Τζέισον Μπρέναν: Ένας "προοδευτικός" "Πλεύρης" - θεωρητικός των σύγχρονων "φιλελέδων" (κοινωνικά φιλελευθέρων)

[Thitsa]

Μερικά αριστερά προοδευτικά μυαλά έχετε πολύ γέλιο. Η ομελέτα που τρώτε έχετε την αίσθηση πως μπορεί να γίνεται πάντα σπάζοντας ξένα αυγά.

[bullet]

Μερικά αριστερά προοδευτικά μυαλά έχετε πολύ γέλιο. Η ομελέτα που τρώτε έχετε την αίσθηση πως μπορεί να γίνεται πάντα σπάζοντας ξένα αυγά.

Βουρ στον πατσά οι κουφάλες. Βουρκουφάλες!

[Mitharadir]

Δεν ξέρω τί γίνεται στο...διάστημα. Ξέρω ποιοι το πρωθούν στη γη.

Οι "κοινωνικά φιλελέυθεροι" ή "προοδευτικοί νεοφιλελύθεροι διαφέρουν απο την αριστερά στο εξής ένα ζήτημα. Το ζήτημα του οικονομικού συστήματος. Όντως ισχνή μειοψηφία, μια φορά συνεργάζονται μαζι τους, για την επίτευξη όλων των υπολοίπων κοινών στόχων.

Θα διφωνήσω στο ότι οι ''κοινωνικά φιλελέυθεροι''/''νεοφιλελεύθεροι'' είναι σχνή μειοψηφία.Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,τον Καναδά,την Αυστραλία και την Νέα Ζηάνδία κτλ οι κοινωνικά φιλελεύθεροι είναι ο κύριος όγκος πρώωθησης της παγκοσμιοποιητικής αντζέντας.Στις ΗΠΑ επίσης το Δημοκρατικό κόμμα στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται απο κοινωνικά φιλελεύθερους/νεοφιλελεύθερους.Οι Μαρξιστές οι ορθόδοξοι είναι μια ασήμαντη μειοψηφία του πληθυσμού στην συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του πρώτου κόσμου σήμερα πλέον.Αν και κάποτε σχεδόν κάθε ΝΑΤΟικη χώρα είχε στο κοινοβούλιο της ένα κομμουνιστικό κόμμα το οποίο άλλοτε ήταν και εκλογικά πανίσχυρο πλέον η ύπαρξη κοινοβουλευτικών κομμουνιστικών κομμάτων είναι σπάνιο φαινόμενο στον πρώτο κόσμο.Οι μαρξιστές επιβιώνουν ως κυρίαρχη ιδεολογία επίσημα σε πέντα κράτη(Κίνα,Βόρεια Κορέα,Κούβα,Βιετνάμ,Λαος) και ανεπίσημα ασκούνε μεγάλη επιρροή σε κράτη όπως η Ανγκόλα,η Λαική Δημοκρατία του Κονγκό,το Νεπάλ κτλ.Στον πρώτο κόσμο όμως έχουν εν πολλοίς αντικατασταθεί απο την ριζοσπαστική αριστερά η οποία διαφέρει απο αυτούς στο ότι δίνει περισσότερο έμφαση σε θέματα κοινωνικής πολιτικής/κοινωνικά ζητήματα(στα οποία διαφέρει ιδεολογικά με τον παραδοσιακό κομμουνισμό) παρά σε οικονομικά.Η αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών δεν είναι μαρξιστές ή κομμουνιστές ή κάτι σαν ΚΚΕ των ΗΠΑ.Περισσότερο θα τους έλεγα ΣΥΡΙΖΑ ή αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ των ΗΠΑ.Ιδεολογικά συμφωνούν με τους κοινωνικά φιλελεύθερους δημοκρατικούς στα κοινωνικά ζητήματα αλλα διαφωνούν στην οικονομική οργάνωση.Συμφωνώ μαζί τους στην οικονομική οργάνωση των ΗΠΑ οτι το κράτος θα πρέπει να έχει ένα μερίδιο στην οικονομία της χώρας και οτι θα πρέπει να υπάρχουν ορισμένες υποδομές(π.χ σύστημα υγείας,παιδείας και ασφάλειας καθώς και σε εταιρείες παροχής ρεύματος,νερού και άλλων απαραίτητων αγαθών) που να είναι βασικά αρμοδιότητα του κράτους ενώ η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να είναι κυρίαρχη σε άλλους τομείς(γενικά διαφωνώ με τον ακραίο καπιταλισμό των ΗΠΑ που έχει στο περιθώριο τις οικονομικά πιο αδύναμες ομάδες και θεωρεί όποιον διαφωνεί με αυτό το μοντέλο ως....κομμουνιστή) αλλα διαφωνώ στην πολιτική τους στα κοινωνικά ζητήματα.

Δεν έχω δει ποτέ πουθενά "κοινωνικά φιλελεύθερα" κόμματα με ισχύ. Μόνο στο Βέλγιο υπήρξε ένα που ο αρχηγός του έκανε και πρωθυπουργός, αλλά ακόμη κι αυτό, δεν ήταν ξεκάθαρα "κοινωνικά φιλελεύθερο".

Κυβερνήσεις που να εφαρμόζουν τέτοια ατζέντα στη Δύση, υπάρχουν όσα θες. Αλλά κόμματα καθαρά αυτής της ιδεολογίας με πολτική επιρροή στις κοινωνίες, όχι.

Γι' αυτό και ο χώρος αυτός προσφεύγει σε συμμαχίες με την αριστερά και την ακροαριστερά.

1)Χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου με κομμουνιστικά κόμματα στα κοινοβούλια τους(κόκκινο) ή με σοσιαλιστικά κοινοβουλευτικά κόμματα(τα οποία σοσιαλιστικά κοινοβουλευτικά τους κόμματα είναι τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα που παλιά κυβερνούσαν αυτές τις χώρες και μετά το 1991 μετονομάστηκαν)

Σημείωση ότι ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία δεν έχουν ούτε αυτές κομμουνιστικά κόμματα στα κοινοβούλια τους

2)Χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου με αμιγώς φιλελεύθερα κοινοβουλευτικά κόμματα(κίτρινο) ή με πολυιδεολογικά κόμματα που έχουν όμως φιλελεύθερη ηγεσία(πορτοκαλί)

Σημείωση ότι ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία έχουν αμιγώς φιλελεύθερα κόμματα ενώ οι ΗΠΑ έχουν κόμμα που ο κύριος κορμός του είναι ο φιλελευθερισμός.
Απο τα παραπάνω γίνεται σαφές πως αναμφισβήτητα ο φιλελευθερισμός ως ιδεολογία στις χώρες του πρώτου κόσμου(και σε ορισμένες του δεύτερου κόσμου όπως Τουρκία,Μαυρβούνιο,Κόσοβο κτλ) έχει σαφώς μια δυναμική ενώ ο κομμουνισμός δεν έχει καμία δυναμική στην συντριπτική πελιοψηφία των κρατών του πρώτου κόσμου.

[Golden Age]

Και Τραμπ να μην υπήρχε το σχέδιο θα ήταν το ίδιο. Η Παγκοσμιοποίηση μακροπρόθεσμα στοχεύει να ενώσει όλο τον κόσμο κάτω απο μια "πεφωτισμένη" ηγεσία(διότι δημοκρατική διοίκηση όλου του κόσμου δεν είναι δυνατή). Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που ψάχνουν τον εμπνευστή αυτού το σχεδίου στο....διαστημα και τους εξωγήινους.Πάντως οι "κοινωνικά φιλελεύθεροι" είναι διαφορετικο εντελώς πράγμα απο τους μαρξιστές. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Δεν ξέρω τί γίνεται στο...διάστημα. Ξέρω ποιοι το πρωθούν στη γη.

Οι "κοινωνικά φιλελέυθεροι" ή "προοδευτικοί νεοφιλελύθεροι διαφέρουν απο την αριστερά στο εξής ένα ζήτημα. Το ζήτημα του οικονομικού συστήματος. Όντως ισχνή μειοψηφία, μια φορά συνεργάζονται μαζι τους, για την επίτευξη όλων των υπολοίπων κοινών στόχων.

Θα διφωνήσω στο ότι οι ''κοινωνικά φιλελέυθεροι''/''νεοφιλελεύθεροι'' είναι σχνή μειοψηφία.Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,τον Καναδά,την Αυστραλία και την Νέα Ζηάνδία κτλ οι κοινωνικά φιλελεύθεροι είναι ο κύριος όγκος πρώωθησης της παγκοσμιοποιητικής αντζέντας.Στις ΗΠΑ επίσης το Δημοκρατικό κόμμα στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται απο κοινωνικά φιλελεύθερους/νεοφιλελεύθερους.Οι Μαρξιστές οι ορθόδοξοι είναι μια ασήμαντη μειοψηφία του πληθυσμού στην συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του πρώτου κόσμου σήμερα πλέον.Αν και κάποτε σχεδόν κάθε ΝΑΤΟικη χώρα είχε στο κοινοβούλιο της ένα κομμουνιστικό κόμμα το οποίο άλλοτε ήταν και εκλογικά πανίσχυρο πλέον η ύπαρξη κοινοβουλευτικών κομμουνιστικών κομμάτων είναι σπάνιο φαινόμενο στον πρώτο κόσμο.Οι μαρξιστές επιβιώνουν ως κυρίαρχη ιδεολογία επίσημα σε πέντα κράτη(Κίνα,Βόρεια Κορέα,Κούβα,Βιετνάμ,Λαος) και ανεπίσημα ασκούνε μεγάλη επιρροή σε κράτη όπως η Ανγκόλα,η Λαική Δημοκρατία του Κονγκό,το Νεπάλ κτλ.Στον πρώτο κόσμο όμως έχουν εν πολλοίς αντικατασταθεί απο την ριζοσπαστική αριστερά η οποία διαφέρει απο αυτούς στο ότι δίνει περισσότερο έμφαση σε θέματα κοινωνικής πολιτικής/κοινωνικά ζητήματα(στα οποία διαφέρει ιδεολογικά με τον παραδοσιακό κομμουνισμό) παρά σε οικονομικά.Η αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών δεν είναι μαρξιστές ή κομμουνιστές ή κάτι σαν ΚΚΕ των ΗΠΑ.Περισσότερο θα τους έλεγα ΣΥΡΙΖΑ ή αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ των ΗΠΑ.Ιδεολογικά συμφωνούν με τους κοινωνικά φιλελεύθερους δημοκρατικούς στα κοινωνικά ζητήματα αλλα διαφωνούν στην οικονομική οργάνωση.Συμφωνώ μαζί τους στην οικονομική οργάνωση των ΗΠΑ οτι το κράτος θα πρέπει να έχει ένα μερίδιο στην οικονομία της χώρας και οτι θα πρέπει να υπάρχουν ορισμένες υποδομές(π.χ σύστημα υγείας,παιδείας και ασφάλειας καθώς και σε εταιρείες παροχής ρεύματος,νερού και άλλων απαραίτητων αγαθών) που να είναι βασικά αρμοδιότητα του κράτους ενώ η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να είναι κυρίαρχη σε άλλους τομείς(γενικά διαφωνώ με τον ακραίο καπιταλισμό των ΗΠΑ που έχει στο περιθώριο τις οικονομικά πιο αδύναμες ομάδες και θεωρεί όποιον διαφωνεί με αυτό το μοντέλο ως....κομμουνιστή) αλλα διαφωνώ στην πολιτική τους στα κοινωνικά ζητήματα.

Σε επίπεδο εξουσίας έχουν πολτική ισχύ. Σε επίπεδο επιρροής στην κοινωνία, όχι. Και το κόμμα των ΔΗμοκρατικών που αναφέρεις, την τελευταία δεκαετία εξελίχθηκε ουσιαστικά έτσι. Αλλά έχει αλωθεί απο μαρξιστές πλέον.

Όσο για την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών (που πλέον αποτελεί και τον κορμό του κομματικού μηχανισμού), αυτοί είναι σαν τα Εξάρχεια.

[Mitharadir]

Δεν ξέρω τί γίνεται στο...διάστημα. Ξέρω ποιοι το πρωθούν στη γη.

Οι "κοινωνικά φιλελέυθεροι" ή "προοδευτικοί νεοφιλελύθεροι διαφέρουν απο την αριστερά στο εξής ένα ζήτημα. Το ζήτημα του οικονομικού συστήματος. Όντως ισχνή μειοψηφία, μια φορά συνεργάζονται μαζι τους, για την επίτευξη όλων των υπολοίπων κοινών στόχων.

Θα διφωνήσω στο ότι οι ''κοινωνικά φιλελέυθεροι''/''νεοφιλελεύθεροι'' είναι σχνή μειοψηφία.Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,τον Καναδά,την Αυστραλία και την Νέα Ζηάνδία κτλ οι κοινωνικά φιλελεύθεροι είναι ο κύριος όγκος πρώωθησης της παγκοσμιοποιητικής αντζέντας.Στις ΗΠΑ επίσης το Δημοκρατικό κόμμα στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται απο κοινωνικά φιλελεύθερους/νεοφιλελεύθερους.Οι Μαρξιστές οι ορθόδοξοι είναι μια ασήμαντη μειοψηφία του πληθυσμού στην συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του πρώτου κόσμου σήμερα πλέον.Αν και κάποτε σχεδόν κάθε ΝΑΤΟικη χώρα είχε στο κοινοβούλιο της ένα κομμουνιστικό κόμμα το οποίο άλλοτε ήταν και εκλογικά πανίσχυρο πλέον η ύπαρξη κοινοβουλευτικών κομμουνιστικών κομμάτων είναι σπάνιο φαινόμενο στον πρώτο κόσμο.Οι μαρξιστές επιβιώνουν ως κυρίαρχη ιδεολογία επίσημα σε πέντα κράτη(Κίνα,Βόρεια Κορέα,Κούβα,Βιετνάμ,Λαος) και ανεπίσημα ασκούνε μεγάλη επιρροή σε κράτη όπως η Ανγκόλα,η Λαική Δημοκρατία του Κονγκό,το Νεπάλ κτλ.Στον πρώτο κόσμο όμως έχουν εν πολλοίς αντικατασταθεί απο την ριζοσπαστική αριστερά η οποία διαφέρει απο αυτούς στο ότι δίνει περισσότερο έμφαση σε θέματα κοινωνικής πολιτικής/κοινωνικά ζητήματα(στα οποία διαφέρει ιδεολογικά με τον παραδοσιακό κομμουνισμό) παρά σε οικονομικά.Η αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών δεν είναι μαρξιστές ή κομμουνιστές ή κάτι σαν ΚΚΕ των ΗΠΑ.Περισσότερο θα τους έλεγα ΣΥΡΙΖΑ ή αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ των ΗΠΑ.Ιδεολογικά συμφωνούν με τους κοινωνικά φιλελεύθερους δημοκρατικούς στα κοινωνικά ζητήματα αλλα διαφωνούν στην οικονομική οργάνωση.Συμφωνώ μαζί τους στην οικονομική οργάνωση των ΗΠΑ οτι το κράτος θα πρέπει να έχει ένα μερίδιο στην οικονομία της χώρας και οτι θα πρέπει να υπάρχουν ορισμένες υποδομές(π.χ σύστημα υγείας,παιδείας και ασφάλειας καθώς και σε εταιρείες παροχής ρεύματος,νερού και άλλων απαραίτητων αγαθών) που να είναι βασικά αρμοδιότητα του κράτους ενώ η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να είναι κυρίαρχη σε άλλους τομείς(γενικά διαφωνώ με τον ακραίο καπιταλισμό των ΗΠΑ που έχει στο περιθώριο τις οικονομικά πιο αδύναμες ομάδες και θεωρεί όποιον διαφωνεί με αυτό το μοντέλο ως....κομμουνιστή) αλλα διαφωνώ στην πολιτική τους στα κοινωνικά ζητήματα.

Σε επίπεδο εξουσίας έχουν πολτική ισχύ. Σε επίπεδο επιρροής στην κοινωνία, όχι. Και το κόμμα των ΔΗμοκρατικών που αναφέρεις, την τελευταία δεκαετία εξελίχθηκε ουσιαστικά έτσι. Αλλά έχει αλωθεί απο μαρξιστές πλέον.

Όσο για την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών (που πλέον αποτελεί και τον κορμό του κομματικού μηχανισμού), αυτοί είναι σαν τα Εξάρχεια.

Στο pew που κάνει αναλύσεις αλλα και έρευνες αλλα και σε άλλα think tanks(γνωστά και ως κέντρα ερευνών ή και opinion polling organizations) είχα δει αναλύσεις(με πίνακες κτλ) που παραθέτουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις,την ιδεολογία,την φυλή και άλλα στοιχεία των εκλεγμένων μελών του κογκρέσου κάθε φορά που ανανεώνεται.Το 79% των μελών των δημοκρατικών βουλευτών και γερουσιαστών(καθώς και όλοι οι υπουργοί του Μπάιντεν) είναι λιμπεραλς.Αν και πρέπει να σημειωθεί οτι παρόλο που οι 8 στους 10 βουλευτές και γερουσιαστές των δημοκρατικών είναι κεντρώοι λιμπεραλς(τύπου Μητσοτάκη και Σημίτη) έχει αυξηθεί στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις(του 2018 και του 2020-21) ο αριθμός των βουλευτών και γερουσιαστών των δημοκρατικών απο την σοσιαλιστική πτέρυγα του κόμματος(η οποία πάντως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κομμουνιστική ή παρόμοια με κάποιο κομμουνιστικό κόμμα αλλα μάλλον κάτι ενδιάμεσο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ).Επίσης σε επίπεδο χωρών του πρώτου κόσμου με βάση και τους χάρτες που παρέθεσα,κοινοβυολευτικά κομμουνιστικά κόμματα έχουν απομείνει πλέον σε ελάγχιστες χώρες του πρώτου κόσμου με ελάγχιστες εξαιρέσεις(μεταξύ αυτών των εξαιρέσεων και η Ελλάδα και η Κύπρος).Αντίθετα σχεδόν σε κάθε χώρα του πρώτου κόσμου βρίσκεις στα κοινοβούλια τους κόμματα αμιγώς φιλελεύθερα και σε κάποιες περιπτώσεις κόμματα πολυιδεολογικά μεν αλλα με φιλελεύθερη ηγεσία(δες τους χάρτες).Είναι φανερό ότι ο κομμουνισμός στις χώρες του πρώτου κόσμου πλέον έχει ξεχαστεί ως ιδεολογία απο την κοινωνία(με εξαίρεση Γαλλία,Πορτογαλία,Ισπανία,Ελλάδα,Κύπρος και Τσεχία που έχουν ακόμα κοινοβουλευτικά κομμουνιστικά κόμματα καθώς και Βουλγαρία και Ρουμανία που έχουν κοινοβουλευτικά σοσιαλιστικά κόμματα τα οποία προέρχονται απο τα κομμουνιστικά κόμματα που τις κυβερνούσαν παλιά αυτές τις χώρες και μετα το 1991 μετονομάστηκαν απο κομμουνιστικά σε σοσιαλιστικά κόμματα).

[John Brown Gun Club]

Ενω ασκει ενδιαφερουσα κριτικη στα αδιεξοδα της αστικης δημοκρατιας, η προτεινομενη αντικατασταση της ομως απο μια πεφωτισμενη ολιγαρχια ειναι αναχρονιστικη.