Αλλόκοτες Ιστορίες

[Fluffy]

Όταν η μάνα μου έμεινε εγκυος σε μένα ο πατέρας μου είχε φάει σκάλωμα και δεν ηθελε άλλο παιδί. Της έλεγε κάθε μέρα να με ρίξει. Η μάνα μου δεν ήθελε. Είχε μανιασει ο πατέρας μου, σκληρός άνθρωπος στη νιότη του δεν ένιωθε, την έβαζε να κάνει βαριές δουλειές για να με αποβάλλει, αλλά που εγώ είχα γαντζωθει γερά.
Έφευγε για δουλειά χαράματα. Άδειοι οι δρόμοι και σε μια στροφή πάνω του πετάγεται από το πουθενά ένα μικρό παιδάκι ,πλακώνεται στα φρένα αλλά δεν προλαβαίνει. Κατεβαίνει κάτω σε κατάσταση αμόκ. Πάει μπροστά στο αυτοκίνητο,πουθενά παιδί. Έψαξε γύρω γύρω πουθενά τίποτα. Έκατσε στο πεζοδρόμιο και έκλαιγε απο το σοκ. Μόλις πήγε δουλειά πήρε τη μάνα μου τηλ. και της λέει μη κάνεις τίποτα θα το κρατήσουμε. Φυσικά έγινα η αδυναμία του και φυσικά του το χτυπάω ότι δεν με ήθελε

[Naida]

Όταν η μάνα μου έμεινε εγκυος σε μένα ο πατέρας μου είχε φάει σκάλωμα και δεν ηθελε άλλο παιδί. Της έλεγε κάθε μέρα να με ρίξει. Η μάνα μου δεν ήθελε. Είχε μανιασει ο πατέρας μου, σκληρός άνθρωπος στη νιότη του δεν ένιωθε, την έβαζε να κάνει βαριές δουλειές για να με αποβάλλει, αλλά που εγώ είχα γαντζωθει γερά.
Έφευγε για δουλειά χαράματα. Άδειοι οι δρόμοι και σε μια στροφή πάνω του πετάγεται από το πουθενά ένα μικρό παιδάκι ,πλακώνεται στα φρένα αλλά δεν προλαβαίνει. Κατεβαίνει κάτω σε κατάσταση αμόκ. Πάει μπροστά στο αυτοκίνητο,πουθενά παιδί. Έψαξε γύρω γύρω πουθενά τίποτα. Έκατσε στο πεζοδρόμιο και έκλαιγε απο το σοκ. Μόλις πήγε δουλειά πήρε τη μάνα μου τηλ. και της λέει μη κάνεις τίποτα θα το κρατήσουμε. Φυσικά έγινα η αδυναμία του και φυσικά του το χτυπάω ότι δεν με ήθελε

Προφανώς δεν ήταν εντάξει με την συνείδηση του και ίσως όλο αυτό το έπλασε το μυαλό του για να δικαιολογήσει την απόφαση να αλλάξει γνώμη.

[Fluffy]

δεν ξερω δυσκολευομαι κάτι τέτοιες, όχι μονο την δικά σου, να τις πιστεψω

[Feindflug]

Όταν ήμουν μικρός, με χτύπησε ένας τύπος με το αυτοκίνητό του. Με πέταξε τόσο μακριά που προσγειώθηκα σε κάτι χωράφια. Με χτύπησε δε τόσο δυνατά που έμεινα αναίσθητος για πολύ ώρα. Όταν σηκώθηκα και πήγα στο σημείο του ατυχήματος, δεν βρήκα κανέναν.

Ευτυχώς δεν μου άφησε κάποιο κουσούρι...

[Naida]

δεν ξερω δυσκολευομαι κάτι τέτοιες, όχι μονο την δικά σου, να τις πιστεψω

Το μυαλό παίζει πολλά παιχνίδια. Μπορεί να του πετάχτηκε καμιά γάτα και να το έπλασε έτσι το μυαλό του που να νομίζε ότι ήταν παιδί. Μπορεί καμία σκιά.

[Naida]

Όταν ήμουν μικρός, με χτύπησε ένας τύπος με το αυτοκίνητό του. Με πέταξε τόσο μακριά που προσγειώθηκα σε κάτι χωράφια. Με χτύπησε δε τόσο δυνατά που έμεινα αναίσθητος για πολύ ώρα. Όταν σηκώθηκα και πήγα στο σημείο του ατυχήματος, δεν βρήκα κανέναν.

Ευτυχώς δεν μου άφησε κάποιο κουσούρι...

Δεν ειχε χωράφια. Μέσα στη πόλη ήταν

[Feindflug]

Κάποτε πούλησα ένα χαλασμένο και ξεκούρδιστο βιολί, σε έναν τύπο.

Έβγαλα καλά λεφτά.

[Feindflug]

Ένα βράδυ, από τα πολλά που βγαίναμε από τους τάφους μας και τριγυρνούσαμε στο νεκροταφείο, ήρθε ένας τύπος και άραξε σε μια γωνιά του οικοπέδου που αποκαλούμε σπίτι μας.

Μετά από κάποια ώρα, κάποιος πέταξε μέσα στον χώρο μας μια προβιά και ο τύπος που ήταν μέσα την ξαναπέταξε έξω τρομάζοντας κάτι ζωντανά.

Περίεργοι τύποι οι ζωντανοί

είπαμε και συνεχίσαμε την κουβέντα μας για το αν υπάρχει Θεός.

Νύχτες ζεστές και νύχτες παγωμένες πολλές περάσανε, ώσπου μας φορτώθηκε ένας τύπος, σχεδόν ημίτρελος, ο οποίος μας κατηγορούσε ότι εμείς τον πεθάναμε και κάτι τέτοια. Ακόμα κάθεται μόνος του πάνω στον τάφο του κι αρνείται την παρέα μας...

[paul25]

Μιλούσα χθές με έναν κύριο,καταγόμενο από ανατολική Ευρώπη, 60 + που τον γνωρίζω αρκετά χρόνια και γενιά τον θεωρώ αξιόπιστο και μετρημένο άνθρωπο.
Αυτός είχε ένα λυκόσκυλο στην αυλή του, το οποίο ήταν πολύ ήσυχο και χαδιάρικο, δεν το είχε αγριέψει. Ήταν επίσης η παρέα του,γιατί οικογένεια δεν έκανε. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του,όταν είχε γεράσει πολύ, ο σκύλος είχε πάθει κάτι σαν κατάθλιψη, ήθελε να φεύγει και συνήθως αναγκάζονταν να τον ψάχνει σε όλο τον χωριό για να τον φέρει πίσω, έτσι έπρεπε πλέον να τον έχει με το λουρί του δεμένο όταν απουσίαζε από το σπίτι.
Καθώς επεστρεφε σπίτι του είδε τον σκύλο στην εξώπορτα να τον περιμένει. Κοίτα τον πούστη σκέφτηκε, πάλι λύθηκε Όταν πλησίασε ο σκύλος ήταν άφαντος, τον φώναξε,απάντηση μηδέν. Αφού γύρισε όλη την αυλή, τον βρήκε στο σκυλόσπιτο του .... δεμένο και πεθαμένο.
Ακόμα και τώρα δεν μπορεί να καταλάβει, πως τον είδε ζωντανό, ενώ ήταν πεθαμένος. Ήταν η ψυχή του σκύλου που έκοβε βόλτες, λίγο μετά; Διαισθάνθηκε τον θάνατο του ζωντανού και ο εγκέφαλος του, του έπαιξε τέτοιο παιχνίδι;

Μαρτυρια ενος ανθρωπου δεν την παιρνουμε ποτε σοβαρα. Ηταν νυχτα και ειδε σκια; Ειδε το σκυλο ολοκληρο καταμεσημερο; Πολλες φορες η πραγματικη εμπειρια ειναι να ειναι βραδινη και απο το πολυ λεγε-λεγε αλλαζει σε μεσημεριανη. Τρεχα να βγαλεις ακρη τωρα, ποτε δε θα μαθεις τι ειδε.

[paul25]

Παλια ειχα ενα στερεοφωνικο καλο.Μουσικη ακουγα εκει. Δουλευε με τηλεχειριστηριο. Το εχασα και το εψαχνα παντου για κανα μηνα, τζιφος. Η μουσικη μου ειχε λειψει τρελα.
Απελπιστηκα τοσο, που ειπα,χωρις ντροπη, θα κανω φανουροπιτα
Περιμενα στην ουρα,μαζι με γερεντοκορες και γιαγιαδες, να μου την διαβασει ο παππας. Αυτος ευτυχως ηταν φαλλοκρατης και μου εδωσε προτεραιοτητα! Του εβαλα 40 λεπτα στην τσεπη.
Την αλλη μερα εκει που ξαπλωνα, βρηκα στο κρεβατι μου το τηλεχειριστηριο! Wtf?
Εκανα τον σταυρό μου και εβαλα Rainbow, το Gates of Babylon!

Ευτυχως που δεν εβαλες "the number of the beast"-iron maiden

[paul25]

Πέτυχα σήμερα έναν τύπο και μου λύθηκε ένα μυστήριο.
Αυτός είναι ελαφρώς γνωστός μου,σπάνια μιλάμε,αλλά μια από τις χιλιάδες Μορφές στην γειτονιά μου. 45αρης, χεβιμέταλας κάργα, σε φάση που ίσως φοράει και σώβρακο με τους Venom, εντελώς ρεμάλι αλλά και ωραίος τύπος με πολύ χιούμορ όταν είναι στα κέφια του. Ο τύπος παρότι εξωτερικά παρακμίας, κατοικεί σε έναν Μέγαρο μαζί με την λοιπή οικογένεια του, που διακρίνεται όλη σε επάγγελμα στον κλάδο υγείας, έχουν φράγκα,όμως αυτός είναι το κατάμαυρο πρόβατο και απλά του παραχωρούν ένα δωμάτιο. Την μοναδική φορά που πήγε να δουλέψει πακετάς για μια μέρα, έκανε Σούζες με την μηχανή και του φεύγανε τα αναψυκτικά με αποτέλεσμα να πηγαίνει από το περίπτερο και να ... αγοράζει άλλα από την τσέπη του, ενώ όχι μόνο δεν έπαιρνε μπουρμουαρ, αλλά έκανε στρογγυλοποιήσεις προς τα κάτω( Άντι για 4.40, δώσε 4 ) με αποτέλεσμα να μπει μέσα κάνα 50αρικο και να αποφασίσει πως δεν συμφέρει
Τον βλέπω πάντα σε ένα προποτζίδικο όρθιο να κοιτά τα νούμερα του Κίνο μαζί με μια γυναίκα, κοντά στα 40,αρκετά γλυκιά και εντελώς αξιοπρεπή σε εμφάνιση και στυλ,καμιά σχέση με σατανισμούς και τέτοια. Υπέθετα πάντα πως είναι η αδερφή του.
Σήμερα που πλησίασα και τους έπιασα κουβέντα, διαπίστωσα πως η decent σοβαρή κυρία είναι η γκόμενα του, που κάνει ιδιαίτερα σε παιδιά της γειτονιάς, τον μισθό της του τον "δανείζει" για να παίζει τυχερά παιχνίδια Wtf?

Αυτη ειναι μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ιστορια. Παντα πιστευω θα ειναι και παντα θα μας προβληματιζει.

[Υπερκουλτουριάρης]

@ Paul για τον σκύλο και εγώ δεν πιστεύω πως το πνεύμα του έκανε βόλτα,ούτε όμως πως και ο άνθρωπος έλεγε ψέματα. Κάποια λογική εξήγηση υπάρχει,πιθανόν μετατραυματική εμπειρία που έπλασε το μυαλό. Μέρα ήταν.

Το τραγούδι ήταν αυτό Sleap with the Devil, the Devil will take you away!
Το NIB των Sabbath γούσταρα εκείνη την στιγμή,αλλά σεβάστηκα.

Υ.Γ. Ωραίο νήμα άνοιξα! Παρακολουθώ όλες τις ιστορίες με ενδιαφέρον! Δώστε πόνο!

[ΓΑΛΗ]

Πριν αρκετά χρόνια, είχε πάθει έμφραγμα ο πατέρας μου. Ήταν 62 χρόνων και υγιής, μέχρι τότε. Μπήκε στην εντατική και το ξεπέρασε. Η νοσηλεία κράτησε περίπου μία εβδομάδα. Ήμουν μόνη στο σπίτι και ήταν παραμονή της ημέρας που θα επέστρεφε. Ήταν ένα όμορφο απόγευμα του Φεβρουάριου, ήμουν μισοξαπλωμένη στον καναπέ, είχα μια περίεργη γλυκόπικρη διάθεση και κοίταζα έξω, χαζεύοντας τα σύννεφα που άλλαζαν σχήματα. Απέναντι μου, δίπλα στη μπαλκονόπορτα ήταν ένα μεγάλο κεραμικό κιούπι με μερικά κλαδιά αμυγδαλιάς. Ένα περιστέρι, προσγειώθηκε πάνω στο κάγκελο της βεράντας και τράβηξε την προσοχή μου. Έμεινε ακίνητο για λίγο και κάποια στιγμή πέταξε. Και τη στιγμή που άνοιξε τα φτερά του, έσπασε το κιούπι. Το περίεργο είναι ότι εκείνη τη στιγμή δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι πέθανε ο πατέρας μου, σαν να ήταν κάτι τελείως φυσικό. Έμεινα εκεί που ήμουν, σαν ναρκωμένη, χωρίς να νοιώθω κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα. Κάποια στιγμή, άκουσα το κλειδί στην πόρτα, δεν γύρισα καν το κεφάλι μου και ένοιωσα το χέρι του άντρα μου να μου πιάνει τον ώμο. Τον ρώτησα "πέθανε ο .....;" και μου είπε ξαφνιασμένος "ναι, που το ξέρεις;"

[Georg Von Balkanen]

Στο χωριό μου πριν πολλά πολλα χρόνια, οταν ημουν πιτσιρίκι είχα ενα συγκεκριμένο σημείο οπου παιζαμε καθε μερα με τον τοτε φιλο μου. Ηταν σαν ξέφωτο, απο την μια πλευρά δάσος και απο την αλλη ημιδασωδης περιοχή με πολλες ελιές στις οποίες ανάμεσα καλλιεργούσαν διάφορα λουλούδια. Πισω απο αυτή την περιοχη ειχαν εγκατασταθεί τότε τσιγγάνοι και καθε βράδυ τους ακούγαμε που είχαν γλέντι.

Καθε απόγευμα βγαίναμε να παίξουμε και καθε μερα την ίδια ωρα κατα τις οχτω με οχτω και πέντε ακουγαμε μεσα απο αυτην την μικρή περιοχή που καλλιεργούσαν λουλούδια εφτά ή οχτω διαδοχικούς πυροβολισμούς και στο τέλος μια γυναίκα να ουρλιάζει.

Η πλάκα είναι οτι για χρόνια ουτε καν το σχολιαζαμε, απλα οταν συνέβαινε ανεβαίναμε πιο πανω κοντα στα σπίτια μας, στην πλατεία οπου υπηρχε και φωτισμός. Παραδόξως, ποτε δεν το σχολιασαμε, σαν να μην το ειχαμε συνειδητοποιήσει. Ώσπου μετα απο κανα τεσσαρι χρόνια, με το που το ακούσαμε παλι, κοιταχτήκαμε, και τοτε μόνο καταλάβαμε οτι κάτι περίεργο συνέβαινε. Ψιλοσοκαρισμενοι απο την διαπίστωση, του τι βιωναμε τοσο καιρό χωρις να δινουμε σημασία δεν ξαναπαιξαμε ποτε σε κεινο το σημείο μετα την δυση του ήλιου.

[νύχτα]

Κάποτε πούλησα ένα χαλασμένο και ξεκούρδιστο βιολί, σε έναν τύπο.

Έβγαλα καλά λεφτά.