Ιδεολογίες του Κέντρου: Κοινωνικός Φιλελευθερισμός και Σοσιαλδημοκρατία

[ΟΥΤΙΣ]

Διαφορες πιο προσφατες πηγες δειχνουν οτι πλησιαζουν το 1 εκατομμυριο δημοσιοι (Μονιμοι, συμβασιουχοι και στρατιωτικοι). ΠΑΝΤΑ χωρις τους παπαδες.

Η ΕΛΣΤΑΤ δειχνει οτι το Μαρτιο 2020, οι εργαζομενοι στην Ελλαδα φτανουν τα 4 εκατομμυρια.

http://interops.ydmed.gov.gr/stock/stock.php

https://stats.oecd.org/Index.aspx?QueryId=100603

[EKPLIKTIKOS]

Αυτα τα δημοσιο vs ιδιωτικός τομέας είναι λίγο πασε, έχουμε 2021. Σημασία έχει το αν κάτι είναι παραγωγικό μοντέλο, οι συνθήκες εργασίας κτλ, όχι αν το αφεντικό σου είναι το κράτος ή μια εταιρεία

[lafkiotis]

Διαφορες πιο προσφατες πηγες δειχνουν οτι πλησιαζουν το 1 εκατομμυριο δημοσιοι (Μονιμοι, συμβασιουχοι και στρατιωτικοι). ΠΑΝΤΑ χωρις τους παπαδες.

Η ΕΛΣΤΑΤ δειχνει οτι το Μαρτιο 2020, οι εργαζομενοι στην Ελλαδα φτανουν τα 4 εκατομμυρια.

http://interops.ydmed.gov.gr/stock/stock.php

https://stats.oecd.org/Index.aspx?QueryId=100603

Μπραβο. Κοντα στους 800 χιλιαδες (παντα χωρις τους παπαδες). Αρα αν βαλεις και τους παπαδες, κοντα στο εκατομμυριο. Απιστευτο νουμερο!

[lafkiotis]

Αυτα τα δημοσιο vs ιδιωτικός τομέας είναι λίγο πασε, έχουμε 2021. Σημασία έχει το αν κάτι είναι παραγωγικό μοντέλο, οι συνθήκες εργασίας κτλ, όχι αν το αφεντικό σου είναι το κράτος ή μια εταιρεία

Δεν ειανι καθολου πασε. Η παραγωγικοτητα εχει να κανει και με το μεγεθος των υπαλληλων. Αν για να διορισεις τα "δικα σου" παιδια, δημιουργεις θεσεις χωρις αντικειμενο, τοτε αυτο ειναι ο ορισμος της αντιπαραγωγικοτητας.

Αν για παρεις ενα κουρελοχαρτο, χρειαζεται να περασεις απο 15 ατομα, αυτο ειναι αντιπαραγωγικοτητα. Ασχετα αν εργαζονται φυσιολογικα η οχι.

[ΟΥΤΙΣ]

Διαφορες πιο προσφατες πηγες δειχνουν οτι πλησιαζουν το 1 εκατομμυριο δημοσιοι (Μονιμοι, συμβασιουχοι και στρατιωτικοι). ΠΑΝΤΑ χωρις τους παπαδες.

Η ΕΛΣΤΑΤ δειχνει οτι το Μαρτιο 2020, οι εργαζομενοι στην Ελλαδα φτανουν τα 4 εκατομμυρια.

http://interops.ydmed.gov.gr/stock/stock.php

https://stats.oecd.org/Index.aspx?QueryId=100603

Μπραβο. Κοντα στους 800 χιλιαδες (παντα χωρις τους παπαδες). Αρα αν βαλεις και τους παπαδες, κοντα στο εκατομμυριο. Απιστευτο νουμερο!

Είναι μέσα και οι παπάδες, καθώς συμπεριλαμβάνονται στο υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων.

Καθόλου απίστευτο νούμερο, αν αναλογιστείς ότι:
Υπουργείο Υγείας: 76588
Υπουργείο Παιδείας: 163404
Υπουργείο Προστασίας Πολίτη: 71894,
Υπουργείο Άμυνας: 85627
ΟΤΑ:87717

Πάνω από τους μισούς δηλαδή. Και πρόσεξε. Σε Υγεία και Παιδεία είμαστε κάτω από μ.ο του ΟΟΣΑ.

ΤΟ θέμα είναι λοιπόν η παραγωγικότητα και όχι ο πληθυσμός των υπαλλήλων.

[EKPLIKTIKOS]

Αυτα τα δημοσιο vs ιδιωτικός τομέας είναι λίγο πασε, έχουμε 2021. Σημασία έχει το αν κάτι είναι παραγωγικό μοντέλο, οι συνθήκες εργασίας κτλ, όχι αν το αφεντικό σου είναι το κράτος ή μια εταιρεία

Δεν ειανι καθολου πασε. Η παραγωγικοτητα εχει να κανει και με το μεγεθος των υπαλληλων. Αν για να διορισεις τα "δικα σου" παιδια, δημιουργεις θεσεις χωρις αντικειμενο, τοτε αυτο ειναι ο ορισμος της αντιπαραγωγικοτητας.

Αν για παρεις ενα κουρελοχαρτο, χρειαζεται να περασεις απο 15 ατομα, αυτο ειναι αντιπαραγωγικοτητα. Ασχετα αν εργαζονται φυσιολογικα η οχι.

Αυτό έχει να κάνει με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες αλλα δεν ειναι απαραίτητο να είναι έτσι. Πχ τα πανεπιστήμια στη Βρετανία είναι δημόσια αλλα έχουν παραγωγικότητα και κερδοφορία. Να μη μιλήσω για την equinor, τη νορβηγική εταιρεία ενέργειας (κυρίως πετρέλαια εχει και ΑΠΕ) που είναι κρατική και από τις 30 μεγαλύτερες παγκοσμίως σε κερδος. Απο την αλλη μπορείς να έχεις ωραιότατα (ειδικά στο Ελλαντα) ιδιωτικές εταιρείες που φυτοζωούν και ζουν εις βάρος του κράτους λογω της διαπλοκής. Το θεμα δημόσιο vs ιδιωτικός τομέας δεν ειναι τοσο απλό οσο το έχεις στο μυαλό σου

[lafkiotis]

Αυτα τα δημοσιο vs ιδιωτικός τομέας είναι λίγο πασε, έχουμε 2021. Σημασία έχει το αν κάτι είναι παραγωγικό μοντέλο, οι συνθήκες εργασίας κτλ, όχι αν το αφεντικό σου είναι το κράτος ή μια εταιρεία

Δεν ειανι καθολου πασε. Η παραγωγικοτητα εχει να κανει και με το μεγεθος των υπαλληλων. Αν για να διορισεις τα "δικα σου" παιδια, δημιουργεις θεσεις χωρις αντικειμενο, τοτε αυτο ειναι ο ορισμος της αντιπαραγωγικοτητας.

Αν για παρεις ενα κουρελοχαρτο, χρειαζεται να περασεις απο 15 ατομα, αυτο ειναι αντιπαραγωγικοτητα. Ασχετα αν εργαζονται φυσιολογικα η οχι.

Αυτό έχει να κάνει με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες αλλα δεν ειναι απαραίτητο να είναι έτσι. Πχ τα πανεπιστήμια στη Βρετανία είναι δημόσια αλλα έχουν παραγωγικότητα και κερδοφορία. Να μη μιλήσω για την equinor, τη νορβηγική εταιρεία ενέργειας (κυρίως πετρέλαια εχει και ΑΠΕ) που είναι κρατική και από τις 30 μεγαλύτερες παγκοσμίως σε κερδος. Απο την αλλη μπορείς να έχεις ωραιότατα (ειδικά στο Ελλαντα) ιδιωτικές εταιρείες που φυτοζωούν και ζουν εις βάρος του κράτους λογω της διαπλοκής. Το θεμα δημόσιο vs ιδιωτικός τομέας δεν ειναι τοσο απλό οσο το έχεις στο μυαλό σου

Με συγχωρεις, αλλα το "δεν ειναι τοσο απλο" ειναι απλα μια δικαιολογια για να μη γινει ποτε τιποτα.

Και δε χρειαζεται παντα να ξαναεφευρουμε τον τροχο. Βλεπουμε τι ακριβως εχουν κανει επιτυχημενα κρατη και κανουμε και εμεις το ιδιο.

Για μενα ολα ξεκινανε απο ενα απλο βημα. Αξιολογηση.

[ΟΥΤΙΣ]

Δεν ειανι καθολου πασε. Η παραγωγικοτητα εχει να κανει και με το μεγεθος των υπαλληλων. Αν για να διορισεις τα "δικα σου" παιδια, δημιουργεις θεσεις χωρις αντικειμενο, τοτε αυτο ειναι ο ορισμος της αντιπαραγωγικοτητας.

Αν για παρεις ενα κουρελοχαρτο, χρειαζεται να περασεις απο 15 ατομα, αυτο ειναι αντιπαραγωγικοτητα. Ασχετα αν εργαζονται φυσιολογικα η οχι.

Αυτό έχει να κάνει με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες αλλα δεν ειναι απαραίτητο να είναι έτσι. Πχ τα πανεπιστήμια στη Βρετανία είναι δημόσια αλλα έχουν παραγωγικότητα και κερδοφορία. Να μη μιλήσω για την equinor, τη νορβηγική εταιρεία ενέργειας (κυρίως πετρέλαια εχει και ΑΠΕ) που είναι κρατική και από τις 30 μεγαλύτερες παγκοσμίως σε κερδος. Απο την αλλη μπορείς να έχεις ωραιότατα (ειδικά στο Ελλαντα) ιδιωτικές εταιρείες που φυτοζωούν και ζουν εις βάρος του κράτους λογω της διαπλοκής. Το θεμα δημόσιο vs ιδιωτικός τομέας δεν ειναι τοσο απλό οσο το έχεις στο μυαλό σου

Με συγχωρεις, αλλα το "δεν ειναι τοσο απλο" ειναι απλα μια δικαιολογια για να μη γινει ποτε τιποτα.

Και δε χρειαζεται παντα να ξαναεφευρουμε τον τροχο. Βλεπουμε τι ακριβως εχουν κανει επιτυχημενα κρατη και κανουμε και εμεις το ιδιο.

Για μενα ολα ξεκινανε απο ενα απλο βημα. Αξιολογηση.

Πρέπει να συμφωνήσουμε πως θα γίνεται, όμως, η αξιολόγηση και με βάση ποια πρωτόκολλα και αν τα πρωτόκολλα που θα οριστούν θα είναι εφαρμόσιμα ή όχι.

Θα σου πω ένα παράδειγμα. Ήμουν έφεδρος αξιωματικός στον Στρατό Ξηράς με καθήκοντα Διαχειριστής Εφοδιασμού. Όταν ερχόταν το τρένο με τα εφόδια-τις παραγγελίες που είχα κάνει-έπρεπε με βάση τον Κανονισμό-να μεταβούμε στον σταθμό εγώ, ένας υπαξιωματικός και ένας πολιτικός υπάλληλος για να παραλάβουμε. Μάντεψε τι έγινε την πρώτη φορά που έπρεπε να παραλάβω. Ο Διοικητής δεν μου έδινε ούτε υπαξιωματικό, ούτε πολιτικό υπάλληλο, διότι τους χρειαζόταν έλεγε στη Μονάδα. "Πάρε τον Μήτσο και τον Γιώργο και τράβα", μου είπε. Τους αποθηκάριους δηλαδή.

Ο Κανονισμός προέβλεπε εν ολίγοις Επιτροπή και ο Διοικητής μου έδινε εργάτες για να τα κουβαλήσουμε, διότι είχε λειψανδρία. Αν φτιάξουμε, λοιπόν, ένα πρωτόκολλο αξιολόγησης και δεν μπορεί να τηρηθεί τότε τα πράγματα μάλλον θα γίνουν χειρότερα και όχι καλύτερα.

[lafkiotis]

Αυτό έχει να κάνει με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες αλλα δεν ειναι απαραίτητο να είναι έτσι. Πχ τα πανεπιστήμια στη Βρετανία είναι δημόσια αλλα έχουν παραγωγικότητα και κερδοφορία. Να μη μιλήσω για την equinor, τη νορβηγική εταιρεία ενέργειας (κυρίως πετρέλαια εχει και ΑΠΕ) που είναι κρατική και από τις 30 μεγαλύτερες παγκοσμίως σε κερδος. Απο την αλλη μπορείς να έχεις ωραιότατα (ειδικά στο Ελλαντα) ιδιωτικές εταιρείες που φυτοζωούν και ζουν εις βάρος του κράτους λογω της διαπλοκής. Το θεμα δημόσιο vs ιδιωτικός τομέας δεν ειναι τοσο απλό οσο το έχεις στο μυαλό σου

Με συγχωρεις, αλλα το "δεν ειναι τοσο απλο" ειναι απλα μια δικαιολογια για να μη γινει ποτε τιποτα.

Και δε χρειαζεται παντα να ξαναεφευρουμε τον τροχο. Βλεπουμε τι ακριβως εχουν κανει επιτυχημενα κρατη και κανουμε και εμεις το ιδιο.

Για μενα ολα ξεκινανε απο ενα απλο βημα. Αξιολογηση.

Πρέπει να συμφωνήσουμε πως θα γίνεται, όμως, η αξιολόγηση και με βάση ποια πρωτόκολλα και αν τα πρωτόκολλα που θα οριστούν θα είναι εφαρμόσιμα ή όχι.

Θα σου πω ένα παράδειγμα. Ήμουν έφεδρος αξιωματικός στον Στρατό Ξηράς με καθήκοντα Διαχειριστής Εφοδιασμού. Όταν ερχόταν το τρένο με τα εφόδια-τις παραγγελίες που είχα κάνει-έπρεπε με βάση τον Κανονισμό-να μεταβούμε στον σταθμό εγώ, ένας υπαξιωματικός και ένας πολιτικός υπάλληλος για να παραλάβουμε. Μάντεψε τι έγινε την πρώτη φορά που έπρεπε να παραλάβω. Ο Διοικητής δεν μου έδινε ούτε υπαξιωματικό, ούτε πολιτικό υπάλληλο, διότι τους χρειαζόταν έλεγε στη Μονάδα. "Πάρε τον Μήτσο και τον Γιώργο και τράβα", μου είπε. Τους αποθηκάριους δηλαδή.

Ο Κανονισμός προέβλεπε εν ολίγοις Επιτροπή και ο Διοικητής μου έδινε εργάτες για να τα κουβαλήσουμε, διότι είχε λειψανδρία. Αν φτιάξουμε, λοιπόν, ένα πρωτόκολλο αξιολόγησης και δεν μπορεί να τηρηθεί τότε τα πράγματα μάλλον θα γίνουν χειρότερα και όχι καλύτερα.

Και σε αυτο συμφωνω και θα επαναλαβω το εξης: Ας κοιταξουμε πως γινονται οι αξιολογησεις σε κρατη που εχουν πετυχει και θα δουμε τεραστια διαφορα απο τον πρωτο χρονο κιολας.

Aυτη τη στιγμη ομως αυτο το αντιπαραγωγικο, ανηθικο, ασυνδετο, επιζημιο, πλαδαρο, μορφωμα χωρις αρχη και τελος που αποκαλουμε Δημοσιο πρεπει να ξεριζωθει απο τα θεμελια, αλλιως βαδιζουμε νομοτελειακα προς την καταστροφη της χωρας.

[Ίακχος]

Κοινωνική πολιτική και κοινωνικό κράτος.

Η κοινωνική πολιτική, όπως κάθε μορφή ορθολογικής παρέμβασης προς αντιμετώπιση των συλλογικών προβλημάτων δεν μπορεί να ασκείται εκ των ενόντων με λογικές “βλέποντας και κάνοντας” (“muddling through” ) για να θυμηθούμε τον Charles Edward Lindblom. Δεν μπορεί να εξαρτάται από τις συμπτώσεις και τα παράθυρα ευκαιρίας σε μια λογική χαοτικής τυχαιότητας στα οποία αναφέρεται το garbage can model των March και Olsen. Χρειάζεται αντιθέτως η κοινωνική πολιτική να διασφαλίζει αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα, προβλεψιμότητα και καθολικότητα, . Να ασκείται δηλαδή συστηματικά και σχεδιασμένα.
Ασφαλώς η καθολικότητα και συστηματικότητα της κοινωνικής πολιτικής δεν συνεπάγονται γενικευμένη πρόσβαση άνευ κριτηρίων. Δεν πρέπει να δημιουργούν εξαρτήσεις και άμεση ή έμμεση “ιδρυματοποιηση”. Η ουσιαστική αντιμετώπιση τόσο της φτώχειας όσο και της αναπηρίας απαιτεί και προϋποθέτει αυτάρκεια και αυτόνομη διαβίωση δια της εργασίας. Η εργασία άλλωστε, ως δημιουργική δραστηριότητα, είναι αναγκαία και για την ψυχολογική ενδυνάμωση των ατόμων που κινδυνεύουν να βρεθούν στο κοινωνικό περιθώριο. Αυτή όμως η αναγκαία αυτονομία και αυτάρκεια, οικονομική κυρίως, έχει τα χρονικά, σωματικά και ψυχικά όριά της. Δεν προκύπτει αυτόματα. Χρειάζεται να υποστηριχθεί από ένα δίχτυ ασφαλείας και μάλιστα για επαναλαμβανόμενες χρονικές περιόδους. Για τούτο τον λόγο μια πολυδιάστατη και αποτελεσματική κοινωνική πολιτική είναι απαραίτητη. Όπως απαραίτητοι είναι και οι δημόσιοι μηχανισμοί άσκησης της. Οι μηχανισμοί του κοινωνικού κράτους.
Το σύγχρονο κοινωνικό κράτος πρέπει όμως να είναι ευφυές. Να διδαχθεί από τις εμπειρίες και τις αποτυχίες του παρελθόντος. Να ασκεί επί παραδείγματι προσεκτικά εστιασμένες πολιτικές προκειμένου να μεγιστοποιείται η κοινωνική ωφέλεια από την εκάστοτε δημόσια δαπάνη. Να διασφαλίζει ότι οι παραγόμενες αξίες χρήσης θα φθάνουν στους τελικούς αποδέκτες και πως τα επενδυόμενα κονδύλια δεν θα τροφοδοτούν απλώς τους ενδιάμεσους εφαρμοστικούς μηχανισμούς. Να χρησιμοποιεί σύγχρονες μεθόδους σχεδιασμού και εφαρμογής πολιτικών, όπως η ανάλυση κανονιστικων επιπτώσεων και η βελτιστοποιηση της σχέσης κόστους – ωφέλειας.
Απαιτείται δηλαδή ένα κοινωνικό κράτος ποιοτικό, αποτελεσματικό και αποδοτικό, ικανό να μεγιστοποιεί ποιοτικά και ποσοτικά την παραγόμενη κοινωνική ωφέλεια ελαχιστοποιώντας αντιστοίχως το απαιτούμενο κοινωνικό κόστος. Αυτή είναι μια αναγκαία αρχή άσκησης κοινωνικής πολιτικής δεδομένου ότι οι κοινωνικές ανάγκες είναι απεριόριστες ενώ οι δημόσιοι πόροι, συγκριτικά, πάντα περιορισμένοι.
Οι κοινωνικές πολιτικές είναι από την φύση τους αναδιανεμητικές πολιτικές άρα απαιτούν παραγωγή πλούτου, από την αγορά κατ αρχήν και – γιατί όχι – από τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας καθώς και ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το πολιτικό υποκείμενο που ιστορικά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον συνέβαλε στην διαμόρφωση των κοινωνικών πολιτικών και ταυτίστηκε με την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους υπήρξε η – ευρωπαϊκή πρωτίστως- Σοσιαλδημοκρατία. Μια από τις βασικές αιτίες της εκλογικής παρακμής της υπήρξε ακριβώς το γεγονός ότι εγκατέλειψε το προνομιακό πεδίο της πολιτικής της παρέμβασης, αυτό των κοινωνικών δικαιωμάτων και της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι το ότι τα θέματα της κοινωνικής αδικίας και των ανισοτήτων έχοντας υποβιβαστεί στην πολιτική ατζέντα της κεντροαριστεράς κατέληξαν έρμαιο στα χέρια των αυταρχικών λαϊκιστών. Και εκεί χρησιμοποιούνται ως εργαλείο πειθαναγκασμού των κοινωνιών προκειμένου να αποδεχθούν τις πολιτικές του αυταρχισμού και της “περιορισμένης δημοκρατίας”.
Η μεγάλη λοιπόν πρόκληση για την σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία είναι να βρει τρόπους προκειμένου να ανακτήσει τον ιστορικό ρόλο της ως η κατ’ εξοχήν πολιτική δύναμη της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής μεταρρύθμισης. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος αντιμετώπισης του αυταρχικού λαϊκισμού. Ταυτόχρονα, μια αποφασιστική στροφή της Σοσιαλδημοκρατίας στις ιστορικές της ρίζες και στην κοινωνική της ταυτότητα θα αποτελέσει και την μεγάλη, αν όχι την μοναδική, ευκαιρία διάσωσης του, αναντικατάστατου, κοινωνικού κράτους .

http://socialdemo.gr/2021/04/07/to-anan ... oy-tsekoy/

[Fluffy]

Καλησπέρα, τους χαιρετισμους μου στις αυταπάτες σας.

[Ίακχος]

Να εμπνευστούμε το Κέντρο ξανά από την αρχή
Τα χρόνια του μνημονίου επέφεραν τη διάλυση του χώρου του Κέντρου και την επικράτηση δύο πόλων εξουσίας. Ταυτόχρονα, οι ραγδαίες αλλαγές σε τεχνολογικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο έχουν αφήσει τα κόμματα πίσω.



Προσπαθούν με παλιές μεθόδους να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις. Τα δεδομένα αυτά υποχρεώνουν κοινωνία και πολίτες να μπουν στη διαδικασία να εμπνευστούν ξανά το Κέντρο. Με τρόπο ανατρεπτικό για την πολιτική.

Αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε στην πολιτική κίνηση «εΜείς». Ανατροπή είναι να προτάσσεις το γενικό συμφέρον πέρα και πάνω από ιδεοληψίες και ιδιοτέλειες, ώστε να βρίσκεις λύσεις που να αγγίζουν την πραγματική ζωή του πολίτη.

Αυτό σημαίνει ότι σκέφτεσαι και λειτουργείς πρώτα ως πολίτης.

Ανατροπή στον τρόπο συμμετοχής στην πολιτική; Ναι. Δημιουργία πολιτικής κίνησης και στη συνέχεια κόμματος από τη βάση των πολιτών και όχι το αντίθετο, που έχετε συνηθίσει. Συντονιστής της κίνησης είναι κάποιος Λαρισαίος καθηγητής και όχι κάποιος Αθηναίος πολιτικός.

Ναι, ξεκινήσαμε από το μηδέν. Χωρίς εξαρτήσεις από κανένα. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, χωρίς φίρμες ανάμεσά μας. Για τον λόγο αυτό διαλέξαμε το όνομα «εΜείς». Ζούμε από την αρχή την κάθε δυσκολία, την κάθε πρόκληση… και χαιρόμαστε με αυτό που δημιουργούμε.

Η ιδιότητα του σκεπτόμενου και ανήσυχου πολίτη, -όχι του επαγγελματία της πολιτικής- η ενσυναίσθηση που απαιτείται για να ασχοληθείς με την πολιτική, οι αξίες που πρεσβεύεις στην καθημερινή κοινωνική και επαγγελματική σου ζωή, είναι ο ένας άξονας που μας έφερε κοντά. Πιστεύουμε ότι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι πολύ μεγαλύτερο από προσωπικές επιδιώξεις ή τακτικές. Από εγωισμούς και ματαιοδοξίες.

Ο δεύτερος άξονας που ασπαζόμαστε στους «εΜείς» είναι οι πολιτικές.
Διαπνεόμαστε από τις αρχές και τις αξίες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού, της ιδεολογίας που:

στο πολιτικό πεδίο υποστηρίζει και διασφαλίζει την πλήρη ελευθερία του ατόμου να δρα συλλογικά και το δικαίωμά του στην ιδιοκτησία και στην εργασία, που προτάσσει μια κοινωνία ανοιχτή, προοδευτική, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στη διαφορετικότητα.
στο κοινωνικό πεδίο εξισορροπεί την ατομική ελευθερία με την κοινωνική αλληλεγγύη και διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Επιθυμία μας είναι να δώσουμε ένα άλλο παράδειγμα πολιτικής. Στόχος μας είναι να έχουμε ουσιαστική παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα, πράγμα που σημαίνει να γίνουμε κόμμα. Ναι, θέλει αρκετή τρέλα και τόλμη για να το λες. Τι νόημα όμως θα είχε η ζωή αν δεν τολμάς, αν δεν ρισκάρεις για τα πιστεύω σου; Αν δεν προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι νέο από την αρχή; Ζητάμε από τους νέους να γίνουν οι δημιουργοί του μέλλοντος και εμείς μένουμε απαθείς. Ναι, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο κόμμα του 21ου αιώνα που αρμόζει στους νέους μας. Τους νέους που καινοτομούν, που ρισκάρουν, που διεκδικούν ίσες ευκαιρίες, που θέλουν μια Δημόσια Διοίκηση ακομμάτιστη, λειτουργική που ρυθμίζει την αγορά και διευκολύνει την καινοτομία. Μακριά από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του προηγούμενου αιώνα και τις παθογένειες που κληροδότησε στα κόμματα.
...

Εκτιμούμε ότι μέσα στο φθινόπωρο θα έχει ολοκληρωθεί η προετοιμασία των βασικών μας θέσεων, οπότε και θα ξεκινήσουν ενέργειες επικοινωνίας και ενημέρωσης στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το ανοικτό μας συνέδριο.

Η ημερομηνία διεξαγωγής του ιδρυτικού συνεδρίου του νέου κόμματος που επιδιώκουμε να ιδρύσουμε με το όνομα #ΜΕΤΑ δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί αυτήν την εποχή, όσο η κοινωνική κατάσταση (και όχι η πολιτική) παραμένει ρευστή λόγω πανδημίας και δεν προσφέρεται για τη διεξαγωγή πολιτικού διαλόγου στην έκταση που χρειάζεται. Αν θέλουμε πάντως να κάνουμε μια πρόχειρη εκτίμηση, θα το τοποθετούσαμε σε ένα χρόνο περίπου από τώρα.

https://social-lib.gr/arthra/politiko-s ... CE%AE.html

Είμαι αναποφάσιστος κεντρώος, μπαίνουν στο κάδρο των επιλογών μου.

[axilmar]

H Σοσιαλδημοκρατία που θέλουμε εμείς, η Σοσιαλδημοκρατία3.0, οφείλει να κάνει προτάσεις σε έναν νέο κόσμο όπου το ένα τρίτο των εργαζομένων, θα είναι χωρίς εργασία.
Η Σοσιαλδημοκρατί3.0 πρέπει να κάνει την υπέρβασή της και να ξεφύγει από τα παραδοσιακά συνθήματα.
...
Η Ελλάδα, χρειάζεται ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο προσαρμοσμένο στον απαιτητικό σημερινό κόσμο της παγκοσμιοποίησης, της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και των νέων κινδύνων που δημιουργούν η κλιματική κρίση, οι πανδημίες και η γήρανση του πληθυσμού.
Η επιτυχία του μοντέλου αυτού απαιτεί δημιουργία επιτελικού κράτους (απλοποίηση διοικητικών διαδικασιών, πλήρης ψηφιοποίηση, ουσιαστική λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών για την διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού) και προσήλωση στην πρωτογενή παραγωγή προϊόντων για την χώρα, επιμονή στην «πράσινη» ανάπτυξη με περιβαλλοντικές πολιτικές, στροφή στα δεδομένα της «ψηφιακής επανάστασης».
Επίσης, απαιτεί την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας για νέες επενδύσεις σε μεταποίηση, νέες τεχνολογίες, ενέργεια, πράσινη, μπλε και ασημένια οικονομία, συμπλέγματα τουρισμού-αγροδιατροφής-πολιτισμού (π.χ. ενεργειακοί συνεταιρισμοί, οικιστικοί συνεταιρισμοί, συνεργατική αξιοποίηση των σχολαζουσών γαιών, με καινοτόμες μορφές αγροτικής εκμετάλλευσης (π.χ. βιολογικές καλλιέργειες) και logistics αλλά και την κοινωνική επιχειρηματικότητα.
Ακόμη απαιτεί την ιεράρχηση των σημερινών αναγκών για ψηφιακό μετασχηματισμό, άρση των ανισοτήτων, προστασία του περιβάλλοντος, ενεργειακά και ευρυζωνικά δίκτυα, εκσυγχρονισμό των υποδομών σε μεταφορές, πολιτική προστασία, αναβάθμιση των δημόσιων συστημάτων υγείας, παιδείας, έρευνας και διά βίου μάθησης.
Σημαντικός συντελεστής για την επιτυχία θα είναι η δημιουργία ευνοϊκού οικοσυστήματος για τις μικρές, πολύ μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η ενδυνάμωση του συνεργατισμού και των επιχειρήσεων της κοινωνικής οικονομίας, για να μπορούν να παίξουν τον κρίσιμο ρόλο τους στην διαχείριση και στην υπέρβαση της κρίσης της πανδημίας για την παροχή αγαθών και υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα, την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, την στέγασης, την φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και ατόμων των ευάλωτων ομάδων.
Μας ενδιαφέρει κυρίως το πως θα υπερασπιστούμε τους μη προνομιούχους στην παραγωγή και στην κοινωνία, το πώς θα απαλλαγούμε από τον λαϊκισμό, τις πελατειακές σχέσεις και τις συντηρητικές πολιτικές που δημιουργούν και εντείνουν τις παλαιές και νέες ανισότητες.

http://socialdemo.gr/2021/03/01/simeia- ... -pandimia/

Για πολλούς ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι «ψιλά γράμματα». Ακόμα και εκείνοι που αναγνωρίζουν την ισότητα ευκαιριών ως το κεντρικό στοιχείο του ιδεολογικού ρεύματος, εκτιμούν ως ανεπίκαιρη τη χρησιμότητά του. Εν μέσω πανδημίας και οικονομικής ύφεσης, η χειραφέτηση της επαγγελματικής δημιουργικότητας του ατόμου από το κράτος και η προστασία των ατομικών ελευθεριών μοιάζουν δευτερεύουσας προτεραιότητας. Και όμως η συγκυρία είναι αυτή που κάνει τη στροφή στον κοινωνικό φιλελευθερισμό πιο αναγκαία από ποτέ.
Οι νέοι όροι λειτουργίας της αγοράς, που έφεραν τους τελευταίους δώδεκα μήνες τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων, επιβάλλουν την από-γραφειοκρατικοποίηση του κράτους αλλά και την παροχή κινήτρων για την έναρξη λειτουργίας νέων ευέλικτων επιχειρήσεων που θα βασίζονται στη χρήση της τεχνολογίας και της καινοτομίας.
Την ίδια στιγμή, αυτά τα περιοριστικά μέτρα οδηγούν στο κοινωνικό περιθώριο κατηγορίες εργαζομένων και μικρό-επαγγελματιών του λιανεμπορίου, της εστίασης ή του τουρισμού. Ανθρώπων που πρέπει να στηριχθούν άμεσα από το κράτος προκειμένου να ξαναβρούν τον βηματισμό τους και να βρεθούν και πάλι στην ίδια αφετηρία. Το μικρό σε μέγεθος και σε παρεμβατικότητα κράτος, το οποίο όμως θα διαφυλάσσει την ισότητα ευκαιριών για τους πολίτες του, είναι το κράτος του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Η ενεργοποίηση του ενστίκτου επιβίωσης που συνεπάγεται η αβεβαιότητα της καραντίνας ξυπνά τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας.
Μετανάστες που αναζητούν μια άλλη τύχη μακριά από την πατρίδα τους ή μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που κυνηγούν τον χρόνο για να βιώσουν την προσωπική γαλήνη τους θεωρούνται παρείσακτοι σε μια κοινωνία που αγωνίζεται για τις βασικές ανάγκες της. Και όμως για τους ανθρώπους αυτούς η εκκίνηση της ζωής τους σε μια άλλη χώρα ή η ελευθερία έκφρασης της ταυτότητάς τους είναι επίσης βασικές ανάγκες. Η ανεκτική και υποστηρικτική κοινωνία, η οποία θα αντιμετωπίζει ως αξία ανυπέρβλητη την ισότητα των πολιτών, είναι η κοινωνία του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Η σύγχυση μεταξύ του νέο-φιλελευθερισμού και του κοινωνικού φιλελευθερισμού αλλά και η κατά καιρούς αυθαίρετη υιοθέτηση του δεύτερου από τη Νέα Δημοκρατία για την περιγραφή της προγραμματικής της πρότασης έχει δημιουργήσει μια ψυχρή έως εχθρική φόρτιση στην έννοια. Άδικο.
Οι αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού βρίσκονται πολύ πιο κοντά στις διακηρύξεις του νέου Προέδρου Μπάιντεν για την ανάγκη στήριξης τόσο των οικονομικά αδύναμων, όσο και των πολιτισμικά διαφορετικών, παρά φυσικά στις πλείστες προσπάθειες διαφύλαξης του κρατικιστικού προτύπου λειτουργίας της οικονομίας και του αναχρονιστικού προτύπου λειτουργία της κοινωνίας που συλλέγει στο ενεργητικό της η Νέα Δημοκρατία.

https://www.social-lib.gr/koinonikos-fi ... ismos.html

Γενικοτητες και αερολογιες.

[Ίακχος]

Αυτές είναι οι ιδεολογίες του κέντρου αν και η σοσιαλδημοκρατία πάει και προς τα κεντροαριστερά. Για αυτό το έβαλα στη φιλοσοφία πολιτικής.
Μπορεί η ΝΔ να μιλάει για φιλελευθερισμό και ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για σοσιαλδημοκρατία αλλα το υπάρχον πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε τη χώρα και χρειάζεται ξηλωμσ συθέμελα.

[Fluffy]

Μετά από τόσες κοροιδίες βλεπω συνεχίζουν,
τόσο κοντή μνήμη έχετε μωρέ;