Η στρεβλή θεώρηση του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα

[vantono]

Γιατί η φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων έχει τόσο αρνητική χροιά;

Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκαν δύο περιστατικά που μου συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες. Το πρώτο ήταν σε μία καφετέρια, όπου σε μία συνομιλία μου μεταφέρθηκε η άποψη πως ο μόνος συνεπής φιλελεύθερος πολιτικός στην Ελλάδα ήταν ο αρχηγός ενός εξωκοινοβουλευτικού κόμματος από αυτά που αποθεώνουν την ελεύθερη οικονομία μα αντιτίθενται στην άφιξη αλλόθρησκων μεταναστών για την προστασία του έθνους/γένους.

Το δεύτερο περιστατικό ήταν η αναδημοσίευση μίας ανάρτησης στο Facebook,η οποία, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό σεξουαλικής επίθεσης σε μία φοιτήτρια την ώρα που αυτή βρισκόταν στη βιβλιοθήκη, κατηγορούσε τους «φιλελέδες», επειδή καλλιεργούν τη συλλογιστική του «με αυτά που φορούσε, καλά να πάθει».

Γιατί η φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων έχει τόσο αρνητική χροιά;

Η Ελληνική κοινωνία έχει ομολογουμένως αριστερό ιδεολογικό πρόσημο ενώ από πάνω της κρεμόταν για χρόνια και το επιχείρημα-σκιάχτρο* του νεοφιλελευθερισμού. Πλέον όμως παρατηρείται κι ένα αντίπαλο ρεύμα, καθώς το 2014 ιδρύθηκε το πρώτο think tank φιλελεύθερων μελετών στην Ελλάδα, αλλά και στις εκλογές του 2019 οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως φιλελεύθεροι πολιτικοί ήταν αρκετοί.

Το γεγονός αυτό δε θα πρέπει να ληφθεί ως μια ιδεολογική νίκη του φιλελευθερισμού και αυτό γιατί η αντίληψη, η οποία κινδυνεύει να παγιωθεί στην Ελληνική κοινωνία είναι πως ο φιλελευθερισμός είναι μία αμιγώς οικονομική ιδεολογία σύμφωνα με την οποία η μεγιστοποίηση των οικονομικών επιδόσεων είναι το μόνο ζητούμενο και το οποίο μπορεί μόνο να επιτευχθεί με εξάλειψη του κρατικού τομέα και αφήνοντας ελεύθερη την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η παραπάνω θεώρηση είναι εύκολο να αντικρουστεί από τους αντιτιθέμενους στον φιλελευθερισμό καθότι αφενός κάποιες δομές και λειτουργίες της κοινωνίας θεωρούνται από την κοινή γνώμη ως ιδιαίτερα ευαίσθητες ώστε να παραχωρηθούν στον ιδιωτικό τομέα, αφετέρου σε μία κοινωνία αμιγώς οικονομική και δίχως επιβλέποντα υπάρχει ο φόβος της απόλυτης επικράτησης του οικονομικά ισχυρότερου. Τέλος, οι ιδέες των αποτελεσματικών αγορών και της αυτορύθμισης ( της ικανότητας δηλαδή του ιδιωτικού τομέα να προστατεύει των εαυτό του και να λειτουργεί αποδοτικά ) κατέρρευσαν στην πράξη το 2008, όταν και ο χρηματοπιστωτικός τομέας των ΗΠΑ, που με τις ευλογίες του τότε διοικητη της FED, Alan Greenspan, είχε αφεθεί να αυτορρυθμίζεται, κατέρρευσε.

Ποια είναι λοιπόν η πραγματική διάσταση του φιλελευθερισμού;

Για τον πραγματικά φιλελεύθερο, η προς μεγιστοποίηση μεταβλητή είναι αυτή της ελευθερίας, κάθε ελευθερίας. Η οικονομική ελευθερία έχει μεν μία δεσπόζουσα θέση καθώς οδηγεί στην οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία, αλλά παραμένει ένα μέσον επιδίωξης άλλων ελευθεριών, δεν είναι αυτοσκοπός. Εξάλλου οικονομικές ελευθερίας είχαν παραχωρήσει και ανελεύθερα καθεστώτα, πετυχαίνοντας οικονομική ανάπτυξη, χωρίς όμως να έχουν πραγματικά ελεύθερους και ευημερούντες πολίτες.

Επιπλέον ένας φιλελεύθερος δεν απορρίπτει πλήρως το κράτος. Το όραμα μίας καπιταλιστικής κοινωνίας δίχως κράτος έχει παραχωρηθεί στους αναρχοκαπιταλιστές. Το κράτος μαζί με τους θεσμούς υπάρχει ως εγγυητής των ελευθεριών, της τήρησης των συμφωνηθέντων (κάτι που αποτελεί θεμελιώδη λίθο της φιλελεύθερης κοινωνίας) και μαζί με τους επί μέρους θεσμούς και τις ανεξάρτητες αρχές διορθώνει τις στρεβλώσεις των αγορών. Ωστόσο αναγνωρίζουμε πως το κράτος δύναται να επεμβαίνει υστερόβουλα μιας και αποτελείται από άτομα που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα ( για αυτό είναι απαραίτητη η ύπαρξη των checks and balances, δηλαδή οι περιορισμοί και ο αλληλοέλεγχος των επιμέρους κρατικών θεσμών προς αποφυγή αυθαιρεσιών) , αλλά και με λάθος τρόπο, αφού λόγω της γραφειοκρατικής δομής του, εκεί που χρειάζεται νυστέρι συνήθως επεμβαίνει με τσεκούρι. Για αυτούς τους λόγους όταν εξετάζεται το ενδεχόμενο ρύθμισης των αγορών, το κράτος φέρει το βάρος να αποδείξει την ικανότητα του να ρυθμίσει επιτυχώς την αγορά και όχι η αγορά να αποδείξει πως αν αφεθεί μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά.

Αυτή η θεώρηση σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως στο φιλελεύθερο πλαίσιο θεωρείται θεμιτό ο οικονομικά ισχυρός να έχει την ασύδοτη ελευθερία να επιβάλλεται στους υπολοίπους. Για παράδειγμα, μία εταιρεία με μονοπωλιακή δύναμη, κάνοντας κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της, περιορίζει την ελευθερία των υπόλοιπων συμμετεχώντων στην αγορά, πράγμα ανεπίτρεπτο για έναν φιλελεύθερο.

Γιατί λοιπόν ο φιλελευθερισμός δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένος;

Ίσως επειδή σε αντίθεση με υπόλοιπες ιδεολογίες ο φιλελευθερισμός δεν υπόσχεται λύσεις σε όλα τα προβλήματα, ούτε ουτοπίες, παρά μόνο έναν διαρκή αγώνα για περισσότερες ελευθερίες. Επιπλέον, η φιλελεύθερη θεώρηση δεν υποδεικνύει έναν εχθρό υπεύθυνο για όλα τα δείνα της ανθρωπότητας, αλλά καθιστά το άτομο υπεύθυνο της ευημερίας του. Τέλος προϋποθέτει την ανοχή στα πιστεύω και τις προτιμήσεις των άλλων, όποιες κι αν είναι αυτές**.

Φυσικά δεν μπορεί να αναλυθεί μία ολόκληρη ιδεολογία σε μερικές εκατοντάδες λέξεις ενός blog, όμως μετά από σκέψη μπορώ σίγουρα να απαντήσω πως κάποιος που θέλει να περιορίσει την ελευθερία και την ευημερία ανθρώπων ( νόμιμα ή παράνομα) με βάση την καταγωγή τους , τα πιστεύω τους ή την ροπή τους προς τεκνοποίηση δεν μπορεί να λέγεται φιλελεύθερος. Όπως φιλελεύθερος δεν μπορεί να λέγεται κάποιος που θα υπονοήσει πως μία κοπέλα δε μπορεί να ντυθεί με τον τρόπο που προτιμά, αλλά θα πρέπει να ντυθεί με τρόπο που κάποιος τρίτος υποδεικνύει.

Θα ήταν πραγματικά χρήσιμο αν τόσο οι αυτοαποκαλούμενοι υποστηρικτές όσο και όσοι αντιτίθενται στο φιλελεύθερο ιδεώδες να προσπαθήσουν πριν αναλύσουν τον φιλελευθερισμό να σπάσουν τη λέξη στα επί μέρους συνθετικά της....

*Ένας ορισμός που διάβασα και υιοθέτησα από ένα κείμενο του καθηγητή κ. Αριστείδη Χατζή σύμφωνα με τον οποίο όταν δε μπορείς πραγματικά να αποδομήσεις κάτι, φτιάχνεις μία στρεβλή εκδοχή του και αποδομείς εκείνη.

** Ναι ακόμα οι απόψεις που είναι κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας πρέπει να προστατεύονται. Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι πως δίνει βήμα στους επικριτές της και επιβιώνει.

https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-s ... 8dUgO_KRzI

Μου φάνηκε ενδιαφέρον και σχετικά καλογραμμένο άρθρο ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή διαφωνώ, και σκέφτηκα να το κάνω ενα πχορουμοshare για απόψεις πχορουμικής εμπΥρίας. Τα μπολνταρισμένα εντός του άρθρου είναι του ίδιου του αρθρογράφου, όχι δικά μου.

[Κεντροδεξιός Ψάλτης]

Ο φιλελευθερισμός έχει αρνητική χροιά στην Ελλάδα για μένα λόγω ορθόδοξης εκκλησίας που πάντα πρότασσε μια ιδεολογία μυρμηγκοφωλιας και γενικά αξιακά προτάσσει την έννοια της προσωπικής υπευθυνότητας που είναι αντίθετη με την νοοτροπία του μέσου πασοκΕλ που για όποιο κακό τον βρει του φταίει το "σύστημα" γενικά και αόριστα ή οι ξένοι.

[Eθνικοκοινωνιστης]

οι αριστεροι για να εξυπηρετησετε τις ιδεοληψιες σας περι διεθνισμου στρωνετε το χαλι στην πιο ακραια μορφη της διεθνοποιημενης κεφαλαιοκρατιας,δλδ την παγκοσμιοποιηση

οι χρησιμοι ηλιθιοι (αν και οχι παντα αλλα με το αζημιωτο)

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

ο φιλελευθερισμός ονειρεύεται μια κοινωνία χωρίς στόχους, χωρίς σκοπό αυτοπραγμάτωσης - ο μόνος της αυτοσκοπός είναι η απόλυτη ελευθερία των πολιτών σε όλα τα επίπεδα και αυτό αφήνει διάτρητο το σύστημα αξιών το οποίο πρόκειται να αναπτυχθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο
πρόκειται για μια κοινωνία χωρίς πυξίδα, ένα καράβι ακυβέρνητο όπου όλοι είναι καπετάνιοι και ας μην ξέρουν να χειριστούν το πηδάλιο ή να διαβάσουν τον χάρτη
το αστείο στην όλη υπόθεση είναι πως ο ιδεολογικός θεμελιωτής του απολυταρχισμού (Χόμπς) υπήρξε κατά κάποιο τρόπο και πρόδρομος του κοινωνικού φιλελευθερισμού διότι στην ιδεατή κοινωνία του το κράτος είναι μεν απόλυτο όσον αφορά την εξουσία και την τήρηση των νόμων, αλλά από την άλλη δεν έχει κανένα όραμα ως προς κάποια μορφή αγαθής ζωής και συνεπώς όσο τηρείται η δημόσια ειρήνη, το κράτος δεν έχει κανένα λόγο να επεμβαίνει και να καθορίζει τη προσωπική ζωή και τις επιλογές του καθενός.

[paul25]

Απορώ γιατί σήμερα μιλάμε για φιλελευθερισμό εν γένει. Ο φιλελευθερισμός πραγμάτωσε το μεγαλύτερο μέρος του στόχου του και σε όλους τους τομείς. Αυτό το οποίο εχθρευόμαστε είναι ο Νεο-Φιλελευθερισμός μια ιδεολογία αποκλειστικά οικονομική που εκμεταλλεύεται προτάγματα του φιλελευθερισμού για να υλοποιήσει μια απολύτως μη λειτουργική ιδέα.Απλά εκ παραδρομής οι περισσότεροι την λένε φιλελευθερισμό. Στο κοινωνικό κομμάτι υπάρχουν μόνο κάποιοι λίγοι πραγματικά πολέμιοι του φιλελευθερισμού και οι οποίοι πάντα θα υπάρχουνε.

[run]

ο νεοφιλελεφτερισμος δεν είναι μονο οικονομια είναι κατά του κρατους εθνους στηριζει πολυφυλετισμο και πολυπολιτισμο

και εδώ συναντάται στην ελλαδα με την αριστερα και το κκε,στηριζει και ο νεοφιλελεφτερισμος τον μωαμεθανισμο
και είναι εχθρικος προς την ορθοδοξια

να χτυπηθουν χαμαι ΜΟΝΟ μια οικτρη μειοψηφια είναι μαζι με την μειοψηφια αριστερας και κκε

[run]

απλα δινει την τελευταια μαχη στην ελλαδα με τη νδ αν η νδ αποτυχει να προστατευσει την ελλαδα από το λαθρομεταναστευτικο και την τουρκια τελειωνει και η μεταπολιτευτικη ταξη

[wooded glade]

Τον φιλελευθερισμό τον βλέπουν με άλλο μάτι σε κάθε χώρα.
Ο λεγόμενος "νεοφιλελευθερισμός" είναι στην πραγματικότητα τα reaganomics-thatchernomics τους οποίους τους έλεγαν "μονεταριστές" στην αρχή & δεν υπήρχε ο όρος νεοφιλελευθερισμός ούτε γι αυτούς, ούτε για άλλους. Κάποια στιγμή μετά την εκλογή του Ρήγκαν σε βάρος του peanut οι πονηροί που τους συμβούλευαν τους είπαν "ακούστε, το μονεταρισμός που σας λένε δεν είναι καλό, θα πούμε νεοφιλελευθερισμός που είναι πιασάρικο". Έτσι λοιπόν ο όρος νεοφιλελευθερισμός είναι στην πραγματικότητα το "milk snatching" της Θάτσερ.
Οι δικοί μας τώρα, Τακημήτσος, Ντόρα -αλλά και άλλοι σε άλλες χώρες- ουσιαστικά ορμώμενοι από το συναίσθημα της γλυψιματιότητος προς το Αγγλίος είπαν ότι τους άρεσε κι αυτωνών ο "νεοφιλελευθερισμός". Ταυτόχρονα δε οι του όκιου υιοθέτησαν κι αυτοί τον όρο για να πλήξουν ακόμα περισσότερο τους πραγματικούς φιλελεύθερους, που τους είχαν βέβαια στη μπούκα (δεν πήγαιναν σε διαδηλώσεις υπέρ του Σαντάμ Χουσεϊν, δεν έριχναν Μολότωφ στις προθήκες καταστημάτων και άλλα φοβερά που έκαναν).
Πάντως στην Αγγλία και στη Γαλλία ειδικά οι φιλελεύθερες ιδέες έπαθαν μεγάλο σοκ στα χρόνια του μεσοπολέμου 1920-40 και πήραν τη θέση τους οι σοσιαλιστές κατά μείζονα λόγο και κατ' ελάσσονα οι αριστεροί. Στην Αμερική όχι, οι Dems είναι πιό κοντά στον original φιλελευθερισμό.
Οι σοσιαλιστές της εποχής εκείνης αλλά και αυτοί που τους ακολουθούσαν πίστευαν ότι είναι απλούστατο να αρχίσουν τις κρατικοποιήσεις και μετά όλοι θα έτρωγαν με golden spoon. Αλλά την πάτησαν και αποδείχτηκε βέβαια ότι δεν είναι εύκολο.
Οι original φιλελεύθεροι δεν είναι βέβαια εναντίον του κράτους. Τον 19ο αιώνα έδωσαν αγώνες για την δωρεάν παιδεία, ενώ τα τόρια (νυν μπρεξιτέρος) έλεγαν "πο-πο φρίκη". Αποκρούουν όμως μετά βδελυγμίας κάθε προσπάθεια να περιορισθεί η ατομική ελευθερία και το free enterprize. Αυτό το έχουν αποδεχθεί και πολλοί σοσιαλιστές -εν μέρει όμως- ενώ η αριστερά θέλει πάντα να καταργήσει και την ατομική ελευθερία και το free enterprize.

[Μαυροβασίλης]

Ο φιλελευθερισμός έχει αρνητική χροιά στην Ελλάδα για μένα λόγω ορθόδοξης εκκλησίας

Max Weber likes this

[Τρελός_του_Χωριού]

Λόγω περιορισμένου χρόνου, μία απλή παρατήρηση.

Ο συντάκτης του άρθρου θέλει να γράψει κάποια πράγματα σχετικά με τον πολιτικό
φιλελευθερισμό και βάζει ως τίτλο σ' αυτό:

Η στρεβλή θεώρηση του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα.

Καλό βράδυ!

[Κεντροδεξιός Ψάλτης]

Ο φιλελευθερισμός έχει αρνητική χροιά στην Ελλάδα για μένα λόγω ορθόδοξης εκκλησίας

Max Weber likes this

Αυτό είχα στο μυαλό μου όταν το έγραψα

[AlienWay]

Δεν πρόκειται εδώ να σας κουράσω με πράγματα που γνωρίζετε για τον φιλελευθερισμό. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ οικονομικό μοντέλο που επιδιώκει μια οικονομική ελευθερία στην αγορά.

Ο κλασικός φιλελευθερισμός έχει εστιάσει στην δημιουργία πλούτου που απορρέει από την ελευθερία της αγοράς. Δυστυχώς για μας, απέτυχε να προβλέψει τις ολέθριες συνέπειες της τραπεζοκρατίας και του spread betting (τζόγος πάνω στις οικονομίες των χωρών) που επικρατούν στις μέρες μας.

Ο εφηρμοσμένος φιλελευθερισμός που επικρατεί στις μέρες μας, εμφανίζει πολλά προβλήματα και σηκώνει πολύ κριτική.

Κάποιοι τον αποκαλούν νεοφιλελευθερισμό, αν και αυτός ο όρος πρωτοξεκίνησε σημαίνοντας κάτι εντελώς διαφορετικό και έχει καταλήξει να ενσωματώνει όλα τα τσιτάτα του φιλελευθερισμού της πράξης. Είναι κάτι σαν τον "διάολο" της οικονομίας.

Η διαφορά ενός κλασικού φιλελεύθερου από έναν σοσιαλιστή ή κομμουνιστή, είναι ότι ο πρώτος μπορεί να ασκήσει σκληρή κριτική στο υπάρχον σύστημα, αλλά θεωρεί ότι η λύση δεν είναι η ολική αντικατάστασή του με κρατική εκμετάλλευση των μέσων παραγωγής. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε -σύμφωνα με τον κλασικό "λελέ"- σε ένα ακόμη χειρότερο καθεστώς, το οποίο θα χαρακτηριζόταν από ανελευθερία σε όλους τους τομείς.

Ο φιλελευθερισμός στην οικονομία οδηγεί (αποδεδειγμένα) στη δημιουργία πλούτου. Τα σοσιαλιστικά μοντέλα εστιάζουν κυρίως στη διανομή ενός ήδη υπάρχοντος πλούτου. Ωστόσο προκειμένου να "διανεμηθεί δίκαια" ένας πλούτος, θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί. Οι σκανδιναβικές χώρες που σήμερα εφαρμόζουν σοσιαλδημοκρατία, έχουν δημιουργήσει τον πλούτο τους με φιλελευθερισμό.

Θέλω ωστόσο να αναφερθώ (και να εστιάσω) στο τι σημαίνει φιλελευθερισμός σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο (διότι αυτή η πτυχή του παραγκωνίζεται στην χώρα μας).

Φιλελευθερισμός, σημαίνει όσο το δυνατόν λιγότεροι νόμοι και κανόνες που να ορίζουν τη ζωή του ανθρώπου. Μία κοινωνία οφείλει να διέπεται από νόμους και κανόνες που να εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της και όχι από περισσότερους. Η κρατιστική επιβολή όλο και περισσότερων κανόνων και απαγορεύσεων που να ορίζουν τις ζωές μας, οδηγεί σε ανελευθερία.

Το ίδιο ισχύει και σε ιδιωτικό επίπεδο. Μια εταιρία που επιβάλει όλο και περισσότερους κανόνες στους εργαζομένους της, λειτουργεί ανελεύθερα. Εξαιρούνται ασφαλώς, οι κανόνες που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της.

Φιλελευθερισμός είναι η πλήρης ελευθερία στην έκφραση και στις επιλογές που κάνει ο κάθε άνθρωπος. Αρκεί ασφαλώς να ενεργεί στα πλαίσια του νόμου. Φιλελευθερισμός ΔΕΝ είναι η λογοκρισία και η επιβολή κανόνων στην έκφραση (είτε συντηρητικών, είτε προοδευτικών).

Φιλελευθερισμός ΔΕΝ είναι η φίμωση και ο περιορισμός της έκφρασης "για έναν καλό σκοπό". Αν οι προθέσεις κάποιου που εκφράζεται ελεύθερα δεν είναι αγνές, αυτός θα κριθεί από την κοινωνία και θα αγνοηθεί όπως του αξίζει. Η ελευθερία του λόγου είναι ισότιμη με όλα τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ελευθερία επιλογών είναι επίσης σημαντική. Ο καθένας οφείλει να είναι ελεύθερος στο τι θα κάνει με το σώμα του εφόσον δεν βλάπτει τον πλησίον. Όσον αφορά τον εαυτό του, τελευταία γίνονται συζητήσεις και διαβουλεύσεις για το κατά πόσο πρέπει να επιτρέπεται κάποιος να τον βλάπτει ή όχι. Είναι μεγάλη συζήτηση.

Και βέβαια εξίσου σημαντική είναι η ελευθερία των ενεργειών. Αρκεί ο καθένας μας να ενεργεί στα πλαίσια του νόμου. Εδώ υπάγεται και ο ειρηνικός ακτιβισμός.

Ολη αυτή η ελευθερία στην έκφραση, στις επιλογές και στις ενέργειες είναι καλό να εξασφαλίζεται με πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών μιας κοινωνίας και όχι να επιβάλλεται δια του νόμου. Οι νόμοι θα πρέπει να είναι τέτοιοι που να υποβοηθούν την ελευθερία. Η ελευθερία δεν είναι μια αξία που επιβάλλεται.

Αυτή είναι η άποψή μου για τον κλασικό "λελεδισμό".

[wooded glade]

Εν τω μεταξύ τι έκανε το "αντίπαλο δέος" στην Ελλάδα ;
Στην πραγματικότητα ότι είδαμε από πλευράς "δημοκρατικού σοσιαλισμού", το είδαμε τα πρώτα χρόνια του Αντρέα. Αυτή ήταν η δόση "δημοκρατικού σοσιαλισμού" στην Ελλάδα, μαζί με όλα τα ιλαροτραγικά γεγονότα της εποχής.
Πάμε τώρα στην εποχή Μιμής-μάγων και εκσυγχρονισμού. Εκεί τώρα γελάει και το παρδαλούν εριρίφιον, αλλά είχε εγκαταλειφθεί και ο όρος, δεν χρησιμοποιείτο πιά. Ήταν τα χρόνια των διωρόφων πισινών.
Την εποχή του "εκσυγχρονισμού" αβγά δεν υπήρχαν. Τα παλιά αβγά είχαν τελειώσει, είχε πεθάνει ο Παπαδόπουλος αλλά και ο πόλεμος στο Βιετνάμ είχε σταματήσει - προκειμένου να επικρατούσε ένα καθεστώς αβγών το οποίο θα έστελνε στρατό στο Βιετνάμ. Τα καινούρια αβγά ήταν αγέννητα, επομένως απουσία αβγών το σημιτικό όκιο είχε χαρακτηρισθεί σαν "η άκρα δεξιά της Ελλάδος''.
Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι κρατική ιδεολογία και economic success δεν είναι δύο πράγμα απαραίτητα αλληλένδετα. Μπορεί και ένα φασιστικό καθεστώς να φτάσει σε economic success, να φτιάξει λιμάνια, αεροδρόμια, όπως μπορεί και ένα δημοκρατικό. Το σημιτικό λοιπόν κράτος είχε χαρακτηρισθεί σαν το ακροδεξιό της εποχής, άδικα ίσως λόγω των λαιλαπών που ακολούθησαν.
Προχωράμε όμως και φτάνουμε στην εποχή ΓΑΠ. Αλλά τι να κάνει αυτό το καημένο ; Άστο.
Και τελειώνουμε με την εποχή ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα πλέον ο όρος "σοσιαλισμός" εκλείπει πλήρως, δεν υπάρχει καν τέτοιο πράγμα. Υπάρχουν η "πρώτη φορά αριστερά", οι στρούγκες, τα μολότωφ, το γκέϊ παρέϊντ, η μεσαία τάξη των ... 600 ευρώ και οι χειροπέδες στις γιαγιές με τα χόρτα.

[wooded glade]

Εν τω μεταξύ τι έκανε το "αντίπαλο δέος" στην Ελλάδα ;
Στην πραγματικότητα ότι είδαμε από πλευράς "δημοκρατικού σοσιαλισμού", το είδαμε τα πρώτα χρόνια του Αντρέα. Αυτή ήταν η δόση "δημοκρατικού σοσιαλισμού" στην Ελλάδα, μαζί με όλα τα ιλαροτραγικά γεγονότα της εποχής.
Πάμε τώρα στην εποχή Μιμής-μάγων και εκσυγχρονισμού. Εκεί τώρα γελάει και το παρδαλούν εριρίφιον, αλλά είχε εγκαταλειφθεί και ο όρος, δεν χρησιμοποιείτο πιά. Ήταν τα χρόνια των διωρόφων πισινών.
Την εποχή του "εκσυγχρονισμού" αβγά δεν υπήρχαν. Τα παλιά αβγά είχαν τελειώσει, είχε πεθάνει ο Παπαδόπουλος αλλά και ο πόλεμος στο Βιετνάμ είχε σταματήσει - προκειμένου να επικρατούσε ένα καθεστώς αβγών το οποίο θα έστελνε στρατό στο Βιετνάμ. Τα καινούρια αβγά ήταν αγέννητα, επομένως απουσία αβγών το σημιτικό όκιο είχε χαρακτηρισθεί σαν "η άκρα δεξιά της Ελλάδος''.
Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι κρατική ιδεολογία και economic success δεν είναι δύο πράγμα απαραίτητα αλληλένδετα. Μπορεί και ένα φασιστικό καθεστώς να φτάσει σε economic success, να φτιάξει λιμάνια, αεροδρόμια, όπως μπορεί και ένα δημοκρατικό. Το σημιτικό λοιπόν κράτος είχε χαρακτηρισθεί σαν το ακροδεξιό της εποχής, άδικα ίσως λόγω των λαιλαπών που ακολούθησαν.
Προχωράμε όμως και φτάνουμε στην εποχή ΓΑΠ. Αλλά τι να κάνει αυτό το καημένο ; Άστο.
Και τελειώνουμε με την εποχή ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα πλέον ο όρος "σοσιαλισμός" εκλείπει πλήρως, δεν υπάρχει καν τέτοιο πράγμα. Υπάρχουν η "πρώτη φορά αριστερά", οι στρούγκες, τα μολότωφ, το γκέϊ παρέϊντ, η μεσαία τάξη των ... 600 ευρώ και οι χειροπέδες στις γιαγιές με τα χόρτα.

[pylothess]

Άλλο φιλελευθερισμός ,άλλο νεοφιλελευθερισμός.