Οι Democrats των ΗΠΑ, δεν είναι αριστεροί.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Στο παρελθόν δεν ήταν. Εδώ και μια δεκαετία όμως έχουνε γίνει. Και μάλιστα με έντονη ισχυρή διάβρωση απο την ακροαριστερά.

Από την εποχή του Ρούσβελτ κεντροαριστερίζουν οι Δημοκρατικοί. Τώρα το ότι δε δηλώσαν ποτέ σοσιαλιστές είναι γεγονός.
Δεν έχει πει κανείς πως οι Δημοκρατικοί είναι σοσιαλδημοκράτες κατά Κάουτσκι αλλά δεν έχει και πρακτική σημασία αυτό για
τον μέσο πολίτη της Αμερικής ή μίας ευρωπαΙκής χώρας. Ο κόσμος εδώ και εκεί ξέρει πως υπάρχουν δύο κόμματα εξουσίας.
Το «κεντροαριστερό» που το παίζει λίγο συνδικαλισμός και υπέρμαχο του κοινωνικού κράτους και το «κεντροδεξιό» που το
παίζει λίγο συντηρητικό, ασχολείται με τα θέματα του επιχειρείν και υποχωρεί που και που στα καπρίτσια της πρόοδου.

Βέβαια στη πράξη τα πολιτικά πράγματα είναι ακόμη πιο ομιχλώδη. Ειδικά στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο
σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η απόσταση της πράξης με τη θεωρία εξηγεί το γιατί κεντροαριστερά κόμματα ή και αριστερά σκέτο κάνουν
επεμβάσεις στο εξωτερικό. Βέβαια και αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Δε νομίζω πως έχει βγει ποτέ κάποιος πολιτικός φορέας
στη σύγχρονη εποχή να πει φόρα παρτίδα πως θέλει να κάνει πόλεμο. Όλοι εξ'ανάγκης ισχυρίζονται πως καταφεύγουν σε αυτή τη λύση.

[Golden Age]

Στο παρελθόν δεν ήταν. Εδώ και μια δεκαετία όμως έχουνε γίνει. Και μάλιστα με έντονη ισχυρή διάβρωση απο την ακροαριστερά.

Από την εποχή του Ρούσβελτ κεντροαριστερίζουν οι Δημοκρατικοί. Τώρα το ότι δε δηλώσαν ποτέ σοσιαλιστές είναι γεγονός.
Δεν έχει πει κανείς πως οι Δημοκρατικοί είναι σοσιαλδημοκράτες κατά Κάουτσκι αλλά δεν έχει και πρακτική σημασία αυτό για
τον μέσο πολίτη της Αμερικής ή μίας ευρωπαΙκής χώρας. Ο κόσμος εδώ και εκεί ξέρει πως υπάρχουν δύο κόμματα εξουσίας.
Το «κεντροαριστερό» που το παίζει λίγο συνδικαλισμός και υπέρμαχο του κοινωνικού κράτους και το «κεντροδεξιό» που το
παίζει λίγο συντηρητικό, ασχολείται με τα θέματα του επιχειρείν και υποχωρεί που και που στα καπρίτσια της πρόοδου.

Βέβαια στη πράξη τα πολιτικά πράγματα είναι ακόμη πιο ομιχλώδη. Ειδικά στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο
σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η απόσταση της πράξης με τη θεωρία εξηγεί το γιατί κεντροαριστερά κόμματα ή και αριστερά σκέτο κάνουν
επεμβάσεις στο εξωτερικό. Βέβαια και αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Δε νομίζω πως έχει βγει ποτέ κάποιος πολιτικός φορέας
στη σύγχρονη εποχή να πει φόρα παρτίδα πως θέλει να κάνει πόλεμο. Όλοι εξ'ανάγκης ισχυρίζονται πως καταφεύγουν σε αυτή τη λύση.

Άλλο κεντροαριστερά. Εδώ μιλάμε για αριστερά με ισχυρή ακροαριστερή διάβρωση, όπως είναι την τελευταία δεκαετία.

Όσο για τις επεμβάσεις στο εξωτερικό... Δεν βλέπω κάποια αντίφαση. Η Σοβιετική Ένωση που κυβερνόνταν απο πολύ πιο αριστερό κόμμα έκανε στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Η Κούβα επίσης, ανακατευόταν σε ξένους εμφυλίους στέλνοντας στρατό.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Στο παρελθόν δεν ήταν. Εδώ και μια δεκαετία όμως έχουνε γίνει. Και μάλιστα με έντονη ισχυρή διάβρωση απο την ακροαριστερά.

Από την εποχή του Ρούσβελτ κεντροαριστερίζουν οι Δημοκρατικοί. Τώρα το ότι δε δηλώσαν ποτέ σοσιαλιστές είναι γεγονός.
Δεν έχει πει κανείς πως οι Δημοκρατικοί είναι σοσιαλδημοκράτες κατά Κάουτσκι αλλά δεν έχει και πρακτική σημασία αυτό για
τον μέσο πολίτη της Αμερικής ή μίας ευρωπαΙκής χώρας. Ο κόσμος εδώ και εκεί ξέρει πως υπάρχουν δύο κόμματα εξουσίας.
Το «κεντροαριστερό» που το παίζει λίγο συνδικαλισμός και υπέρμαχο του κοινωνικού κράτους και το «κεντροδεξιό» που το
παίζει λίγο συντηρητικό, ασχολείται με τα θέματα του επιχειρείν και υποχωρεί που και που στα καπρίτσια της πρόοδου.

Βέβαια στη πράξη τα πολιτικά πράγματα είναι ακόμη πιο ομιχλώδη. Ειδικά στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο
σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η απόσταση της πράξης με τη θεωρία εξηγεί το γιατί κεντροαριστερά κόμματα ή και αριστερά σκέτο κάνουν
επεμβάσεις στο εξωτερικό. Βέβαια και αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Δε νομίζω πως έχει βγει ποτέ κάποιος πολιτικός φορέας
στη σύγχρονη εποχή να πει φόρα παρτίδα πως θέλει να κάνει πόλεμο. Όλοι εξ'ανάγκης ισχυρίζονται πως καταφεύγουν σε αυτή τη λύση.

Άλλο κεντροαριστερά. Εδώ μιλάμε για αριστερά με ισχυρή ακροαριστερή διάβρωση, όπως είναι την τελευταία δεκαετία.

Όσο για τις επεμβάσεις στο εξωτερικό... Δεν βλέπω κάποια αντίφαση. Η Σοβιετική Ένωση που κυβερνόνταν απο πολύ πιο αριστερό κόμμα έκανε στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Η Κούβα επίσης, ανακατευόταν σε ξένους εμφυλίους στέλνοντας στρατό.

Ο ορισμός της Αριστεράς ακόμα και με βάση τα απλοϊκά κριτήρια της Σούλας από το Περιστέρι και του Μάκη από το Αιγάλεω προϋποθέτει
καταστάσεις ΕΣΣΔ, Κίνας(Μαοϊκής κατά κύριο λόγο), Κούβας κλπ. Δε νομίζω πως οι Δημοκρατικοί μπαίνουν σε αυτή τη κατηγορία.

Εις ό,τι αφορά τα υπόλοιπα συμφωνούμε 110%. Απλώς πολλοί Έλληνες πιστεύουν αφελώς πως τις εξωτερικές επεμβάσεις ενός κράτους
μπορεί να τις κάνει μόνο η «δεκσια». Οπότε αν πας σε αυτούς τους ανθρώπους να τους πεις πως ακόμα και η ΕΣΣΔ έστειλε το στρατό της
εκτός συνόρων θα σε κοιτάνε σαν εξωγήινο.

[AlienWay]

[dotcom]

Είναι τόσο ηλίθιο το εκλογικό σύστημα τους που εκ των πραγμάτων και τα δυο κόμματά τους έχουν ένα τεράστιο φάσμα ψηφοφόρων.

Όμως και η κομματική πειθαρχία δεν έχει καμία σχέση με αυτά που έχουμε συνηθήσει στην Ευρώπη.
Πρακτικά ένας δημοκρατικός μπορεί να ψηφίζει κόντρα σε όλα τα νομοσχέδια και να μην τρέχει κάστανο - αρκεί στις εκλογές να έχει το γράμμα D , R δίπλα του

Δεν έχω ιδέα αν έχει "διαγραφεί" ποτέ από κόμμα βουλευτής

Οι αριστεροί των ΗΠΑ ψηφίζουν δημοκρατικούς γιατι δεν έχουν τίποτα άλλο να ψηφίσουν.

[AlienWay]

[AlienWay]

The Overton Window: How Yesterday’s Republicans became Today’s Democrats

https://thegilmanhouse.com/the-overton- ... democrats/

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Είναι τόσο ηλίθιο το εκλογικό σύστημα τους που εκ των πραγμάτων και τα δυο κόμματά τους έχουν ένα τεράστιο φάσμα ψηφοφόρων.

Όμως και η κομματική πειθαρχία δεν έχει καμία σχέση με αυτά που έχουμε συνηθήσει στην Ευρώπη.
Πρακτικά ένας δημοκρατικός μπορεί να ψηφίζει κόντρα σε όλα τα νομοσχέδια και να μην τρέχει κάστανο - αρκεί στις εκλογές να έχει το γράμμα D , R δίπλα του

Δεν έχω ιδέα αν έχει "διαγραφεί" ποτέ από κόμμα βουλευτής

Οι αριστεροί των ΗΠΑ ψηφίζουν δημοκρατικούς γιατι δεν έχουν τίποτα άλλο να ψηφίσουν.

Τα κόμματα τους δεν έχουν τη δομή εκείνων που δραστηριοποιούνται στην ηπειρωτική Ευρώπη. Τυπικά, είναι ένα σύνολο από
αυτόνομες λέσχες που στηρίζουν υποψηφίους και κάνουν καμία εκδήλωση που και που. Υπάρχουν και οι εθνικές επιτροπές που
δρουν ως διαμεσολαβητές ανάμεσα στις λέσχες και διοργανώνουν το συνέδριο που γίνεται κάθε 4 χρόνια αλλά καμία σχέση με
τις ΚΕ των ευρωπαίκών κομμάτων. Οι πολιτικοί βέβαια ανήκουν στη πράξη στο κόμμα και είναι δύσκολο να φύγουν από
αυτό για τους λόγους που ξέρουμε και εμείς οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι πως ισχύουν και για τους εδω πολιτικούς.

Επαναλαμβάνω πως η πράξη και η θεωρία απέχουν έτη φωτός στη πολιτική. Εδώ, τα κόμματα είναι φαινομενικά πιό οργανωμένα από
ότι τα αμερικανικά και πιο δραστήρια ή πιο ιδεολογικοποιημένα επίσης. Έχουν νεολαίες, εργατικά, κεντρικές επιτροπές, γραμματείες και
της Παναγίας τα μάτια. Στη πράξη βέβαια, αυτό που συμβαίνει, ειδικά στα κόμματα εξουσίας, έχει να κάνει με χαιρετούρες, εκδηλώσεις,
μέτρημα ψήφων, καθημερινές χαμαλοδουλειές, «εσωκομματικές διεργασίες» και άλλα τέτοια διόλου γοητευτικά στα μάτια ενός αγνού ιδεολόγου.

Σε κάποια κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης παίζει περισσότερη ενασχόληση με τη θεωρία αλλά τυπικά αυτές οι οργανώσεις αναδικνύονται
στον αφρό λόγω του εδώ εκλογικού συστήματος. Στις ΗΠΑ υπάρχουν ένα κάρο οργανώσεις αριστερές και δεξιές αλλά καταλήγουν στις εκλογές
να υποεκπροσωπούνται ή να λειτουργούν σα λόμπι που ψηφίζουν με βάση το λιγότερο κακό.

[Scouser]

The Overton Window: How Yesterday’s Republicans became Today’s Democrats

https://thegilmanhouse.com/the-overton- ... democrats/

Τι απίθανες μαλακίες.

[AlienWay]

The Overton Window: How Yesterday’s Republicans became Today’s Democrats

https://thegilmanhouse.com/the-overton- ... democrats/

Τι απίθανες μαλακίες.

Οι δύο τελευταίες εικόνες είναι η εντύπωση που έχουν οι αμερικάνοι αριστεροί.

Η πρώτη, είναι πιο αξιόπιστη, δείχνει ότι υπάρχει μεγάλος βαθμός ταύτισης, που απλώς το 2014 μεγάλωσε κάπως (λογικά τώρα έχει συγκλίνει πάλι)

[dna replication]

η ευρωπαϊκή αριστερά μεταμορφώθηκε σε Δημοκρατικούς των ΗΠΑ