Κριτική θεωρία
Δημοσιεύτηκε: 20 Δεκ 2021, 13:44
Θα παραθέσω τον ορισμό του πολιτιστικού μαρξισμού από τη βικιπέδια. Τα όσα ακολουθούν, είναι καθαρά δικές μου, φιλοσοφικές σκέψεις.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως έχει τεθεί, πρόκειται όντως, για μία θεωρία με φευγάτα χαρακτηριστικά. Ωστόσο άμα εξετάσουμε τα κινήματα που δημιουργήθηκαν μετά το gamergate (SJW-> Wokeness-> τρολς κοινωνίας ακύρωσης), θα δούμε ότι πράγματι "κάτι υπάρχει". Κάτι το οποίο απορρέει από τα μετακαπιταλιστικά μίντια και τους λομπίστες (την μεγαλοαστική τάξη δηλαδή) και αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο του διαδικτύου και της κοινωνίας της έκφρασης.
Η έννοια λοιπόν του πολιτιστικού μαρξισμού, δεν είναι εντελώς για πέταμα, απλώς θα μπορούσαμε να τον μετονομάσουμε σε "κριτική θεωρία", ώστε να μην προσβάλλονται οι μαρξιστές (άλλωστε δεν έχει σχέση με τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ μαρξισμό). Ακολουθεί ένας ορισμός της κριτικής θεωρίας ( ευχαριστώ την Καραμελίτσα για τον ορο) σύμφωνα με τον τρόπο που εγώ την αντιλαμβάνομαι:
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή,κάθε μεμονωμένη άποψη, μπορεί να έχει μεγάλη δύναμη. Εμπεριστατωμένες απόψεις, ή ακόμη και απλές λέξεις, μπορούν να ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ τη σκέψη ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ο σεξισμός, "διδάσκονται" στις μάζες, μέσα από την ποπ κουλτούρα, τα σόσιαλ μίντια και την απλή καθομιλουμένη γλώσσα.
Επομένως προκειμένου να εξαλειφθούν τα αρνητικά αυτά συναισθήματα, θα πρέπει να απαγορευτούν έργα τέχνης, απόψεις, ή απλές λέξεις που ΦΕΡΟΝΤΑΙ ότι "διδάσκουν" την ολέθρια κουλτούρα του μίσους. Τονίζω τη λέξη "φέρονται", διότι παρατηρούμε ότι στην πράξη, βαφτίζονται ρατσιστικά, ομοφοβικά και μισογυνιστικά, σχεδόν τα πάντα.
Σύμφωνα με την Ανίτα Σαρκίσιαν, "everything is sexist, everything is racist, everything is homophobic and you have to point it all out". Γι' αυτό και ο πολιτιστικός μαρξισμός χρησιμοποιείται ώστε με πρόσχημα μια κοινωνία ισότητας, να επιφέρει τον πλήρη έλεγχο της πληροφορίας στο διαδίκτυο, στην τέχνη, στα πάντα.
Γι' αυτό και τα τρολς της κουλτούρας ακύρωσης, θέλουν να φιμώσουν σχεδόν τους πάντες και τα πάντα, με πρόσχημα το "κοινό καλό". Δεν επιθυμούν έναν διάλογο αντιθέσεων, αλλά ένα αλληλολιβάνισμα απόψεων με φαινομενικά "προοδευτικό" πρόσημο, το οποίο όμως στην πράξη, είναι συγκαλυμμένος πουριτανισμός.
Εμφανίζουν περισσότερες ομοιότητες με τους συντηρητικούς μπούμερς των 60s και των 70s, παρά με τους αριστερούς και δεξιούς ελευθεριστές. Θέλουν να περιορίσουν την καθουμιλουμένη, την ποπ κουλτούρα και τα σόσιαλ μίντια, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της σκέψεως και της συνείδησης. Γιατί θεωρούν ότι οι λέξεις και η έκφραση, επηρεάζει τη σκέψη.
Και ενώ όλοι οι προοδευτικοί καλοδέχονται την ιδέα μιας κοινωνίας ισότητας, όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα ανεξάρτητα από το φύλο, το χρώμα του δέρματος και τις σεξουαλικές προτιμήσεις, στην περίπτωση της κριτικής θεωρίας, αυτή η ισότητα χρησιμοποιείται προσχηματικά, με συντηρητικά μέσα και με διαφορετικούς απώτερους στόχους.
Ίσως ο απώτερος στόχος είναι να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα όπου πρόσβαση στην ελεύθερη έκφραση θα έχουν μόνο οι ανώτερες τάξεις, ενώ αντίθετα οι κατώτερες, δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να την καρπωθούν χωρίς να στιγματιστούν ως ρατσιστές, ομοφοβικοί κλπ. Ίσως δηλαδή στο μέλλον η ελευθερία να αποτελέσει εμπορικό αγαθό και προνόμιο λίγων.
Ίσως να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα παρόμοιο με αυτό της Κίνας, όπου όσο πιο "καλή διαγωγή" επιδεικνύει κάποιος στο διαδίκτυο, τόσο περισσότερα προνόμια εξασφαλίζει από το κυβερνών κόμμα. Το λεγόμενο social credit score.
Σε κάθε περίπτωση, η κριτική θεωρία βασίζεται σε μία ιδεοληψία: Ότι οι λέξεις και η έκφραση, επηρεάζουν τη σκέψη. Επομένως όποιος έχει τον αποκλειστικό έλεγχο επί των λέξεων και της έκφρασης, μπορεί να ελέγξει τις συνειδήσεις των μαζών.
*Εdit στο παραπάνω ποστ χρησιμοποίησα αρχικά τον όρο "πολιτιστικός μαρξισμός", αλλά επειδή κάποιοι δεν επιθυμούν να σχετίζεται ο μαρξισμός με αυτές τις απόψεις, το άλλαξα σε "κριτική θεωρία".
Ήδη από τη δεκαετία του 90 υπήρχαν δεξιοί αμερικάνοι που θεωρούσαν ότι η πολιτική ορθότητα έχει εισβάλλει στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και "διαφθείρει" τα μυαλά της νεολαίας. Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί που ασπάζονται τη συγκεκριμένη θεωρία συνωμοσίας, όπως π.χ. ο δημοφιλής ψυχολόγος Τζόρνταν Πήτερσον.Ο όρος πολιτιστικός μαρξισμός στη σύγχρονη πολιτική αργκό αναφέρεται σε μια θεωρία συνωμοσίας κατά την οποία η Σχολή της Φραγκφούρτης είναι ο κύριος μοχλός ενός κινήματος που σκοπό έχει να ελέγξει και να καταστρέψει τη δυτική κοινωνία [1][2][3][4] Συγκεκριμένα, ο σκοπός της δημιουργίας της πολιτική φιλοσοφίας αυτής, είναι η καταστροφή των πυλώνων της δυτικής κοινωνίας, της φυλής, της εθνικότητας, της Χριστιανικής θρησκείας, του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και της παραδοσιακής οικογένειας, ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν μια σύγχρονη και εξελιγμένη δικτατορία του προλεταριάτου. Σύμφωνα με τους στοχαστές αυτούς ο πολιτιστικός μαρξισμός εκφράζει την Παγκοσμιοποίηση, τις πληθυσμιακές μειονότητες,την Μετανάστευση, τον φεμινισμό, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την κατάργηση της Χριστιανικής θρησκείας, την ελεύθερη οικονομία κλπ.[5]
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως έχει τεθεί, πρόκειται όντως, για μία θεωρία με φευγάτα χαρακτηριστικά. Ωστόσο άμα εξετάσουμε τα κινήματα που δημιουργήθηκαν μετά το gamergate (SJW-> Wokeness-> τρολς κοινωνίας ακύρωσης), θα δούμε ότι πράγματι "κάτι υπάρχει". Κάτι το οποίο απορρέει από τα μετακαπιταλιστικά μίντια και τους λομπίστες (την μεγαλοαστική τάξη δηλαδή) και αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο του διαδικτύου και της κοινωνίας της έκφρασης.
Η έννοια λοιπόν του πολιτιστικού μαρξισμού, δεν είναι εντελώς για πέταμα, απλώς θα μπορούσαμε να τον μετονομάσουμε σε "κριτική θεωρία", ώστε να μην προσβάλλονται οι μαρξιστές (άλλωστε δεν έχει σχέση με τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ μαρξισμό). Ακολουθεί ένας ορισμός της κριτικής θεωρίας ( ευχαριστώ την Καραμελίτσα για τον ορο) σύμφωνα με τον τρόπο που εγώ την αντιλαμβάνομαι:
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή,κάθε μεμονωμένη άποψη, μπορεί να έχει μεγάλη δύναμη. Εμπεριστατωμένες απόψεις, ή ακόμη και απλές λέξεις, μπορούν να ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ τη σκέψη ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ο σεξισμός, "διδάσκονται" στις μάζες, μέσα από την ποπ κουλτούρα, τα σόσιαλ μίντια και την απλή καθομιλουμένη γλώσσα.
Επομένως προκειμένου να εξαλειφθούν τα αρνητικά αυτά συναισθήματα, θα πρέπει να απαγορευτούν έργα τέχνης, απόψεις, ή απλές λέξεις που ΦΕΡΟΝΤΑΙ ότι "διδάσκουν" την ολέθρια κουλτούρα του μίσους. Τονίζω τη λέξη "φέρονται", διότι παρατηρούμε ότι στην πράξη, βαφτίζονται ρατσιστικά, ομοφοβικά και μισογυνιστικά, σχεδόν τα πάντα.
Σύμφωνα με την Ανίτα Σαρκίσιαν, "everything is sexist, everything is racist, everything is homophobic and you have to point it all out". Γι' αυτό και ο πολιτιστικός μαρξισμός χρησιμοποιείται ώστε με πρόσχημα μια κοινωνία ισότητας, να επιφέρει τον πλήρη έλεγχο της πληροφορίας στο διαδίκτυο, στην τέχνη, στα πάντα.
Γι' αυτό και τα τρολς της κουλτούρας ακύρωσης, θέλουν να φιμώσουν σχεδόν τους πάντες και τα πάντα, με πρόσχημα το "κοινό καλό". Δεν επιθυμούν έναν διάλογο αντιθέσεων, αλλά ένα αλληλολιβάνισμα απόψεων με φαινομενικά "προοδευτικό" πρόσημο, το οποίο όμως στην πράξη, είναι συγκαλυμμένος πουριτανισμός.
Εμφανίζουν περισσότερες ομοιότητες με τους συντηρητικούς μπούμερς των 60s και των 70s, παρά με τους αριστερούς και δεξιούς ελευθεριστές. Θέλουν να περιορίσουν την καθουμιλουμένη, την ποπ κουλτούρα και τα σόσιαλ μίντια, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της σκέψεως και της συνείδησης. Γιατί θεωρούν ότι οι λέξεις και η έκφραση, επηρεάζει τη σκέψη.
Και ενώ όλοι οι προοδευτικοί καλοδέχονται την ιδέα μιας κοινωνίας ισότητας, όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα ανεξάρτητα από το φύλο, το χρώμα του δέρματος και τις σεξουαλικές προτιμήσεις, στην περίπτωση της κριτικής θεωρίας, αυτή η ισότητα χρησιμοποιείται προσχηματικά, με συντηρητικά μέσα και με διαφορετικούς απώτερους στόχους.
Ίσως ο απώτερος στόχος είναι να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα όπου πρόσβαση στην ελεύθερη έκφραση θα έχουν μόνο οι ανώτερες τάξεις, ενώ αντίθετα οι κατώτερες, δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να την καρπωθούν χωρίς να στιγματιστούν ως ρατσιστές, ομοφοβικοί κλπ. Ίσως δηλαδή στο μέλλον η ελευθερία να αποτελέσει εμπορικό αγαθό και προνόμιο λίγων.
Ίσως να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα παρόμοιο με αυτό της Κίνας, όπου όσο πιο "καλή διαγωγή" επιδεικνύει κάποιος στο διαδίκτυο, τόσο περισσότερα προνόμια εξασφαλίζει από το κυβερνών κόμμα. Το λεγόμενο social credit score.
Σε κάθε περίπτωση, η κριτική θεωρία βασίζεται σε μία ιδεοληψία: Ότι οι λέξεις και η έκφραση, επηρεάζουν τη σκέψη. Επομένως όποιος έχει τον αποκλειστικό έλεγχο επί των λέξεων και της έκφρασης, μπορεί να ελέγξει τις συνειδήσεις των μαζών.
*Εdit στο παραπάνω ποστ χρησιμοποίησα αρχικά τον όρο "πολιτιστικός μαρξισμός", αλλά επειδή κάποιοι δεν επιθυμούν να σχετίζεται ο μαρξισμός με αυτές τις απόψεις, το άλλαξα σε "κριτική θεωρία".
