Απογοήτευση

[- Casper -]

Απογοήτευση από ανθρώπους. Και από εμάς. Πως την διαχειρίζεστε;
Τελικά η λύση ποια είναι; Να μην έχουμε προσδοκίες; Είναι αυτό εφικτό; Και αν ναι σε πόσο βαθμό;

[Γραφικός]

Με φωνές και ψυχοθεραπεία.

[- Casper -]

Με φωνές και ψυχοθεραπεία.

Έχεις κάνει;
Ως προς τις προσδοκίες τι σου είπαν;
Ή τι πιστεύεις τελοσπάντων;

[- Casper -]

Είχαμε συζητήσει πολλά πράγματα τότε με την ψυχολόγο αλλά αυτό όχι. Κακώς γιατί πριν χρόνια απογοητεύτηκα πάρα πολύ από έναν άνθρωπο (ήτανε σαν αδερφή μου) που με έριξε σε βαθιά θλίψη, με είχε επηρεάσει πολύ. Και βλέπω πως και τώρα με πειράζουν πράγματα περισσότερο από το κανονικό. Τι να αποδεχτώ; Πως ο άλλος είναι γαϊδούρι; Περιμένεις τα αυτονόητα. Βασικά... ούτε καν τα περιμένεις. Απλά ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ πως ο άλλος ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. Σε υπολογίζει. Πως δεν είναι κοπρόσκυλο και παρτάκιας. Μόνο να δεις τον τρόπο που σκέφτεται. Και όταν βλέπεις τον πραγματικό του εαυτό, όταν πέφτουν οι μάσκες, και όταν βλέπεις πως και εσύ ήσουν πολύ μαλάκας που ανέχτηκες πράγματα ή που δεν το έβλεπες απ' την αρχή ή και που ακόμα περίμενες μια άλφα συμπεριφορά από έναν άνθρωπο, τότε σε μουντζώνεις και αναρωτιέσαι τι κάνεις από 'δω και στο εξής για να γλυτώσεις κι' άλλες απογοητεύσεις.

Δεν ξέρω ποιό είναι το σωστό. Πως να μην περιμένεις τίποτα; Όλοι οι άνθρωποι δεν περιμένουμε κάτι; Σου μαθαίνουν για όλα τα πράγματα τρόπους συμπεριφοράς και διαχείρισης. Γιατί; Γιατί βλέπουμε πως με συγκεκριμένες μεθόδους υπάρχουν και συγκεκριμένα αποτελέσματα στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ξεκινάμε κιόλας με αυτά από πολύ μικρή ηλικία. Ένα πολύ μικρό και απλό παράδειγμα: Ξέρουμε πως είναι άλλο να πεις στον κύριο "συγγνώμη" που του έχυσες τον καφέ και άλλο να του πεις "πρόσεχε ρε μαλάκα, εσύ φταις που δεν είσαι προσεκτικός". Οι πιθανότητες να μην υπάρξει θέμα είναι πολύ περισσότερες στην πρώτη περίπτωση και είναι κάτι που το αναμένεις. Άρα δεν είναι παράλογο να περιμένεις συγκεκριμένες συμπεριφορές και αντιδράσεις από τους ανθρώπους. Και ακόμη κι' αν δεν το κάνεις, εγώ δεν μπορώ να μην κρύψω την εκτίμησή μου σε ανθρώπους που βλέπω πως νοιάζονται για τους άλλους, όχι κάνοντας αλλά έστω ρε παιδί μου από το πιο απλό, επειδή σε είχαν έστω μια στιγμή στη σκέψη τους και όχι για το δικό τους συμφέρον. Αυτό δεν μπορώ να το σταματήσω, άρα δεν μπορώ ούτε να πάψω να το εκτιμάω και να το περιμένω/προσδοκώ από τους ανθρώπους. Όταν δεν γίνεται και στην πορεία φαίνεται ο πραγματικός τους χαρακτήρας, πως να πάψω να πληγώνομαι;

Είπα πως δεν θα έγραφα πολλά αλλά ξεκίνησα και μου βγήκαν.

[aLiCat]

Ο καλύτερος τρόπος να μην απογοητεύεσαι, είναι πρωτίστως να επενδύεις στον εαυτό σου, μη έχοντας τόσες προσδοκίες από τους άλλους.
Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης θα βοηθήσει (μήπως από τυχόν έλλειψή της, προσελκύεις -και ταυτόχρονα έλκεσαι- από λάθος άτομα; )
Τουλάχιστον ας μη βιάζεσαι να κατατάξεις κάποιον ως "δικό σου" άνθρωπο, πριν ο χρόνος κι οι καταστάσεις δείξουν ποιος πραγματικά είναι.

[Υδράργυρος]

Όσο η διάθεση σου εξαρτάται από τους άλλους πάντα θα έιναι κακή και πάντα θα απογοητεύεσαι.
Όσο περιμένεις από τους άλλους πάντα θα παίρνεις λιγότερα απο τα αναμενόμενα και θα απογοητεύεσαι.
Επικεντρώσου στον εαυτό σου, στο πως είσαι και τι μπορείς να δώσεις εσύ, και θα είναι πολύ καλύτερα.

[Naida]

Ίσως θα πρέπει να αποδεχτείς ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθη ή και επιλογές που δεν μας αρέσουν ή κατανοούμε ,συμπεριλαμβανομένου και σένα, θα σου είναι πιο εύκολο.

[taliban]

Γράψιμο....

[Ασέβαστος]

ψυχραιμια.

και μετα εκδικηση, η και εκμεταλλευση του οποιου γεγονοτος για προσωπικο οφελος.

[aLiCat]

ψυχραιμια.

και μετα εκδικηση, η και εκμεταλλευση του οποιου γεγονοτος για προσωπικο οφελος.

[Naida]

Μαζί με την αποδοχή της ανθρώπινης φύσης, νομίζω ότι με τα χρόνια αποκτάμε ένα κουμπάκι "αναισθησίας". Το πατάς κατά περίπτωση.

[Χουργιατς]

Γράψιμο....

Να γίνει συγγραφέας;
δυνατό

[νύχτα]

θα πρότεινα κανα Βουνό


μα εσύ είσαι ακόμη η δροσιά, η ζωή
κάτσε εκεί που είσαι




και περίμενε

[Belladonna]

Αρχικά πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνετια διάκριση μεταξύ σκοπιμότητας και τρόπου συμπεριφοράς.
Είναι πολύ βασικό να γίνεται αυτό το φιλτράρισμα κάθε φορά γιατί είναι το βασικότερο κριτήριο στην αντιμετώπιση.
Μπορεί κάποιος να σου ρίξει τον καφέ επίτηδες, για αν μην έχεις πια καφέ ή να στον ρίξει καταλάθος και μετά να ξεχάσει/δεν ξέρει/δεν του φαίνεται σημαντικό να ζητήσει συγνώμη.
Την πρώτη περίπτωση την απομακρύνεις από τη ζωή σου, τη δεύτερη όμως τη ζυγίζεις στα υπέρ και στα κατά γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Στην πρώτη περίπτωση απογοητεύεσαι αν έχεις επενδύσει, στη δεύτερη όχι, μπορείς ίσως να πεις ότι σεν ενοχλεί και μπορεί είτε να διορθωθεί είτε όχι. Πάλι εκεί ζυγίζεις τα θετικά και τα αρνητικά του ποσο το ανέχεσαι και πόσο σημαντικό είναι για σένα. Αν σε ενοχλεί παρα πολύ απομακρύνεσαι, αν μπορείς να το ανεχτείς ή αν θεωρείς ότι τα θετικά είναι σημαντικότερα από αυτό το αρνητικό, μένεις και το αποδέχεσαι, ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας αυτού του ατόμου.

[parafrwn]

Ο καλύτερος τρόπος να μην απογοητεύεσαι, είναι πρωτίστως να επενδύεις στον εαυτό σου, μη έχοντας τόσες προσδοκίες από τους άλλους.
Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης θα βοηθήσει (μήπως από τυχόν έλλειψή της, προσελκύεις -και ταυτόχρονα έλκεσαι- από λάθος άτομα; )
Τουλάχιστον ας μη βιάζεσαι να κατατάξεις κάποιον ως "δικό σου" άνθρωπο, πριν ο χρόνος κι οι καταστάσεις δείξουν ποιος πραγματικά είναι.