Phorum.com.gr

Τις ρίζες που βλέπουν με μισ'ο μάτι οι αναρχικοί την επιστήμη και κάποιες φορές την τεχνολογία βρίσκεται στο έργο του μιχαήλ μπακούνιν "θεός και κράτος" όπου λέει πως η επιστήμη πρέπει να είναι περιορισμένη για να μην μας εξουσιάζει, να μην μετατραπεί σε δικτατορία.

Η ρίζα είναι η ψυχική αρρώστια. Κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, σχιζοφρένεια, κομμουνισμός, αναρχία. Το να ψάχνεις την λογική αιτία πίσω από μια αναρχική θεωρία είναι σαν να ψάχνεις το γενεαλογικό δέντρο κάποιου που τεμάχισε και έφαγε την οικογένειά του, ο οποίος υποστηρίζει πως το έκανε γιατί είναι ο Ναπολέων, για να δεις αν όντως είναι ο Ναπολέων ή όχι.

Fluffy έγραψε: ↑

29 Ιούλ 2021, 18:38

Έχω ήδη εκθέσει στο Παράρτημα ότι η ανθρώπινη σκέψη κι επομένως, η επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει και να κατονομάσει παρά μόνον τη γενική έννοια των πραγματικών δεδομένων, των σχέσεων και των νόμων τους - κοντολογής, αυτό που είναι σταθερό μέσα στους συνεχείς μετασχηματισμούς τους — ποτέ όμως την υλική, ατομική πλευρά, που σφύζει, για να το πούμε έτσι, από πραγματικότητα και ζωή κι είναι επομένως φευγαλέα κι άπιαστη.

Η επιστήμη συμπεριλαμβάνει τη σκέψη της πραγματικότητας, όχι την ίδια την πραγματικότητα· τη σκέψη της ζωής, όχι τη ζωή. Αυτό είναι και το όριό της, το μόνο πραγματικά αξεπέραστο όριο, αφού στηρίζεται στην ίδια τη φύση της σκέψης, που είναι το μόνο όργανο της επιστήμης. Πάνω στη φύση αυτή στηρίζονται τ' αναφαίρετα δικαιώματα κι η μεγάλη αποστολή της επιστήμης, αλλά κι η ζωτική της ανικανότητα, ή ακόμα κι η βλαβερή της δραστηριότητα, οποτεδήποτε διεκδικεί υπεροπτικά, διαμέσου των επίσημα αναγνωρισμένων εκπροσώπων της, το δικαίωμα να κυβερνά τη ζωή.

Η αποστολή της επιστήμης είναι να καθορίσει τους γενικούς νόμους που είναι εγγενείς στην ανάπτυξη των φαινομένων του φυσικού και κοινωνικού κόσμου, διαμέσου της παρατήρησης των γενικών σχέσεων των εφήμερων και συγκεκριμένων πραγμάτων' προσδιορίζει, για να το πούμε έτσι, τα αναλλοίωτα ορόσημα της προοδευτικής πορείας της ανθρωπότητας, δείχνοντας τις γενικές συνθήκες που είναι απαραίτητο να τηρηθούν αυστηρά και μοιραίο το να ξεχαστούν ή ν' αγνοηθούν.

Κοντολογής, η επιστήμη είναι η πυξίδα της ζωής· αλλά δεν είναι η ζωή. Η επιστήμη είναι αναλλοίωτη, απρόσωπη, γενική, αφηρημένη, αναίσθητη όπως οι νόμοι, των οποίων δεν είναι παρά η ιδανική αναπαραγωγή, επεξεργασμένη ή νοητή — δηλαδή, εγκεφαλική (και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη για να θυμίσω ότι η ίδια η επιστήμη δεν είναι παρά ένα υλικό προϊόν ενός υλικού οργάνου, του εγκέφαλου).

Fluffy έγραψε: ↑

29 Ιούλ 2021, 18:43

Η ζωή είναι εντελώς φευγαλέα κι εφήμερη αλλά και σφύζουσα από πραγματικότητα κι ατομικότητα, αισθαντικότητα, οδύνες, χαρές, φιλοδοξίες, ανάγκες και πάθη. Μόνον αυτή δημιουργεί, αυθόρμητα, αληθινά πράγματα κι αληθινές υπάρξεις. Η επιστήμη δεν δημιουργεί τίποτα· απλώς διαπιστώνει κι αναγνωρίζει τα δημιουργήματα της ζωής.

Και κάθε φορά που οι άνθρωποι της επιστήμης, βγαίνοντας απ’ τον αφηρημένο τους κόσμο, ανακατεύονται με τη ζωντανή δημιουργία στον πραγματικό κόσμο, όλα όσα προτείνουν και δημιουργούν δεν είναι παρά φτωχά, γελοία, αφηρημένα, δίχως αίμα και ζωή και θνησιγενή σαν το "ανθρωπάριο" (homunculus) που δημιούργησε ο Βάγκνερ, ο σχολαστικός οπαδός του αθάνατου Δόκτορα Φάουστ. Συνακόλουθα, η μόνη αποστολή της επιστήμης είναι να φωτίζει τη ζωή, όχι να την κυβερνάει.

Μια διακυβέρνηση της επιστήμης και των επιστημόνων, ακόμα κι αν έχουμε να κάνουμε με τους θετικιστές, οπαδούς του Ογκύστ Κοντ, ή ακόμα με τους οπαδούς της δογματικής σχολής του Γερμανικού Κομμουνισμού, δεν μπορεί παρά να είναι ανίκανη, γελοία, απάνθρωπη, βάναυση, καταπιεστική, εκμεταλλευτική, ολέθρια. Μπορούμε να πούμε για τους ανθρώπους της επιστήμης, σαν τέτοιους, ό,τι είπα προηγούμενα για τους θεολόγους και για τους μεταφυσικούς: δεν έχουν ούτε ενδιαφέρον ούτε καρδιά για το άτομο και τα ζωντανά όντα. Και δεν μπορούμε καν να τους κατηγορήσουμε γι’ αυτό, αφού είναι η φυσική συνέπεια του επαγγέλματος τους.

Πολύ ωραίο κείμενο. Δεν βλέπω κάποιο λάθος. Τώρα αν κάποιοι τα παρερμηνεύουν δεν ευθύνεται ο Μπακούνιν.

Συνεχίζει ο μιχαήλ

Στο μέτρο που είναι άνθρωποι της επιστήμης, οφείλουν να ενδιαφέρονται και ν' ασχολούνται μόνο με γενικότητες, αυτό κάνουν οι νόμοι................... [Στο σημείο αυτό λείπουν 3 σελίδες απ' το χειρόγραφο του Μπακούνιν]............... .......... δεν είναι αποκλειστικά άνθρωποι της επιστήμης, αλλά επίσης, λίγο πολύ, άνθρωποι της ζωής. Μολοντούτο, δε θα πρέπει να βασιζόμαστε υπερβολικά σ' αυτό.

Παρόλο που μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι κανένας επιστήμονας δε θα τολμούσε σήμερα να μεταχειριστεί έναν άνθρωπο σαν κουνέλι, παραμένει όμως πάντα ο φόβος μήπως, αν δεν τους εμποδίσουμε, δούμε μια μέρα τους επιστήμονες σα σώμα, να υποβάλλουν ζωντανούς ανθρώπους σε επιστημονικά πειράματα, λιγότερο βάναυσα, βέβαια, αλλά παρόλα αυτά, δυσάρεστα για τα θύματά τους. Κι αν δεν μπορούν να κάνουν πειράματα στα σώματα των ατόμων, δεν θα ήθελαν τίποτα καλύτερο απ' το να πειραματιστούν πάνω στο κοινωνικό σώμα, κι αυτό είναι που πρέπει οπωσδήποτε να εμποδίσουμε.

Ο Μιχαήλ ήταν άνθρωπος της εποχής του. Τα κείμενα δε στέκουν και πολύ στον 21ο αιώνα, ιδιαίτερα για όσες δεν την παλεύουν με το Ρομαντισμό, αλλά για το 19ο αιώνα, και σε σύγκριση με τις φαντασιώσεις των Μαρξιστών για επιστήμες της κοινωνίες, ειναι απλά δροσιστικό.

Καραμελίτσα έγραψε: ↑

31 Ιούλ 2021, 12:27

Ο Μιχαήλ ήταν άνθρωπος της εποχής του. Τα κείμενα δε στέκουν και πολύ στον 21ο αιώνα, ιδιαίτερα για όσες δεν την παλεύουν με το Ρομαντισμό, αλλά για το 19ο αιώνα, και σε σύγκριση με τις φαντασιώσεις των Μαρξιστών για επιστήμες της κοινωνίες, ειναι απλά δροσιστικό.

Αν κατάλαβα καλά, ο Μπακούνιν απορρίπτει ως οδηγούς/πρότυπα/ρυθμιστές των κοινωνιών τους επιστήμονες και αντιπροτείνει την ατομικότητα καλλιτεχνικού τύπου.

ΓΑΛΗ έγραψε: ↑

01 Αύγ 2021, 13:03

Αν κατάλαβα καλά, ο Μπακούνιν απορρίπτει ως οδηγούς/πρότυπα/ρυθμιστές των κοινωνιών τους επιστήμονες και αντιπροτείνει την ατομικότητα καλλιτεχνικού τύπου.

λέει πάντως πως η επιστήμη είναι πυξίδα, δεν είναι όμως η ίδια η ζωή
σε ζητήματα αντιπαράθεσης με τον μαρξ που του έθεταν τρίτοι έλεγα πως ο σοσιαλισμός για τον οποίο μιλάει δεν είναι επισημονικός αλλά ενστικτώδης.