Ο ανθρωπος δεν ειναι tabula rasa φιλε Namrail. Οταν ο Μαρξ πεθαινε, τοτε εγραφε ο Φροιντ και γεννιοταν το ψυχαναλυτικο κινημα. Οι ιδεες που ειχε για τον ανθρωπο ο Μαρξ, για τα σημερινα δεδομενα ειναι τουλαχιστον απλοικες και πληρως ξεπερασμενες. Οσο μεγαλοφυης κι αν ηταν ο Μαρξ, δεν ηταν δυνατον να αποδωσει το ιδιο καλα και στις εκτιμησεις του επανω στον ανθρωπινο ψυχισμο οταν ακομα καλα καλα δεν υπηρχε καν επιστημονικη ερευνα επανω σε αυτον. Ο ιδιος ο πατερας της ψυχαναλυσης ο Φροιντ, ειναι πλεον ξεπερασμενος.Namrail έγραψε: ↑21 Σεπ 2018, 21:42Φυσικά και μπορεί να τους διαπαιδαγωγήσει, εφόσον στερεώνονται σε γερά θεμέλια οι νέες παραγωγικές σχέσεις και βαθαίνουν. Ωστόσο για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο Σοσιαλισμός να φτάσει σε ένα σημείο που δεν θα απειλείται εκ των έσω, από το ξένο και αντίρροπο εποικοδόμημα που κληρονομεί από τον Καπιταλισμό και που αντιτίθεται ωσάν κοινωνική αδράνεια στο παραπέρα ρίζωμα των νέων σχέσεων παραγωγής.
Αν ξεπεραστεί επιτυχώς αυτό το κοινωνικό στοίχημα (κάτι που δε συνέβη στην ΕΣΣΔ) και περάσει η νέα κοινωνία το κρίσιμο αυτό σημείο καμπής, μετά δρα αδυσώπητα η κοινωνική δυναμική και ελαχιστοποιούνται σημαντικά οι πιθανότητες παλινόρθωσης στο παλαιό σύστημα.
Αυτό το σημείο καμπής δεν το ξεπέρασε ποτέ η ΕΣΣΔ. Θα το ξεπεράσει όμως η επόμενη σοσιαλιστική κοινωνία, γιατί θα έχει καλύτερες πιθανότητες από την ΕΣΣΔ, ως κοινωνία που θα αναπτύξει τον Σοσιαλισμό έχοντας ανατρέψει έναν ακόμη ωριμότερο (ή περισσότερο σαπισμένο) καπιταλισμό.
Το προβλημα δεν ειναι στην αναλυση του καπιταλισμου, στις παραγωγικες σχεσεις, στις ταξεις, στα αντιθετα συμφεροντα, στο να διακρινει καποιος το εποικοδομημα που δημιουργειται απο μια βαση κοινωνικων συμφεροντων. Ολα αυτα ειναι σε μεγαλο βαθμο αληθεια (σε μεγαλο βαθμο, οχι απολυτα). Το προβλημα με τον Μαρξισμο ειναι η προταση. Η προταση ειναι κατι που μπαινει σε πολυ αγνωστα νερα και αυτο γιατι η διια η προταση (η οικοδομιση του σοσιαλισμου, και δη του αναρχικου κομουνισμου που δε χρειαζεται ουτε καν κρατος) ειναι στηριγμενη σε κατι εντελως ανγωστο για τον Μαρξ τοτε, την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου.
Ειναι πραγματικα περιεργο πως ενω κυλουσε η επιστημη και ερευνα γυρω απο τον ανθρωπινο ψυχισμο, οι θεωρητικοι συνεχιστες του Μαρξ δεν ασχοληθηκαν καθολου στο να επανακαθορισουν το τελικο πλανο συμφωνα με τα νεοτερα δεδομενα της ψυχολογιας σε καθε εποχη. Ειναι περιεργο αλλα εχω μια εξηγηση. Σε πρωτη φαση προεκυψε ο Λενινισμος και η μελετη γυρω απο την ανατροπη του καπιταλιστικου συστηματος, η διαδικασια ανατροπης του συστηματος θεωρητικα δεν τελειωσε ποτε για τη Σοβιετικη Ενωση. Υπαρχουν και σημερα πολλοι θεωρητικοι που λεν αυτο που λες. Δεν προλαβαν να νικησουν ας πουμε τον καπιταλισμο γιατι δεν ειχαν δημιουργηθει ακομα οι καταλληλες σχεσεις παραγωγης, δεν εξαφανιστηκαν οι ταξεις ισως, δεν καθαρισε ο μικροαστισμος απο τα μυαλα των μετεπειτα γενεων και τα λοιπα. Ταυτοχρονα ειχε γινει πραγματικα ενας πολυ μεγαλος αγωνας δρομου, ειχαν θυσιαστει πολλα πραγματα για να επιβιωσει η προσπαθεια του Σοβιετικου εγχειρηματος και κανεις δεν ασχοληθηκε και πολυ στα σοβαρα με τον τελικο σκοπο και την μεταβαση απο το σοσιαλιαλιστικο κρατος στον κομμουνισμο. Πολλοι λεν οτι εγιναν στρατηγικα λαθη τυπου περεστροικας αλλα το αποδιδουν και σε παλαιοτερες μεταρυθμισεις η σε μεταρυθμισεις που δεν εγιναν στην ωρα τους. Αυτα ειναι πραγματικα λεπτομεριες. Η Σοβ.Ενωση κατερευσε διοτι περιχαρακωθηκε και εχασε τις σχεσεις της με τις μαζες απο παρα πολυ νωρις, η μαλλον δεν ειχε ποτε ικανες σχεσεις με τις μαζες. Ετσι λοιπον μεσα σε ενα πολεμικο κλιμα, εαν οι κομμουνιστες δεν ειχαν περιχακωθει επανω στην ορθοτητα του τελικου τους σκοπου, με πια δυναμη θα μπορουσαν να αντιπαλεψουν την προπαγανδα του εχθρου που δεν ειχε καμια διαθεση να αποδεχτει ουτε τις πιο προφανεις αληθειες του Μαρξισμου;
Το προβλημα οπως που προκυπτει με το πλανο ειναι παντα το εξης. Για να στεκουν ολα αυτα τα οποια προτεινε ο Μαρξ, για να καταληξουμε στον κομμουνισμο, θα πρεπει να ισχυει οπωσδηποτε ενα πραγμα για τον ανθρωπο. Να ειναι ενα καθαρο προιον του περιβαλοντος του. Κατ επεκταση να ειναι πληρως διαχειρισιμος, απαθης, προβλεψιμος, μιμητικος σε απολυτο βαθμο. Ο ανθρωπος ομως δεν ειναι ετσι.
Στον εικοστο αιωνα που οι επιστημονες, ψυχολογοι,νευρολογοι, ψυχιατροι πιαστηκαν σοβαρα με τη μελετη του ανθρωπου, αντιμετωπισαν ενα χαος. Ενα χαος που ακομα και σημερα παραμενει σε μεγαλο βαθμο το ιδιο. Εχουν αναπτυχθει ενα σωρο σχολες στην ψυχολογια και μαλιστα και σχολες που συμπεριλαμβανουν την οπτικη του Μαρξ για τον ανθρωπο, εχουν μπει παρα πολα πραγματα στο παιχνιδι. Ο ανθρωπος παραμενει χαος αφενος γιατι ειναι χαοτικο το συστημα και μπορει να αξιολογηθει απο πολλες οπτικες χωρις η μια να ακυρωνει την αλλη και αφετερου ο ανθρωπος ειναι εμπαθης. Ο ανθρωπος μπορει να βγαζει τον εαυτο του ευκολα απο το κοινωνικο συνολο εαν αποφασισει να κοιταξει τη δικη του βολεψη και ολοκληρωση. Ο ανθρωπος προδιδει. Σε καθε φαση, ακομα κι οταν ξερει πολυ καλα το γενικο συμφερον, μπορει ευκολα εαν υπαρχει η δυνατοτητα να εκμεταλευτει το συστημα να καθορισει εναν καινουριο δρομο προσωπικου συμφεροντος, ετσι ειχαμε καταληξει και στη λεγομενη νομεκλατουρα. Δηλαδη καναμε μια τρυπα στο νερο. Οι κορυφες του συστηματος, θεωρητικα αυτοι που θα ανυψωναν τον κοσμο και την κοινωνια εγιναν οι εχθροι του συστηματος.
Δεν θα συνεχισω αλλο. Εγω αυτο που θελω να σκεφτεις ειναι μονο το εξης. Αλλα θελω να το σκεφτεις εξω απο οποιοδηποτε υπαρχον θεωρητικο πλαισιο. Αναρωτησου ποσο σημασια εχει για τον τελικο σκοπο η καλη γνωση του ανθρωπινου ψυχισμου. Ποσο οι δημιουργοι του κομμουνισμου πρεπει να ξερουν τον ανθρωπο, ποσο ο Μαρξ ηξερε τοτε για τον ανθρωπο, ποσο εχει αλλαξει η προταση του Μαρξ οσον αφορα τον τελικο σκοπο και ποσο πολυ εχει προσωρισει η επιστημη της ψυχιατρικης που δεν εχει λαβει κανεις θεωρητικος υποψην του. Και πες μου τι πιθανοτητες υπαρχουν να ισχυει ο δρομος που φανταζοντε οι κομμουνιστες.
