Φιλελευθερισμός και πανδημίες – Μια σύνοψη Από Συντακτική Ομάδα - 29 Αυγούστου 2020

[Αρχέλαος]

Ίσως ο ισχυρισμός ότι ο φιλελευθερισμός απέτυχε, να βασίζεται στην πεποίθηση ότι μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πανδημίες. Αυτό όμως δεν είναι αληθές.



Του Jeffrey Tucker

Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής

Η μελέτη της Ιστορίας δείχνει ότι η παγκόσμια οικονομία κατέρρευσε όχι εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19, αλλά επειδή οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, μέσω μιας σοκαριστικής και κατάφωρα ανεύθυνης χρήσης εξαναγκασμού, συνέτριψαν τις επιχειρήσεις και τις εφοδιαστικές αλυσίδες.

Δισεκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά υποχρεώθηκαν σε κατ ‘οίκον περιορισμό, οι κυβερνήσεις αποφάσιζαν τι ήταν απαραίτητο και μη απαραίτητο να λειτουργεί, και οι συναθροίσεις περιορίστηκαν σε βαθμό ακραίο.

Έτσι, βιώνουμε τώρα τα καταστροφικά αποτελέσματα. Δεν πρόκειται για μια μεγάλη ύφεση (depression), αλλά για μια μεγάλη καταστολή (supression). Τα κράτη άρχισαν ξαφνικά μια μέρα να κατεδαφίζουν τα ίδια τα θεμέλια της φιλελεύθερης νεωτερικότητας. Και το πέτυχαν με βεβαιότητα.

Δείτε σχετικά: Δεν πρόκειται για οικονομική ύφεση – πρόκειται για εξαναγκαστική παύση του ιδιωτικού τομέα

Αλλά έσωσαν πράγματι ζωές; Οι στατιστικολόγοι δεν μπορούν να βρουν καμία διαφορά σε επιπρόσθετη θνησιμότητα μεταξύ των χωρών που κλειδώθηκαν και εκείνων που δεν το έκαναν – όπως ακριβώς δεν υπάρχει σχέση μεταξύ ενός «χορού της βροχής» και του εάν θα βρέξει. Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ξεκίνησαν ένα μεγάλο πείραμα κοινωνικού ελέγχου βασισμένες σε μη αποδεδειγμένες θεωρίες και χρησιμοποιώντας μη δοκιμασμένες μεθόδους.

Φαίνεται ότι δεν επιτεύχθηκε κανένα καλό, από καμία κυβέρνηση, όσον αφορά τον μετριασμό της εξάπλωσης της ασθένειας. Έχουμε ξεμείνει με μια κατεστραμμένη ευημερία και διαλυμένες ζωές – συν μια τεράστια απώλεια εμπιστοσύνης προς τις «λύσεις» του δημόσιου τομέα, σε όλο τον κόσμο.

Πρόκειται για την χειρότερη εφαρμοσμένη πολιτική στη σύγχρονη εποχή. Και τώρα ακούμε από θεωρούμενους ειδικούς ότι η πανδημία δείχνει με κάποιον τρόπο την «αποτυχία» του φιλελευθερισμού. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα ιδιαζόντως παράξενο συμπέρασμα. Γιατί δεν είναι οι αγορές που απέτυχαν, αλλά τα κράτη. Οι αγορές, στο βαθμό που τους επιτράπηκε να υπάρχουν, μας παρείχαν τρόφιμα, στέγαση και ιατρική περίθαλψη εν μέσω μεγάλων δυσκολιών . Τα χρηματιστήρια συνέχισαν να λειτουργούν, δίνοντάς μας κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τους παραγωγικούς πόρους και την αποτίμησή τους.

Αυτό είναι ένας θρίαμβος, όχι αποτυχία.

Ίσως ο ισχυρισμός ότι ο φιλελευθερισμός απέτυχε, να βασίζεται στην πεποίθηση ότι μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πανδημίες. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, είχαμε πολλές περιπτώσεις, που οι ασθένειες αντιμετωπίστηκαν πολύ καλά μέσα σε ένα πλαίσιο ελευθερίας. Οι επαγγελματίες του κλάδου της υγείας στρώθηκαν στη δουλειά και προφύλαξαν τους ευάλωτους, μετριάζοντας ταυτόχρονα την εξάπλωση των ασθενειών μέσω της επιστήμης. Τα κράτη έμειναν εντελώς αμέτοχα, κατά την διάρκεια των πανδημιών τα έτη 1949 – 52, 1957 – 58, 1968- 69, 2006 και 2009. Το γιατί επιλέχθηκε μια διαφορετική πορεία το 2020 είναι ένα μυστήριο. Ανεξάρτητα από αυτό, ήταν ένα τεράστιο σφάλμα.

Ο σπουδαίος ιατρός Donald Henderson (1928-2016) ήταν ο υπεύθυνος για την εξάλειψη της ευλογιάς από όλο τον κόσμο. Ήταν ο μεγαλύτερος εμπειρογνώμονας πανδημιών που έζησε ποτέ. Η άποψή του για τις καραντίνες, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, το κλείσιμο σχολείων και τους περιορισμούς στην ελευθερία ήταν 100% αρνητική. Η αρχή του ήταν ότι δεν πρέπει ποτέ να γίνει τίποτα που θα διαταράξει τη φυσιολογική λειτουργία της κοινωνίας. Οτιδήποτε κάνει μια κυβέρνηση για να περιορίσει την ελευθερία των ανθρώπων μέσω εξαναγκασμού κινδυνεύει να μετατρέψει μια διαχειρίσιμη πανδημία σε καταστροφή.

Και αυτό ακριβώς μας συνέβη. Η υφήλιος θα πληρώνει το τίμημα για δεκαετίες. Κι αυτό δεν είναι «σφάλμα του φιλελευθερισμού». Είναι σφάλμα των καταστροφικών αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, σε όλο τον κόσμο, με την πιθανή εξαίρεση της Νότιας Κορέας, της Σουηδίας, της Ιαπωνίας, και μερικών άλλων χωρών. Δεν είναι η ώρα για ακόμα περισσότερο κρατικό έλεγχο. Είναι η ώρα να κοιτάξουμε ξανά τα θεμέλια της νεωτερικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και για άλλη μια φορά να πιστέψουμε σ’ αυτά και να τα αξιοποιήσουμε.

Όσον αφορά τις ασθένειες, κανείς δεν θέλει να είναι άρρωστος. Κανείς δεν θέλει να κάνει τους άλλους να αρρωστήσουν άσκοπα. Αν κατανοήσουμε αυτές τις δύο αλήθειες, έχουμε τη βάση για να κατανοήσουμε πώς μια ελεύθερη κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει έξυπνα την εμφάνιση ασθενειών. Οι άνθρωποι προσαρμόζονται και μαθαίνουν. Οι επαγγελματίες της υγείας κάνουν έρευνες και βρίσκουν θεραπείες. Το πού ακριβώς μπορούν να συμβάλλουν οι κυβερνήσεις σε αυτήν τη διαδικασία είναι ασαφές.

Ο οικονομολόγος F.A. Hayek αφιέρωσε τη ζωή του στο να δείξει ότι οι απαραίτητες γνώσεις που απαιτούνται για να λειτουργήσει και να ευδοκιμήσει μια κοινωνία βρίσκονται στο μυαλό των μεμονωμένων ατόμων που δρουν. Η κυβέρνηση δεν είναι πιο έξυπνη από την κοινωνία. Δεν κερδίζουμε τίποτε με το να προσποιούμαστε ότι ισχύει κάτι διαφορετικό.

Αυτό που χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι μια άμεση αποκατάσταση του ελεύθερου εμπορίου, του ελεύθερου επιχειρείν, της ελεύθερης κυκλοφορίας αγαθών και υπηρεσιών, των εμπορικών δικαιωμάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι δύσκολο να το ομολογήσουν οι κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή, αλλά έχουν αποτύχει σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να το παραδεχτούν και να μας αφήσουν απερίσπαστους για να αποκαταστήσουμε τόσο την υγεία, όσο και την ευημερία μας.



***

Ο Jeffrey A. Tucker είναι διευθυντής σύνταξης στην ιστοσελίδα του American Institute for Economic Research (AIER). Είναι συντάκτης χιλιάδων άρθρων σε πολλά δημοφιλή ΜΜΕ και συγγραφέας οκτώ βιβλίων μεταφρασμένων σε 5 γλώσσες, με πιο πρόσφατο το The Market Loves You. Είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου The Best of Mises. Παρεμβαίνει ευρέως σε θέματα οικονομίας, τεχνολογίας, κοινωνικής φιλοσοφίας και πολιτισμού.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του American Institute for Economic Research (AIER)


https://www.eleytheriagora.gr/5930692-2/

[πατησιωτης]

Αυτός είναι ο τραμπισμός βέβαια,ο πραγματικός δηλαδή,για καλό ή για κακό.

[stavmanr]

Όσον αφορά τις ασθένειες, κανείς δεν θέλει να είναι άρρωστος. Κανείς δεν θέλει να κάνει τους άλλους να αρρωστήσουν άσκοπα . Αν κατανοήσουμε αυτές τις δύο αλήθειες, έχουμε τη βάση για να κατανοήσουμε πώς μια ελεύθερη κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει έξυπνα την εμφάνιση ασθενειών.

Βρε και κανείς δεν θέλει να χάσει τη δουλειά του αλλά όλοι λουφάρουν με την πρώτη ευκαιρία...

[axilmar]

Παπαριες ολκης, και συγνωμη δλδ κιολας για το υφος, αλλα ειναι απιστευτες οι παπαριες αυτες.