Παραδοχή 1 : Ας δεχτούμε πως η ιστορία ως έχει τώρα, δεν θα επαναληφθεί και δεν θα περιμένει κάποιον παγκόσμιο πόλεμο ο κουμουνισμός για να βρει έδαφος.
Παραδοχή 2 : Ας δεχτούμε λοιπόν πως ο καπιταλισμός νομοτελειακά θα οδηγηθεί σε κατάρρευση.
Παραδοχή 3 : Ας δεχτούμε πως νομοτελειακά αυτή η κατάρρευση δεν θα συμβεί σε διαφορετικές περιόδους σε κάθε κράτος ατμομηχανή του καπιταλισμού αλλά θα συμβεί ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ σε ΟΛΑ τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη έστω τη στιγμή χ. (αυτό π.χ. σημαίνει πως κράτη που έγιναν καπιταλιστικά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές με διαφορά μισού αιώνα π.χ. θα καταρρεύσουν την ΙΔΙΑ περίοδο χ).
Ερώτηση : Μέχρι την στιγμή χ έχει το παραμικρό νόημα να μιλάμε για εφαρμογή κουμουνισμού στην Ελλάδα ?
(Σε εμένα καμιά απ'τις παραπάνω παραδοχές δεν φαίνεται νομοτελειακή. Οι καταρτιστές των ιδεολογιών πριν 1-2 αιώνες όπως και οι πιστοί τους στο σήμερα δεν λαμβάνουν υπόψη την εξέλιξη της επιστήμης την οποία τότε έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσαν να την γνωρίζουν, στην ουσία ΔΕΝ πρέπει να υπάρχει καμιά συζήτηση για πολιτικές ιδεολογίες χωρίς να περιλαμβάνει μέσα την εξέλιξη της επιστήμης)