Κοινωνία χωρίς καπιταλισμό
Δημοσιεύτηκε: 09 Μαρ 2019, 07:06
Συγγενής μου ο οποίος ψήφισε πασόκιο το 1981 και φόραγε και σήμα στο πέτο και επίσης μπορεί να ψήφισε και το 1985 μου διηγήθηκε πρόσφατα το εξής:
To 1983 ξεκίνησε από δω για να πάει στο Παρίσι. Θα άλλαζε αεροπλάνο στη Σόφια και προσγειώθηκε λοιπόν το αεροπλάνο στη Σόφια.
Αλλά λόγω μεγάλης κακοκαιρίας ματαιώθηκαν όλες οι πτήσεις και τελικά κανόνισε η αεροπορική εταιρεία να μείνουν για δύο μέρες στη Σόφια, σε ένα ξενοδοχείο.
Μου λέει λοιπόν ότι τα φαγιά που τους έδιναν ήταν ελεεινά, αλλά εγώ επειδή ξέρω ότι του αρέσουν κάτι περίεργα φαγητά δεν δίνω βάση σ' αυτό.
Λέει λοιπόν ότι μετά βγήκε έξω στην πόλη και ήταν λέει ένα νεκροταφείο απ' άκρου εις άκρον.
Μόνο λαϊκά πρατήρια τύπου Καρατζαφέρη υπήρχαν.
Μπήκε μου αφηγείται σε ένα τέτοιο και ήθελε να αγοράσει άλμπουμς με εμβατήρια του Σοβιετικού στρατού.
Εκεί λοιπόν ήταν ένας πάγκος με δύο βουλγάρες από πίσω που συζήταγαν στα βουλγάρικα. Τους λέει στα Αγγλικά "σας παρακαλώ", τίποτα. Ούτε έδιναν σημασία αυτές. Τους ξαναλέει 'σας παρακαλώ, θέλω να αγοράσω άλμπουμς με εμβατήρια του Σοβιετικού στρατού". Ξανά τίποτα, δεν το κουνάγανε ρούπι αυτές, μιλάγανε μεταξύ του. Τελικά με τα πολλά φιλοτιμηθήκανε.
Υπήρχαν και κάνα-δυό περίπτερα στο δρόμο. Τα περίπτερα εκείνης της εποχής που ξέραμε εμείς είχαν τα περιοδικά κρεμασμένα απ' έξω και είχαν σοκολάτες Ίον-Λάκτα-Παυλίδου, μπισκότα, μίλκο και τσιγάρα. Εκεί λοιπόν είχε όλα κι όλα μερικές καραμελίτσες, όπως ήταν οι τετράγωνες οι παλιές οι ΙΟΝ οι δικές μας αλλά βουλγάρικη μάρκα. Αυτό ήταν όλο κι όλο το εμπόρευμα του περιπτέρου !
To 1983 ξεκίνησε από δω για να πάει στο Παρίσι. Θα άλλαζε αεροπλάνο στη Σόφια και προσγειώθηκε λοιπόν το αεροπλάνο στη Σόφια.
Αλλά λόγω μεγάλης κακοκαιρίας ματαιώθηκαν όλες οι πτήσεις και τελικά κανόνισε η αεροπορική εταιρεία να μείνουν για δύο μέρες στη Σόφια, σε ένα ξενοδοχείο.
Μου λέει λοιπόν ότι τα φαγιά που τους έδιναν ήταν ελεεινά, αλλά εγώ επειδή ξέρω ότι του αρέσουν κάτι περίεργα φαγητά δεν δίνω βάση σ' αυτό.
Λέει λοιπόν ότι μετά βγήκε έξω στην πόλη και ήταν λέει ένα νεκροταφείο απ' άκρου εις άκρον.
Μόνο λαϊκά πρατήρια τύπου Καρατζαφέρη υπήρχαν.
Μπήκε μου αφηγείται σε ένα τέτοιο και ήθελε να αγοράσει άλμπουμς με εμβατήρια του Σοβιετικού στρατού.
Εκεί λοιπόν ήταν ένας πάγκος με δύο βουλγάρες από πίσω που συζήταγαν στα βουλγάρικα. Τους λέει στα Αγγλικά "σας παρακαλώ", τίποτα. Ούτε έδιναν σημασία αυτές. Τους ξαναλέει 'σας παρακαλώ, θέλω να αγοράσω άλμπουμς με εμβατήρια του Σοβιετικού στρατού". Ξανά τίποτα, δεν το κουνάγανε ρούπι αυτές, μιλάγανε μεταξύ του. Τελικά με τα πολλά φιλοτιμηθήκανε.
Υπήρχαν και κάνα-δυό περίπτερα στο δρόμο. Τα περίπτερα εκείνης της εποχής που ξέραμε εμείς είχαν τα περιοδικά κρεμασμένα απ' έξω και είχαν σοκολάτες Ίον-Λάκτα-Παυλίδου, μπισκότα, μίλκο και τσιγάρα. Εκεί λοιπόν είχε όλα κι όλα μερικές καραμελίτσες, όπως ήταν οι τετράγωνες οι παλιές οι ΙΟΝ οι δικές μας αλλά βουλγάρικη μάρκα. Αυτό ήταν όλο κι όλο το εμπόρευμα του περιπτέρου !