Πολλά τα αν. Αν οι γονείς είναι γτπ πας σε δομές. Κοινωνικούς λειτουργούς, χαμόγελο του παιδιού, νοσοκομείο σε εφημερία ή ότι άλλο χρειαστεί για να αποδείξεις πως το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από τους γονείς του.Naida έγραψε: ↑13 Ιαν 2022, 17:01Κι αν οι γονείς είναι γτπκ; να μην ανακατεύονται οι παππούδες;Gherschaagk έγραψε: ↑12 Ιαν 2022, 23:50
Όπως εγώ δεν ανακατεύομαι στην ανατροφή των ανιψιών μου, έτσι και οι γονείς τους δεν ανακατεύονται στην ανατροφή του παιδιού μου.
Είναι ξεκάθαροι και διακριτοί οι ρόλοι. Τι πάει να πει μάλωσαν; Επίσης μάνα δεν έχει αυτό το παιδί;
Και επίσης τι σημαίνει δεν έχει μάνα αυτό το παιδί; το ότι έχει μάνα σημαίνει ότι είναι και κατάλληλη ή σωστή σε όλα; μπορεί η μάνα να είναι αδιάφορη, στην κοσμαρα της, νευρική, κακοποιητικη κτλ το ίδιο φυσικά και ο πατέρας. Δεν πρέπει να μιλήσουν οι παππούδες;
Αν είναι μια διένεξη του τύπου, εμείς δεν μεγαλώσαμε έτσι τα παιδιά μας, δεν τα κάνετε σωστά, τότε είναι έπαρση. Αν οι γονείς έχουν αναθέσει στους παππούδες την φροντίδα για πολλές ώρες την ημέρα κάθε μέρα και τα χώνουν στους παππούδες για ασήμαντα πράγματα τότε η έπαρση είναι από τη δική τους μεριά.
Έχει παρατηρηθεί στο πρώτο εγγόνι ειδικά να γίνεται ένας γενικός χαμός χωρίς λόγο και αιτία γιατί όλοι πιστεύουν πως ξέρουν καλύτερα από τους άλλους. Συνήθως την πληρώνει το παιδί γιατί το κλίμα είναι πάντα τεταμένο μεταξύ των ενηλίκων και δεν περνάνε καλά μεταξύ τους. Το παιδί την αντιπάθεια την εισπράττει.
Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν λόγια τα πεθερικά με τον γαμπρό. Λόγια αλλάζουν οι γονείς με τα παιδιά τους. Συνήθως δεν είναι ποτέ τόσο βαριά που να δημιουργήσουν πρόβλημα μεταξύ τους. Αν ο άλλος δεν είναι το παιδί σου, είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.
Γενικά όμως, δεν ανακατεύεσαι αν δεν υπάρχει σοβαρότατος λόγος. Εκεί θα δωθούν πολλές ευκαιρίες στους γονείς κι αν συνεχίζουν να είναι μλκες τα παιδιά θα πάνε σε ιδρύματα. Δυστυχώς, εκεί θα είναι πολύ χειρότερα, ειδικά αν χωριστούν αδέρφια. Κι αν υπάρξει η περίπτωση υιοθεσίας το πιθανότερο είναι να μην καταλήξουν στο ίδιο σπίτι. Επίσης, όσο πιο μικρό το παιδί, αν το πάνε σε ίδρυμα, τόσο πιο εύκολο να "χαθεί" από προσώπου γης. Γίνεται τόσο γρήγορα η υιοθεσία που δεν παίρνει χαμπάρι κανένας.
Τα λέω γιατί τα έχω δει. 5 αδέρφια από διαφορετικό πατέρα το καθένα, η μάνα στην καρακοσμάρα της, τα πήρανε γιατί η αδιαφορία χτυπούσε κόκκινο. Έχω γνωρίσει το ένα κορίτσι και το ένα αγόρι. Άσχημο πράγμα να σε λένε Βιργινία μέχρι τα 10 σου και να σε υιοθετούν και μετά να σου λένε οι θετοί σου γονείς πως σε λένε Χριστίνα πχ. Να σε φωνάζει ο αδελφός σου με το παλιό σου όνομα γιατί υιοθετήθηκε και αυτός και οι θετοί σας γονείς βρίσκονται για να βρίσκεστε κι εσείς μεταξύ σας και να βλέπεστε. Να ακούει ο θετός σου πατέρας το παλιό σου όνομα και να σου υπενθυμίζει πως είσαι λάθος που δεν ζητάς να σε φωνάζουν με το καινούργιο όνομα. Μα για τον αδερφό σου θα είσαι πάντα η Βιργινία. Κι αυτή ήταν η καλή περίπτωση. Από τα 5 αδέρφια, το μόνο του οποίου τα ίχνη έχουν χαθεί είναι το τότε μωρό, ήταν γύρω στα 2 τότε.
Σε κάποιες φάσεις, βάζω και καμιά φωνή, στον δικό μου, όχι στο ξένο παιδί, έκλεινε τα αυτιά με τα χέρια της και μαζευόταν όσο περισσότερο μπορούσε. Οι θετοί της γονείς δεν της έχουν φωνάξει ποτέ γιατί της φώναζαν τόσο πολύ στο ίδρυμα που το παιδί φρικάρει.