Σήμερα το πρωί είχαμε περιπέτειες.
Είχα κλείσει ραντεβού με την κτηνίατρο για να πάω τον μικρό για στείρωση. Και είχα τη φαεινή ιδέα να τον πάω με τα πόδια κρατώντας το καλάθι του (στο οποίο εννοείται ότι είχε μπει με το ζόρι και ήταν ήδη φτιαγμένος γιατί δεν του είχα δώσει φαγητό). Κάποιες γάτες όταν μπαίνουν στο καλάθι ηρεμούν γιατί μετά την πρώτη δυσφορία, υπερτερεί η περιέργεια τους για το νέο περιβάλλον. Κάποιες άλλες, απλώς νιαουρίζουν παραπονεμένα. Τούτος, ενώ ήταν ήσυχος στα πρώτα μέτρα, άρχισε πάλι να ανεβάζει στροφές και ήχους που προμηνύουν κακά ξεμπερδέματα. Πήρα το καλάθι αγκαλιά για να νοιώθω μεγαλύτερη σιγουριά και συνέχισα να περπατώ. Το κτηνιατρείο ήταν πια στα 50 μέτρα. Και κάπου εκεί, κατάφερε το παλιόγατο να βγάλει την ασφάλεια και να είναι ο μισός έξω από το καλάθι σε φάση υστερίας (λογικό). Πρόλαβα και τον βούτηξα πριν το σκάσει, κάθησα κάτω για να έχω μεγαλύτερη στήριξη και προσπαθούσα να τον ακινητοποιήσω (μόνον όσοι έχουν έρθει σε επαφή με τρελλαμένη γάτα ξέρουν τι σημαίνει αυτό) κρατώντας του σταθερό το λαιμό με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο να του πιάσω τα πόδια και να τον τυλίξω με μια πετσέτα που ήταν μέσα στο κλουβί. Σε κάποια στιγμή τα κατάφερα και βρέθηκα στην κωμικοτραγική φάση να είμαι καθισμένη με το γάτο σε αυτοσχέδια λαβή κεφαλοποδοκλειδώματος στο πεζοδρόμιο. Οκ, μέχρι εδώ καλά, στον πρώτο γύρο τον κατάφερα, παρακάτω τι γίνεται; Πέρασαν ένας άντρας και μια γυναίκα, με ρώτησαν αν ήθελα βοήθεια, τους είπα να με βοηθήσουν να βάλω τον γάτο στο κλουβί και φυσικά είπαν ότι φοβούνται και έφυγαν. Ε, και κάπου εκεί, το πήρα απόφαση, σηκώθηκα και έκανα τα επόμενα μέτρα προσπαθώντας να τον κρατάω σταθερό, κρατώντας με το δεξί χέρι τα δυο πισινά του πόδια και με το αριστερό το κεφάλι και τα δύο μπροστινά πόδια, στηρίζοντας το σώμα του με τους αγκώνες μου. Έφτασα στο κτηνιατρείο, χτύπησα με τη μύτη το κουδούνι και όταν μου άνοιξε η κτηνίατρος, βλέποντας με σε αυτήν την κατάσταση, μου είπε "καλά, χάθηκε ένα καλάθι να τον βάλεις;" Και φυσικά έβαλα τα γέλια. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ χαρούμενη που τα κατάφερα. Το βραδάκι, θα πάω να τον πάρω.