πατησιωτης έγραψε: ↑07 Απρ 2023, 18:33
Εκφράζει όσα πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσα προπαγανδίζει στη νεολαία κι όσα πολλοί Έλληνες θεωρούν ενάρετη στάση ζωής. Το πρώτο είναι η πολιτικοποίηση των πάντων, ένα τοπικό φαινόμενο που καταδεικνύει καθυστέρηση· πεισματική καθυστέρηση: στην Ελλάδα, όπως στη Μέση Ανατολή, πολιτικοποιούνται ακόμα και τα καιρικά φαινόμενα· οι εξετάσεις στα ΑΕΙ δεν θα μπορούσαν να εξαιρούνται. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται ως θετικές μορφές συμπεριφοράς η ανευθυνότητα, η ήσσων προσπάθεια, η αγανάκτηση κατά των εκλεγμένων για προσωπικά προβλήματα, η άγνοια για το πώς λειτουργούν οι θεσμοί και για το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι. Εκτός του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κολακεύει και εργαλειοποιεί τους νέους, βλάπτει, ανεπανόρθωτα ίσως, ολόκληρες γενιές διαμορφώνοντας κακούς πολίτες που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους, που τα θέλουν όλα έτοιμα και που αποτυγχάνουν ξανά και ξανά στις αναπόφευκτες δοκιμασίες.
και καποιο παλιοτερο αρθρο της που αφορα την Γαλλια.
Σώτη Τριανταφύλλου: Γαλλικό σχολείο και Ισλάμ 9 Νοεμβρίου 2021
Οι παρεμβάσεις των ισλαμιστών γονέων στο σχολείο, η εξαίρεση των παιδιών τους από τους κανονισμούς, ο εκφοβισμός του διδακτικού προσωπικού είναι μέρος της τακτικής για τη μετατροπή του λαϊκού, δημόσιου σχολείου σε κάτι που να μοιάζει με κορανικό. Την ιδέα αυτή μοιράζονται πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι θα ήθελαν να προστατεύονται τα παιδιά τους από «την εισβολή και την πολιτιστική αλλοτρίωση» ώστε να αναπτύσσεται «η μουσουλμανική τους προσωπικότητα», όπως υπαγορεύει η Ισλαμική Οργάνωση για την Παιδεία, τις Επιστήμες και τον Πολιτισμό (Isesco).
Με λίγα λόγια, μέχρι σήμερα ζητούσαν από τη Γαλλία να εφαρμόζει την πολιτική των χωρών από τις οποίες προέρχονται: αντί να εντάσσονται στη γαλλική κοινωνία καλούσαν τη γαλλική κοινωνία να ενταχθεί στο ισλάμ.
Η αυτολογοκρισία δεν επαρκεί: μουσουλμάνοι γονείς διαμαρτύρονται επειδή οι καθηγήτριες φορούν φούστα ή επειδή επιπλήττουν τα παιδιά τους· η επίπληξη θεωρείται αντιμουσουλμανική συμπεριφορά.
Γενικά, οι ισλαμικές οικογένειες καλλιεργούν δυσπιστία έναντι του σχολείου, το οποίο, κατά τη γνώμη τους, επιβάλλει βιαίως η γαλλική δημοκρατία.
Τις τελευταίες εβδομάδες πολλοί καθηγητές ομολόγησαν ότι έχουν δεχτεί απειλές κι ότι κάθε μέρα φοβούνται μήπως ξεστομίσουν κάτι που θα προσβάλει τους μουσουλμάνους.
Όμως, ήδη το 2018, σε δημοσκόπηση του ifop, 38% από τους 650 ερωτηθέντες καθηγητές είχαν δηλώσει ότι δέχονται πιέσεις από γονείς και ιμάμηδες. Κανείς δεν τους έδωσε σημασία.
Το πρόβλημα δεν είναι η τρομοκρατία που όσο κι αν επεκταθεί θα έχει λιγοστά θύματα· ούτε πρέπει να παγιδευτούμε σε επιμέρους ζητήματα όπως η ελευθερία του λόγου ή της βλασφημίας. Το πρόβλημα είναι ότι, από το 1995 τουλάχιστον, όταν ο Αλγερινός Χαλέντ Κελκάλ δολοφόνησε ένα μετριοπαθή ιμάμη και τοποθέτησε βόμβες στον προαστιακό σκοτώνοντας οκτώ άτομα, ακόμα και οι μουσουλμάνοι που διαφωνούν με την τρομοκρατία, διαφωνούν ταυτοχρόνως με τους γαλλικούς νόμους: προβάλλουν ένα διαρκές «ναι με αλλά» που χαρακτηρίζει επίσης μεγάλο μέρος της αριστεράς.
Όταν η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε τον Χαλέντ Καλκάλ, η κοινή γνώμη έριξε το φταίξιμο στην αστυνομία. Κι όμως, αν δει κανείς το βίντεο, ο Καλκάλ κρατούσε όπλο μέχρι το τέλος.
Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/239801
Σώτη Τριανταφύλλου: Τα ταξίδια της ζωής μου
Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μια από τις πιο κοσμογυρισμένες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/sot ... cbd48ccd6f
Το μαγικό μου ταξίδι στη Route 66
Ένα οδοιπορικό που δημοσιεύτηκε στο περιοδικο «01», του 1995. Από την Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία ήταν τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού.
Το καλοκαίρι του ’86 ακολούθησα τη συμβουλή του Μπόμπυ Τρουπ: πήρα τη Route 66 απ’ το Σικάγο ως το Λος Άντζελες, οδηγώντας ένα Ολντσμομπιλ που είχα αγοράσει για οκτακόσια δολάρια στο Τζέρζι. Εκείνη την εποχή, όπως και κάθε άλλη εποχή άλλωστε, ο μύθος του δρόμου μ’ άφηνε εντελώς αδιάφορη: δεν ήμουν περιηγήτρια, ούτε με συγκινούσαν οι ιστορίες με μπενζεδρίνες, μπύρες και τζαζ- εξάλλου, μισούσα τούς φυσιολατρικούς ομίλους, τούς τουρίστες και τους περιπατητές, τα μουσεία και τα μνημεία. Μόνο το μπετόν μ’ άρεσε: δεν νοσταλγούσα τα δέντρα, ούτε τα νερά και τα ξέφωτα - οι αυτοκινητόδρομοι ένωναν πόλεις κατακόρυφες κι επιθετικές, τοπία χέρσα κι άγονα.
Πηγη https://www.lifo.gr/blogs/retronaut/mag ... i-route-66
