Ιδεολογίες του Κέντρου: Κοινωνικός Φιλελευθερισμός και Σοσιαλδημοκρατία

[έργο_μακέτο]

Ενδιαφέρον θέμα.

[έργο_μακέτο]

Η σοσιαλδημοκρατία δεν υπάρχει μετά το '90 (με εξαίρεση τις σκανδιναβικές χώρες).

Οι "προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες" του 2000 πχ. Σημίτης είναι πιο συντηρητικοί στα οικονομικά από τους κεντροδεξιούς του '70 πχ. Καραμανλής γέρος.

[Ίακχος]

Η σοσιαλδημοκρατία δεν υπάρχει μετά το '90 (με εξαίρεση τις σκανδιναβικές χώρες).

Οι "προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες" του 2000 πχ. Σημίτης είναι πιο συντηρητικοί στα οικονομικά από τους κεντροδεξιούς του '70 πχ. Καραμανλής γέρος.

Μετά το 90 υπάρχει η ανανεωμένη σοσιαλδημοκρατία με στοιχεία οικονομικού φιλελευθερισμού όπως περιγράφει ο ,Giddens. Κάτι τέτοιο κρίθηκε αναγκαίο μπροστά στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και της απόλυτης κυριαρχίας των αγορών.

[Ίακχος]

Αρθρο του Θεόδωρου Μαργαρίτη στα ΝΕΑ.
ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

SpoilerShow

ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ
Η περίοδος μετά το 2010 σημαδεύτηκε από την περιπέτεια των μνημονίων. Η χώρα ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και με κίνδυνο για έξοδο από την ευρωζώνη. Ήταν μία εποχή όπου οι ανάγκες της εθνικής συνεννόησης ήταν πιο πάνω από τους προγραμματικούς ορίζοντες των πολιτικών κομμάτων. Η σημασία της συναίνεσης για την διέξοδο από την κρίση ήταν πραγματική. Οι σκέψεις αυτές φαίνονται λίγο σχηματικές αν συγκρίνουμε με την περίοδο που ζούμε τώρα αλλά νομίζω ότι είναι κοντά στην πραγματικότητα.
Οι συνθήκες τώρα είναι διαφορετικές.Τυπικά είμαστε στην ζώνη της «κανονικότητας».Τα στοιχεία της πρόσφατης οικονομικής ταραχής έχουν λιγότερο εθνικό χρώμα. Είναι απότοκα των Διεθνών και των Ευρωπαϊκών εξελίξεων με την Πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι συντεταγμένες των λύσεων απαιτούν πρώτα από όλα κοινές Ευρωπαϊκές πολιτικές. Ο προβληματισμός αυτός κατατίθεται γιατί η επωδός των συναινέσεων δεν μπορεί να γίνει αιώνια μανιέρα πίσω από την οποία θα κρύβονται οι διαφορετικοί προγραμματικοί προσανατολισμοί των κομμάτων. Με απλά λόγια δεν μπορούμε να ξεπερνάμε την διάκριση των δεξιών και αριστερών προσεγγίσεων κάθε φορά, στο όνομα εκτάκτων καταστάσεων στην Οικονομία.
Ο Ζαν Πόλ Φιτουσί-ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της Γαλλικής Κεϋνσιανής σχολής-μάς μιλά για την νεογλώσσα πού καθιερώνει ένα είδος μονόδρομης σκέψης για την Οικονομία και την Κοινωνία. Μιλάμε για «μεταρρυθμίσεις» αλλά αυτό σημαίνει περιορισμό της κοινωνικής προστασίας. Μιλάμε για «ποσοτική χαλάρωση» αντί για αμφισβήτηση της λιτότητας. Ο όρος «πλήρης απασχόληση» έχει εκτοπιστεί γιατί και μόνο η εκφώνηση του θεωρείται ανορθολογική. Στη νεογλώσσα το μόνο πού μπορεί να διαθέτει κυριαρχία είναι το χρέος. Όλες οι άλλες εκδοχές κυριαρχίας είναι εκτός ατζέντας. Η νεογλώσσα μάς μιλά για ανταγωνιστικότητα αλλά εμείς ακούμε επισφάλεια. Οι επιλογές για αναδιανομή εισοδήματος και για φορολογία του πλούτου είναι επίσης εκτός ατζέντας. Εδώ πια οι διακρίσεις αριστερών και δεξιών απαντήσεων είναι εμφανείς.
Οι φιλελεύθεροι -και ακόμα πιο πολύ οι νεοφιλελεύθεροι-εκφωνητές μένουν μόνο στο πεδίο των συναινέσεων. Αλλά χωρίς διάθεση πραγματικών κοινωνικών συμβιβασμών. Οι εκφωνήσεις είναι μόνο για να βρίσκονται έξω από το τραπέζι όλα εκείνα τα αιτήματα τα οποία αμφισβητούν τις κυρίαρχες καταστάσεις. Τα επιδόματα γίνονται το μέσο για την προσωρινή εκτόνωση της διαμαρτυρίας. Στο όνομα του «Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν» οι αδύναμες κοινωνικές τάξεις και τα πληβειακά στρώματα καλούνται κατά βάση να υποχωρούν. Και όποια διαμαρτυρία γίνει λίγο πιο έντονη βαφτίζεται «λαϊκισμός». Με αυτόν μάλιστα τον τρόπο χάνεται και η αληθινή σημασία στην κριτική του λαϊκισμού ο οποίος υπονομεύει κάθε σοβαρή προγραμματική διαβούλευση. Οι δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη συνειδητοποιούν τις νέες συνθήκες. Το ζήτημα των κοινωνικών ανισοτήτων είναι τώρα πια ψηλά στην ατζέντα. Από την Αμερική του Μπάιντεν έως την Ισπανία του Σάντσεθ. Αυτό επαναφέρει τις προγραμματικές διάφορες στο προσκήνιο. Από αυτή την άποψη και στην χώρα μας οι διαφορές του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με την ΝΔ επανέρχονται στην δημοσία αντιπαράθεση με μεγαλύτερη ένταση λόγω των συνθήκων. Και η αντίδραση της ΝΔ περί ταύτισης της Κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελευταίο επικοινωνιακό «οχυρό» για την ηγεμονία της δεξιάς ατζέντας. Γιατί όποιος κάνει κριτική στην κυβέρνηση δεν είναι αυτόματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο νέος διχασμός δεν έχει πια λειτουργική αξία.

[Ίακχος]

Την αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ -Κιναλ υπερασπίστηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης σε ομιλία του για τη συμπλήρωση 48 ετών από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο μπροστά σε πολυπληθές ακροατήριο.
https://www-iefimerida-gr.cdn.ampprojec ... to-zappeio

[Ίακχος]

Προγραμματική - και όχι επί προσωπικού - αντιπαράθεση με τη ΝΔ προτείνει η Ανανεωτική Αριστερά του ΠΑΣΟΚ
Τι αναφέρεται στην απόφαση της Πανελλαδικής Επιτροπής της Κίνησης

https://www.protothema.gr/politics/arti ... 1663625359

[Ίακχος]

Αρθρο του Θεόδωρου Μαργαρίτη στα ΝΕΑ

ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑΓΕΣ
Η φράση «πέφτω από τα σύννεφα» πρέπει να βγει εκτός δημοσίου διαλόγου στην Ευρώπη. Η Alt- right, η Ριζοσπαστική δεξιά, γίνεται ανερχομένη δύναμη. Ο εφησυχασμός τελειώνει. Από την τη Κεντροδεξιά, τους Φιλελευθέρους μέχρι την Σοσιαλδημοκρατία και την παραδοσιακή Αριστερά ο διάλογος γίνεται με αμοιβαία επίρριψη ευθυνών. Πετά ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Τα καθιερωμένα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης δεν κάνουν τον κόπο να ξεβολευτούν από τις κλασσικές τους βεβαιότητες.

SpoilerShow

ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑΓΕΣ
Η φράση «πέφτω από τα σύννεφα» πρέπει να βγει εκτός δημοσίου διαλόγου στην Ευρώπη. Η Alt- right, η Ριζοσπαστική δεξιά, γίνεται ανερχομένη δύναμη. Ο εφησυχασμός τελειώνει. Από την τη Κεντροδεξιά, τους Φιλελευθέρους μέχρι την Σοσιαλδημοκρατία και την παραδοσιακή Αριστερά ο διάλογος γίνεται με αμοιβαία επίρριψη ευθυνών. Πετά ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Τα καθιερωμένα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης δεν κάνουν τον κόπο να ξεβολευτούν από τις κλασσικές τους βεβαιότητες.
Εξηγούμαι. Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, οι ηττημένοι της παγκοσμιοποίησης, η εικόνα της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες, δημιουργούν αμφισβήτηση. Το δόγμα της λιτότητας είναι για τους «πολλούς» και τα «λεφτόδεντρα» για τους λίγους. Τράπεζες, Αεροπορικές εταιρείες off-shore εταιρείες, πάροχοι ενέργειας, μισθοί στελεχών στις Βρυξέλλες, το επιβεβαιώνουν. Διευκολύνσεις για τους δυνατούς, αυστηρότητα για τους αδύναμους. Και όμως η υγειονομική κρίση απέδειξε ότι σπάνε οι κλειδαριές για να βρεθούν χρήματα. Οι φτωχοί τα βλέπουν και εξεγείρονται έστω και με την ψήφο διαμαρτυρίας. Η Κεντροδεξιά και οι Φιλελεύθεροι κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν ακούνε.
Από την άλλη πλευρά το Μεταναστευτικό δημιουργεί κρίση ταυτοτήτων και ανασφάλεια. Πίσω από τα ανθρωπιστικά ζητήματα κρύβονται ταυτόχρονα και διεθνείς μπίζνες διακίνησης ανθρώπινου δυναμικού. Ακόμα και γεωπολιτικά κόλπα. Όποιος στην Προοδευτική πλευρά δεν τα βλέπει κλεισμένος στα στερεότυπα του «No borders» κάνει λάθος. Οι λαϊκές τάξεις πληρώνουν το αντίτιμο του «αντιρατσισμού» την ιδία στιγμή που τα αστικά στρωματά (από την δεξιά και από την αριστερά) μέσα από τις επιλογές κατοικίας και εκπαίδευσης εξασφαλίζουν πιο άνετο περιβάλλον ζωής. Είναι πολύ εύκολο από τις αστικά προάστια και τα καλά σχολεία να «κουνάς το δάκτυλο» σε όσους φτωχούς βλέπουν ανταγωνιστικά τους «ξένους» σε λαϊκές γειτονίες και περιθωριακά σχολεία. Η Κεντροαριστερά, ακόμα και η Ριζοσπαστική Αριστερά με τα ιδεολογικά τους εργαλεία δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι δεν επαρκούν τα μεγάλα αφηγήματα της πολύ-πολιτισμικότητας.
Και τώρα τι γίνεται; Οι κεντρικές ιδέες των Αμερικάνων πολιτικών επιστημόνων Λεβίτσκυ και Ζίμπλατ για να αντιμετωπιστεί η υπονόμευση της Δημοκρατίας είναι η επιμονή στην συναίνεση, η αμοιβαία ανοχή των πολιτικών δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά ο Ραφαέλ Γλυκσμάν αναζητώντας απαντήσεις προσεγγίζει την προοδευτική τοποθέτηση με το πάθος της σύγκρουσης ως μια ευκαιρία αναγέννησης της πολιτικής απέναντι στον "χυλό" της συναίνεσης. Κάπου στην μέση βρίσκεται η αλήθεια. Και σίγουρα η υπόθεση των κοινωνικών ανισοτήτων απαιτεί δομικές αλλαγές. Με μία έννοια μεγάλες συγκρούσεις. Σαν αυτές που περιγράφει ο Πικετί με την φορολογία στον πλούτο. Εδώ πράγματι δεν χωράνε μισόλογα.
Η παγκοσμιοποίηση φέρνει βέβαια και αναταράξεις με την μετανάστευση. Οι πολίτες στη Δύση οδηγούνται σε συντηρητική αναδίπλωση. Ο Μπράνκο Μιλάνοβιτς -για παράδειγμα- στο Βιβλίο του «Καπιταλισμός χωρίς αντίπαλο» προτείνει ένα σύστημα κυκλικής μετανάστευσης όπου οι μετανάστες θα έχουν δικαίωμα να παραμείνουν σε μία χώρα για μία μη ανανεώσιμη χρονική περίοδο (4-5 χρόνια) χωρίς τις οικογένειες τους με σαφή εργοδότη, με οικονομικά δικαιώματα (υγεία, ασφαλιστικά) αλλά με κανένα πολιτικό δικαίωμα (ψήφος).Οι προτάσεις αυτές θεωρεί ότι θα περιορίσουν την άνοδο της Ακροδεξιάς.
Οι λύσεις επομένως απαιτούν αναστοχασμό, χωρίς βεβαιότητες. Απαιτούν ένα μέτωπο λογικής απέναντι στην ευκολία με την οποία το ακροδεξιό μπλόκ παριστάνει τον «φίλο του λαού» αλλά ετοιμάζει νέες ελίτ, νέα σκληρά μέτρα, περιορισμό σε ανθρώπινα δικαιώματα. Είμαστε χρονικά μακριά από το μεσοπόλεμο. Η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται αλλά σίγουρα χρειάζεται να την μελετάμε. Για να βγάζουμε συμπεράσματα.

[Ίακχος]

“Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ριζοσπαστικής δεξιάς και οι αναγκαίες απαντήσεις της μεταρρυθμιστικής αριστεράς”, του Θεόδωρου Τσέκου

Χρειάζεται η μεταρρυθμιστική αριστερά να ανακτήσει κατ’ αρχήν τον ιστορικό της ρόλο ως πολιτικός εκφραστής των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων στρωμάτων οικοδομώντας, ταυτόχρονα, μιά συμμαχία με νέα δυναμικά στρώματα που μπορούν να ασκήσουν τον παραγωγικό τους ρόλο σε ένα πλαίσιο μιας ρυθμισμένης οικονομίας και μιας αγοράς με κοινωνικές προτεραιότητες.

Σε δεύτερο επίπεδο να ανακτήσει την ενότητά της συσπειρώνοντας προοδευτικούς ψηφοφόρους από την ιστορική δεξαμενή της σοσιαλδημοκρατίας που σήμερα κατακερματίζεται μεταξύ των διαφορετικών εκφάνσεων της εν γένει κυβερνώσας αριστεράς (σοσιαλδημοκρατικής ή ριζοσπαστικής προέλευσης) . Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε δύο στάδια : Πρώτον, με τον επαναπροσδιορισμό του ιδεολογικού στίγματός της με τρόπο που θα επανασυνδέει τις ιστορικές της ρίζες με την σύγχρονη πραγματικότητας. Δεύτερον, με την οικοδόμηση ενός συνεκτικού αφηγήματος εναλλακτικής διακυβέρνησης με λεπτομερή επεξεργασία τομεακών πολιτικών που θα προσανατολίζονται από το ιδεολογικό στίγμα των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

https://socialdemo.gr/2022/10/10/quot-t ... oy-tsekoy/

[Ίακχος]

Για ένα νέο Παγκόσμιο Κοινωνικό Συμβόλαιο

Οσοι ψηφίζουν Ακροδεξιά δεν θέλουν να ρίξουν τις Δημοκρατίες όπως μια θεωρία του συρμού ισχυρίζεται. Θέλουν οι Δημοκρατίες να τους προσέξουν ξανά. Και αυτό δεν σημαίνει στροφή στον «επιδοματικό καπιταλισμό», αλλά νέες και καλύτερες εργασίες και δικαιότερη φορολόγηση

https://www.tovima.gr/printed_post/gia- ... u3MSqOnGOY

[Ίακχος]

Στη λογική της αυτόνομης πορείας του ΠΑΣΟΚ επιμένει η Ανανεωτική Αριστερά, ζητώντας ταυτόχρονα να εκπονηθεί ένα συνεκτικό αφήγημα που να εμπνέει τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η Συντονιστική Επιτροπή της συνιστώσας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που συνεδρίασε χθες με θέμα την προετοιμασία ενόψει εκλογών, ξεκαθαρίζει πως το θέμα δεν είναι τα πρόσωπα στις μετεκλογικές συνεργασίες, διαχωρίζοντας έτσι εμμέσως την θέση της Ανανεωτικής Αριστεράς από τη γραμμή «ούτε Μητσοτάκης-ούτε Τσίπρας». «Η Ν.Δ, ανεξάρτητα από ποιο πρόσωπο βρίσκεται στην ηγεσία του κόμματος, δεν μπορεί να αποτελεί προνομιακό σύμμαχο για ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που έχει σε προτεραιότητα τα θέματα θεσμών, διαφάνειας και δημοκρατίας» σημειώνει.
https://www.iefimerida.gr/politiki/anan ... 0_huP-0Nlk

[Ίακχος]

Αρθρο του Ηλία Κικίλια στο insocial.
Ένα Manifesto για τη Σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία: για μια Ελλάδα με σταθερότητα και συνοχή, αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση

Για τους δεξιούς η ελεύθερη αγορά είναι θεός, για την παραδοσιακή αριστερά δαίμονας, για εμάς ένα εργαλείο που απαιτεί ισχυρές ρυθμίσεις για να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες του πολίτη.
Για αυτούς το κράτος είναι λάφυρο για πελατειακές διευθετήσεις κομματικών ψηφοφόρων και ισχυρών συμφερόντων, για εμάς το κράτος είναι θεσμός δικαίου, που προστατεύει τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου ισότιμα και τον υπηρετεί με σεβασμό.
Για αυτούς δημοκρατία είναι εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, για εμάς δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή, δράση, διαβούλευση και συλλογική γνώση.
Για αυτούς πατριωτισμός είναι η εκμετάλλευση των εθνικών μας συμβόλων για κομματική χρήση, για εμάς πατριωτισμός είναι ό,τι κάνει τη χώρα μας να ξεχωρίζει και να πηγαίνει μπροστά, ό,τι αναδεικνύει τις ικανότητες του λαού μας.

https://in-social.gr/blog/ena-manifesto ... 7FSoC3eAnM

[Sol]

Αρθρο του Ηλία Κικίλια στο insocial.
Ένα Manifesto για τη Σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία: για μια Ελλάδα με σταθερότητα και συνοχή, αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση

Για τους δεξιούς η ελεύθερη αγορά είναι θεός, για την παραδοσιακή αριστερά δαίμονας, για εμάς ένα εργαλείο που απαιτεί ισχυρές ρυθμίσεις για να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες του πολίτη.

το αντίστροφο ισχύει, η σοσιαλημοκρατία είναι εργαλείο του κεφαλαίου. Μη ξεχνάμε πως η πολιτική είναι μορφή κοινωνικής συνείδησης πάνω στην υλική βάση, στην καθβημερινη οικονομική ζωή. Πολλοί φιλοσοφοι/αναλυτές αυτό θέλουν να το παρουσιάσουν αντίστροφα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στον ανήφορο. ότι δήθεν η πολιτική χρησιμοποιεί την οικονομία όπως θέλει.

[Ίακχος]

Αρθρο του Ηλία Κικίλια στο insocial.
Ένα Manifesto για τη Σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία: για μια Ελλάδα με σταθερότητα και συνοχή, αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση

Για τους δεξιούς η ελεύθερη αγορά είναι θεός, για την παραδοσιακή αριστερά δαίμονας, για εμάς ένα εργαλείο που απαιτεί ισχυρές ρυθμίσεις για να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες του πολίτη.

το αντίστροφο ισχύει, η σοσιαλημοκρατία είναι εργαλείο του κεφαλαίου. Μη ξεχνάμε πως η πολιτική είναι μορφή κοινωνικής συνείδησης πάνω στην υλική βάση, στην καθβημερινη οικονομική ζωή. Πολλοί φιλοσοφοι/αναλυτές αυτό θέλουν να το παρουσιάσουν αντίστροφα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στον ανήφορο. ότι δήθεν η πολιτική χρησιμοποιεί την οικονομία όπως θέλει.

Πως είναι η σοσιαλδημοκρατία όργανο του κεφαλαίου? Αφού θέλει παρέμβαση του κράτους στην αγορά και δικαιότερο φορολογικό σύστημα.

[Ίακχος]

Η “επιτελικότητα” του Μαξίμου υπονομεύει τη πορεία “εκσυγχρονισμού” της χώρας, Κώστας Χλωμούδης
https://socialdemo.gr/2023/03/14/i-epit ... iJIslj9g88

[Ίακχος]

Μεταξύ Βέμπερ και Μαυρογιαλουρου. Πολιτική με ιδέες και πολιτική με πρόσωπα.
https://publicpolicies.blogspot.com/202 ... t.html?m=1