Phorum.com.gr

Να ζωγραφιζω με μολυβι το θρανιο περιμενοντας το διαλειμμα.

Νομίζω πως είναι πασιφανές.

Κάποιος να απαγορεύει στα κωλόπαιδα να με* γράφουν 30 χρόνια, έλεος.



*το τραπεζάκι του θρανίου.

Ένα σάντουιτς δολοφονικό που κάνανε με τυροσαλάτα.
Ε γι'αυτό είχα γίνει σα τη μποχλάδα.

Δεν θα πω

Να μπορω να κολλαω τα κακαδια της μυτης μου κατω απο το θρανιο χωρις να με ενοχλει κανεις.

Οι διακοπές.

Ορέστης 35 έγραψε: ↑

24 Απρ 2018, 02:53

Να ζωγραφιζω με μολυβι το θρανιο περιμενοντας το διαλειμμα.

Για κάποιο καιρό ήμασταν εναλλαξ πρωί απόγευμα, γυμνάσιο λύκειο κ συνομιλουσαμε μέσω των θρανίων. Πολλές φορές βριζομασταν γιατί ο ένας έσβηνε του άλλου πχ τα συγκροτήματα! Χαχα Όχι ότι μου έλειψε, όμως. Μόνο η αίσθηση μου έλειψε. Αυτή που έχω να συγκρίνω με τώρα. Αν κ τότε έμοιαζαν όλα βουνό, σε σχέση με τώρα ήταν πολύ πιο ήρεμα, όμορφα κ απλά.

Ότι τα πρωινά βαριόμουν ..
Άμα πίναμε κ καφέ θα έλεγα ότι ήταν ιδανικά πρωινά.

Εκεινη η ψηλη και η φιλη της η κοντη.

οι καβγαδες.
οι καταληψεις. μουσικες, χαρτοπαιξιες, και κουτουπωμα με τα κοριτσια.

Η ρέμβη από το παράθυρο και τα ηλιοβασιλέματα της απογεματινης βάρδιας

Υδράργυρος έγραψε: ↑

24 Απρ 2018, 09:05

Η ρέμβη από το παράθυρο και τα ηλιοβασιλέματα της απογεματινης βάρδιας

Εκεί που πήγαινα γυμνάσιο - λύκειο δεν είχαμε απογευματινές βάρδιες αλλά είχαμε βοσκοτόπια!!!
Μέσα στην Θεσσαλονίκη, σ' ένα ύψωμα απ' όπου έβλεπες όλο τον θερμαϊκό, τον Όλυμπο απέναντι, το μικρό και το μεγάλο καράμπουρνου, τη θάλασσα να στραφταλίζει από μακριά και ο ήλιος να σου στραβώνει τα μάτια. Κι εκεί που παραλίγο να σε πάρει ο ύπνος, άκουγες τα κουδουνάκια από τα πρόβατα.

H παρεα που ειχα στο σχολειο μου λειπει,γιατι εχουμε χαθει,
Οι κοπανες που καναμε, και με την αναφορα της Cecily στο σαντουιτς με τυροσαλατα
θυμηθηκα την ζαμπονοκασεροπιτα με τυροκαυτερη που ειχαμε!

Δε μου λείπει τίποτα ούτε απο το σχολείο, ούτε απο τα παιδικά μου χρόνια.