Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Το πώμα έκανε έναν μεταλλικό ήχο.
Κίτρινες σελίδες εκεί πάνω.
Πίνω τον φόβο αργά απ' το μπουκάλι.
Το σβήνω.
Πέφτω για ύπνο.
Εκεί στην κατακόμβη ξυπνάει ο τενόρος.
Στολίζεται, βάζει τα σκουλαρίκια.
Σκοτεινά βήματα αχνοφαίνονται στην πτέρυγα.
Κρίνο κρατώ, κραδαίνω μαχαίρι.
Το πώμα γλιστράει.
Το πίνω.
Ανοίγει ο τάφος.
Με κυριεύει.
Ζώνομαι από τέσσερα νεαρά σκιουράκια.
Δαγκώνουν. Δαγκώνουν.
Σχίζουν τις κεντρικές αρτηρίες μου.
Γλιστράω στο αίμα.
Το πώμα ανασαίνει.
Κραδαίνει λοστό.
Μ' αγαπάει.
Και σβήνω το φως του κεριού.
Κυριακή 25 Αυγούστου του 2019
Re: Το Τελευταίο Ηράκλειο
Δημοσιεύτηκε: 25 Αύγ 2019, 17:25
από Papa John
Re: Το Τελευταίο Ηράκλειο
Δημοσιεύτηκε: 25 Αύγ 2019, 17:31
από Sid Vicious
Ωπα με άρεσε αυτό! Μόνο τα τέσσερα σκιουρακια να έλειπαν, χαλάει όλα τα υπόλοιπα
Re: Το Τελευταίο Ηράκλειο
Δημοσιεύτηκε: 25 Αύγ 2019, 17:38
από Μπίστης
Τόσες καλές ιδέες αλλά τα σκάτωσε γιατί είναι ένας ασυγκράτητος παπάρας
Τόσες καλές ιδέες αλλά τα σκάτωσε γιατί είναι ένας ασυγκράτητος παπάρας
Χμμ... τι θα άλλαζες;
Re: Το Τελευταίο Ηράκλειο
Δημοσιεύτηκε: 26 Αύγ 2019, 20:47
από hellegennes
Αναρωτιέμαι ποιανού να 'ναι το σακίδιο.
Δίπλα ένας κουβάς κι ένα... στυλό;
Κατεβαίνω τη σκάλα.
Κάτι δε μ' αρέσει.
...
Προσπαθώ να αφουγκραστώ αλλά δεν ακούγεται τίποτα.
Ένα ποντίκι έστω, να πνίξει τη σιωπή.
Παρακαλώ μέσα μου να ακουστεί κάτι.
Τίποτα.
Συνεχίζω να προχωράω πιο βαθιά.
Μέχρι τώρα θα με έχουν χάσει.
Βλέπω ίχνη νερού στο έδαφος.
Δεν μπορεί να είναι από το δίκτυο,
ο αγωγός είναι αχρησιμοποίητος πολύ καιρό.
Ίσως έχει τρυπήσει το τοίχωμα και εισχωρεί κάποιο υπόγειο ρεύμα.
Νερό είναι;
Ναι, μάλλον.
Γυρνάω το κεφάλι μου απότομα.
Ποντίκι;
Όχι, ακούστηκε σαν μέταλλο.
Ξανά.
Σαν να σέρνεται σε τσιμέντο.
Αργά.
Ψάχνω γύρω μου.
Στα παιχνίδια πάντα υπάρχει κάποιο μαδέρι, ένα αιχμηρό αντικείμενο.
Τίποτα.
Ξανά ο ήχος κι αυτή τη φορά συνεχίζεται.
«Είναι κανείς εκεί;»
Καμμιά απάντηση.
Η μπαταρία μου τελειώνει.
Καλύτερα να γυρίσω πίσω.
Ας με βρουν. Αν με βρουν.
Ο ήχος δυναμώνει.
Αρχίζω να τρέχω.
Στο βάθος βλέπω το φως του απογεύματος.
Κοντεύω.
Τόσες καλές ιδέες αλλά τα σκάτωσε γιατί είναι ένας ασυγκράτητος παπάρας
Χμμ... τι θα άλλαζες;
Χμμ, δεν ξέρω, δεν βρήκα εγώ το καλό υλικό γιά να ξέρω που στόχευε όλο το δυναμικό, ελπίζω να είσαι σε διάθεση αναθεώρησης, δεν μπορώ τα αριθμητικά πχ (αν και το έχω κάνει) και μου χτυπάει πολύ άσχημα και στον Λόρκα ακόμη. Γιά τους σκιούροι μιλάω ...
Ούτε η παράθεση αντικειμένων όπως κουβάς στυλό. δεν το σηκώνουν το σχεδίασμα, το γειώνουν στην υλική τους διάσταση.
Το χειρότερο που βλέπω σε σένα είναι η μη ποιητική φύση, σου αρέσει τόσο να επιχειρηματολογείς που μπαζώνεις την πηγή. Άσε που νομίζω πως δεν μπορείς να παθιαστείς. Πολύ πιθανόν να μην πιστεύεις πως υπάρχει Αιωνιότητα !!
Αλλά εφόσον έφτασες τόσο κοντά στο να φτιάξεις κάτι καλό, ας είναι ο Θεός μαζί σου, που ξέρεις.
Κωλοπαιδαρά !
ΥΓ: Οπωσδήποτε η εμφάνιση των σκίουρων πρέπει να διατηρηθεί (είναι ικανά γιά τέτοιες αιμοραγίες) αλλά αν είσαι σίγουρος για το τι σημαίνουν και δεν ήταν απλώς περαστικά στο μυαλό σου ας γίνει πιό πειστικό, μην μας αφήσεις περιθώρια
Μπορεί και να σε αδικούμε, τυπωμένα στο χαρτί, χωρίς να φέρνουμε στο νου ότι σε ξέρουμε σαν ένα καθημερινό άνθρωπο να είναι λιγότερο ύποπτα ...
Re: Το Τελευταίο Ηράκλειο
Δημοσιεύτηκε: 27 Αύγ 2019, 21:48
από xameno kormi
τι γινεται εδω, δεν εχω καταλαβει, τι λεει το παλικαρι, ηλίαση;
Δυνατό το έπος του Χέλαρου, αλλά επειδής ευρισκόμεθα εις το επικόν παραπχόρουμ, ας το τροποποιήσομεν καταλλήλως!
Ο Τελευταίος Περισσός (Τρεις Στάσεις Πίσω με ΗΣΑΠ)
Το πτώμα έκανε έναν μεταλλικό ήχο.
Κόκκινες σελίδες εκεί πάνω.
Πίνω τον καπιταλισμό αργά απ' το μπουκάλι.
Τον σβήνω.
Πέφτω για ύπνο.
Εκεί στην κατακόμβη ξυπνάει ο κομισάριος.
Στολίζεται, βάζει το καπέλο του.
Σκοτεινά βήματα αχνοφαίνονται στην πτέρυγα.
Σφυρί κρατώ, κραδαίνω δρεπάνι.
Το πτώμα γλιστράει.
Τον πίνω.
Ανοίγει ο τάφος του Στάλιν.
Με κυριεύει.
Ζώνομαι από τέσσερα νεαρά πιονιεράκια.
Δαγκώνουν. Δαγκώνουν.
Σχίζουν τις κεντρικές αρτηρίες μου.
Γλιστράω στο αίμα.
Το πτώμα ανασαίνει.
Κραδαίνει σφυροδρέπανο.
Μ' αγαπάει.
Και σβήνω το φως του κεριού.
Τόσες καλές ιδέες αλλά τα σκάτωσε γιατί είναι ένας ασυγκράτητος παπάρας
Χμμ... τι θα άλλαζες;
Χμμ, δεν ξέρω, δεν βρήκα εγώ το καλό υλικό γιά να ξέρω που στόχευε όλο το δυναμικό, ελπίζω να είσαι σε διάθεση αναθεώρησης, δεν μπορώ τα αριθμητικά πχ (αν και το έχω κάνει) και μου χτυπάει πολύ άσχημα και στον Λόρκα ακόμη. Γιά τους σκιούροι μιλάω ...
Ούτε η παράθεση αντικειμένων όπως κουβάς στυλό. δεν το σηκώνουν το σχεδίασμα, το γειώνουν στην υλική τους διάσταση.
Το χειρότερο που βλέπω σε σένα είναι η μη ποιητική φύση, σου αρέσει τόσο να επιχειρηματολογείς που μπαζώνεις την πηγή. Άσε που νομίζω πως δεν μπορείς να παθιαστείς. Πολύ πιθανόν να μην πιστεύεις πως υπάρχει Αιωνιότητα !!
Αλλά εφόσον έφτασες τόσο κοντά στο να φτιάξεις κάτι καλό, ας είναι ο Θεός μαζί σου, που ξέρεις.
Κωλοπαιδαρά !
ΥΓ: Οπωσδήποτε η εμφάνιση των σκίουρων πρέπει να διατηρηθεί (είναι ικανά γιά τέτοιες αιμοραγίες) αλλά αν είσαι σίγουρος για το τι σημαίνουν και δεν ήταν απλώς περαστικά στο μυαλό σου ας γίνει πιό πειστικό, μην μας αφήσεις περιθώρια
Μπορεί και να σε αδικούμε, τυπωμένα στο χαρτί, χωρίς να φέρνουμε στο νου ότι σε ξέρουμε σαν ένα καθημερινό άνθρωπο να είναι λιγότερο ύποπτα ...
Ο κουβάς και το στυλό του δεύτερου κομματιού είναι διασκευή. Όλο το κομμάτι αυτό είναι διασκευή. Το πρωτότυπο όμως δεν είναι κείμενο, είναι βίντεο. Για την ακρίβεια, αυτό:
