Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες, και εσωτερικοί και εξωτερικοί. Για τους εσωτερικούς παράγοντες να πούμε ότι είναι ξεκάθαρο εδώ και πολλά χρόνια ότι όλες οι προσπάθειες ειρηνικής διαμαρτυρίας έχουν αντιμετωπιστεί με τα όπλα.
Όπως, για παράδειγμα, οι περίφημες ‘Πορείες της Παρασκευής’ το 2018 και το 2019, όταν κάθε Παρασκευή για σχεδόν 1,5 χρόνο, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, οι φυλακισμένοι και πολιορκημένοι της Γάζας, προσπαθούσαν να φτάσουν στο τείχος ειρηνικά και αντιμετωπίζονταν με βολές, με πραγματικά πυρά.
Ο ισραηλινός στρατός έκανε σκοποβολή. Τη μία Παρασκευή στόχευαν στα γόνατα των ανθρώπων, την άλλη στα χέρια. Ήταν ό,τι πιο σαδιστικό μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Αυτές οι πορείες έχουν αφήσει χιλιάδες χωρίς πόδια και χέρια αν και ήταν στα πλαίσια μια ειρηνικής διαμαρτυρίας. Αυτό πού ρωτούν οι δυτικοί ‘γιατί δεν διαμαρτύρεστε ειρηνικά για τον παράνομο εγκλεισμό σας;’, έχει απάντηση.
Αυτό ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της ειρηνικής διαμαρτυρίας.
Από εκεί και πέρα όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις αποφάσισαν να παραβλέψουν τις μικρές ή μεγάλες διαφορές τους ιδεολογικά και να συμμαχήσουν σε ένα πλάνο που το λένε »Ένωση των Πεδίων» (Unity of Fields).
Ένα επιχειρησιακό πλάνο στο οποίο όλες οι οργανώσεις ισλαμικές, αριστερές, εθνικοαπελευθερωτικές, κόμματα, συμβούλια (αυτοοργανωμένες συμμαχίες) συμφώνησαν να μπουν σε ένα κοινό οργανωτικό πλαίσιο».
ισραηλινοι.
