Phorum.com.gr

gassim έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 13:24

Εγω πάντως έχω πάθει ενα σοκ που έγινα 40.
Ειλικρινα δεν μπορώ να καταλάβω πως μου συνέβη αυτό το πράγμα.

θα ήσουν άτυχος μάλλον.

και εγώ δεν το καταλάβαινα πώς μπορεί να με πειράξει κλπ, αλλά πολλά χρόνια έχω καταλάβει οτι το δύσκολο ειναι να μην μάθεις μερικά πράγματα που σε κάνουν και απορείς, αν δεν κάνεις κάτι θα τα μάθεις μια χαρά, οπότε έλεγα πάντα λίγα παραπάνω και ήμουν 40 πρίν γίνω, μια χαρά ήταν όταν τα κατάφερα επιτέλους στα αλήθεια.

Ημιαιωνοβιοι.

perseus έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 08:20

μια χαρα ηλικια ειναι αμα δεν πεθαινεις ,το μονο κακο τα πιπινακια σε φωναζουν θειο...

perseus έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 09:56

και δεν λες που εχουν την ευγενεια να σηκωθουν.

Και σου μιλάνε και στον πληθυντικό...
(Δεν κάνω πλάκα, είναι φρίκη)

Lugozzi έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 13:39

gassim έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 13:24

Εγω πάντως έχω πάθει ενα σοκ που έγινα 40.
Ειλικρινα δεν μπορώ να καταλάβω πως μου συνέβη αυτό το πράγμα.

έλα μαν
η καλύτερη δεκαετία του άντρα αυτή είναι

ναι τα ιδια λεγαμε και στα 30.
Δεν ειναι οτι δεν ειμαι καλά, είναι οτι ωσπου να ανοιγοκλείσω τα ματια μου θα είμαι 50.

Nameless Ghoul έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 14:03

Και σου μιλάνε και στον πληθυντικό...
(Δεν κάνω πλάκα, είναι φρίκη)

έλα ρε παιδιά, αυτό είναι από τα λίγα που έχουν πράγματι πλάκα. Καλά με τα αγοράκια είναι σκέτη απόλαυση, σε ευχαριστώ παλικάρι μου, συμβουλές, έλα κάτσε στα γόνατά μου να σου μιλήσω για την ζωή κλπ,να σου πω για τον πόλεμο το 40 κλπ. Με τις κοπέλες δεν μπορείς να το τραβήξεις πολύ γιατί αν έρθουν και κάτσουν μπλέξαμε, αλλά πάλι έχει πλάκα, έχουν ένα τρόμο όταν καταλαβαίνουν οτι αλήθεια τους δουλεύεις, όπως είχαμε και εμείς δηλαδή όταν μας δούλευαν

Αρρηνmax41postspermonth έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 06:16

κι εσύ πωλ Ζαγκό ;με το που διάβασα αυτό δεν πήγα παρακάτω ,ρε τι μου θύμισες εγώ διάβασα και κάτι παρόμοια του Αντωνίου Πισσάνου ,τα ξανακοίταξα μετά από πολλά χρόνια και θυμήθηκα μία ρήση από τις μεγάλες αλήθειες του λιφο: στα 17 βάζεις στόχους στα 40 γελάς με τους στόχους που έβαλες ,
ελπίζω να μην επαληθεύθηκε αυτός εσένα διότι εμένα επαληθεύτηκε έτσι ακριβώς και στο 17 και στο 40 .Εγινα το αντίθετο ακριβώς από αυτό που ήθελα να αποφύγω.

Και Πισσάνο εννοείται. Μέγας Διδάσκαλος. Έχω ακόμα το βιβλίο του «Μπορείς» από το 77 που ήμουνα 15χρονών.
Ναι, με τους στόχους που έβαζα ως 17άρης γέλαγα αργότερα, αλλά με τους συγκεκριμμένους στόχους κι όχι με την πρακτική του να βάζω στόχους.
Εγώ είχα διαφορετική πορεία, διότι η Προσωπική Ανάπτυξη είναι το επάγγελμά μου πια (life coach), αν κι έχω προσανατολιστεί περισσότερο προς το business coaching.

Ιδού και το «Μπορείς». Γέρασε πια κι αυτό, μαζί με μένα, αλλά το έχω πάντα μαζί μου.

Μεκ διόρθωσε την παράθεση σου.

mec_ έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 16:04

Αρρηνmax41postspermonth έγραψε: ↑

10 Αύγ 2018, 06:16

κι εσύ πωλ Ζαγκό ;με το που διάβασα αυτό δεν πήγα παρακάτω ,ρε τι μου θύμισες εγώ διάβασα και κάτι παρόμοια του Αντωνίου Πισσάνου ,τα ξανακοίταξα μετά από πολλά χρόνια και θυμήθηκα μία ρήση από τις μεγάλες αλήθειες του λιφο: στα 17 βάζεις στόχους στα 40 γελάς με τους στόχους που έβαλες ,
ελπίζω να μην επαληθεύθηκε αυτός εσένα διότι εμένα επαληθεύτηκε έτσι ακριβώς και στο 17 και στο 40 .Εγινα το αντίθετο ακριβώς από αυτό που ήθελα να αποφύγω.

Και Πισσάνο εννοείται. Μέγας Διδάσκαλος. Έχω ακόμα το βιβλίο του «Μπορείς» από το 77 που ήμουνα 15χρονών.
Ναι, με τους στόχους που έβαζα ως 17άρης γέλαγα αργότερα, αλλά με τους συγκεκριμμένους στόχους κι όχι με την πρακτική του να βάζω στόχους.
Εγώ είχα διαφορετική πορεία, διότι η Προσωπική Ανάπτυξη είναι το επάγγελμά μου πια (life coach), αν κι έχω προσανατολιστεί περισσότερο προς το business coaching.

Ιδού και το «Μπορείς». Γέρασε πια κι αυτό, μαζί με μένα, αλλά το έχω πάντα μαζί μου.

Τι μου θύμισες, αχ αναμνήσεις... Μόνο που δυστυχώς τον τίτλο του ιερού αυτού βιβλίου τον εφάρμοσα με.το Δεν μπροστά...

Αρρηνmax41postspermonth έγραψε: ↑

12 Αύγ 2018, 11:00

Τι μου θύμισες, αχ αναμνήσεις... Μόνο που δυστυχώς τον τίτλο του ιερού αυτού βιβλίου τον εφάρμοσα με.το Δεν μπροστά...

Το συνεχίζω στο Anonymous @ Ιστορίες Προσωπικής Ανάπτυξης που είναι ειδικότερο νήμα.

Δεν έχω φτάσει τα 50, αλλά ταυτίζομαι γιατί έχω πάρει την κάτω βόλτα σε θέματα υγείας και ό,τι γράφεται στο πρώτο ποστ το έχω περάσει. Ο χρόνος είναι κάτι σχετικό, εφόσον τα παιδιά μου μεγάλωσαν έχω κάπως περισσότερο χρόνο και ανακάλυψα τη ζωή ξανά έξω από το σπίτι.

Αυτό που δεν θέλω να γίνω και το βρίσκω ακατανόητο, είναι που βλέπω τους πιο μεγάλους να περνάνε χρόνο στο σπίτι μέσα με τηλεόραση και να μην κάνουν κάτι πραγματικά χρήσιμο, δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. Έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα θέματα του δήμου και το κάνουν με λάθος τρόπο και αισθάνομαι είναι επειδή αισθάνονται έξω από τη ζωή και την παραγωγική διαδικασία. Πάλι εμείς που δεν έχουμε τόσο χρόνο πρέπει να ασχολούμαστε και με αυτό να βγάζουμε το φίδι από την τρύπα.

Έζησα μια γεμάτη ζωή, που ακόμα και αναποδιές να είχε είχε γυρίσματα πολύ καλά και κυνήγησα να ζήσω πολλά πράγματα και μου έκατσε, αλλά ήταν τα 15 χρόνια πριν τα παιδιά, μετά η ζωή έγινε υπερβολικά στημένη και εκ των υστέρων βλέπω ότι ήταν περισσότερο στημένη από όσο χρειαζόταν. Ευτυχώς έχω σύζυγο που το καταλαβαίνει αυτό.

Αυτό που βλέπω να μετράει για τους μεγαλύτερους (αν και όχι φανερά για όλους έτσι όπως έχουν στήσει τη ζωή τους) είναι να έχεις λόγους να βγεις από το σπίτι, να έχεις κοινωνικότητα. Στην Αθήνα έχουμε λόγους που εμποδίζεται αυτό.

Ρωταει η Ναιδα πως ειναι ,βλεπεις συμμαθητες και συνομιλικους να πεθαινουν υπολογιζεις τις υποχρεωσεις για να μην αφησεις χρεη ,12 το βραδυ χασμουριεσαι και λες πότε να παω να ξαπλωσω ,καθεσαι η σηκωνεσαι σε καναπε και βογγας ,αλλαζει ο καιρος και πονανε παλια χτυπηματα,προσπαθεις να τρως υγειινα ,πας περισσοτερες φορές σε νεκροταφειο παρα σε μπαρακια και πολλα αλλα.

Τώρα θα σας στενοχωρήσω λίγο. Υπάρχει μία αλβανική παροιμία που λέει: «Παντρεύτηκες; Πέθανες και πέρασε η σειρά σου»
Εμένα αυτό με προβλημάτισε σε θέμα παιδιών. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει παιδιά θα πέρναγε η σειρά μου. Ότι θα ζούσα πια ως υπηρέτης άλλων και σαν άτομο θα έμπαινα σε δεύτερη μοίρα, Ίσως είμαι και υπερ το δεον εγωιστής. Όσοι έχετε παιδιά, αισθανθήκατε ποτέ κάτι τέτοιο;

Ας το θέσω και κάπως αλλιώς. Μετά τα 50 τα παιδιά προστίθενται στα βάρη της ηλικίας ή τουναντιον βοηθάνε να ξεχνάς την ηλικία;

mec_ έγραψε: ↑

13 Αύγ 2018, 14:04

Τώρα θα σας στενοχωρήσω λίγο. Υπάρχει μία αλβανική παροιμία που λέει: «Παντρεύτηκες; Πέθανες και πέρασε η σειρά σου»
Εμένα αυτό με προβλημάτισε σε θέμα παιδιών. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει παιδιά θα πέρναγε η σειρά μου. Ότι θα ζούσα πια ως υπηρέτης άλλων και σαν άτομο θα έμπαινα σε δεύτερη μοίρα, Ίσως είμαι και υπερ το δεον εγωιστής. Όσοι έχετε παιδιά, αισθανθήκατε ποτέ κάτι τέτοιο;

Ας το θέσω και κάπως αλλιώς. Μετά τα 50 τα παιδιά προστίθενται στα βάρη της ηλικίας ή τουναντιον βοηθάνε να ξεχνάς την ηλικία;

Σε βοηθούν να ξεχάσεις την ηλικία. Βέβαια, εγώ δεν τα απέκτησα μετά τα 50 αλλά νωρίτερα. Ενα σοβαρότατο θέμα που έχουν όσοι κάνουν παιδιά μεγάλοι, είναι πως θα έχουν τα περισσότερα έξοδα λόγω παιδιών, ακριβώς όταν θα έχουν τα χαμηλότερα εισοδήματα.

mec_ έγραψε: ↑

13 Αύγ 2018, 14:04

Τώρα θα σας στενοχωρήσω λίγο. Υπάρχει μία αλβανική παροιμία που λέει: «Παντρεύτηκες; Πέθανες και πέρασε η σειρά σου»
Εμένα αυτό με προβλημάτισε σε θέμα παιδιών. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει παιδιά θα πέρναγε η σειρά μου. Ότι θα ζούσα πια ως υπηρέτης άλλων και σαν άτομο θα έμπαινα σε δεύτερη μοίρα, Ίσως είμαι και υπερ το δεον εγωιστής. Όσοι έχετε παιδιά, αισθανθήκατε ποτέ κάτι τέτοιο;

Ας το θέσω και κάπως αλλιώς. Μετά τα 50 τα παιδιά προστίθενται στα βάρη της ηλικίας ή τουναντιον βοηθάνε να ξεχνάς την ηλικία;

πέρνα λίγο από εδώ

The Childfree Life

mec_ έγραψε: ↑

13 Αύγ 2018, 14:04

Τώρα θα σας στενοχωρήσω λίγο. Υπάρχει μία αλβανική παροιμία που λέει: «Παντρεύτηκες; Πέθανες και πέρασε η σειρά σου»
Εμένα αυτό με προβλημάτισε σε θέμα παιδιών. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει παιδιά θα πέρναγε η σειρά μου. Ότι θα ζούσα πια ως υπηρέτης άλλων και σαν άτομο θα έμπαινα σε δεύτερη μοίρα, Ίσως είμαι και υπερ το δεον εγωιστής. Όσοι έχετε παιδιά, αισθανθήκατε ποτέ κάτι τέτοιο;

Ας το θέσω και κάπως αλλιώς. Μετά τα 50 τα παιδιά προστίθενται στα βάρη της ηλικίας ή τουναντιον βοηθάνε να ξεχνάς την ηλικία;

Το να κάνεις παιδιά είναι στη φύση μας, αλλά κάνεις τόσα άλλα έξω από τη φύση μας που δεν πιστεύω ότι χάνεις και ΠΟΛΛΑ πράγματα αν δεν τα φέρει η ζωή να μην κάνεις παιδιά. Το σημαντικό, ειναι να βρεις τον άνθρωπο που να πεις ότι θέλεις να μοιράσεις κάπως τα γονίδιά σου να ανακατευτούν με τα δικά του να δεις τι θα γίνει ΚΑΙ να τον θεωρείς και να σε θεωρεί ικανό να ανταπεξέλθετε σε ό,τι αγκούρια μπορεί να σας φέρει η ζωή στο μέλλον. Αν δεν νιώσεις κάτι αρκετά δυνατό να σε δένει, καλώς πράττεις και δεν κάνεις το βήμα το επόμενο.

Αυτό με το να είμαι υπηρέτης δεν το είχα σαν νοοτροπία, είχα μεγαλώσει απλά η ίδια, δεν είχα γονιό να γυρνάει πάνω από το κεφάλι μου όλη μέρα, ήμουν αρκετά αυτάρκης. Τη σήμερον ημέρα όμως τα παιδιά μεγαλώνουν διαφορετικά, μάνι μάνι μόνο τα δρομολόγια να βάλεις, χιλιάδες δρομολόγια καθημερινά, επιπλέον από αυτά που σαν εργαζόμενος χρειάζεται να κάνεις, προσωπικά κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Πάλι αν μοιράζεσαι κάπως δίκαια τις αγγαρείες με το σύντροφο, ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ. Μετά τα 50 τα παιδιά δεν σου δίνουν και πολλή σημασία, έχουν τα δικά τους ενδιαφέροντα, σε γενικές γραμμές πάντα. Το οικονομικό κομμάτι είναι μεγάλη ιστορία, μεγάλη επένδυση να κάνεις παιδί, μεγάλη μεγάλη για τη μεσαία τάξη. Και δεν ξέρεις αν σου βγει, δηλαδή περνάνε χρόνια ορισμένοι Έλληνες γονείς να ξαναβγάλουν το σχολείο μαζί με τα παιδιά τους και στο τέλος μπορεί να περάσει το παιδί σε σχολή καλαθοπλεκτικής anyway. Είναι θέμα οπτικής αν μπορείς και θέλεις να πας στο helicopter parenting ή έχεις να γεμίσεις τον ελεύθερο χρόνο κάπως αλλιώς. Στο γαλλικό σχολείο, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γίνεις τόσο υπηρέτης. Απλά να έχεις εισόδημα να μένεις σε σχετικά καλή γειτονιά, που είναι ένα θέμα και αυτό.

Τώρα τελευταία το ότι έχω παιδιά μου προκαλεί να θυμάμαι τη φθαρτότητά μου κάθε μέρα, αναρωτιέμαι πόσο θα αντέχω να τα υποστηρίζω... Από την άλλη τα σημερινά παιδιά είναι πιο τσαούσικα και ίσως καταλαβαίνουν κάποια πράγματα πιο γρήγορα. Δεν ξέρω.