Ξεχάστε για λίγο τον Τραμπ και το ποιον του. Δεν είναι χειρότερος από τους προηγούμενους προέδρους των ΗΠΑ, δεν θα είναι ο Μπάιντεν καλύτερος. Όσο και αν ελπίζετε πολλοί, όπως ελπίζατε και πλανηθήκατε με τον Κλίντον (ήταν μια χώρα που την έλεγαν Γιουγκοσλαβία), τον Μπους υιό (θυμηθείτε το Ιράκ), τον Ομπάμα (Συρία κλπ). Αυτοί είναι οι πρόεδροι των ΗΠΑ και αυτή την πολιτική εξυπηρετούν για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Μέχρι να βουλιάξουν στην επιδεινούμενη γενική κρίση του συστήματός τους, μόνες ή παρασύροντας και τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλά, όπως αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από την ανάρτηση του Zuckerberg (και βιαστείτε να το καταλάβετε πριν αποχαιρετίσετε τον μάταιο τούτο κόσμο με αυτή την αβυσσαλέα και θανατηφόρα πλάνη), δεν είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο σε μια αστική δημοκρατία (δικτατορία της αστικής τάξης είναι ό,τι κι αν καταλαβαίνετε οι διάφοροι). Αυτό θα έπρεπε να είναι εμφανές, όπως στο κουκλοθέατρο διακρίνει κανείς τα νήματα που κινούν τις μαριονέτες.
Όποιος κι αν είναι ο Τραμπ, είναι ο εκλεγμένος πρόεδρος μιας χώρας. Μάλιστα της ισχυρότερης καπιταλιστικής. Η οποία χώρα διαθέτει συνταγματικά όργανα, θεσμούς και θεσμικά πρόσωπα. Αντιπρόεδρο, Υπουργικό Συμβούλιο, Γερουσία, Βουλή. Έτσι τουλάχιστον ορίζει η «δημοκρατία» τους. Και όμως, δεν είναι αυτά που αποφασίζουν και επιβάλουν την απαγόρευση (το θέμα δεν είναι αν αυτό συνέβη δικαίως ή αδίκως), αλλά το αφεντικό των συγκεκριμένων μέσων. Το αφεντικό, όμως, είναι ο κάθε Mark Zuckerberg. Έτσι γίνεται πάντα σε περιόδους κρίσης του συστήματος. Παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους τα πραγματικά αφεντικά και βγάζουν τα σκυλιά τους στη γύρα.
Σε μια αντίστοιχη περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος (που να μην ξεχνάμε πως έφερε τον Β΄ΠΠ) το δήλωναν ξεκάθαρα οι Γερμανοί βιομήχανοι – εμπιστευτικά τότε (Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών), στις Deutsche Fuhrerbriefe (Επιστολές στους ηγέτες):
«Η διαδικασία μετάβασης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, λόγω της αναγκαίας ακύρωσης αυτών των κατακτήσεων [αναφέρεται σε μισθούς και κοινωνικές παροχές] από την οικονομική κρίση, περνά το στάδιο του οξυμμένου κινδύνου, καθώς με την εξαφάνισή τους ο μηχανισμός διάσπασης της εργατικής τάξης ο οποίος βασίζεται σε αυτές θα πάψει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να αρχίσει να στρέφεται στην κατεύθυνση του κομμουνισμού και η αστική κυριαρχία να βρεθεί αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της οργάνωσης ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος… Ένα αστικό καθεστώς το οποίο καταστρέφει αυτές τις κατακτήσεις πρέπει να θυσιάσει τη σοσιαλδημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, να δημιουργήσει ένα υποκατάστατό της και να μεταπηδήσει σε ένα “περιορισμένο” κοινωνικό σύνταγμα.»
Απολύτως εξωθεσμική και η απαγόρευση του προέδρου-κλόουν. Ένας από τους μεγαλοκαπιταλιστές. Μόνος του ή με άλλους μαζί. Και αυτό, στα πλαίσια μιας όξυνσης της ενδοαστικής κόντρας των διαφόρων ελίτ που εξουσιάζουν στις ΗΠΑ. Δηλαδή, το πραγματικό αφεντικό (ένα από αυτά ή πολλοί μαζί) και για τους δικούς τους λόγους επέβαλαν την απαγόρευση.
Παραδόξως, τα αφεντικά, στη βιασύνη τους να πάρουν μέτρα, μας αποκαλύπτουν ποιος κυβερνά. Βεβαίως και την ανησυχία τους. Το παγκόσμιο οικοδόμημά τους τρίζει. Αποσυντίθεται, κυρίως σ’ αυτή τη φάση, από τις εγγενείς αδυναμίες και τα προβλήματά του. Η εξέλιξη επιταχύνεται με αφορμή την πανδημία. Η αμετάκλητη πτώση του δεν θα συμβεί αύριο και κάθε άλλο παρά ανώδυνη θα είναι. Ήδη συντελούνται και επιταχύνονται τεραστίων διαστάσεων οικονομικό-πολιτικές μετατοπίσεις.
Μέχρι τότε, ας βολευτούμε αναπαυτικά κι ας απολαύσουμε τις κατακλυσμιαίες εξελίξεις που έρχονται. Που θα είναι τρομακτικές. Εκτός αν οι λαοί αφυπνιστούν και αντιληφθούν ότι παίζεται η ζωή τους και το μέλλον του είδους μας.
https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BA%CF%85% ... YqPT5ePU1Q
I would have lived in peace. But my enemies brought me war.
