Σκηνοθετημένο; Ίσως. Εγώ πάντως ζω την αληθινή βερζιόν του κάθε μέρα. Γιατί υπάρχουν αυτοί. Απλά κάνουν πιο εξοργιστικά πράγματα. Αυτό που βλέπεις είναι η ντροπιαστική, εξόφθαλμη εκδοχή, που προφανώς έχει σκηνοθετηθεί για την τηλεόραση. Δηλαδή ακόμη κι αν οι συγκεκριμένοι είναι στ' αλήθεια τσίπηδες, υπερέβαλαν για τηλεοπτικούς λόγους.
Στην πραγματική ζωή, πάλι, η αληθινή τσιπιά είναι π.χ. να ψωνίζεις βερεσέ και όταν φτάσεις σε όριο που δεν μπορείς πια να χειριστείς, να βρίσκεις μια δικαιολογία στο μυαλό σου για το ότι αδικήθηκες και δεν ξαναπατάς ή κάνεις πως δεν είδες τον καταστηματάρχη όταν περπατάς στον δρόμο ή αλλάζεις διαδρομή για να μην πέσεις πάνω του. Αυτό είναι αληθινή τσιπιά στην ψυχή.
Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα πιο κοντινά στην τηλεοπτική εκδοχή, όπως ο τύπος που μου ζήτησε καπνιστό σκουμπρί σε λάδι (χύμα) και μου ζήτησε όχι απλώς να στραγγίσω καλά το λάδι, αλλά και να τα βάλω σε χαρτί να το απορροφήσει πριν το ζυγίσω. Ο τύπος ήταν συνταξιούχος φαρμακοποιός.
Ή ο άλλος που με ρώτησε πόσο κάνουν τα μικρά νερά (μπουκαλάκι των 500ml) και όταν του είπα «20 λεπτά» απάντησε «Τι;! Γιατί τόσο ακριβά;». Σημείωση: μεγάλωσε στην Γερμανία.
Έχω άπειρα τέτοια περιστατικά. Μου έχουν ζητήσει για 70 λεπτά φέτα, για 20 λεπτά ηλιόσπορο, για 1 ευρώ παστουρμά και ναι, κάνουν παζάρια. Απλά δεν τα δέχομαι ποτέ.
Α, με το τέλος για τις σακούλες έχω ρίξει απίστευτα γέλια. Να παίρνει ο άλλος 10 πράγματα και να τα βάζει στην αγκαλιά του για να μην πληρώσει 4 λεπτά, εκεί που έπαιρνε μία ντομάτα, ένα κρεμμύδι και μια πατάτα και τα έβαζε σε διαφορετικές σακούλες. Βέβαια η σακούλα της μαναβικής δεν φορολογείται, αλλά σχεδόν κανείς δεν το ξέρει αυτό.