Νέα Εποχή, εργένηδες και μεσήλικες

[Saturn]

Αγαπητή Saturn,
Δεν είναι ότι έχει αλλαξει ο κόσμος, είναι ότι κάποτε δεν υπηρχε η γρήγορη πληροφορία, δεν υπηρχε το διαδίκτυο, δεν ακούγονταν τόσο τα γύρω γυρω.
Βεβαια, υπηρχε περισσότερη πειθαρχία, τουλάχιστον στα δικά μου χρόνια, δεν είμασταν μαθημένοι να μην ακολουθούμε κανόνες ( κάναμε και την επανασταση μας) αλλα και όταν ο δασκαλος ή ο καθηγητής μας εκανε κυριολεκτικά ξεφτίλα μπροστά στους αλλους δεν τολμούσαμε να πούμε τπτ στους γονείς μας γτ θα έρχονταν και θα ελεγαν κάνε ότι κάνεις αδελφέ του/ της αξίζει γτ δεν διαβάζει π.χ.

πλέον έχει γίνει το: μην αγγίξεις ή πας να επιβληθείς επάνω στο παιδί μου και θα κάνει ότι θέλει, τι σημασία έχει αν αρπαξε το άλλο παιδί από το λαιμό και το επνιγε? Εσυ ( ο δάσκαλος ή καθηγητής ) δεν έχεις κανενα δικαίωμα να πείς ότι το δικό μου παιδί δεν είναι καλά και ότι κάτι μπορεί να έχει και να φωνάξεις τις αρμόδιες αρχές… Παιδιά είναι θα τα βρούνε μόνα τους… ( πραγματικό περσινό περιστατικό )

Διαζύγια, ενδοοικογενειακή βία, φόνοι, νεύρα, οικονομικά προβλήματα υπηρχαν ανεκαθεν, απλά δεν τα βλεπαμε και ακούγαμε τόσο συχνά όσο τώρα που η πληροφορία ερχεται σαν καταιγίδα.

Ναι έχει χαθεί κάθε μέτρο κάθε λογική, έχει χαθεί ο σεβασμός στον άνθρωπο και η αλληλοστήριξη.
Κάποτε αλληλοεπιδρούσαμε και δίναμε ραντεβού στην πλατεία ή στις κούνιες να δούμε τους φίλους μας και συζητούσαμε πραγματικά όχι όπως κάνουν τώρα βγαίνουν για καφέ και ο ένας βγάζει φωτογραφίες και ο άλλος κοιτάει στο μεσεντζερ ή στο ινσταγκραμ ή σε οποιοδήποτε άλλο μέσο. Ε κατσε σπίτι σου ρε φίλε μην βγαίνεις έξω πιο φθηνά θα σου βγεί, ποιο το νόημα να βγείς και να είσαι έτσι όπως ακριβώς θα ήσουν στο σπίτι σου?

Εχουμε φτάσει και είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας ( βάζω και εμενα μέσα ) και καθόμαστε μπροστά σε μία οθονη κινητού ή pc και νομίζουμε ότι κατακτούμε τον κόσμο όλο αλλα όλα είναι μια ψευδαίσθηση. Πολλές φορές αναρωτιεμαι κι εγω πόσο έχουμε αποστασιοποιηθεί ως μέλη της κοινωνίας, δεν υπαρχει πλεον το ραντεβού για καφέ να τα πούμε, εμενα προσωπικά μου λείπει, μου λείπει η αλληλοεπίδραση με αλλους, μου λειπει το ήρθε η Παρασκευή κάτσε να κανονίσω να παω να πιω ένα καφέ να παω για ένα φαγητό με ένα φίλο ( ή μεγαλύτερη παρέα) να πουμε τη μαλακία μας να περάσουμε ωραία, να ξεφύγεις λίγο από το κουτί που μας έχουν κλείσει οι καταστάσεις.

Πριν λίγες μέρες βγήκα και περασα υπεροχα, περπατησα, συζήτησα, κοίταξα το κινητό μου κάποιες φορές δεν θα πω ψεματα, αλλα ήταν για κλήσεις και για συνεννόηση για το που θα βρεθούμε. Δεν με ένοιαζε τπτ, σε κάποια φάση αισθάνθηκα ότι είμαι 4χρονο και με αμολησαν σε ένα παιχνιδότοπο με free pass

Νομίζω αυτό λείπει στους περισσότερους η ανθρώπινη επαφή και αλληλεπιδραση.

Ωραία τα γράφεις, έτσι είναι, όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.

Και αυτό που λες για την αποστιοποίηση, είναι ακριβώς έτσι όπως συμβαίνει. Νομίζω έχει χαθεί η έννοια της κοινότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

[Ασέβαστος]

Ναι οκ έχεις δίκιο εδώ. Απλά δε μπορώ να καταλάβω το λόγο που μπαίνει ο παλιός μέσα και λέει "όχι δεν είμαι αυτός..." ενώ κάνει μπαμ, δε λέω για τη συγκεκριμένη εδώ οντότητα, μιλάω γενικά. Γούστο τους καπέλο τους βέβαια , απλά δε καταλαβαίνω το λόγο.

ντρεπονται για τις μαλακιες που εχουν πει, και φοβουνται οτι καποιος θα τους τις τριψει στη μουρη.

[Ερμής]

Ναι οκ έχεις δίκιο εδώ. Απλά δε μπορώ να καταλάβω το λόγο που μπαίνει ο παλιός μέσα και λέει "όχι δεν είμαι αυτός..." ενώ κάνει μπαμ, δε λέω για τη συγκεκριμένη εδώ οντότητα, μιλάω γενικά. Γούστο τους καπέλο τους βέβαια , απλά δε καταλαβαίνω το λόγο.

ντρεπονται για τις μαλακιες που εχουν πει, και φοβουνται οτι καποιος θα τους τις τριψει στη μουρη.

Και εγω αυτο πιστευω. Αλλά κλάιν, σα να σου λέει ο άλλος στο καφενείο προς προχθές τον έριξες κουβά στο στοίχημα.

[micmic]

Αναπολούν κάποιοι την δεκατία του '80 ή του '70 ή και του '60 ακόμα, ως εποχές που οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν αληθινές και δεν υπήρχαν τα social media κτλ. Κι εγώ θυμάμαι αυτό που έγραψε ο Σαμαράκης:

"Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα".

Αυτό το έγραψε το 1954.

[Antares]

Ίσως ο κόσμος δεν ήταν τόσο διαβρωμένος εξαιτίας του εύκολου χρήματος. Αλλά όταν έφτασε αυτό το χρήμα άρχισαν και τα παρατράγουδα, κανονικό προσκύνημα στον Μαμωνά.

[Saturn]

Αναπολούν κάποιοι την δεκατία του '80 ή του '70 ή και του '60 ακόμα, ως εποχές που οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν αληθινές και δεν υπήρχαν τα social media κτλ. Κι εγώ θυμάμαι αυτό που έγραψε ο Σαμαράκης:

"Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα".

Αυτό το έγραψε το 1954.

Μα ναι, δεν διαφωνεί κανείς
Οπότε σκέψου τί γίνεται ΣΗΜΕΡΑ.
Γι αυτό έκανα λόγο και αλλού για εκείνη την αλλοτινή μίζερη ρουτίνα που είχε όμως μια γλύκα, όπως το βλέπω τώρα, ενώ η ρουτίνα του σήμερα είναι ηλεκτρισμένη, γεμάτη άγχος και μια εκνευριστική αβεβαιότητα ως αίσθηση.

[Saturn]

Ίσως ο κόσμος δεν ήταν τόσο διαβρωμένος εξαιτίας του εύκολου χρήματος. Αλλά όταν έφτασε αυτό το χρήμα άρχισαν και τα παρατράγουδα, κανονικό προσκύνημα στον Μαμωνά.

Έχεις δίκιο, Antares, στην επισήμανσή σου!

[micmic]

Αναπολούν κάποιοι την δεκατία του '80 ή του '70 ή και του '60 ακόμα, ως εποχές που οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν αληθινές και δεν υπήρχαν τα social media κτλ. Κι εγώ θυμάμαι αυτό που έγραψε ο Σαμαράκης:

"Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα".

Αυτό το έγραψε το 1954.

Μα ναι, δεν διαφωνεί κανείς
Οπότε σκέψου τί γίνεται ΣΗΜΕΡΑ.
Γι αυτό έκανα λόγο και αλλού για εκείνη την αλλοτινή μίζερη ρουτίνα που είχε όμως μια γλύκα, όπως το βλέπω τώρα, ενώ η ρουτίνα του σήμερα είναι ηλεκτρισμένη, γεμάτη άγχος και μια εκνευριστική αβεβαιότητα ως αίσθηση.

Νομίζω ότι αυτό που γίνεται σήμερα είναι αυτό που γινόταν πάντα, όταν τα προβλήματα ήταν τα ίδια. Δηλαδή πότε ακριβώς ήταν καλύτερα; Όταν η περίθαλψη ήταν άγνωστη λέξη και οι γιατροί ήταν μάγοι; Όταν ο μέσος εργάτης δούλευε 14ωρα 7 μέρες τη βδομάδα; Όταν ο χωρικός που είχε ένα σπιτάκι στην εξοχή έπρεπε μαζί με τη γυναίκα του να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μεγαλώσουν δυο παιδιά; Όταν γεννιόσουν και πέθαινες σκλάβος δουλεύοντας για ένα φεουδάρχη;

Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι πχ που μεγάλωσαν σε χωριά, σε σχετικά καλές συνθήκες. Πάντα είχαν φαγητό και οι γονείς τους τους πρόσεχαν. Υπήρχαν κοινωνικές σχέσεις, παραδόσεις, έθιμα. Ε, πολλοί από αυτούς όταν μεγάλωσαν έφαγαν τα λυσσακά τους να πάνε σε μια μεγάλη πόλη. Και οι περισσότεροι δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω ούτε καν όταν είχαν την δυνατότητα, ούτε καν όταν πήραν σύνταξη. Παρόλο που μίλαγαν με τα καλύτερα λόγια για το πόσο ωραία ήταν η παιδική τους ηλικία και τι αληθινές σχέσεις που είχαν τότε. Έχω τέτοια παραδείγματα και από την οικογένειά μου, βάζουν τα κλάματα όταν ακούν ένα τραγούδι για το πόσο ωραία ήταν η ζωή εκεί που μεγάλωσαν, αλλά τώρα δεν πάνε πίσω ούτε για επισκεψη.

[Saturn]

Σωστά τα περιγράφεις και δεν είσαι ο μόνος που έχει τέτοια παραδείγματα

Αλλά δεν σε βάζει σε σκέψεις γιατί οι άνθρωποι να νοσταλγούν τόσο πολύ κάτι όταν ταυτόγχρονα δεν επιλέγουν να γυρίσουν σε αυτό;
Κάτι κέρδισαν κάτι απώλεσαν και αυτό που απώλεσαν πονά.

[Saturn]

Και δεν μιλάω για χρόνια και μέρη όπου υπήρχαν σκληρές καταστάσεις ως προς την επιβίωση.

Θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου κάποτε σε μια βόλτα μας να του λέω όντας μικρή και ανόητη, αχ τα παλιά τα χρόνια που ήταν καλύτερα και έτσι και αλλιώς, σταματάει, γυρνάει με κοιτά και μου λέει κοφτά: άκου να σου πω, εγώ εκείνα τα χρόνια δεν θέλω να τα θυμάμαι....

Δεν μιλώ για τέτοια πράγματα, συγκρίνω την ζωή πώς ήταν είκοσι χρόνια πίσω ας πούμε

[micmic]

Σωστά τα περιγράφεις και δεν είσαι ο μόνος που έχει τέτοια παραδείγματα

Αλλά δεν σε βάζει σε σκέψεις γιατί οι άνθρωποι να νοσταλγούν τόσο πολύ κάτι όταν ταυτόγχρονα δεν επιλέγουν να γυρίσουν σε αυτό;
Κάτι κέρδισαν κάτι απώλεσαν και αυτό που απώλεσαν πονά.

Ναι, απώλεσαν τα νιάτα τους και αυτό δεν αλλάζει.

[Saturn]

Ίσως στην περίπτωση που περιγράφεις εσύ να είναι έτσι κατά πολύ, ναι.

Εγώ όμως παρατηρώ, σχετικά με ό,τι γράφω στο αρχικό μήνυμα, και άλλους ανθρώπους να βιώνουν την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο.
Και θυμάμαι πως στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα, όταν ήταν οι συγγενείς μου ας πούμε, δεν είχαν αυτά τα προβλήματα που έχουμε εμείς σήμερα και η ζωή κυλούσε κάπως πιο ομαλά. Το σήμερα είναι γεμάτο αρρώστιες, οικονομικά προβλήματα για πολλούς σοβαρά, κορωνοιούς, εγκλήματα, αστάθεια στις οικογένειες, αστάθεια στις αξίες, στην πολιτική του κόσμου γενικότερα...γενικά κυριαρχεί μια νευρικότητα. Αυτό το διαπιστώνω και με συζητήσεις με άλλους.

[Antares]

Ναι πως, απλά δεν ξέραμε τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια ακόμη και σε ένα χωριό επειδή είμασταν παιδιά.
Όπως και σε ένα μεγάλο χωριό ή μια μικρή πόλη. Ίσως γι' αυτό έχουμε τον μισό πληθυσμό στην Αττική.

[Saturn]

Αντάρες, αν κατάλαβα τί γράφεις, αυτά τα λένε και οι συγγενείς μου για το σήμερα, που δεν ήταν παιδιά πριν 20 χρόνια και δεν νομίζω οτι είναι η νοσταλγία μόνο επειδή γεράσανε.

[micmic]

Ίσως στην περίπτωση που περιγράφεις εσύ να είναι έτσι κατά πολύ, ναι.

Εγώ όμως παρατηρώ, σχετικά με ό,τι γράφω στο αρχικό μήνυμα, και άλλους ανθρώπους να βιώνουν την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο.
Και θυμάμαι πως στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα, όταν ήταν οι συγγενείς μου ας πούμε, δεν είχαν αυτά τα προβλήματα που έχουμε εμείς σήμερα και η ζωή κυλούσε κάπως πιο ομαλά. Το σήμερα είναι γεμάτο αρρώστιες, οικονομικά προβλήματα για πολλούς σοβαρά, κορωνοιούς, εγκλήματα, αστάθεια στις οικογένειες, αστάθεια στις αξίες, στην πολιτική του κόσμου γενικότερα...γενικά κυριαρχεί μια νευρικότητα. Αυτό το διαπιστώνω και με συζητήσεις με άλλους.

Είναι και κάποια πράγματα που τα καλλιεργείς από μικρός και τα θερίζεις μεγάλος, και ένα από αυτά είναι οι κοινωνικές σχέσεις. Πχ τα πεθερικά μου έχουν πολλές παρέες. Η βασική τους παρέα αποτελείται από 20 άτομα. Βρισκονται μια φορά τη βδομάδα πάνω-κάτω, σε άλλο σπιτι κάθε φορά ή σε ταβερνάκια. Πάνε θέατρα, χορωδίες, εκδηλώσεις, εκδρομές μαζί. 2-3 απ'αυτούς παίζουν κιθάρες, κάθε φορά που βρίσκονται γίνεται συναυλία. Με ό,τι προβλήματα μπορεί να έχουν λόγω ηλικίας και χρόνων (υγεία, διαζύγια, κτλ), περνάνε καλά. Μπορεί να πει κάποιος ότι η σημερινή εποχή είναι διαφορετική επειδή όλα κινούνται τόσο γρήγορα και υπάρχει ανασφάλεια κτλ., αλλά άλλοι στην ηλικία των πεθερικών μου με τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες δεν περνάνε τόσο καλά. Αλλά αυτό το καλλιέργησαν από μικροί, οι περισσότεροι γνωρίζονται 50 χρόνια μεταξύ τους. Κι ας άλλαξαν πόλεις, δουλειές, συζύγους. Τα ίδια τους τα παιδιά, παρόλο που μεγάλωσαν μέσα σ'αυτές τις παρέες, δεν το έχουν αυτό. Δηλαδή για κάποια πράγματα φταίμε και οι ίδιοι και όχι μόνο οι εποχές και οι πόλεις.