O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Φιλοσοφία πολιτικής
Άβαταρ μέλους
southern
Δημοσιεύσεις: 13582
Εγγραφή: 19 Απρ 2018, 15:23
Phorum.gr user: southern

O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από southern » 03 Μάιος 2019, 13:57

Εικόνα
του Jeffrey A. Tucker
Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής
Εισαγωγή
Κατακλυζόμαστε από νέα σλόγκαν για τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό». Αυτό οφείλεται στην επιτυχημένη πολιτική επιτυχία μερικών αυτοαποκαλούμενων σοσιαλιστών, και αυτό δελεάζει την υψηλή τάξη προπαγανδιστών να πιστεύει ότι τώρα είναι η ώρα τους. Η λέξη σοσιαλισμός δεν είναι πλέον τοξική, παρατηρούν με ελπίδα. Δεν χρειάζεται πλέον να θάβουμε την πραγματική ατζέντα σε ευφημισμούς όπως η «οικονομική δημοκρατία», η «συμμετοχική οικονομία», «η χειραφέτηση των εργαζομένων» ή «η κοινωνική δικαιοσύνη». Ας φτάσουμε στα άκρα, να το ονομάσουμε σοσιαλισμό και τελικά να ξεπεράσουμε την εξωφρενική προσκόλλησή μας στις αγορές και στον καπιταλισμό ως βάση για την οικονομική οργάνωση.

Έχω διαβάσει πολλά από αυτά, πάντα με την ελπίδα ότι θα ακούσω ένα επιχείρημα που δεν είναι προφανώς ψευδές ή δω ένα σχέδιο για το πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί αυτή η φαντασία. Είναι πάντα μια απογοήτευση. Αυτά τα άρθρα έχουν την αίσθηση των ονείρων, όχι της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να ονειρεύεσαι. Το πρόβλημα είναι όταν κάνετε την κοινωνία καλούπι για να προσπαθήσετε να κάνετε την φαντασία σας πραγματικότητα.

Αυτό που είναι συναρπαστικό, επίσης για τις προσπάθειες αυτές – και αυτό είναι αληθές από τότε που ο Βλαντιμίρ Λένιν έδωσε το συντομότερο δυνατό σχέδιο για το πώς θα λειτουργούσε ο σοσιαλισμός – είναι ότι οι συγγραφείς σπάνια μιλούν για το τι θα σήμαινε ο σοσιαλισμός τους για την επέκταση της κρατικής εξουσίας. Ο Λένιν πίστευε με αλαζονεία ότι μπορούσε να λύσει εύκολα το οικονομικό πρόβλημα. «Το σύνολο της κοινωνίας θα έχει γίνει ένα ενιαίο γραφείο και ένα ενιαίο εργοστάσιο, με ισότητα εργασίας και αμοιβής». Αυτό ήταν το σύνολο του σχεδίου του. Επίσης, μιλούν σαν ο σοσιαλισμός τους θα συμβεί χωρίς κάποια είδους βία για να εγκαθιδρυθεί. Χρειάζονται μόνο να απαλλαγούν από την καπιταλιστική «εξουσία» και τα υπόλοιπα θα κυλήσουν μόνα τους.

Η πιο πρόσφατη προσπάθεια
Ακολουθεί μια περίπτωση, με την ευγενική χορηγία του Corey Robin, καθηγητή πολιτικών επιστημών στο Brooklyn College:

«Το σοσιαλιστικό επιχείρημα κατά του καπιταλισμού δεν είναι ότι μας κάνει φτωχούς. Είναι ότι μας κάνει να είμαστε ανελεύθεροι. Όταν η ευημερία μου εξαρτάται από την ιδιοτροπία σας, όταν οι βασικές ανάγκες της ζωής αναγκάζουν την υποταγή στην αγορά και την υποταγή στην εργασία, ζούμε όχι υπό ελευθερία αλλά υπό κυριαρχία. Οι σοσιαλιστές θέλουν να τερματίσουν αυτή την κυριαρχία: να εγκαταλείψουν την κυριαρχία από τον αφεντικό, από την ανάγκη να χαμογελάμε για χάρη μιας πώλησης, από την υποχρέωση να πουλήσουν για χάρη της επιβίωσης».


Περιμένετε. Έχει πει πολύ σοβαρά ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού είναι ότι δεν θα χρειαστεί να χαμογελάτε, όταν πουλάτε κάτι. Μια κοινωνία όπου όλα έχουν μηδενικές τιμές και κανείς δεν χρειάζεται να χαμογελάσει. Αυτό είναι το όραμα. Αυτό εξηγεί σίγουρα το μακρύ ιστορικό δυστυχίας και θλίψης που προκάλεσαν οι προηγούμενες εμπειρίες του σοσιαλισμού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς χαμόγελο: βλέπετε, έχουν απελευθερωθεί από το καπιταλιστικό ήθος να πρέπει να ευχαριστήσουν τους άλλους!
Συνεχίζει. Ο στόχος είναι η «κοινωνικοποιημένη υγεία, το δωρεάν κολέγιο, περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις και υψηλότεροι μισθοί» και ο σοσιαλισμός είναι ο τρόπος να φτάσουμε εκεί. Ο ίδιος λέει ότι «αυτά είναι μέτρα χειραφέτησης, απελευθερώνοντας άντρες και γυναίκες από την τυραννία της αγοράς και την αυταρχικότητα στην εργασία».«Ο σοσιαλιστής,» βλέπετε, «πιστεύει ότι η δωρεάν παροχή των αγαθών κάνει τους ανθρώπους ελεύθερους».

Τι εννοούν με το «δωρεάν»;
Παρατηρήστε το ρητορικό παιχνίδι μεταξύ των εννοιών της ελευθερίας: ελεύθερου λόγου και ελεύθερης (δωρεάν) μπύρας. Είναι απολύτως διαφορετικές. Το πρώτο αφορά το ανθρώπινο δικαίωμα στην ελευθερία βούλησης. Το δεύτερο είναι μια αναφορά σε ένα σύστημα τιμολόγησης. Μπορώ να σας προσφέρω μια δωρεάν μπύρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν πληρώνει.

Εάν υπάρχει πραγματικά ένας τρόπος για να δημιουργήσετε άπειρη αφθονία γράφοντας για αυτή, αυτό θα ήταν τρομερό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Θα πάρω ένα Tesla, διακοπές στην Κίνα, ένα ντουλάπι γεμάτο ρούχα και όλα τα φρέσκα ψάρια που μπορώ να φάω για πάντα. Ευχαριστώ!

Δυστυχώς, αυτό το όνειρο διαπράττει ένα πολύ απλό σφάλμα, ένα τόσο σημαντικό που αρνείται ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του κόσμου. Αρνείται την ύπαρξη και την επιμονή της ίδιας της σπανιότητας. Δηλαδή, αρνείται ακόμα ότι η παραγωγή και η κατανομή είναι ένα πρόβλημα. Αν το αρνείστε αυτό, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν έχετε υπόψη σας τα οικονομικά ως έναν τομέα των κοινωνικών επιστημών. Βεβαίως, οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο «σπανιότητα» με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Δεν σημαίνει έλλειψη, αν και η πιθανότητα έλλειψης είναι χαρακτηριστικό της σπανιότητας. Αλλά ένα αγαθό ή μια υπηρεσία μπορεί να είναι σπάνια ακόμη και αν υπάρχει σε αφθονία.

Έτσι, για παράδειγμα, ακριβώς επειδή τα καταστήματα ξεχειλίζουν με αγαθά ή επειδή οι νεοσύστατες εταιρείες του Διαδικτύου σας παρακαλούν να κάνετε λήψη εφαρμογών, αυτό δεν σημαίνει ότι ζούμε σε μια εποχή μετά-σπανιότητας. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η έλλειψη σπανιότητας σε αυτή τη ζωή.

Οι τιμές λύνουν το πρόβλημα
Όσο υπάρχει ανταγωνισμός για τον έλεγχο κάποιου αγαθού, είναι ένα σπάνιο αγαθό. Ας υποθέσουμε ότι μοιράζεστε μια πίτσα με φίλους. Κάθε φορά που παίρνετε ένα κομμάτι, ένα άλλο εμφανίζεται στη θέση του. Η πίτσα αναπαράγεται μαγικά. Σε κάποιο σημείο, αφού έχετε παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο, η συμπεριφορά σας αρχίζει να αλλάζει. Δεν υπάρχει άλλη αντιπαλότητα για τις φέτες. Ο έλεγχός σας σε ένα κομμάτι δεν απαγορεύει τον έλεγχο του άλλου. Σε αυτή την περίπτωση, η πίτσα έχει γίνει πράγματι μη σπάνια. Μπορείτε να έχετε σοσιαλισμό στην πίτσα!

Δείτε σχετικά: Αποδεικνύοντας το ότι ο Σοσιαλισμός δεν δουλεύει
Τότε υπάρχει ο κόσμος στον οποίο η πίτσα δεν επανεμφανίζεται μαγικά. Η σπανιότητα υπάρχει στη φύση ενός αγαθού. Εάν μπορείτε να φανταστείτε τους ανθρώπους σε κάποια συζήτηση σχετικά με το ποιος μπορεί να τον ελέγξει ή να το καταναλώσει, τότε είναι σπάνια. Και η διαμάχη σχετικά με την «πνευματική ιδιοκτησίας» δεν μετράει, γιατί αυτό που πραγματικά συνεπάγεται είναι η διαμάχη για το αν κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τους σπάνιους πόρους (δίσκους ηλεκτρονικών υπολογιστών, χορδές κιθάρας κ.λπ.) για την αναπαραγωγή μοτίβων (λογισμικό, τραγούδια κ.λπ.).

Ακόμα και τα άφθονα αγαθά μπορεί να είναι σπάνια. Σκεφτείτε ένα κυνήγι αυγών του Πάσχα με 100.000 αυγά σε ένα γκαζόν. Τα παιδιά θα τρέξουν ακόμα και θα αγωνιστούν για να τα μαζέψουν. Θα τα εμπορεύονται μετά το κυνήγι. Θα εξακολουθούν να απολαμβάνουν να έχουν περισσότερα από τους άλλους. Τα αυγά εξακολουθούν να έχουν τα χαρακτηριστικά σπανιότητας.

Καμία συλλογική ιδιοκτησία σπανίων αγαθών
Εδώ είναι το βασικό σημείο. Εφόσον οτιδήποτε είναι σπάνιο, δεν μπορεί να υπάρχει ελεύθερη, απεριόριστη, συλλογική πρόσβαση σε αυτό. Ό,τι και αν είναι, θα υπερχρησιμοποιηθεί, θα εξαντληθεί και τελικά θα εξαφανιστεί μετά τον τελικό αγώνα για το τελευταίο κομμάτι – όπως και αυτό που συνέβη στη Βενεζουέλα, και συνέβη σε κάθε σοσιαλιστικό πείραμα της ιστορίας.

Δηλαδή, δεν μπορείτε να έχετε σοσιαλισμό σε ένα σπάνιο αγαθό ή υπηρεσία. Αντ’ αυτού, πρέπει να κατανεμηθεί. Τα πράγματα μπορούν να διανεμηθούν με αυθαίρετη απόφαση που υποστηρίζεται από βία, ή μπορούν να διατεθούν με συμφωνία, διαπραγμάτευση και δωρεά. Ο βίαιος τρόπος είναι ο σοσιαλισμός που συνέβαινε πάντα. Αυτό είναι για ένα λόγο: ο σοσιαλισμός δεν ασχολείται με την πραγματικότητα της σπανιότητας και τον τρόπο που το βασισμένο στην αγορά σύστημα ιδιοκτησίας και τιμολόγησης την λύνει χωρίς βία.

Τι είναι μη-σπάνιο;
Ο αέρας πληροί τις προϋποθέσεις; Όχι πάντα, όπως γνωρίζετε αν έχετε κολλήσει ποτέ ανάμεσα στους ορόφους σε ένα γεμάτο ασανσέρ. Τι γίνεται με το νερό; Όχι, υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο η αγορά εμφιαλωμένου νερού είναι τόσο μεγάλη. Αυτά είναι σαν όλα τα πράγματα στον φυσικό κόσμο: υπόκεινται σε περιορισμούς και ως εκ τούτου πρέπει να κατανέμονται.

Από την άλλη πλευρά, ας πούμε ότι ακούτε ένα πιασάρικο τραγούδι. Μπορείτε να πάρετε τη μελωδία, να την τραγουδήσετε όλη την ημέρα και να την μοιραστείτε με τους φίλους σας. Κάνοντας αυτό δεν αφαιρείται κάτι από το πρωτότυπο. Με τον ίδιο τρόπο, μπορείτε να κοιτάξετε μια εικόνα, να την θυμηθείτε και να την αναπαραγάγετε. Και έτσι είναι με τις ιδέες σε αυτό το άρθρο. Μπορείτε να τις πάρετε. Δεν μπορώ να σας σταματήσω, αν δεν επιτεθώ ή απειλήσω το σπάνιο σώμα σας, ή κάποιος άλλος (όπως η κυβέρνηση) το κάνει για λογαριασμό μου. Το ιδεολογικό μέρος όλων αυτών των προϊόντων δεν είναι καθόλου σπάνιο, επομένως δεν χρειάζεται να έχει τιμές ή ιδιοκτησία.

Πώς καταλήγετε να πληρώνετε για τη λήψη βιβλίων και την αγορά μουσικής; Ο λόγος δεν οφείλεται εξ ολοκλήρου σε πνευματικά δικαιώματα. Είναι επίσης επειδή αυτό που πληρώνετε δεν είναι αγαθό ως τέτοιο, αλλά μια σπάνια υπηρεσία: το μόνο που συνδέεται με την πρόσβαση σε διακομιστές. Εδώ είναι η σπάνια, και επομένως η τιμολογούμενη, υπηρεσία.

Δεν υπάρχει παράδεισος επί γης
Παρόλα αυτά, οι σοσιαλιστές συχνά δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν το πρώτο σημείο: για τα φυσικά αγαθά και τις υπηρεσίες του ανθρώπου, δεν υπάρχει φανταστικός παράδεισος επί γης απεριόριστης αφθονίας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγωνιστούμε να παραγάγουμε περισσότερα από τα πάντα που είναι διαθέσιμα σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και να ενθαρρύνουμε το εμπόριο για να επωφεληθούμε από τον καταμερισμό εργασίας. Αυτό ονομάζεται αγορά και βασίζεται στην έννοια της ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε όλα τα σπάνια πράγματα (συμπεριλαμβανομένων των κεφαλαιουχικών αγαθών) – το ίδιο πράγμα που θέλουν να σταματήσουν οι σοσιαλιστές.
Ο σοσιαλισμός φαίνεται να είναι η πιο επίμονη μη-διαψεύσιμη ιδεολογία στον πλανήτη. Οι σοσιαλιστές είναι σαν τους ανθρώπους που ορκίζονται ότι η βαρύτητα δεν υπάρχει και συνεχίζουν να περπατούν στα δύο πόδια, αναμένοντας να ανέβουν στα σύννεφα ανά πάσα στιγμή. Δεν συμβαίνει ποτέ, αλλά η πίστη ότι δεν υπάρχει βαρύτητα παραμένει ακλόνητη.

Δεν είναι σοβαρό να σκέφτεστε να γυρνάτε απλώς απαιτώντας ότι όλα θα είναι δωρεάν. Αυτή η απαίτηση δεν λύνει κανένα πρόβλημα που έχει απασχολήσει τον κόσμο της οικονομίας για χίλια χρόνια. Προσπαθήστε να την υλοποιήσετε και κάποιος, όλοι, πρόκειται να πληρώσει – μακριές γραμμές αναμονής, απίστευτα υψηλούς φόρους, υπερπληθωρισμό, υλική στέρηση – και όχι μέσω επιλογής.

***

Δημοσιευμένο αρχικά στο American Institute for economic Research με τίτλο Democratic Socialism Is Poetry, Not Economics
https://www.eleytheriagora.gr/o-dimokra ... ikonomika/
Δελτίο τύπου της Δράσης υπερ της στεγης ψευτομακεδονικου πολιτισμου το 2012, αναδημοσιευμενο στην επισημη σελίδα του Ουρανιου Τοξου http://www.florina.org/news/2012/october06_g.asp
Γενικός Γραμματέας υπουργείου προέρχεται από κόμμα που υποστηρίζει την ψευδομειονότητα στη Μακεδονία

Jolly Roger
Δημοσιεύσεις: 8524
Εγγραφή: 06 Ιούλ 2018, 00:21
Phorum.gr user: Jolly Roger

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Jolly Roger » 03 Μάιος 2019, 14:07

Jeffrey Albert Tucker (/ˈtʌkər/; born December 19, 1963) is an American economics writer of the Austrian School, an advocate of anarcho-capitalism and Bitcoin, a publisher of libertarian books, a conference speaker, and an internet entrepreneur.

Άβαταρ μέλους
wooded glade
Δημοσιεύσεις: 29284
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 17:04

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από wooded glade » 03 Μάιος 2019, 14:29

Ο δημοκρατικοί σοσιαλιστές κυβέρνησαν στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στις Σκανδιναβικές χώρες.
Δεν έκαναν θαύματα αλλά έχουν να επιδείξουν και σημαντικό έργο.
Στην Ελλάδα τα πασόκια μέχρι το 1990 το έπαιζαν εκκολαπτόμενοι Κερένσκυ και οι διπλωματικές σχέσεις με τους δημοκρατικούς σοσιαλιστές της Ευρώπης ήταν κομμένες (κ-ο-μ-μ-έ-ν-ε-ς).
Από το 1990 άρχισε το νέο παραμύθι όμως, με τον γνωστό τρόπο.
Οι ζαίοι επίσης μία από τα ίδια, αλλά οι "Ποντέμος" έγιναν ... Σάντσεθ εν μιά νυκτί (όπως γινόταν και η "Eurasia", "Eastasia" στο 1984 του Τζωρτζ Όργουελ).

Ένα ερώτημα που εγώ θα έκανα δεκτό είναι το εξής:
Ήταν το πασόκιο β' (1994-2012) δημοκρατικοί σοσιαλιστές ή κάτι άλλο.
Έχω τη γνώμη ότι ήταν, δεν ήταν κάτι άλλο, παρά τον ανορθόδοξο τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν.
Αλλά ταυτόχρονα πήραν μαζί τους και το σύστημα "κομπίνα και άγιος ο Θεός" που προϋπήρχε.
δεν είναι όλα κρού-σμα-τα

Άβαταρ μέλους
blackpaint
Δημοσιεύσεις: 9596
Εγγραφή: 09 Απρ 2018, 00:37

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από blackpaint » 03 Μάιος 2019, 14:56

Jolly Roger έγραψε:
03 Μάιος 2019, 14:07
Jeffrey Albert Tucker (/ˈtʌkər/; born December 19, 1963) is an American economics writer of the Austrian School, an advocate of anarcho-capitalism and Bitcoin, a publisher of libertarian books, a conference speaker, and an internet entrepreneur.
το πραγματικα κωμικο στοιχειο ειναι πως αυτες οι θεσεις απολαμβαναν μιας καποιας αναγνωρισης πριν απο 10-15 χρονια, απο την κριση ομως του 08 και μετα, εχουν περασει τελειως στο περιθωριο και κυριολεκτικα κανεις αναμεσα στους οικονομολογους δεν παιρνει στα σοβαρα την αυστριακη σχολη, παρεκτος απο κατι υπερβαρετους ετζυ γιουτιουμπερς. Ποσο μαλλον σημερα, που ο καπιταλισμος μπορει μονο να σου υποσχεθει πως θα δουλευεις μεχρι τον θανατο σου για ολο και λιγοτερα, ενω ο πλουτος συγκεντρωνεται σε ολο και λιγοτερα χερια και ο πλανητης καταστρεφεται ολοκληρωτικα.
Αλλα ειπαμε, στην ελλαδα ολα ερχονται με δεκαετιες καθυστερησης.

Άβαταρ μέλους
Lugozzi
Δημοσιεύσεις: 15717
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 00:31
Τοποθεσία: Βόρεια Περιοχή του Πρώτου Μέρους

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Lugozzi » 03 Μάιος 2019, 15:00

:smt005::smt005::smt005:
“Don't let a win get to your head or a loss to your heart.”

Άβαταρ μέλους
southern
Δημοσιεύσεις: 13582
Εγγραφή: 19 Απρ 2018, 15:23
Phorum.gr user: southern

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από southern » 03 Μάιος 2019, 19:59

εντάξει, δεν ήξερα ότι ήταν τόσο ακραίος ο αρθρογράφος. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κείμενο έχει στοιχεία αποδοχής.
Δελτίο τύπου της Δράσης υπερ της στεγης ψευτομακεδονικου πολιτισμου το 2012, αναδημοσιευμενο στην επισημη σελίδα του Ουρανιου Τοξου http://www.florina.org/news/2012/october06_g.asp
Γενικός Γραμματέας υπουργείου προέρχεται από κόμμα που υποστηρίζει την ψευδομειονότητα στη Μακεδονία

Άβαταρ μέλους
Dwarven Blacksmith
Δημοσιεύσεις: 42513
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:08
Τοποθεσία: Maiore Patria

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Dwarven Blacksmith » 03 Μάιος 2019, 20:07

Εν τω μεταξύ ο αρθρογράφος επιτίθεται στη μετά-σπανιότητα, ενώ ο σοσιαλισμός (όπως και ο καπιταλισμός) είναι σύστημα διαχείρισης της σπανιότητας.

Ίσως είδε κάπου το meme του FALGSC.
🔻I would have lived in peace. But my enemies brought me war.🔻

Άβαταρ μέλους
southern
Δημοσιεύσεις: 13582
Εγγραφή: 19 Απρ 2018, 15:23
Phorum.gr user: southern

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από southern » 04 Μάιος 2019, 08:27

Η εφημερίδα φιλελεύθερος πάντως προσφέρει βιβλία της αυστριακής σχολής και του Ludwig Von mises.
Δελτίο τύπου της Δράσης υπερ της στεγης ψευτομακεδονικου πολιτισμου το 2012, αναδημοσιευμενο στην επισημη σελίδα του Ουρανιου Τοξου http://www.florina.org/news/2012/october06_g.asp
Γενικός Γραμματέας υπουργείου προέρχεται από κόμμα που υποστηρίζει την ψευδομειονότητα στη Μακεδονία

Άβαταρ μέλους
blackpaint
Δημοσιεύσεις: 9596
Εγγραφή: 09 Απρ 2018, 00:37

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από blackpaint » 10 Ιούλ 2019, 19:27

southern πες αλευρι :smt005:

According to Tucker, Trump is a “fascist.” The definition of “fascism” is immigration restriction (Immigration Act of 1924), protectionism (Smoot Hawley Tariff), intolerance/authoritarianism (Japanese internment), badgering businesses (National Industrial Recovery Act), press censorship (Sedition Act of 1918). By this standard, Woodrow Wilson or FDR’s America was “fascist.”

3.) Tucker makes it clear that libertarians are for open borders.

http://www.occidentaldissent.com/2017/0 ... -rothbard/

Cloud87
Δημοσιεύσεις: 3607
Εγγραφή: 26 Μάιος 2018, 11:58
Phorum.gr user: Cloud87

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Cloud87 » 11 Ιούλ 2019, 18:16

Αυτό που θα ήθελα προσωπικά είναι να επικρατεί κλίμα επιβράβευσης για όσους προσπαθούν και κλίμα αποδοκιμασίας για όσους κάνουν το αντίθετο.
Ένα το Χελιδόνι κι η Ανοιξη ακριβή
Warn your gods about our wrath. None may stand against space marines.

Άβαταρ μέλους
Fluffy
Δημοσιεύσεις: 21735
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2019, 08:54

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Fluffy » 12 Ιούλ 2019, 13:55

southern έγραψε:
03 Μάιος 2019, 13:57
Εικόνα
του Jeffrey A. Tucker
Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής
Εισαγωγή
Κατακλυζόμαστε από νέα σλόγκαν για τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό». Αυτό οφείλεται στην επιτυχημένη πολιτική επιτυχία μερικών αυτοαποκαλούμενων σοσιαλιστών, και αυτό δελεάζει την υψηλή τάξη προπαγανδιστών να πιστεύει ότι τώρα είναι η ώρα τους. Η λέξη σοσιαλισμός δεν είναι πλέον τοξική, παρατηρούν με ελπίδα. Δεν χρειάζεται πλέον να θάβουμε την πραγματική ατζέντα σε ευφημισμούς όπως η «οικονομική δημοκρατία», η «συμμετοχική οικονομία», «η χειραφέτηση των εργαζομένων» ή «η κοινωνική δικαιοσύνη». Ας φτάσουμε στα άκρα, να το ονομάσουμε σοσιαλισμό και τελικά να ξεπεράσουμε την εξωφρενική προσκόλλησή μας στις αγορές και στον καπιταλισμό ως βάση για την οικονομική οργάνωση.

Έχω διαβάσει πολλά από αυτά, πάντα με την ελπίδα ότι θα ακούσω ένα επιχείρημα που δεν είναι προφανώς ψευδές ή δω ένα σχέδιο για το πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί αυτή η φαντασία. Είναι πάντα μια απογοήτευση. Αυτά τα άρθρα έχουν την αίσθηση των ονείρων, όχι της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να ονειρεύεσαι. Το πρόβλημα είναι όταν κάνετε την κοινωνία καλούπι για να προσπαθήσετε να κάνετε την φαντασία σας πραγματικότητα.

Αυτό που είναι συναρπαστικό, επίσης για τις προσπάθειες αυτές – και αυτό είναι αληθές από τότε που ο Βλαντιμίρ Λένιν έδωσε το συντομότερο δυνατό σχέδιο για το πώς θα λειτουργούσε ο σοσιαλισμός – είναι ότι οι συγγραφείς σπάνια μιλούν για το τι θα σήμαινε ο σοσιαλισμός τους για την επέκταση της κρατικής εξουσίας. Ο Λένιν πίστευε με αλαζονεία ότι μπορούσε να λύσει εύκολα το οικονομικό πρόβλημα. «Το σύνολο της κοινωνίας θα έχει γίνει ένα ενιαίο γραφείο και ένα ενιαίο εργοστάσιο, με ισότητα εργασίας και αμοιβής». Αυτό ήταν το σύνολο του σχεδίου του. Επίσης, μιλούν σαν ο σοσιαλισμός τους θα συμβεί χωρίς κάποια είδους βία για να εγκαθιδρυθεί. Χρειάζονται μόνο να απαλλαγούν από την καπιταλιστική «εξουσία» και τα υπόλοιπα θα κυλήσουν μόνα τους.


***

Δημοσιευμένο αρχικά στο American Institute for economic Research με τίτλο Democratic Socialism Is Poetry, Not Economics
https://www.eleytheriagora.gr/o-dimokra ... ikonomika/
Διάβασα μέχρις εδώ.

1. από τον τίτλο πλας τον συγγραφέα βγάζω το συμπέρασμα πως με τον όρο «σοσιαλισμό» εννοεί την σοσιαλδημοκρατία, μετά παρακάτω βάζει και λένιν για να τα κάνει αχταρμά. Για να λυθεί αυτό πρέπει να ξέρουμε και λίγο ιστορία, η σοσιαλδημοκρατία ήταν επαναστατική μέχρι τον α΄ππ. Μετά εμείς τα κομμούνια τα σπάσαμε με τις οπορτούνες-λακέδες των αστικών τάξεων των ιμπεριαλιστικών χωρών και φκιάξαμε την τρίτη διεθνή. Επομένως εδώ και εκατό χρόνια δεν ταυτιζόμαστε επαναστάτες και σοσιαλδημοκράτες.

2. Σοσιαλισμός δεν είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην κυβέρνηση και επέμβαση του κράτους σε μεγάλο μέρος των οικονομικών δραστηριοτήτων.
Σοσιαλισμός είναι οικονομικό σύστημα και το κριτήριο είναι η ιδιοχτησία των μέσων παραγωγής και οι παραγωγικές σχέσεις.

3. Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού αποδείχτηκε όταν σε λιγότερο από ένα ιωβιλαίο (40 χρόνια) απελευθέρωσε τέτοιες παραγωγικές δυνάμεις που η ανθρωπότητα δεν είχε ξαναδεί ( και ο καπιταλισμός το έκανε αυτό σε σχέση με τις παραγωγικές δυνάμεις των προηγούμενων παραγωγικών σχέσεων). Κατάφερε και πήρε τον άνθρωπο από το χέρι, που έσκαβε το χωράφι με ξύλινη αξίνα, και τον έβγαλε στο διάστημα.

4. Οι τριτοδομίτες σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν καμιά σχέση με μας, εμείς θέλουμε δικτατορία του προλεταριάτου, δεν κρυβόμαστε. Θελουμε να τραντάξουμε και να ανατρέψουμε βιαίως το υπάρχον οικονομικό σύστημα.

Βαριέμαι να διαβάσω τα υπόλοιπα, δεν είναι καν αξιόλογος στοχαστής.

Άβαταρ μέλους
Animal
Δημοσιεύσεις: 1118
Εγγραφή: 28 Δεκ 2020, 18:58

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Animal » 24 Μαρ 2021, 18:03

Η μεγαλύτερη διαφορά σοσιαλδημοκρατίας και δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι πως η πρώτη δέχθηκε τον καπιταλισμό ως κυρίαρχο σύστημα και προσπάθησε να τον εξανθρωπίσει και σήμερα προσπαθεί μεγάλο μέρος της να εξανθρωπίσει και τον νεοφιλελευθερισμό.Αντίθετα, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν δέχεται τον καπιταλισμό ως τελικό οικονομικό σύστημα, και στοχεύει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, παρότι στην πράξη εφαρμόζονται πολιτικές που δείχνουν να δέχονται τον καπιταλισμό αλλά σε καμία περίπτωση τον νεοφιλελευθερισμό.

Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ή ριζοσπαστική αριστερά, είναι αριστερός πολιτικός χώρος, συγγενής με τη σοσιαλδημοκρατία. Συνήθως εκπροσωπείται από κόμματα τα οποία ήταν παλαιότερα σοσιαλιστικά και μετατράπηκαν λόγω των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε δημοκρατικά σοσιαλιστικά. Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν αντιτίθεται στον φιλελεύθερο κοινοβουλευτισμό, ενώ αποσκοπεί μακροπρόθεσμα να άρει τον καπιταλισμό αλλά με δημοκρατικό τρόπο, χωρίς να προϋποθέτει επανάσταση του προλεταριάτου. Πιστεύοντας σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία γίνεται αποδεκτή, σε πρώτο επίπεδο η ιδιωτική ιδιοκτησία των επιχειρήσεων και των μέσων παραγωγής, αλλά το κράτος είναι σε θέση να ελέγξει τους ιδιώτες επιχειρηματίες ανά πάσα στιγμή. Ακόμη, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός υποστηρίζει πως το κράτος πρέπει να επιτηρεί αυστηρά την ελεύθερη αγορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ώστε να υπηρετείται το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, μέχρι να επέλθει ο σοσιαλισμός και η επακόλουθη κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής. Η διαφορά του από τον επαναστατικό σοσιαλισμό, όπως ο λενινισμός, είναι ότι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν στοχεύει στην κατάργηση της ταξικής διαίρεσης μέσω της όξυνσης της ταξικής πάλης με τη βία αλλά στον ιδεολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE ... F%8C%CF%82

dotcom
Δημοσιεύσεις: 2354
Εγγραφή: 26 Ιουν 2019, 15:45
Phorum.gr user: dotcom

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από dotcom » 24 Μαρ 2021, 18:14

Animal έγραψε:
24 Μαρ 2021, 18:03
Η μεγαλύτερη διαφορά σοσιαλδημοκρατίας και δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι πως η πρώτη δέχθηκε τον καπιταλισμό ως κυρίαρχο σύστημα και προσπάθησε να τον εξανθρωπίσει και σήμερα προσπαθεί μεγάλο μέρος της να εξανθρωπίσει και τον νεοφιλελευθερισμό.Αντίθετα, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν δέχεται τον καπιταλισμό ως τελικό οικονομικό σύστημα, και στοχεύει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, παρότι στην πράξη εφαρμόζονται πολιτικές που δείχνουν να δέχονται τον καπιταλισμό αλλά σε καμία περίπτωση τον νεοφιλελευθερισμό.

Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ή ριζοσπαστική αριστερά, είναι αριστερός πολιτικός χώρος, συγγενής με τη σοσιαλδημοκρατία. Συνήθως εκπροσωπείται από κόμματα τα οποία ήταν παλαιότερα σοσιαλιστικά και μετατράπηκαν λόγω των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε δημοκρατικά σοσιαλιστικά. Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν αντιτίθεται στον φιλελεύθερο κοινοβουλευτισμό, ενώ αποσκοπεί μακροπρόθεσμα να άρει τον καπιταλισμό αλλά με δημοκρατικό τρόπο, χωρίς να προϋποθέτει επανάσταση του προλεταριάτου. Πιστεύοντας σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία γίνεται αποδεκτή, σε πρώτο επίπεδο η ιδιωτική ιδιοκτησία των επιχειρήσεων και των μέσων παραγωγής, αλλά το κράτος είναι σε θέση να ελέγξει τους ιδιώτες επιχειρηματίες ανά πάσα στιγμή. Ακόμη, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός υποστηρίζει πως το κράτος πρέπει να επιτηρεί αυστηρά την ελεύθερη αγορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ώστε να υπηρετείται το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, μέχρι να επέλθει ο σοσιαλισμός και η επακόλουθη κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής. Η διαφορά του από τον επαναστατικό σοσιαλισμό, όπως ο λενινισμός, είναι ότι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν στοχεύει στην κατάργηση της ταξικής διαίρεσης μέσω της όξυνσης της ταξικής πάλης με τη βία αλλά στον ιδεολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE ... F%8C%CF%82

υπάρχει και ΠΑΣΟΚ (σ-δ) και Δ-Σ ΠΑΣΟΚ πύτοι;

Άβαταρ μέλους
Dwarven Blacksmith
Δημοσιεύσεις: 42513
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:08
Τοποθεσία: Maiore Patria

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Dwarven Blacksmith » 24 Μαρ 2021, 18:18

Ο άλλος διέπραξε νηματονεκρομαντεία για να ποστάρει ορισμό από wikipedia.
🔻I would have lived in peace. But my enemies brought me war.🔻

Άβαταρ μέλους
Cavaliere
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 15685
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 04:07
Τοποθεσία: HH

Re: O «δημοκρατικός σοσιαλισμός» είναι μία ποιητική ανοησία, όχι οικονομικά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Cavaliere » 24 Μαρ 2021, 18:23

Ας πει κάποιος αυτού του γελοίου ότι πάψαμε πλέον να χαμογελάμε όταν πουλάμε. Γιατί όσο και να πουλήσουμε τα αφεντικά δεν είναι ικανοποιημένοι και πιέζουν για παραπάνω πωλήσεις και λιγότερη αμοιβή. Φτάνει πια με τον κάθε χαζοχαρούμενο μαλάκα.
Ordem e Progresso.

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Φιλοσοφία πολιτικής”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών