Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Casp » 07 Φεβ 2025, 18:13
Οταν λεω εγω σε οσους με ρωτανε γιατι δεν θελω να διδαξω σε σχολειο οτι οι μαθητες και οι γονεις σε τρελαινουν, μενουν και με κοιτανε.
Αγχωνομαι εγω για παρτυ τους. Εχει διαγωνισμα την Δευτερα, δεν διαβαζει, δεν ενδιαφερεται, δεν καταλαβαινει χριστο. Εχασε 2 μαθηματα αυτη την βδομαδα, σημερα θα ερχοταν αυτος και οχι η αδερφη του για να προχωρησουμε στην επαναληψη, μιλησα και με τον μπαμπα του οτι εμεινε πισω και δεν συνεργαζεται ουτε συγκεντρωνεται, συμφωνησε να τον φερει και σημερα (επειδη η αδερφη του ειναι καλυτερη στα μαθηματα), τελικα «ξεχαστηκε» και ο μπαμπας και μου εφερε την αδερφη του. Του μιλησε χθες και ειπε πως ηταν χαλια και δεν συγκεντρωνοταν και το εριξε στο οτι ηταν αρρωστος. Μακαρι να ηταν αυτο το προβλημα…
Του εγραψα σημειωσεις να τις διαβασει, ασκησεις να τις ξαναλυσει, τιποτα. Τον νοιαζει απλα να περασει την ταξη. Το ιδιο και τον μπαμπα του. Και αγχωνομαι εγω στη θεση του και εξηγουμαι στους γονεις.
Μιλαμε τωρα ομως για ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ και οχι αλητη.
Ειχα και μαθητη που εδερνε τους γονεις του.
Δεν μπορω καν να φανταστω τι θα περνουσα με τμημα 30 ατομων με μαθητες που εχουν ξεφυγει. Επειδη οι μικροι τωρα εχουν ξεφυγει.
Μακρια…
Εχω καταντησει να μην θελω πλεον να κανω μαθηματα επειδη αγχωνομαι στη θεση τους, σπαταλαω πολλυ ενεργεια σε σημειο ημικρανιας και να μην απολαμβανω την διδασκαλια που τοσο αγαπουσα. Μονο οταν ερχεται η αδερφη του το απολαμβανω.
Οποτε ναι, καταλαβαινω απολυτα την θεση των καθηγητων στα σχολεια. Δεν θα ηθελα να ειμαι σε αυτη τη θεση γι αυτο και δεν το επελεξα ποτε να δωσω εξετασεις.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.