Γιατί αδικείται η εργατική τάξη ;

[wooded glade]

Η εργατική τάξη αδικείται.
Ακριβώς όπως λένε τα κουμούνια και η Πράβδα, η εργατική τάξη αδικείται.

Η διαφορά μου με τα κουμούνια εστιάζεται σε τρία σημεία:

α) Οι συριζο-πασόκιοι τζαμπατζήδες του Ελληνικού δημοσίου δεν αδικούνται, αδικούνται όλοι οι υπόλοιποι.
β) Αι εργατικαί τάξεις αδικούνται σαν εργαζόμενοι αλλά και σαν καταναλωτές.
γ) Στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τις παρεμφερείς η εργατική τάξη πήγε γκουλάγκ.

Γεγονός είναι όμως ότι η εργατική τάξη πάντα αδικείται και η εξουσία δεν κάνει τίποτα για να το αποτρέπει αυτό.
Στη Γαλλία του 18ου αιώνος ο Λουδοβίκος ο 16ος μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει την κρίση. Ο Λαφαγιέτ που τον είχε ακόμα υπουργό του έλεγε "δώσε ρε συ κάτι από τα δημοσιονομικά πλεονάσματα εκεί πέρα να τελειώνουμε" αλλά ο Λουδοβίκος δεν τον άκουγε, άκουγε τον Σιλουέτ και επέβαλε την αιματηρή λιτότητα. Σαν αποτέλεσμα ψάχνει για κεφάλι τώρα και την πλήρωσε και η Marie Antoinette η οποία έκανε εκείνη την άστοχη δήλωση αλλά δεν έφταιγε σε τίποτα.
Ο Λουδοβίκος ο 16ος όμως απετέλεσε την εξαίρεση, οι άλλοι που είναι σαν τον Λουδοβίκο τον 16ο ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν.

Γιατί συμβαίνει αυτό ;
Συμβαίνει -και θα συμβαίνει- διότι πάντα κάποιοι υπερτερούν, είτε διά των μπικικί, είτε διά των όπλων.
Η εργατική τάξη αν επισκεφθεί έναν υπουργό, το πολύ που μπορεί να κάνει είναι να πάει δώρο 6 κόκα κόλες από τα το πλησιέστερο σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος. Η μη εργατική μία βαλίτσα θα την κρατάει, για ένα μικρό δωράκι.
Η άρχουσα τάξη έχει θαλαμηγούς τις οποίες τις νοικιάζει, διακοπές στο Γκστάαντ-Μπιαρίτζ, προσκλήσεις για διαλέξεις στο Χάρβαρντ και άλλα.

Αλλά τα ίδια ήταν και στη μεγάλη σοβιετική μας πατρίδα. Τα κορίτσια των μπαλλέτων Μπολσόϊ είχαν πάει άπατα, η νομενκλατούρα ζούσε ζωή χαρισάμενη ενώ τα τραίνα είχαν τρακάρει όλα μεταξύ τους και η εργατιά-αγροτιά είχε γίνει στόχος ατμοσφαιρικών ατομικών πειραμάτων με ραδιενέργεια.

Μία ιστορία αρκετά παρεμφερής που επικαλύπτει το όλο αυτό σκηνικό είναι και η εξής φάση με εμένα και τα πασόκια το 1981.
Τα πασόκια λοιπόν φώναζαν για την "κομματική τηλεόραση" του Ράλλη και επίσης για την ΥΕΝΕΔ που έπαιζε ακόμα και ήταν κι αυτή της επαράτου λέει. Εγώ λοιπόν τους λέω όταν βγήκαν "θαυμάσια, άρα θα αποκτήσουμε τώρα κι εμείς μία αμερόληπτη ραδιοφωνία και τηλεόραση, όπως είναι το BBC" (το BBC ήταν αμερόληπτο τω καιρώ εκείνω).
Μου ρίχνει λοιπόν μία στραβή ματιά ο πασόκιος (γνωστός πασόκιος, όχι ότι ανακατεύτηκα με τίποτα άγνωστους πασόκιους) και μου λέει "τι λε ρε, τώρα είναι δικιά μας η ΕΡΤ, θα πούνε το δεσπότη Παναγιώτη οι δεξιοί".
Έμεινα λοιπόν λίγο open mouthed, καθότι ήμουνα μικρός τότε και διάβαζα.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Σύμφωνοι, προχώρα στο παρασύνθημα

[sys3x]

Σύμφωνοι, προχώρα στο παρασύνθημα

Ρε μλκ κι όταν βλέπεις γοθ έτσι κάνεις; δεν αράζεις πίσω να το απολαύσεις λέω γω;
Γουντ άντε λέγε ρε.

[wooded glade]

Σύμφωνοι, προχώρα στο παρασύνθημα

Ρε μλκ κι όταν βλέπεις γοθ έτσι κάνεις; δεν αράζεις πίσω να το απολαύσεις λέω γω;
Γουντ άντε λέγε ρε.

Είπα, κι άλλο να πω ;
Οι ζαίοι έχουν σειρά.

[stavmanr]

Το φιάσκο της ελληνικής "εργατιάς" αποτελεί σοβαρό μάθημα για το ποιους θεωρούμε εργαζόμενους στις συζητήσεις μας και στις ιδέες μας.
Αποδείχθηκε γρήγορα ότι όλα τα "αφεντικά" δεν είναι καπιταλιστές κι όλοι οι εργαζόμενοι δεν είναι σε μειονεκτική θέση.
Κάποιοι εργοδότες δεν έχουν να φάν και κάποιοι εργαζόμενοι έχουν περισσότερα από την πλειονότητα των εργοδοτών.

[Γραφικός]

Το φιάσκο της ελληνικής "εργατιάς" αποτελεί σοβαρό μάθημα για το ποιους θεωρούμε εργαζόμενους στις συζητήσεις μας και στις ιδέες μας.
Αποδείχθηκε γρήγορα ότι όλα τα "αφεντικά" δεν είναι καπιταλιστές κι όλοι οι εργαζόμενοι δεν είναι σε μειονεκτική θέση.
Κάποιοι εργοδότες δεν έχουν να φάν και κάποιοι εργαζόμενοι έχουν περισσότερα από την πλειονότητα των εργοδοτών.

Και γιατί αυτό σου φαίνεται το άκρον άωτον της αδικίας; Το να είσαι εργοδότης σου δίνει κατευθείαν την αξίωση να την περνάς καλύτερα από οποιονδήποτε εργαζόμενο;
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι υπηρεσίες κι οι ελεγκτικοί οργανισμοί του κράτους είναι δομημένοι ώστε να αποθαρρύνουν τον εργαζόμενο να διεκδικήσει το παραμικρό από τα ελάχιστα έννομα δικαιώματα που του έχουν μείνει, οπότε επειδή δεν τα διεκδικεί κανείς καταλήγει να μην τα έχει κανείς (επειδή οτιδήποτε δεν διεκδικείς είναι θέμα χρόνου να σταματήσεις να το έχεις), απαξιώνονται και μετά καταργούνται.

[stavmanr]

Το φιάσκο της ελληνικής "εργατιάς" αποτελεί σοβαρό μάθημα για το ποιους θεωρούμε εργαζόμενους στις συζητήσεις μας και στις ιδέες μας.
Αποδείχθηκε γρήγορα ότι όλα τα "αφεντικά" δεν είναι καπιταλιστές κι όλοι οι εργαζόμενοι δεν είναι σε μειονεκτική θέση.
Κάποιοι εργοδότες δεν έχουν να φάν και κάποιοι εργαζόμενοι έχουν περισσότερα από την πλειονότητα των εργοδοτών.

Και γιατί αυτό σου φαίνεται το άκρον άωτον της αδικίας; Το να είσαι εργοδότης σου δίνει κατευθείαν την αξίωση να την περνάς καλύτερα από οποιονδήποτε εργαζόμενο;

Διάβασες κάπου καλύτερα ή χειρότερα;
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: δεν μπορεί να είσαι ιδιοκτήτης οποιουδήποτε πράγματος, και να έχεις ως ...μετόχους κάποιους άλλους με την πλειονότητα των μετοχών. Είναι παράδοξο.
Όπως παράδοξο είναι να έχει όλες τις ευθύνες και υποχρεώσεις ο εργοδότης και λιγότερα δικαιώματα.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι υπηρεσίες κι οι ελεγκτικοί οργανισμοί του κράτους είναι δομημένοι ώστε να αποθαρρύνουν τον εργαζόμενο να διεκδικήσει το παραμικρό από τα ελάχιστα έννομα δικαιώματα που του έχουν μείνει, οπότε επειδή δεν τα διεκδικεί κανείς καταλήγει να μην τα έχει κανείς (επειδή οτιδήποτε δεν διεκδικείς είναι θέμα χρόνου να σταματήσεις να το έχεις), απαξιώνονται και μετά καταργούνται.

Όλοι εργαζόμενοι είναι, όπως κι ο εργοδότης.
Οι μεν απασχολούμενοι, ο δε αυτοαπασχολούμενος.

Για να καταλάβει κανείς με τί ευθύνες έρχεται αντιμέτωπος ο εργοδότης, ας δει το παρακάτω βίντεο:


Βλακείες των εργαζομένων για μεγάλο μέρος των οποίων φέρει από αστική ως και ποινική ευθύνη ο εργοδότης (ασφάλεια εργασίας).

[Γραφικός]

Όλοι εργαζόμενοι είναι, όπως κι ο εργοδότης.
Οι μεν απασχολούμενοι, ο δε αυτοαπασχολούμενος.

Ο εργοδότης όμως έχει διαφορετικά συμφέροντα από τον εργαζόμενο και μεγαλύτερη εξουσία να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Και το σύστημα την ενισχύει αυτή την εξουσία όλο και περισσότερο.

[stavmanr]

Όλοι εργαζόμενοι είναι, όπως κι ο εργοδότης.
Οι μεν απασχολούμενοι, ο δε αυτοαπασχολούμενος.

Ο εργοδότης όμως έχει διαφορετικά συμφέροντα από τον εργαζόμενο και μεγαλύτερη εξουσία να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Και το σύστημα την ενισχύει αυτή την εξουσία όλο και περισσότερο.

Καθένας μπορεί να γίνει εργοδότης του εαυτού του εφόσον δεν θέλει να γίνει υπάλληλος άλλου και να ακολουθεί τους κανόνες του άλλου.
Τα συμφέροντα είναι ίδια. Οι υποχρεώσεις διαφορετικές.

[Γραφικός]

Καθένας μπορεί να γίνει εργοδότης του εαυτού του εφόσον δεν θέλει να γίνει υπάλληλος άλλου και να ακολουθεί τους κανόνες του άλλου.
Τα συμφέροντα είναι ίδια. Οι υποχρεώσεις διαφορετικές.

Ή ζούμε σε τελείως διαφορετικό κόσμο ή δεν έχεις καμία επαφή με την πραγματικότητα. Την άλλη φορά που θα μου πούνε "θα μείνεις άλλες δύο ώρες και μην μου λες αστεία για υπερωρίες, ρεπά και μαλακίες" θα πω "μα γιατί καλό μου αφεντικούλι που έχεις τόσες υποχρεώσεις; Αφού το συμφέρον σου είναι να τις πληρωθώ τις υπερωρίες."

[stavmanr]

Καθένας μπορεί να γίνει εργοδότης του εαυτού του εφόσον δεν θέλει να γίνει υπάλληλος άλλου και να ακολουθεί τους κανόνες του άλλου.
Τα συμφέροντα είναι ίδια. Οι υποχρεώσεις διαφορετικές.

Ή ζούμε σε τελείως διαφορετικό κόσμο ή δεν έχεις καμία επαφή με την πραγματικότητα. Την άλλη φορά που θα μου πούνε "θα μείνεις άλλες δύο ώρες και μην μου λες αστεία για υπερωρίες, ρεπά και μαλακίες" θα πω "μα γιατί καλό μου αφεντικούλι που έχεις τόσες υποχρεώσεις; Αφού το συμφέρον σου είναι να τις πληρωθώ τις υπερωρίες."

Συμφέρον σου και συμφέρον του είναι καταρχήν να διατηρήσετε την εργασία, εσύ σαν εργαζόμενος κι αυτός σαν εργοδότης.
Αν πέσει αυτός έξω στη δουλειά του, αυτός πάει φυλακή ή στην καλύτερη χρεώνεται για το υπόλοιπο της ζωής του κι εσύ μένεις χωρίς εργασία, με απλήρωτα νοίκια, ρεύματα και λοιπές ζωτικές λειτουργίες.
Αφού ξεκαθαρίσουμε τα βασικά, πηγαίνουμε στα θέματα ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και θεμάτων εργασιακής απασχόλησης που σε απασχολούν.

* Στον ίδιο κόσμο ζούμε, και θα το διαπιστώσεις όσο προχωρά η συζήτηση.
Απλά έχω ζήσει όλες τις πλευρές.

[Γραφικός]

Συμφέρον σου και συμφέρον του είναι καταρχήν να διατηρήσετε την εργασία, εσύ σαν εργαζόμενος κι αυτός σαν εργοδότης.
Αν πέσει αυτός έξω στη δουλειά του, αυτός πάει φυλακή ή στην καλύτερη χρεώνεται για το υπόλοιπο της ζωής του κι εσύ μένεις χωρίς εργασία, με απλήρωτα νοίκια, ρεύματα και λοιπές ζωτικές λειτουργίες.

1. Αυτός διάλεξε να πάρει το ρίσκο της επιχείρησης όχι εγώ. Αν για να επιβιώσει η επιχείρηση χρειάζεται να δουλεύω πιο πολύ από την σύμβαση εργασίας και να μου χρωστάει κι από πάνω, ας γίνει στάχτη η επιχείρηση, στ' αρχίδια μου.
2, Αν κρατικοποιούσαμε τους συντελεστές παραγωγής δεν θα είχε να φοβάται να μείνει χρεωμένος ή να πάει φυλακή, οπότε τον συμφέρει κι αυτόν ένα κομμουνιστικό σύστημα.
3. Η πλειονότητα των εργοδοτών ζορίζει όσο περισσότερο μπορεί τους εργαζόμενούς της είτε κινδυνεύει να κλείσει είτε όχι. Το κάνει γιατί εχθρός των πολλών εσόδων είναι τα περισσότερα έσοδα κι έχουν μάθει να τα θέλουν όλα δικά τους. Με τον τρόπο που δουλεύουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν έχει να φοβάται τίποτα.
4. Έστω ότι πάω σε μία δουλειά κι ο εργοδότης είναι μαλάκας. Αν πάρω το ρίσκο να παραιτηθώ (το οποίο από μόνο του είναι τόσο μεγάλο που σπάνια θα το έπαιρνε κανείς) δεν δικαιούμαι πια επίδομα ανεργίας, τα μόρια για την πρόσληψή μου έχουν μειωθεί κατά πολύ και δεν ξέρω αν ο επόμενος θα είναι καλύτερος.

[stavmanr]

Συμφέρον σου και συμφέρον του είναι καταρχήν να διατηρήσετε την εργασία, εσύ σαν εργαζόμενος κι αυτός σαν εργοδότης.
Αν πέσει αυτός έξω στη δουλειά του, αυτός πάει φυλακή ή στην καλύτερη χρεώνεται για το υπόλοιπο της ζωής του κι εσύ μένεις χωρίς εργασία, με απλήρωτα νοίκια, ρεύματα και λοιπές ζωτικές λειτουργίες.

1. Αυτός διάλεξε να πάρει το ρίσκο της επιχείρησης όχι εγώ. Αν για να επιβιώσει η επιχείρηση χρειάζεται να δουλεύω πιο πολύ από την σύμβαση εργασίας και να μου χρωστάει κι από πάνω, ας γίνει στάχτη η επιχείρηση, στ' αρχίδια μου.

Είναι πολύ πιο απλό να φύγεις, αφού δεν σε ενδιαφέρει και δεν είσαι ευχαριστημένος.

2, Αν κρατικοποιούσαμε τους συντελεστές παραγωγής δεν θα είχε να φοβάται να μείνει χρεωμένος ή να πάει φυλακή, οπότε τον συμφέρει κι αυτόν ένα κομμουνιστικό σύστημα.

Η ιστορία δείχνει ότι η μεγαλύτερη πιθανότητα θα ήταν να καταλήξει στη Σιβηρία ή θύμα λιμού.
Δεν ξέρω αν συμφέρει πραγματικά εσένα, πρώτα από όλα.

3. Η πλειονότητα των εργοδοτών ζορίζει όσο περισσότερο μπορεί τους εργαζόμενούς της είτε κινδυνεύει να κλείσει είτε όχι. Το κάνει γιατί εχθρός των πολλών εσόδων είναι τα περισσότερα έσοδα κι έχουν μάθει να τα θέλουν όλα δικά τους. Με τον τρόπο που δουλεύουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν έχει να φοβάται τίποτα.

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους προσπαθούν να αποφύγουν όσο το δυνατό περισσότερο τη δουλειά. Το κάνουν επειδή, αν μπορείς να αμοίβεσαι κοιμώμενος πρέπει να είσαι βλάκας για να αμοίβεσαι εργαζόμενος.
Βλέπεις, έχει δύο όψεις το νόμισμα, αν το θέσεις έτσι.

Το κατάλαβαν και στη Σοβ. Ένωση όταν πια κατά τη διάλυσή της ο ηγέτης της μίλησε για "δυσκίνητες κρατικές δομές που διέλυσαν τη χώρα".

4. Έστω ότι πάω σε μία δουλειά κι ο εργοδότης είναι μαλάκας. Αν πάρω το ρίσκο να παραιτηθώ (το οποίο από μόνο του είναι τόσο μεγάλο που σπάνια θα το έπαιρνε κανείς) δεν δικαιούμαι πια επίδομα ανεργίας, τα μόρια για την πρόσληψή μου έχουν μειωθεί κατά πολύ και δεν ξέρω αν ο επόμενος θα είναι καλύτερος.

Όλα δικά σου τα θέλεις...
Φαντάσου τώρα να πας σε μία δουλειά και να είσαι εσύ ο μ...κας της υπόθεσης, με τον εργοδότη σου να πασχίζει να σε κάνει εργατικό, προσπαθώντας να μη σε απολύσει, ίσως επειδή δεν θέλει να απολύει, ίσως επειδή θα τρέχει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας στα εργατικά σωματεία...

Ξαναγράφω: έχω περάσει κι από τις δύο πλευρές και σου μιλώ για τα καλά και για τα στραβά τους. Εσύ;

[Γραφικός]

Όλα δικά σου τα θέλεις...
Φαντάσου τώρα να πας σε μία δουλειά και να είσαι εσύ ο μ...κας της υπόθεσης, με τον εργοδότη σου να πασχίζει να σε κάνει εργατικό, προσπαθώντας να μη σε απολύσει, ίσως επειδή δεν θέλει να απολύει, ίσως επειδή θα τρέχει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας στα εργατικά σωματεία...

Ρε άθρωπε δεν σου λέω ότι ο εργοδότης είναι εξορισμού ο διάολος επί της γης, αλλά σου λέω ότι αν πέσω σε έναν που είναι, ως εργαζόμενος δεν έχω κανέναν τρόπο να αμυνθώ, είμαι τελείως απροστάτευτος. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει.

;Edit: Η απάντησή σου στο (1) καλύφθηκε με την ανάρτησή μου (4).

[stavmanr]

Όλα δικά σου τα θέλεις...
Φαντάσου τώρα να πας σε μία δουλειά και να είσαι εσύ ο μ...κας της υπόθεσης, με τον εργοδότη σου να πασχίζει να σε κάνει εργατικό, προσπαθώντας να μη σε απολύσει, ίσως επειδή δεν θέλει να απολύει, ίσως επειδή θα τρέχει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας στα εργατικά σωματεία...

Ρε άθρωπε δεν σου λέω ότι ο εργοδότης είναι εξορισμού ο διάολος επί της γης, αλλά σου λέω ότι αν πέσω σε έναν που είναι, ως εργαζόμενος δεν έχω κανέναν τρόπο να αμυνθώ, είμαι τελείως απροστάτευτος. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει.

Παραιτείσαι και πηγαίνεις στους υπόλοιπους. Ένας είναι. Τί διάολο...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο τέλος το έχει ο ηλίθιος εργοδότης: μένει χωρίς ειδικευμένο προσωπικό και φθείρεται μέρα με τη μέρα.
Ο έξυπνος εργοδότης θέλει έμπειρα και ικανά άτομα, δοκιμασμένα στην εργασία και στο συγκεκριμένο περιβάλλον εργασίας, πάσει θυσία.