αλασκα15++ έγραψε: ↑11 Ιαν 2021, 00:27
- Casper - έγραψε: ↑10 Ιαν 2021, 23:58
Αν κάθε φορά που βοηθούσες κάποιον (όποιος κι' αν ήταν) δεν ένιωθες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, μπορεί και να μην το έκανες. Κι' αν το έκανες θα ήταν αναγκαστικά. Η χαρά που παίρνεις ιδιαίτερα όταν αγαπάς κάποιον, όπως λες, θα είναι η τριπλάσια.
Συμπόνια. Πότε νομίζεις πως νιώθουμε μεγαλύτερη συμπόνια; Όταν βιώσαμε κάτι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Τα δικά μας συναισθήματα που νιώσαμε μας έρχονται πρώτα στο μυαλό. Μπαίνουμε στην θέση του άλλου ευκολότερα όταν έχουμε βιώσει κι' εμείς το ίδιο πράγμα.
Κατά τα άλλα δεν υποβαθμίζω καμιά βοήθεια προς τους άλλους. Όταν λέμε πως όλες μας οι πράξεις είναι ιδιοτελείς δεν σημαίνει πως είναι κακό το ότι ταυτόχρονα βοηθάμε και τον εαυτό μας, ούτε μηδενίζουμε την αξία της βοήθειας και αλληλεγγύης.
Εδώ με απλό καλημέρα που λέμε στους άλλους χαιρόμαστε! Αν δεν χαιρόμασταν, αν δεν άλλαζε η διάθεση η δική μας, και του απέναντι, κανείς δεν θα το έκανε. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Θετικά και αρνητικά.
(Έτσι το βλέπω εγώ βασικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε).
Είχες γράψει στο προηγούμενο σου ποστ ότι αν δε βοηθήσεις δεν θα νιώθεις καλά . Αυτό εγώ το ερμηνεύω ότι έχω τύψεις και για αυτό βοηθάω και όχι γιατί θα μου δώσει χαρά η βοήθεια που θα δώσω όπως γράφεις σ' αυτό το ποστ.
Συμπόνια είναι μια λέξη που δεν είναι και πολύ της μόδας , αλλά δεν βρήκα άλλη κατάλληλη λέξη .
Κάθε άνθρωπος βιώνει κάτι διαφορετικό και δεν μπορείς να μπεις στο πετσί ενός άλλου . Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις .
Ναι, δεν συμφωνούμε σ' αυτό το συγκεκριμένο θέμα .
Εκείνο που προέχει είναι ότι επικοινωνούμε
Μα σου απάντησα ήδη από την πρώτη φορά που με ρώτησες αυτό:
"Ηθική και ψυχολογική ικανοποίηση. Νιώθεις και εσύ όμορφα όταν βοηθάς. Εννοείται πως βοηθάς και εκείνον και θες να το κάνεις, αλλά μ' αυτό τον τρόπο βοηθάς και τον εαυτό σου."
Στο ηθική μπαίνουν οι τύψεις (που τις ανέφερα) και στο ψυχολογική μπαίνει η χαρά.
"Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ."
Δεν έχω γράψει πουθενά κάτι αντίθετο. Απλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ βοηθάς και τον εαυτό σου, ειδικότερα αν αγαπάς τον άνθρωπο που βοηθάς. Απλά επικεντρώθηκες στις τύψεις και κάπου χάθηκε το πόιντ.
Άσε που δεν είναι μόνο οι τύψεις. Γενικά ο σκοπός μας είναι να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, ακόμα κι' αν αρχικά ζοριζόμαστε. Π.χ το να σηκωθούμε από τον καναπέ μας να πάμε για τρέξιμο. Όταν επιστρέψουμε θα έχουμε ενέργεια και θα νιώθουμε χαρούμενοι. Αν κάνουμε κάτι καθημερινά που νιώθουμε πως δεν έχει καμιά αξία σε εμάς, κάποια στιγμή (αν είμαστε υγιείς στο μυαλό) θα το σταματήσουμε. Βοηθάς έναν άνθρωπο 1-2-3 φορές. Παίρνει την χαρά του, παίρνεις και εσύ την δική σου επειδή βοήθησες. Αν την 4η, 5η, 6η φορά νιώθεις πως ζορίζεσαι ή ότι για κάποιο λόγο σε εκμεταλλεύεται, δεν σε εκτιμάει, σε επηρεάζει αρνητικά για οποιονδήποτε λόγο, ε την 7η φορά θα το σκεφτείς σοβαρά και την 8η μπορεί και να του κόψεις την καλημέρα. Τα όρια λοιπόν που έγραψα.
bluerose έγραψε: ↑11 Ιαν 2021, 00:04
Συμπέρασμα, όταν είσαι σίγουρη ότι θέλουν ή όταν το ζητάνε ( και θέλει κι εδώ διάκριση)
Παντός αμα θες ευκαιρίες θα σου έρχονται
Σωστή.