Αρθρογραφία Λιάνας Κανέλλη

[sys3x]

ήμουν σίγουρος για την λάσπη.

Δεν έχει λάσπη η πισίνα, πσέφτη.

εσυ ξέρεις πόσα αρπάζει είτε από το κόμμα, είτε πόσα βάζει στην τσεπη απο τη συμμετοχη στη βουλη;

10 μεγάλα.

[Fluffy]

για δοσε κανα στοιχείο.

[Golden Age]

Τί μας νοιαζει η αρθρογραφία μιας μεγαλοδημοσιογράφου που είναι με το ΚΚΕ;

[sys3x]

για δοσε κανα στοιχείο.

Θα στα δίνω σε δώσεις.

[Fluffy]

κλασσικα ανθραξ

[nick]

Εννοειται οτι πισίνες και εκαλη δεν δικαιολογούνται. Σιγουρα τα παίρνει απο επιχειρηματία.

[Fluffy]

Ορολογία ενοχικού σιέλου

Χρηματιστήριο ρύπων. Οταν ακούω αυτήν την ορολογία ομολογώ ότι χάνω όχι απλώς την ψυχραιμία μου, αλλά σχεδόν και τη λογική μου λειτουργία. Κοντολογίς τα παίζω, τρελαίνομαι. Το ακούω, με το συμπάθιο, σαν χρηματιστήριο σκατών. Η αέρια μορφή τους δεν τα εξαγνίζει, καθώς πεθαίνεις και από αναθυμιάσεις του βόθρου. Κι όμως είναι και όρος και θεσμός της αγοράς, του εξαγριωμένου καπιταλισμού, που θέλει να τραβήξει μια ωραία διαγραφή στα περιβαλλοντικά του εγκλήματα και να διαπραγματευτεί το ξίγκι της μύγας που έχει βγάλει ξεπατώνοντας δάση, ποτάμια, γη, ουρανό και κυρίως λαούς, στους οποίους πουλάει πράσινη ανάπτυξη σαν φαρμάκι κι όχι σαν φάρμακο, και σε φαρμακερές τιμές.

Κι όμως η ορολογία έχει τη σημασία της. Γλείφει τις πληγές και τις ανάγκες των ανθρώπων με ένα εξυπνακίστικο σάλιο για να κρύψει την ευθύνη του θύτη που την πλασάρει, αυτήν την άθλια ορολογία, ως εκλεπτυσμένη διαλεκτική από έξυπνους για ηλίθιους. Αλλωστε έτσι φτάσαμε στις παράπλευρες απώλειες, που οι χρήσιμοι αστικοί πόλεμοι στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα τις χρησιμοποίησαν αντί του όρου φόνος αμάχων.

Είδαν τα χαλκεία των λεφτάδων λοιπόν ότι αυτή η ορολογία του ενοχικού σιέλου πιάνει και αναπαράγεται, κάτι από άγνοια, κάτι από βαρεμάρα, κάτι από σκοπιμότητα, ευκολότερα απ' ό,τι περίμεναν, και το πάνε σκοινί - κορδόνι. Σε λίγο η σαπίλα όλου του ντουνιά θα παρουσιάζεται ως ερεθιστικό άρωμα. Στο λεξικό της μαύρης προπαγάνδας του ύστερου καπιταλισμού ήρθε να προστεθεί τον τελευταίο χρόνο σε ευρωΝΑΤΟικά κείμενα και ο νέος όρος «υβριδικές απειλές». Ετσι, μετά τα υβριδικά αυτοκίνητα έχουμε και την υβριδική απειλή παραβίασης των συνόρων της ΕΕ με μετανάστες - όπλα. Αν προσθέσει κανείς την εργαλειοποίηση και εκείνες τις διαβόητες βέλτιστες πρακτικές, στην αρχική έμπνευση που εδώ και περίπου τριάντα χρόνια εφηύρε την απασχόληση ως υποκατάστατο της εργασίας, τότε η μετάλλαξη της πανδημίας των φριχτών όρων δεν αντιμετωπίζεται με εμβόλια φιλολογικής κριτικής. Μόνο με βρισίδια, ως λαϊκή απάντηση στην ύβρη της κυρίαρχης τάξης, που μολύνει τα μυαλά και αμβλύνει ακόμα και τον κοινό νου, αντιμετωπίζεται αυτή η μάστιγα των όρων, που καταργεί χειρότερα κι απ' τον ιό τη γεύση των εννοιών και των λέξεων.

Υπάρχει ένας όχι ακόμα ευδιάκριτος κίνδυνος για τις κοινωνικές μάζες, προερχόμενος από την επικράτηση αυτού του προπαγανδιστικού λεξιλογίου. Είναι και πολιτικός και πολιτισμικός. Θα σταθώ στο δεύτερο σήμερα εδώ. Βοηθούντων και των κοινωνικών δικτύων και του εκφυλισμένου δημοσιογραφικού λόγου, ο κόσμος γύρω μας κι εμείς οι ίδιοι εξοικειωνόμαστε με την ασχήμια και το σχεδόν απόλυτο κακό, χάνοντας την αίσθηση του αποτρόπαιου, του ειδεχθούς, του ξετσίπωτου, του άσχημου όχι μόνο λόγου αλλά και έργου. Ξαφνικά χωράει ο νους, υπό την ομπρέλα «αυτά συμβαίνουν», τόσο έναν «διαβολικά καλό Τραμπ», όσο και την «κακοποίηση» από τη θεία της οκτάχρονης ανιψιάς της, ή τη φιλανθρωπία που στέλνει αποκριάτικες στολές και νυφικά ως ρουχισμό σε σεισμόπληκτους... Αλλωστε, χρόνια τώρα φωνάζω πως η πολυπολιτισμικότητα και η διαδραστική τέχνη είναι εκφυλιστικοί στην εφαρμογή τους όροι. Ακόμα θυμάμαι στη Δανία, πριν από λίγα χρόνια, να μπαίνουν παιδιά σε έκθεση διαδραστικής τέχνης, να στέκονται μπροστά από ενυδρεία με ψαράκια, να πατούν το κουμπί και να βλέπουν το ενυδρείο να μετατρέπεται σε μπλέντερ και τα χρυσόψαρα σε πολτό...

Προσοχή στο κουμπί των λέξεων! Πολτοποιούν τις έννοιες και η απόσταση ανάμεσα στο σημαίνον και στο σημαινόμενο γίνεται μια άβυσσος που ρουφάει την ικανότητα να απολαμβάνεις το κάλλος αλλά και να ξεχωρίσεις δυο γαϊδουριών άχυρα.

Σκεφτείτε, γιατί χανόμαστε!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

[Golden Age]

Γιατί όταν τα φίδια του ναζισμού, το βιτριόλι του φασισμού σηκώνουν κεφάλι, δεν έχει σημασία το πού στέκεσαι, η απόσταση από το δηλητήριο, αλλά με ποιους είσαι. Και υπουργός και Παιδείας ίση απόσταση από ναζιστόπαιδα

Μας έχει ζαλίσει με τα "ναζιστόπαιδα". Που σε άλλα σημεία προσπαθεί να καλλιεργήσει εντύπωση δήθεν μη ανηλίκων.

Γράφει γράφει, χύνει δηλητήριο, στοχοποιεί ανήλικα παιδιά, αλλά κάποια λύση δεν προτείνει.

Τί ακριβώς θέλει να γίνει με τα παιδιά ή μπάμπω; Τί ζητά από τον υποτακτικό της τον Κούλη;

[Fluffy]

Ηρωες μικρού κυβισμού

Οι ένστολοι καβαλάρηδες, δυο δυο για καλύτερη προστασία, στις μηχανές οργώνουν το λεκανοπέδιο. Πίσω από το κράνος, οι νεαροί αετοί της ασφάλτου διαθέτουν γερακίσιο βλέμμα. Διακρίνουν σπασμένο τζάμι σε μια άσπρη σακαράκα. Και μέσα τρεις «αθίγγανους», όπως είπαν. Ευκαιρία για έναν άθλο του Ηρακλή, ακόμα. Θα σωθεί η πατρίδα, η κοινωνία και η περιουσία του πολίτη, κι ας έμαθε την κλοπή του αμαξιού του μετά το μακελειό. Στη στενή ανηφοριά δίνεται η μεγάλη μάχη. Στα στενά των Θερμοπυλών ...του Περάματος.

Ανιση μάχη. Από τη μια οι τρεις νεαροί με το μελαμψό δέρμα, άοπλοι, κουμαντάρουν το βαρύ τεθωρακισμένο κι απ' την άλλη επίσης εφτά νεαροί, ένστολοι και ένοπλοι, αμύνονται με τα σχετικά χαμηλού κυβισμού μηχανάκια. Κι ο τακτικός στρατός με τριάντα οχτώ σφαίρες νικάει το τσιγγάνικο αντάρτικο του κατοικημένου πεδίου μάχης. Γρατζουνιές ο στρατός, ένας νεκρός, ένας τραυματίας κι ένας φυγάς ο εχθρός...

Η δικαιοσύνη τυφλή. Και πάντα ανεξάρτητη να παζαρεύει κατά το δοκούν και το ειδεχθές και το κοινωφελές. Ενας στον τάφο κι όλοι οι άλλοι σωρηδόν, ελεύθεροι χωρίς περιορισμό. Μεγάλος νικητής, δαφνοστεφανωμένος, ο φόβος αγκαζέ με την προκατάληψη και την αδρεναλίνη της εξουσίας.

Αυτή η σαρκαστική περίληψη του αποτρόπαιου συμβάντος δεν μπορεί να εξηγήσει την ακόμα πιο αποτρόπαια συνέχεια που έδωσε το ήθος, το ύφος, τα τερτίπια και οι άκρες που έχει ο μέγας κόμβος Κούγιας, απ' τον οποίον διέρχονται όλα τα ποινικά μπλοκμπάστερ (ταινίες που σπάνε τα ταμεία) της χώρας, και κατέστρεψε τη λέξη ήρωας.

Ο ήρωας έρχεται από πολύ παλιά ως λέξη. Από κείνα τα αρχαία χρόνια, οπότε και ήταν συνυφασμένος με το κλέος, τη δόξα, το καλό όνομα του ανθρώπου που έχει να κληροδοτήσει στους απογόνους του, το στολισμό του ονόματός του με ανδραγαθήματα έναντι υπέρτερων εχθρών, θεών και δαιμόνων, την υπέρβαση αξεπέραστων εμποδίων, κι αργότερα στο χρόνο μεγάλες ανακαλύψεις που καλυτέρεψαν τη ζωή των ανθρώπων, αν δεν την έσωσαν κιόλας. Ακόμα και στην ευρύτερη σύγχρονη χρήση της λέξης, ο ήρωας κρατάει κάτι από την αρχαία του αίγλη, ακόμα κι όταν πρόκειται για ήρωα ενός επεισοδίου ή τον ήρωα ενός έργου, όπου πρωταγωνιστεί διακρινόμενος.

Κι έρχεται από σατανική σύμπτωση πάνω στις μέρες που συνδέονται οι ήρωες του '40 απέναντι στο φασισμό, με τους ήρωες του '21 απέναντι στον οθωμανικό ζυγό, ένα πλήθος αστυνομικών να κραυγάζει «ήρωες ήρωες», για τους «Επτά επί Ρομά»! ...Κι ο συνήγορος να θεωρεί εαυτόν αρχιήρωα, ως Καίσαρας στο κεφαλόσκαλο του Καπιτώλιου. Δεν λέω, είναι ηρωικό στις μέρες μας να μη συντρίβεσαι, που δεν μπόρεσες μήτε καν να σημαδέψεις σωστά. Είναι ηρωικό να έχεις φοβηθεί, εσύ ο προστάτης της ζωής των άλλων, τόσο πολύ που να ξαπλώνεις με τέσσερις από τριανταοχτώ σφαίρες το τρίο των δράκων, που ξέρναγαν φωτιές με τις τιμονιές τους. Και καπάκι, είναι εντέλει ηρωικό να συμψηφίζεις τη μη προφυλάκιση του κλεφτρονιού και του φονιά, κατεβάζοντας τον Δία απ' τον Ολυμπο, σε μια μηχανή της ΔΙΑΣ. Αυτός είναι ηρωισμός χαμηλού κυβισμού. Τόσο χαμηλού που μαζί με τον νεαρό Ρομά δολοφονήθηκε κι η λέξη ήρωας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

[dtri2020]

Ηρωες μικρού κυβισμού

Οι ένστολοι καβαλάρηδες, δυο δυο για καλύτερη προστασία, στις μηχανές οργώνουν το λεκανοπέδιο. Πίσω από το κράνος, οι νεαροί αετοί της ασφάλτου διαθέτουν γερακίσιο βλέμμα. Διακρίνουν σπασμένο τζάμι σε μια άσπρη σακαράκα. Και μέσα τρεις «αθίγγανους», όπως είπαν. Ευκαιρία για έναν άθλο του Ηρακλή, ακόμα. Θα σωθεί η πατρίδα, η κοινωνία και η περιουσία του πολίτη, κι ας έμαθε την κλοπή του αμαξιού του μετά το μακελειό. Στη στενή ανηφοριά δίνεται η μεγάλη μάχη. Στα στενά των Θερμοπυλών ...του Περάματος.

Ανιση μάχη. Από τη μια οι τρεις νεαροί με το μελαμψό δέρμα, άοπλοι, κουμαντάρουν το βαρύ τεθωρακισμένο κι απ' την άλλη επίσης εφτά νεαροί, ένστολοι και ένοπλοι, αμύνονται με τα σχετικά χαμηλού κυβισμού μηχανάκια. Κι ο τακτικός στρατός με τριάντα οχτώ σφαίρες νικάει το τσιγγάνικο αντάρτικο του κατοικημένου πεδίου μάχης. Γρατζουνιές ο στρατός, ένας νεκρός, ένας τραυματίας κι ένας φυγάς ο εχθρός...

Η δικαιοσύνη τυφλή. Και πάντα ανεξάρτητη να παζαρεύει κατά το δοκούν και το ειδεχθές και το κοινωφελές. Ενας στον τάφο κι όλοι οι άλλοι σωρηδόν, ελεύθεροι χωρίς περιορισμό. Μεγάλος νικητής, δαφνοστεφανωμένος, ο φόβος αγκαζέ με την προκατάληψη και την αδρεναλίνη της εξουσίας.

Αυτή η σαρκαστική περίληψη του αποτρόπαιου συμβάντος δεν μπορεί να εξηγήσει την ακόμα πιο αποτρόπαια συνέχεια που έδωσε το ήθος, το ύφος, τα τερτίπια και οι άκρες που έχει ο μέγας κόμβος Κούγιας, απ' τον οποίον διέρχονται όλα τα ποινικά μπλοκμπάστερ (ταινίες που σπάνε τα ταμεία) της χώρας, και κατέστρεψε τη λέξη ήρωας.

Ο ήρωας έρχεται από πολύ παλιά ως λέξη. Από κείνα τα αρχαία χρόνια, οπότε και ήταν συνυφασμένος με το κλέος, τη δόξα, το καλό όνομα του ανθρώπου που έχει να κληροδοτήσει στους απογόνους του, το στολισμό του ονόματός του με ανδραγαθήματα έναντι υπέρτερων εχθρών, θεών και δαιμόνων, την υπέρβαση αξεπέραστων εμποδίων, κι αργότερα στο χρόνο μεγάλες ανακαλύψεις που καλυτέρεψαν τη ζωή των ανθρώπων, αν δεν την έσωσαν κιόλας. Ακόμα και στην ευρύτερη σύγχρονη χρήση της λέξης, ο ήρωας κρατάει κάτι από την αρχαία του αίγλη, ακόμα κι όταν πρόκειται για ήρωα ενός επεισοδίου ή τον ήρωα ενός έργου, όπου πρωταγωνιστεί διακρινόμενος.

Κι έρχεται από σατανική σύμπτωση πάνω στις μέρες που συνδέονται οι ήρωες του '40 απέναντι στο φασισμό, με τους ήρωες του '21 απέναντι στον οθωμανικό ζυγό, ένα πλήθος αστυνομικών να κραυγάζει «ήρωες ήρωες», για τους «Επτά επί Ρομά»! ...Κι ο συνήγορος να θεωρεί εαυτόν αρχιήρωα, ως Καίσαρας στο κεφαλόσκαλο του Καπιτώλιου. Δεν λέω, είναι ηρωικό στις μέρες μας να μη συντρίβεσαι, που δεν μπόρεσες μήτε καν να σημαδέψεις σωστά. Είναι ηρωικό να έχεις φοβηθεί, εσύ ο προστάτης της ζωής των άλλων, τόσο πολύ που να ξαπλώνεις με τέσσερις από τριανταοχτώ σφαίρες το τρίο των δράκων, που ξέρναγαν φωτιές με τις τιμονιές τους. Και καπάκι, είναι εντέλει ηρωικό να συμψηφίζεις τη μη προφυλάκιση του κλεφτρονιού και του φονιά, κατεβάζοντας τον Δία απ' τον Ολυμπο, σε μια μηχανή της ΔΙΑΣ. Αυτός είναι ηρωισμός χαμηλού κυβισμού. Τόσο χαμηλού που μαζί με τον νεαρό Ρομά δολοφονήθηκε κι η λέξη ήρωας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Αριστερή μπαρουφολογία.

Άνοιξε και κανένα θέμα με τον Μπογιόπουλο ρε σύ. Εχει την τιμητική του αυτές τις μέρες στα social media.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ωραίες εποχές.

[Bandit59]

Ουστ μωρή

[Fluffy]

Πράσσειν, πράσινα άλογα

Τα πράσινα άλογα σπιρουνιασμένα απ' τη μανιώδη αρπαχτή κερδοφορία ορμάνε καταπάνω μας! Η αγέλη των δήθεν υπερασπιστών του περιβάλλοντος πράττει κυριολεκτικά άλογα εναντίον μας, βαφτίζοντας την καπιταλιστική περιβαλλοντική πολιτική σε εξαθλίωση μαζών για έναν ευρύτερο σκοπό, τη σωτηρία του πλανήτη, που προβάλλεται και είναι ιδιόκτητος παράδεισος για λίγους και κοινή κόλαση για τους πολλούς.

Ετσι χτίζονται κι αβγατίζουν τα χρηματιστήρια του βρώμικου βιομηχανικού μας παρελθόντος και του ακόμα πιο βρώμικου ψηφιακού μας μέλλοντος. Αυτά λοιπόν τα πράσινα άλογα της πράσινης οικονομίας έρχονται εκτός των άλλων και ως άλλοθι για αρπαχτές μελλοντικών κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Για παράδειγμα, σήμερα έχουμε χρηματιστήριο ρύπων και σε λίγο θα έχουμε και χρηματιστήριο νεκροταφείων αυτοκινήτων. Είναι βέβαιο ότι θα μας προκύψουν στη γεωπολιτική ανακατανομή των γαιών που θα χρησιμοποιηθούν ως σκουπιδότοποι, ή ως απόπατοι υλικών του παλαιού καυσίμου, χώρες και περιοχές του πλανήτη που θα θυμίζουν οι κάτοικοί τους, ορδές από επιζήσαντες, σαν τα ανθρώπινα θηρία στην προφητική παλιά ταινία «Μαντ Μαξ».

Στο μεταξύ, γιγαντιαίες μάζες πληθυσμού θα πεινάνε, θα κρυώνουν, θα ακινητοποιούνται, ή θα περιπλανώνται για λίγο καθαρό νερό και μια χούφτα στάρι, ρύζι ή καλαμπόκι. Η πράσινη ανάπτυξη κατασκευάζει ήδη ένα απέραντο ενεργειακό προλεταριάτο. Με ύφος που ταιριάζει σε δέκα Γκρέτες, ο πρωθυπουργός της χώρας μάς είπε ότι όποιος χτίσει σπίτι από το '23 και μετά υποχρεωτικά δεν θα έχει καυστήρες πετρελαίου! Αλλά υποχρεωτικά αερίου, μόνον όμως εκεί όπου υπάρχει δίκτυο αερίου. Δεν είπε βέβαια ποια θα είναι η υποχρέωση, οι φόροι, τα πρόστιμα και το κόστος γι' αυτούς που έχουν σπίτι με καυστήρα πετρελαίου, δεν έχουν λεφτά για καινούργιο και αύριο μεθαύριο θα φτάσει και σ' αυτά το δίκτυο του φυσικού αερίου. Αποφασίζοντας πριν απ' αυτούς χωρίς αυτούς για το αύριο της ζωής τους, οι πράσινοι καβαλάρηδες τραβάνε μια γραμμή διαχωρίζοντας τους πολίτες σε φτωχούς και βρώμικους και σε πλούσιους και καθαρούς. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κεφαλαιοκράτες που είχαν στα χέρια τους και τις πηγές και τη διύλιση και τη μεταφορά του πάλαι ποτέ αποκαλούμενου μαύρου χρυσού, τώρα θα έχουν στα χέρια τους και τις πηγές και τη μεταφορά και τη στρόφιγγα του διάφανου φυσικού χρυσού με μορφή αερίου.

Αυτοί που μιλάνε για τη σωτηρία του πλανήτη, αναγκαία βεβαίως και σχεδιασμένη από επιστήμονες που θα έχουν σκοπό και στόχο μόνο την υγεία, την ευημερία και την απόλαυση των λαών κι όχι το κέρδος, στην ουσία είναι ήδη ιδιοκτήτες νησιών ή γενικότερα παραδείσων, αλλά και ανέλεγκτοι χρήστες ρυπογόνων μέσων. Κινούνται με γιοτ, αεροπλάνα και ελικόπτερα, ιδιωτικά, με πανάκριβα ρυπογόνα καύσιμα, απειλούν με φορητά πυρηνικά όπλα, και νοιάζονται για το μέλλον των παιδιών. Τα μικρά σημάδια αυτού του μέλλοντος είναι εδώ: Αρρωσταίνει από κορονοϊό ένας βουλευτής σε μια αίθουσα μεγάλη του κοινοβουλίου, και αδειάζει αμέσως και κλείνει για απολύμανση. Για να αδειάσει μια τάξη σχολείου με 27 παιδιά πρέπει να αρρωστήσουν τα 15 απ' αυτά.

Βουρ λοιπόν για το '23, το '30, την επόμενη δεκαετία με γκολ 0-15, από τα αποδυτήρια και μάλιστα στην έδρα μας, που αλλιώς λέγεται και πατρίδα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

[perseus]

Τί μας νοιαζει η αρθρογραφία μιας μεγαλοδημοσιογράφου που είναι με το ΚΚΕ;

που ηταν με την ΝΔ μετα με το ΠΑΣΟΚ και μετα με το ΚΚΕ

[nyxtovios]

Πράσσειν, πράσινα άλογα

Τα πράσινα άλογα σπιρουνιασμένα απ' τη μανιώδη αρπαχτή κερδοφορία ορμάνε καταπάνω μας! Η αγέλη των δήθεν υπερασπιστών του περιβάλλοντος πράττει κυριολεκτικά άλογα εναντίον μας, βαφτίζοντας την καπιταλιστική περιβαλλοντική πολιτική σε εξαθλίωση μαζών για έναν ευρύτερο σκοπό, τη σωτηρία του πλανήτη, που προβάλλεται και είναι ιδιόκτητος παράδεισος για λίγους και κοινή κόλαση για τους πολλούς.

Ετσι χτίζονται κι αβγατίζουν τα χρηματιστήρια του βρώμικου βιομηχανικού μας παρελθόντος και του ακόμα πιο βρώμικου ψηφιακού μας μέλλοντος. Αυτά λοιπόν τα πράσινα άλογα της πράσινης οικονομίας έρχονται εκτός των άλλων και ως άλλοθι για αρπαχτές μελλοντικών κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Για παράδειγμα, σήμερα έχουμε χρηματιστήριο ρύπων και σε λίγο θα έχουμε και χρηματιστήριο νεκροταφείων αυτοκινήτων. Είναι βέβαιο ότι θα μας προκύψουν στη γεωπολιτική ανακατανομή των γαιών που θα χρησιμοποιηθούν ως σκουπιδότοποι, ή ως απόπατοι υλικών του παλαιού καυσίμου, χώρες και περιοχές του πλανήτη που θα θυμίζουν οι κάτοικοί τους, ορδές από επιζήσαντες, σαν τα ανθρώπινα θηρία στην προφητική παλιά ταινία «Μαντ Μαξ».

Στο μεταξύ, γιγαντιαίες μάζες πληθυσμού θα πεινάνε, θα κρυώνουν, θα ακινητοποιούνται, ή θα περιπλανώνται για λίγο καθαρό νερό και μια χούφτα στάρι, ρύζι ή καλαμπόκι. Η πράσινη ανάπτυξη κατασκευάζει ήδη ένα απέραντο ενεργειακό προλεταριάτο. Με ύφος που ταιριάζει σε δέκα Γκρέτες, ο πρωθυπουργός της χώρας μάς είπε ότι όποιος χτίσει σπίτι από το '23 και μετά υποχρεωτικά δεν θα έχει καυστήρες πετρελαίου! Αλλά υποχρεωτικά αερίου, μόνον όμως εκεί όπου υπάρχει δίκτυο αερίου. Δεν είπε βέβαια ποια θα είναι η υποχρέωση, οι φόροι, τα πρόστιμα και το κόστος γι' αυτούς που έχουν σπίτι με καυστήρα πετρελαίου, δεν έχουν λεφτά για καινούργιο και αύριο μεθαύριο θα φτάσει και σ' αυτά το δίκτυο του φυσικού αερίου. Αποφασίζοντας πριν απ' αυτούς χωρίς αυτούς για το αύριο της ζωής τους, οι πράσινοι καβαλάρηδες τραβάνε μια γραμμή διαχωρίζοντας τους πολίτες σε φτωχούς και βρώμικους και σε πλούσιους και καθαρούς. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κεφαλαιοκράτες που είχαν στα χέρια τους και τις πηγές και τη διύλιση και τη μεταφορά του πάλαι ποτέ αποκαλούμενου μαύρου χρυσού, τώρα θα έχουν στα χέρια τους και τις πηγές και τη μεταφορά και τη στρόφιγγα του διάφανου φυσικού χρυσού με μορφή αερίου.

Αυτοί που μιλάνε για τη σωτηρία του πλανήτη, αναγκαία βεβαίως και σχεδιασμένη από επιστήμονες που θα έχουν σκοπό και στόχο μόνο την υγεία, την ευημερία και την απόλαυση των λαών κι όχι το κέρδος, στην ουσία είναι ήδη ιδιοκτήτες νησιών ή γενικότερα παραδείσων, αλλά και ανέλεγκτοι χρήστες ρυπογόνων μέσων. Κινούνται με γιοτ, αεροπλάνα και ελικόπτερα, ιδιωτικά, με πανάκριβα ρυπογόνα καύσιμα, απειλούν με φορητά πυρηνικά όπλα, και νοιάζονται για το μέλλον των παιδιών. Τα μικρά σημάδια αυτού του μέλλοντος είναι εδώ: Αρρωσταίνει από κορονοϊό ένας βουλευτής σε μια αίθουσα μεγάλη του κοινοβουλίου, και αδειάζει αμέσως και κλείνει για απολύμανση. Για να αδειάσει μια τάξη σχολείου με 27 παιδιά πρέπει να αρρωστήσουν τα 15 απ' αυτά.

Βουρ λοιπόν για το '23, το '30, την επόμενη δεκαετία με γκολ 0-15, από τα αποδυτήρια και μάλιστα στην έδρα μας, που αλλιώς λέγεται και πατρίδα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Έχω την εξής απορία.
Γιατί πάντα πρέπει να έχει αυτό το γελοίο πομπώδες ύφος, με δασκαλιστικη χροιά λες και απευθύνεται σε γιδοβοσκούς;
Είναι εκνευριστικο και μόνο που την φαντάζομαι να το απαγγέλει σαν ποίημα. Κάτι σαν ινφλουενσερ βουλευτής.