχ Ένγκελς στον τάφο του Κάρλ Μάρξ, που πέθανε 140 χρόνια πριν σαν σήμερα, 14 Μαρτίου 1883.


"Workers of all lands, unite"

[Sol]

Η υλιστική αντίληψη της κοινωνίας

Α' μέρος

Η εμφάνιση του μαρξισμού αποτέλεσε επανάσταση στη φιλοσοφική σκέψη. Αυτό φαίνεται πιο έκδηλα στην κοινωνική φιλοσοφία. "Βαθαίνοντας κι αναπτύσσοντας τον φιλοσοφικό υλισμό - έγραφε ο Λένιν - ο Μαρξ τον έφερε ως το τέρμα, τον επεξέτεινε, από τη γνώση της φύσης στη γνώση της ανθρώπινης κοινωνίας. Το χάος και η αυθαιρεσία... αντικαταστάθηκαν από μία καταπληκτική, άρτια και αρμονική επιστημονική θεωρία". Με τον μαρξισμό εμφανίζεται ο ιστορικός υλισμός, η υλιστική αντίληψη της κοινωνίας. "Ο ιστορικός υλισμός του Μαρξ στάθηκε - υπογράμμιζε ο Λένιν - η πιο μεγάλη κατάκτηση της επιστημονικής σκέψης".

[...]

[Sol]

[...]
Ενιαίος υλικός κόσμος

Μέχρι την εμφάνιση του μαρξισμού, στην κοινωνική σκέψη κυριαρχούσε ο ιδεαλισμός. Ιδεαλιστές, στις κοινωνικές τους αντιλήψεις, ήταν και οι προμαρξιστικοί υλιστές. Με τον μαρξισμό γεννήθηκε η νέα κοινωνική αντίληψη, η υλιστική - διαλεκτική, διαφορετική και ανώτερη, η μόνη επιστημονική κοινωνική θεωρία.

Ο μαρξισμός αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο και την κοινωνία σαν τμήμα του ενιαίου υλικού κόσμου, όπου φύση και κοινωνία είναι αλληλένδετες μορφές του. Ο κόσμος είναι ενιαίος, η ενότητά του βρίσκεται στην υλικότητά του, υπάρχει, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο πνεύμα μα και από οποιοδήποτε πνεύμα. Η φύση υπήρχε πριν από την εμφάνιση του ανθρώπινου γένους. Η ύπαρξη της φύσης αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Η μαρξιστική θεωρία υπερασπίζει τη θέση, που είναι σύμφωνη με τις θετικές επιστήμες ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν της ίδιας της φύσης, το ακραίο σημείο της εξέλιξης της φύσης, που αναδείχτηκε μέσα από τη ζωική φύση, ότι είναιφυσικό - βιολογικό ον ποιοτικά διαφορετικό και ανώτερο απ' όλα τα άλλα, που δεν είναι δημιούργημα κάποιας υπερφυσικής δύναμης - του Θεού - ούτε και εμφανίστηκε με την ανάπτυξη της αλλοτριωμένης ιδέας, του απόλυτου πνεύματος, όπως ισχυρίζεται ο Χέγκελ. Ο Φ. Ενγκελς θεωρούσε τη ζωή σαν "αποτέλεσμα ολόκληρης της φύσης" σαν κατάληξη μακρόχρονων και πολύπλοκων διαδικασιών.

Το φυσικό - βιολογικό ον, ο άνθρωπος, στην ιστορική πορεία της εξέλιξής του, σε ορισμένες ιστορικές συνθήκες, μετατράπηκε, μεταμορφώθηκε, έπαψε να είναι μόνο καταναλωτής, έγινε και παραγωγός, άρχισε δηλαδή να εργάζεται, να παράγει τα αναγκαία αγαθά για την επιβίωσή του, έπαψε να ζει μόνο απ' ό,τι του πρόσφερε έτοιμο η φύση, έγινε παραγωγός όχι μόνο αγαθών προσωπικής κατανάλωσης, μα και κατασκευαστής εργαλείων για την παραγωγή, άρχισε να δημιουργεί ο ίδιος νέες συνθήκες ζωής και εργασίας, πιο απομακρυσμένες και πιο περίπλοκες από τη ζωική ζωή, από αυτές που προσφέρει η φύση, συνθήκες που τις αλλάζει, τις βελτιώνει συνεχώς.

[...]

[Sol]

[...]
Η εργασία, η παραγωγή αγαθών, εργαλείων και νέων συνθηκών ζωής είναι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος έγινε άνθρωπος λόγω εργασίας. Σ' αυτή τη διαδικασία έγινε και λογικό ον, απόχτησε νόηση, σκέψη, κρίση, βούληση, συνείδηση, συναισθήματα και, μέσω της γλώσσας, άρχισε να επικοινωνεί, να μεταβιβάζει τα συναισθήματα, τις ιδέες, τις γνώσεις, την πείρα του κ. ά. στους συνανθρώπους του.

Στη διαδικασία της παραγωγής, μπαίνει σε σχέση, όχι μόνο με τη φύση, την οποία τη μεταβάλλει, την προσαρμόζει και τη χρησιμοποιεί προς όφελός του, μα και με τους άλλους ανθρώπους και έτσι φτάνουμε στη δημιουργία αυτού που ονομάζουμε ανθρώπινη κοινωνία. Η κοινωνία είναι το ανώτερο στάδιο ανάπτυξης και οργάνωσης του υλικού κόσμου. Στην κοινωνία ο άνθρωπος είναι παραγωγικό, λογικό και κοινωνικό ον. Αυτές οι όψεις του είναι αξεχώριστες. Κατά τη μαρξιστική υλιστική αντίληψη η κοινωνία δεν είναι ένα απλό άθροισμα ανθρώπων. "Ο Μαρξ - έγραφε ο Λένιν - έβαλε τέρμα στην αντίληψη ότι η κοινωνία είναι ένα μηχανικό άθροισμα ατόμων που επιτρέπει κάθε λογής αλλαγές κατά τη θέληση των αρχών". Η κοινωνία είναι ένα ενιαίο, οργανωμένο σύστημα ανθρώπινων σχέσεων (οικονομικών - πολιτικών - νομικών - ηθικών κλπ. ) ένα σύστημα πολλαπλών εξαρτήσεων, αλληλοσυνδέσεων και αλληλοπροσδιορισμών, ιστορικά προκαθορισμένων, που διαμορφώνεται (το σύστημα) ανεξάρτητα από τη θέληση και τη συνείδηση των ατόμων και όπου κύριο ρόλο, καθοριστικό σε τελευταία ανάλυση, έχουν οι οικονομικές παραγωγικές σχέσεις, που βρίσκονται σε διαλεκτική ενότητα με τις παραγωγικές δυνάμεις. Η διαλεκτική ενότητα παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών σχέσεων αποτελεί τον τρόπο παραγωγής.
[...]

[Sol]

[...]
Ο μαρξισμός ανακάλυψε πως ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής είναι η βάση της ύπαρξης και της ανάπτυξης της κοινωνίας. Ετσι ο μαρξισμός προσδιόρισε για πρώτη φορά επιστημονικά την αναγκαία εσωτερική σύνδεση ανάμεσα στα κοινωνικά φαινόμενα, έδωσε το κλειδί για την επιστημονική κατανόηση των γεγονότων, διατύπωσε με πλήρη σαφήνεια την κοινωνική νομοτέλεια. Στην κοινωνία, όπως και στη φύση, υπάρχουν αντικειμενικοί νόμοι που εκφράζουν την εσωτερική, αναγκαία, γενική και επαναλαμβανόμενη σύνδεση και αλληλεξάρτηση των κοινωνικών φαινομένων. Οι κοινωνικοί νόμοι είναι γενικοί και ειδικοί, ανεξάρτητα από τη θέληση των ανθρώπων. Τα κοινωνικά φαινόμενα, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους, υπόκεινται σε αντικειμενικούς νόμους, γι' αυτό η κοινωνική νομοτέλεια είναι η βάση της κοινωνικής εξέλιξης και ανάπτυξης. Με βάση την κοινωνική νομοτέλεια η μαρξιστική θεωρία εξηγεί επιστημονικά, για πρώτη φορά, τη δράση των ατόμων, των μαζών, των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, των προσωπικοτήτων. Η παραγνώριση των κοινωνικών αντικειμενικών νόμων και των ιδιαιτεροτήτων των, κάνει αδύνατη τη δράση των ανθρώπων.
[...]

[Sol]

[...]
Τα κοινωνικά φαινόμενα, στενά συνδεδεμένα με την ανθρώπινη πράξη και δράση, είναι πολύπλοκα, ιδιόμορφα. Οι αιτίες τους δε βρίσκονται έξω από την κοινωνία, δεν οφείλονται ούτε σε παράγοντες υπερφυσικούς, ούτε στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, βρίσκονται στην ίδια την ουσία της κοινωνικής ζωής, στις υλικές συνθήκες, είναι αντικειμενικές κι όχι υποκειμενικές. Γι' αυτό η μαρξιστική υλιστική αντίληψη της κοινωνίας απαιτεί, η μελέτη των κοινωνικών φαινομένων, να ξεκινά από την ίδια την κοινωνία, τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες της από την παραδοχή ότι το κοινωνικό "είναι" αποτελεί το πρωτεύον στοιχείο και η "κοινωνική συνείδηση"το δευτερεύον.

Συστατικό στοιχείο της υλιστικής αντίληψης είναι η αναγνώριση της αρχής της αλλαγής κίνησης της εξέλιξης και ανάπτυξης του φυσικού κόσμου, της κοινωνίας. Δεν περιορίζεται όμως μόνο σ' αυτό, εκφράζει και μία διαφορετική αντίληψη για την ουσία, το χαρακτήρα, τον τρόπο διεξαγωγής της ίδιας της ανάπτυξης, εκφράζει τη διαλεκτική άποψη για την ανάπτυξη, που είναι διαμετρικά αντίθετη με τη μεταφυσική.
[...]

[Sol]

[Saliveros]

Κάπου στα προηγούμενα διάβασα κάτι περί Heisenberg και της Αρχής της Απροσδιοριστίας.
Αυτό, προφανώς, δεν μπορεί να συσχετιστεί με τις κοινωνικές επιστήμες (ή "επιστήμες"), καθώς αναφέρεται στο πεδίο του πολύ μικρού, και δεν επηρεάζει την μακροσκοπική πραγματικότητα. Μια καρέκλα είναι μια καρέκλα και δεν αλλάζει λόγω της εν λόγω απροσδιοριστίας, όσο κι αν τα τρισεκατομμύρια σωματίδια που την απαρτίζουν παίζουν συνεχώς κρυφτό.

Η Θεωρία του Χάους; Δεν τη γνωρίζω παρά πολύ επιφανειακά, αλλά υποθέτω ότι μπορεί να επεμβαίνει στην Μαρξιστική συλλογιστική και -ιδίως- πρακτική εφαρμογή.

Το θέμα είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι, αν ο Μαρξισμός ήταν θετική επιστήμη που αναλύει τις κοινωνικές δομές βάσει νόμων και που προβλέπει τις συνέπειες της εφαρμογής αυτών των νόμων σε μια (μεταγενέστερη) κοινωνία, θα περιμέναμε να δούμε έστω και ένα επιτυχημένο παράδειγμα εφαρμογής τους στην πράξη.
Υπάρχει; Λέγεται πως όχι.
Οι πιο συνήθεις δικαιολογίες είναι ότι, για να πετύχει το "πείραμα", θα πρέπει να εφαρμοστεί ταυτοχρόνως σε όλη την υφήλιο (ελαφρώς ανέφικτο, ευτυχώς ), ή ότι όλα τα σχετικά πειράματα απέτυχαν επειδή Καπιταλισμός/Ιμπεριαλισμός/Πλουτοκρατία κλπ τα πολέμησαν λυσσαλέα με αθέμιτα μέσα. Ε καλά...

Επομένως, πώς να δεχτούμε ότι ο Μαρξισμός είναι θετική Επιστήμη, όταβ δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα επιτυχημένο πείραμα;