Περπατάμε στην Ερμού, τον αφηνω για λίγο να πάω να δω κάτι σε μια βιτρίνα.
Γυρίζοντας και ευρισκόμενη σε μια απόσταση τον βλέπω f2f να μιλάει με μια κοπέλα. Του δίνει κάτι και το βάζει κωλοτσεπη. Με βλέπει και φεύγει έρχεται προς εμένα. Μόλις φεύγει, γυρίζει η άλλη και κοιτάει. Έχουν μπει μπροστά οι μηχανές και δουλεύουν. Φτάνει σε μένα χαμογελαστός.
-φεύγουμε;
-γιατί ήρθες προς τα κάτω;
- τι εννοείς;
-με είδες και ήρθες προς τα κάτω.
-αφού από πάνω ερχόμαστε.
-μπορεί να ήθελα να ξαναπάμε πάνω.
-τι να πάμε να κάνουμε πάλι προς τα πάνω;
-να δω.
-τι να δεις;
-δεν ξέρω, να δω.
-δεν πάμε πάλι προς τα πάνω τώρα.
-γιατί;
-δεν υπάρχει λόγος. Πήγαμε.
-ποια ήταν αυτή;
-ποια;
-μη κάνεις τον χαζό. Αυτή που μίλαγες.
Γελαει
-αα αυτή, προμοσιον έκανε.
-Ναι ε;
Γελαει
-Ναι
-και τι σου έδωσε;
Γελαει πάλι και με εκνευρίζει πιο πολύ.
-τίποτα.
- τίποτα;
-Ναι
-πως τίποτα, αφού κάτι σου έδωσε.
-δεν θυμάμαι να μου έδωσε κάτι.
Με έχει πιάσει να θέλω να τον βρίσω. Μπαίνω σε ένα δρομάκι να μην έχει κόσμο να τον βρίσω με την ησυχία μου
-γιατί πάμε από δω;
-αφού την είδα ότι κάτι σου έδωσε και το έβαλες στην κωλοτσεπη. Τι σου έδωσε;
-τιποτα σου λέω.
-σου έδωσε το τηλ της και το πήρες. Σε είδα μην πας να με βγάλεις τρελή, τουλάχιστον κράτα λίγη
αξιοπρέπεια. Μην γίνεσαι τελειως μαλακας.
-μαλακας; γελαει
- ε τι είσαι; σου δίνει το τσουτσεκι το τηλέφωνο της και το παίρνεις; μαλακας είσαι. Σαλιαρης.
-δεν μου έδωσε το τηλ της.
-γιατί είσαι ψεύτης ρε; αφού το έχεις στην κωλοτσεπη. Να στο βρω εγώ;
- έλα να το βρεις.
βάζω το χέρι μου στη μία τσέπη τίποτα. Βάζω το χέρι μου στην άλλη και βρίσκω ένα χαρτάκι από αυτά που ψεκαζουν με άρωμα. Τίποτα άλλο.
-αυτό σου έδωσε;
-δεν ξέρω, εσύ ξέρεις.
-μιλα, αυτό σου έδωσε και έβαλες στην τσέπη;
-δεν ξέρω, ψάξε και τις μπροστινές για σιγουριά.
-όχι ρε ανώμαλε δεν τις ψάχνω. Ή μάλλον έλα εδώ γιατί όντως μπορεί αν έκρυψες τίποτα εκεί.
Βάζω και μπροστά το χέρι μου, βρίσκω τα κλειδιά από την μια και από την άλλη
κάτι. Μου κρατάει το χέρι εκεί.
-ψάξε καλά.
Παίρνω το χέρι μου.
-λοιπόν; βρήκες τίποτα ενδιαφέρον;
-δεν απαντάω.
Γελαει
-εισαι ζηλιάρα.
-δεν είμαι.
-είσαι και πολύ.
-δεν είμαι. Εσύ αν έβλεπες αυτό το σκηνικό θα μας είχες περάσει μέσα από την τζαμαρία του h&m. Ούτε καν θα ρώταγες.
-Άσε με εμένα. Ζηλεύεις.
-Δεν ζηλεύω, επρεπε να μου πεις από την αρχή ότι σου έδωσε άρωμα.
-έπρεπε, αλλά δεν ήθελα. Γουστάρω τις αντιδράσεις σου.
-Ναι ε; χαλάς εμένα για να γελάς.
-Ναι και το απολαμβάνω. Ώστε μαλακας και σαλιαρης ε;
-εσύ φταις
-φυσικά, ποιος άλλος. Μήπως όμως δικαιούμαι μια συγνώμη;
-Όχι βέβαια. Εσύ πρέπει να μου ζητήσεις συγνώμη που με νευρίασες.
Γελαει
-να σου πω, μηπως να ξαναψαξεις τις μπροστινές τσέπες μήπως βρεις κάτι; και μου πατάει ματιά
-ΜΠΑ ΔΕΝ ΒΡΉΚΑ ΚΑΤΙ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ.
-Έτσι κατά ρυπάς λάμια.
Γλυκούλης μου
καλά είμαστε, Δεν χρειάζεται παραπάνω.