Υπάρχει ακόμα ταξική συνείδηση;

[Σέλευκας]

Υπάρχει ακόμα ταξική συνείδηση;

οχι φυσικά
οταν ο εργάτης και ο γεωργός ψηφίζει το ίδιο με τον ΔΥ

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ή θεωρείς ότι η αγροτιά είναι φτωχή και οι άνθρωποι των πόλεων (που δεν έπιασαν φτυάρι στη ζωή τους) βρίσκονται όταν γουστάρουν σε Μύκονο και Σαντορίνη;

Στην τελική, αν το ζητούμενο είναι η Μύκονος και Σαντορίνη, τότε σαφώς και δεν υπάρχει ταξική συνείδηση αλλά απλός φθόνος για τους χαλίφηδες.

1) Οι περισσότεροι ειναι φτωχοι, σιγουρα δεν ειναι πλούσιοι, αλλά υπάρχουν βεβαια και κάποιοι πλούσιοι

2)βασικά στα @@ τους για την μυκονο και τη σαντορινη, ειναι άνθρωποι της υπαίθρου και των βουνών οχι της θάλασσας και της ξεραιλας των παραπάνω νησι'ων.

Αγρότης φτωχός δεν υπάρχει
Ετερό αγρότης δηλαδή εκτός από χωράφια να έχει και ; άλλη επαγγελματική δραστηριότητα πχ να είναι και .. δημόσιος υπάλληλος στο χωριό ή να έχει μαγαζί είναι άλλο ζήτημα

[ΓΑΛΗ]

Ή θεωρείς ότι η αγροτιά είναι φτωχή και οι άνθρωποι των πόλεων (που δεν έπιασαν φτυάρι στη ζωή τους) βρίσκονται όταν γουστάρουν σε Μύκονο και Σαντορίνη;

Στην τελική, αν το ζητούμενο είναι η Μύκονος και Σαντορίνη, τότε σαφώς και δεν υπάρχει ταξική συνείδηση αλλά απλός φθόνος για τους χαλίφηδες.

1) Οι περισσότεροι ειναι φτωχοι, σιγουρα δεν ειναι πλούσιοι, αλλά υπάρχουν βεβαια και κάποιοι πλούσιοι

2)βασικά στα @@ τους για την μυκονο και τη σαντορινη, ειναι άνθρωποι της υπαίθρου και των βουνών οχι της θάλασσας και της ξεραιλας των νησι'ων

Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με ταξικότητα. Και οι νησιώτες δεν έχουν όρεξη να τρέχουν στα βουνά, είτε είναι φτωχοί είτε πλούσιοι.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Υπάρχει ακόμα ταξική συνείδηση;

οχι φυσικά
οταν ο εργάτης και ο γεωργός ψηφίζει το ίδιο με τον ΔΥ

Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει και χωράφια που καλλιεργεί και μαγαζί και δουλεύει και εργάτης σε τεχνικά θέματα τι είναι

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Υπάρχει ακόμα ταξική συνείδηση;

οχι φυσικά
οταν ο εργάτης και ο γεωργός ψηφίζει το ίδιο με τον ΔΥ

Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει και χωράφια που καλλιεργεί και μαγαζί και δουλεύει και εργάτης σε τεχνικά θέματα τι είναι

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο

[Dorian]

Όταν έχουμε ταξική συνείδηση τι θα γίνει ;
Θα κάνουν 30 λεπτά το κιλό τα καρπούζια από το Μάϊο και δεν θα περιμένουμε να φτάσει Ιούλης ;

μια κοινωνία που είναι συνειδητοποιημένη ταξικά δεν πρόκειται να δεχθεί την υπερκερδοφορία των οικονομικών ελίτ με κόστος την δική της φτωχοποίηση. οι οργανωμένες μαζικές πιέσεις που θα δεθχούν οι πολιτικές ηγεσίες θα αναγκάσουν σε μείωση των υπερκερδών και σε σοβαρή κοινωνική πολιτική του κράτους

Μεταπολεμικά ξεχνάς, ότι δημιουργήθηκε εκτεταμμένη μεσαία τάξη. Ουσιαστικά βεβαια επιδοτούμενη, όταν σπούδαζε πχ το 60-70 ο πολιτικός μηχανικός από το ορεινό χωριό με τα 5 αδέρφια δωρεάν το κόστος των σπουδών του και ένα σωρό άλλα μικρά και μεγάλα ωφέλη στο πλαίσιο του τότε εθνικού κράτους και εθνικής αλληλεγγύης, σίγουρα και σαν αντιστάθμισμα στο κομμουνιστικό στρατόπεδο. το κόστος διατήρησης εκτεταμμένης μεσαίας τάξης είναι τεράστιο και στην Ελλάδα οδήγησε και στα μνημόνια. Πλέον έχει εγκαταλειφθεί στην Δυση, και οικονομικά πχ η εκπαίδευση ιδιωτικοποιέιται το κόστος υγείας κά. και η άρχουσα τάξη απροκάλυπτα πλέον συμμαχεί και στηρίζει τις πρώην κατώτερες μειονοτικές έως παρακμιακές ομάδες, ομοφυλόφιλους, αλλοδαπούς, μειονότητες πχ τσιγγάνους, μετανάστες, με τους τελευταίους να πιέζουν και να διατηρούν χαμηλά και τους μισθούς. Φυσικά μετά από τόσες δεκαετίες οικονομικής άνθησης μεγάλο ποσοστό της πρώην μεσαίας τάξης όσοι έκαναν καλή διαχείριση διατηρεί την θέση του είτε επαγγελματικά πχ το γραφείο του πολιτικού μηχανικού στα παιδιά, είτε με περιουσίες που φτιάχτηκαν την προγουμενη ανθηρή περίοδο είτε συνδυασμό αυτών. Αυτός που έχει πχ 2-3-5-10 ακίνητα και νοικιάζει ή μερικά τουριστικά στα νησιά, και βγάζει εξτρα 5-10-20-50-100 χιλιάρικά φυσικά και δεν βρίσκεται στην ίδια μοίρα με "εσένα" που προσπαθείς μόνο με τον φτωχοποιημένο όντως ξερό μισθό, την πίεση ποσοτική και ποιοτική στα εργασιακά από την βάση της πυραμίδας με λαθρομετανάστες να μεταδίδεται και στα ανώτερα στρώματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει κάποιου είδους "ταξική" αλληλεγγύη στους νεοφτωχοποιημένους και όσους, που δεν ειναι λίγοι, διατήρησαν με δικές τους δυνάμεις την θέση τους στην νέα σχετικά αυτοδύναμη μεσαία ταξη. Μόνη πιθανή λύση η εθνικιστική πολιτική, έλεγχος μετανα΄στευσης και εργασιακών, εθνικες πολιτικές αλληλεγγύης οπως τα μακρινά χρόνια πριν το ...1991. Η άρχουσα τάξη βέβαια νομοθέτησε ξεκάθαρα ενάντια και κυνήγησε την αντίδραση που δημιουργήθηκε. Ο καθένας είναι πλέον μόνος του.

[wooded glade]

Το θέμα είναι τι αισθάνεται ο καθένας.
Εγώ θα αισθανθώ ότι ο Γουίλιαμ Ρης Μογκ είναι ανώτερη τάξη από εμένα, που αν τον έβλεπα στη στάση του λεωφορείου θα του έριχνα φάπα ;
Το αγγλοσάξονο έχει αυτό το κόμπλεξ με τους Ητονάκηδες - εμείς δεν το έχουμε.
Από την άλλη το ΚΚΕ προσπαθεί να μας ρίξει κάθε είδους επαναστατική μπαρούφα και λέει διάφορα, που δεν τα εννοεί βέβαια γιατί αν σχηματιζόταν κάποια στιγμή μιά τέτοια επαναστατική δυναμική πάνε οι μετοχές στη Σοφοκλέους.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

οχι φυσικά
οταν ο εργάτης και ο γεωργός ψηφίζει το ίδιο με τον ΔΥ

Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει και χωράφια που καλλιεργεί και μαγαζί και δουλεύει και εργάτης σε τεχνικά θέματα τι είναι

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο

Όποιο επάγγελμα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και την εποχή του Μαρξ, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες που έζησε αυτός. Οκ, μπορεί να μην υπήρχαν influencers ή marketeers που ασχολούνταν με το influencer marketing αλλά η διαφήμιση και το θέαμα υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και πιο πριν ως βιομηχανίες. Και ο τομέας των υπηρεσιών ήταν αρκετά ανεπτυγμένος γενικά.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει και χωράφια που καλλιεργεί και μαγαζί και δουλεύει και εργάτης σε τεχνικά θέματα τι είναι

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο

Όποιο επάγγελμα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και την εποχή του Μαρξ, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες που έζησε αυτός. Οκ, μπορεί να μην υπήρχαν influencers ή marketeers που ασχολούνταν με το influencer marketing αλλά η διαφήμιση και το θέαμα υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και πιο πριν ως βιομηχανίες. Και ο τομέας των υπηρεσιών ήταν αρκετά ανεπτυγμένος γενικά.

Ο Μαρξ εξ'όσων γνωρίζω δε μιλούσε για εργάτες έχοντας κατά νου μόνο εκείνους που δουλεύαν στα εργοστάσια, τα ορυχεία ή τις οικοδομές. Από την άλλη, το κομμουνιστικό κίνημα διαχρονικά όπου υπήρξε αναγνώριζε πως τα τμήματα της εργατικής τάξης παρουσιάζαν μεταξύ τους κάποιες επιμέρους διαφορές για αυτό τα συνδικάτα των κομμουνιστών(και όχι μόνο) είναι οργανωμένα σε διάφορες κλαδικές Ομοσπονδίες. Υπάρχει το ΠΑΜΕ των οικοδόμων, υπάρχει και τα ΠΑΜΕ των γραφειάδων. Μαζί κατεβαίνουν στις δηλώσεις, κατά καιρούς όμως εκφράζουν αιτήματα προσαρμοσμένα στις συνθήκες των επιμέρους κλάδων.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο


Όποιο επάγγελμα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και την εποχή του Μαρξ, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες που έζησε αυτός. Οκ, μπορεί να μην υπήρχαν influencers ή marketeers που ασχολούνταν με το influencer marketing αλλά η διαφήμιση και το θέαμα υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και πιο πριν ως βιομηχανίες. Και ο τομέας των υπηρεσιών ήταν αρκετά ανεπτυγμένος γενικά.

Ο Μαρξ εξ'όσων γνωρίζω δε μιλούσε για εργάτες έχοντας κατά νου μόνο εκείνους που δουλεύαν στα εργοστάσια, τα ορυχεία ή τις οικοδομές. Από την άλλη, το κομμουνιστικό κίνημα διαχρονικά όπου υπήρξε αναγνώριζε πως τα τμήματα της εργατικής τάξης παρουσιάζαν μεταξύ τους κάποιες επιμέρους διαφορές για αυτό τα συνδικάτα των κομμουνιστών(και όχι μόνο) είναι οργανωμένα σε διάφορες κλαδικές Ομοσπονδίες. Υπάρχει το ΠΑΜΕ των οικοδόμων, υπάρχει και τα ΠΑΜΕ των γραφειάδων. Μαζί κατεβαίνουν στις δηλώσεις, κατά καιρούς όμως εκφράζουν αιτήματα προσαρμοσμένα στις συνθήκες των επιμέρους κλάδων.

[ΓΑΛΗ]

Το θέμα είναι τι αισθάνεται ο καθένας.
Εγώ θα αισθανθώ ότι ο Γουίλιαμ Ρης Μογκ είναι ανώτερη τάξη από εμένα, που αν τον έβλεπα στη στάση του λεωφορείου θα του έριχνα φάπα ;
Το αγγλοσάξονο έχει αυτό το κόμπλεξ με τους Ητονάκηδες - εμείς δεν το έχουμε.
Από την άλλη το ΚΚΕ προσπαθεί να μας ρίξει κάθε είδους επαναστατική μπαρούφα και λέει διάφορα, που δεν τα εννοεί βέβαια γιατί αν σχηματιζόταν κάποια στιγμή μιά τέτοια επαναστατική δυναμική πάνε οι μετοχές στη Σοφοκλέους.

Αυτό ισχύει. Στην Ελλάδα ανώτερη τάξη είναι πάντα η τάξη που έχει τη δεδομένη χρονική στιγμή μεγάλη οικονομική δύναμη γιατί μόνον αυτή δημιουργεί τα οποιαδήποτε κονέ με την κρατική εξουσία. Το αν κάποιος έχει γενεαλογικό δέντρο 1000 χρόνων, τίτλους ευγενείας και χρυσόβουλα ή έχει ξεκινήσει από λαντζέρης στο Αμέρικα δεν απασχολεί κανέναν.

Με αυτήν την έννοια είμαστε μια απολύτως ανοιχτή/δημοκρατική/αταξική κοινωνία.

[wooded glade]

Το θέμα είναι τι αισθάνεται ο καθένας.
Εγώ θα αισθανθώ ότι ο Γουίλιαμ Ρης Μογκ είναι ανώτερη τάξη από εμένα, που αν τον έβλεπα στη στάση του λεωφορείου θα του έριχνα φάπα ;
Το αγγλοσάξονο έχει αυτό το κόμπλεξ με τους Ητονάκηδες - εμείς δεν το έχουμε.
Από την άλλη το ΚΚΕ προσπαθεί να μας ρίξει κάθε είδους επαναστατική μπαρούφα και λέει διάφορα, που δεν τα εννοεί βέβαια γιατί αν σχηματιζόταν κάποια στιγμή μιά τέτοια επαναστατική δυναμική πάνε οι μετοχές στη Σοφοκλέους.

Αυτό ισχύει. Στην Ελλάδα ανώτερη τάξη είναι πάντα η τάξη που έχει τη δεδομένη χρονική στιγμή μεγάλη οικονομική δύναμη γιατί μόνον αυτή δημιουργεί τα οποιαδήποτε κονέ με την κρατική εξουσία. Το αν κάποιος έχει γενεαλογικό δέντρο 1000 χρόνων, τίτλους ευγενείας και χρυσόβουλα ή έχει ξεκινήσει από λαντζέρης στο Αμέρικα δεν απασχολεί κανέναν.

Με αυτήν την έννοια είμαστε μια απολύτως ανοιχτή/δημοκρατική/αταξική κοινωνία.

Όχι, διότι στην Ελλάδα ο κάθε φλούφλης ελπίζει, βάσιμα ή αβάσιμα, ότι θα οικονομήσει μάνεϋ.
Ταυτόχρονα δε δεν αναγνωρίζει, ο κάθε φλούφλης, κάποια χάϊ σοσάϊετυ που είναι ανώτερη ή έστω αλλοιώτικη από τον εαυτό του.
Μεμονωμένα πρόσωπα ναι, μπορεί να αναγνωρίζει σαν χάϊ ντε χάϊ, αλλά όχι τάξεις.

[ΓΑΛΗ]

Το θέμα είναι τι αισθάνεται ο καθένας.
Εγώ θα αισθανθώ ότι ο Γουίλιαμ Ρης Μογκ είναι ανώτερη τάξη από εμένα, που αν τον έβλεπα στη στάση του λεωφορείου θα του έριχνα φάπα ;
Το αγγλοσάξονο έχει αυτό το κόμπλεξ με τους Ητονάκηδες - εμείς δεν το έχουμε.
Από την άλλη το ΚΚΕ προσπαθεί να μας ρίξει κάθε είδους επαναστατική μπαρούφα και λέει διάφορα, που δεν τα εννοεί βέβαια γιατί αν σχηματιζόταν κάποια στιγμή μιά τέτοια επαναστατική δυναμική πάνε οι μετοχές στη Σοφοκλέους.

Αυτό ισχύει. Στην Ελλάδα ανώτερη τάξη είναι πάντα η τάξη που έχει τη δεδομένη χρονική στιγμή μεγάλη οικονομική δύναμη γιατί μόνον αυτή δημιουργεί τα οποιαδήποτε κονέ με την κρατική εξουσία. Το αν κάποιος έχει γενεαλογικό δέντρο 1000 χρόνων, τίτλους ευγενείας και χρυσόβουλα ή έχει ξεκινήσει από λαντζέρης στο Αμέρικα δεν απασχολεί κανέναν.

Με αυτήν την έννοια είμαστε μια απολύτως ανοιχτή/δημοκρατική/αταξική κοινωνία.

Όχι, διότι στην Ελλάδα ο κάθε φλούφλης ελπίζει, βάσιμα ή αβάσιμα, ότι θα οικονομήσει μάνεϋ.
Ταυτόχρονα δε δεν αναγνωρίζει, ο κάθε φλούφλης, κάποια χάϊ σοσάϊετυ που είναι ανώτερη ή έστω αλλοιώτικη από τον εαυτό του.
Μεμονωμένα πρόσωπα ναι, μπορεί να αναγνωρίζει σαν χάϊ ντε χάϊ, αλλά όχι τάξεις.

Ε, αυτό ακριβώς είπα. Το κοινωνικό πλαίσιο που είναι ευμετάβλητο ή προσβάσιμο ή λειτουργεί ως πρότυπο δεν μπορεί να θεωρηθεί τάξη.

Οι ινφλουένσερς και τα σελέμπριτις είναι άλλο πράγμα.

[Green Dragon]

Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει και χωράφια που καλλιεργεί και μαγαζί και δουλεύει και εργάτης σε τεχνικά θέματα τι είναι

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο

Όποιο επάγγελμα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και την εποχή του Μαρξ, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες που έζησε αυτός. Οκ, μπορεί να μην υπήρχαν influencers ή marketeers που ασχολούνταν με το influencer marketing αλλά η διαφήμιση και το θέαμα υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και πιο πριν ως βιομηχανίες. Και ο τομέας των υπηρεσιών ήταν αρκετά ανεπτυγμένος γενικά.

Υπήρχε μεγάλος όγκος αγροτών και βιομηχανικών εργατών που δεν υφίσταται σήμερα λόγω της τεχνολογίας. Ο ΔΥ είναι πολύ διαφορετικός από τον αγρότη και τον εργάτη του '30.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

αρκετοί μαρξιστές κοινωνιολόγοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μοντέλο ταξικής διαστρωμάτωσης που να συνυπολογίζει όλες τις περιπτώσεις
κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα αυτά απέτυχαν στον σκοπό τους γιατί είναι πλέον στις σημερινές κοινωνίες τόσο περίπλοκες οι διαστρωματώσεις που είναι αδύνατο να τις ταξινομήσεις
μπορεί στην εποχή του μαρξ η κοινωνία να χωριζόταν σε δύο κύριες τάξεις αλλά σήμερα το πράγμα είναι πολύ πιο περίπλοκο κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός κατάφερε να ενσωματώσει τις μάζες αντί να τις κρατά στο περιθώριο

Όποιο επάγγελμα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και την εποχή του Μαρξ, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες που έζησε αυτός. Οκ, μπορεί να μην υπήρχαν influencers ή marketeers που ασχολούνταν με το influencer marketing αλλά η διαφήμιση και το θέαμα υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και πιο πριν ως βιομηχανίες. Και ο τομέας των υπηρεσιών ήταν αρκετά ανεπτυγμένος γενικά.

Υπήρχε μεγάλος όγκος αγροτών και βιομηχανικών εργατών που δεν υφίσταται σήμερα λόγω της τεχνολογίας. Ο ΔΥ είναι πολύ διαφορετικός από τον αγρότη και τον εργάτη του '30.

Οι αγρότες λογικά ήταν περισσότεροι από ότι είναι σήμερα, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες. Για τους βιομηχανικούς εργάτες δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, ακόμα και σε χώρες που είναι- σύμφωνα με τα στερεότυπα- αποβιομηχανοποιημένες όπως η Ελλάδα εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές μεγάλες βιομηχανικές μονάδες.

Αλλά η ουσία του σχολίου στο οποίο απαντάς δεν έχει να κάνει τόσο με το πόσοι εργάτες ή αγρότες υπάρχουν αλλά με το πως αναλύει η μαρξιστική θεωρία τη ταξική θέση των υπαλλήλων του κλάδου των υπηρεσιών και αν μπορεί να την αναλύσει τελικά. Στο δεύτερο ερώτημα, η απάντηση είναι
ναι γιατί τουλάχιστον στις χώρες όπου ζούσε ο Μαρξ κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, το "προλεταριάτο" που απασχολούνταν στον κλάδο των υπηρεσιών ακόμα και σε δουλειές γραφείου ήταν ήδη αν όχι πολυάριθμο, σίγουρα παρόν στις κοινωνικές διεργασίες σε τέτοιο βαθμό ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον ενός διανοούμενου.

Ο κόσμος των χρηματιστηρίων, των λογιστηρίων, των διαφημιστικών γραφείων, των θεάτρων, των εστιατορίων, των δημοσίων υπηρεσιών,των
Α.Ε και πάει λέγοντας δε δημιουργήθηκε τον 20ο αιώνα.