Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Εδώ συζητάμε οτιδήποτε δεν περιλαμβάνεται στις υπόλοιπες κατηγορίες.
περαστική

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από περαστική » 23 Ιαν 2022, 00:00

https://www.citypatras.gr/plus/aytoys-p ... t4rEqT2Nc8
Πέθανε σου λένε. Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;

Δε θα γυρίσει. Πάει… Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του. Άδειασμα.

Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου. Αρνείσαι.

Αυτός λένε δεν είναι εδώ. Κι όμως λένε ψέματα. Αν δεν είναι εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του; Πώς ακούς τη φωνή του; Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;

Όλα παιχνίδι της μνήμης. Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά. Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.

Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες. Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο. Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω.

Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις. Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;

Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου. Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ. Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σε αγγίξει. Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση. Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.

Δεν τον βλέπεις, μα η αγάπη σου δε γυρίζει πίσω. Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. Κι είναι κι αυτή η αγάπη που δεν τελειώνει, που περιπλέκει τα πράγματα. Αγαπάς κι όταν όλα έχουν τελειώσει. Αγαπάς κι ας μη βλέπεις, ας μην αγγίζεις, ας μην ακούς τον άλλο πραγματικά.

Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη. Όχι δεν τον ξεχνάς. Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.

Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί. Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.

Όχι ότι το έκανες βέβαια, αλλά ξέρεις, είναι εκείνα τα ζόρια της μέρας και η ζωή που προχωρά που σε κάνει πού και πού να λησμονείς.

Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και ‘συ θα γεμίσεις δάκρυα. Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.

Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα. Με παράπονο…

Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ.


Της Στεύης Τσούτση

Μου το έστειλε η μαμά μου και ήμουνα δουλειά στο counter και έκανα check in. Δεν είχε κόσμο, είμασταν προς το κλείσιμο της πτήσης, άνοιξα να το διαβάσω και με το ζόρι συγκρατήθηκα για να μην με δούνε οι συνάδελφοι να κλαίω.

περαστική

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από περαστική » 23 Ιαν 2022, 00:03

Και εγώ κάθε βράδυ που κοιμάμαι τον περιμένω. Και στον ξύπνιο μου περιμένω ένα σημάδι, κάτι, για να πιστέψω πως υπάρχει ζωή και μετά, πως είναι εδώ και βλέπει, όχι μόνο μέσα μας. Αλλά δεν θα ήταν κατάρα να τριγυρνάνε και μετά στην Γη; Μόνο αν δεχθείς πως τριγυρνάει κανείς ευτυχισμένος χωρίς την αίσθηση του χρόνου και του πόνου. Δύσκολο πράγμα να αντιληφθεί κανείς τον θάνατο.

Άβαταρ μέλους
Naida
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 60843
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 12:12

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Naida » 23 Ιαν 2022, 20:03

Ούτε που ξερω. Κομμάτια.
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...

I didn't do it, but If I did, I was drunk.

Que Sera, Sera...

stavmanr
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 31881
Εγγραφή: 14 Δεκ 2018, 11:41

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από stavmanr » 23 Ιαν 2022, 20:05

περαστική έγραψε:
23 Ιαν 2022, 00:00
https://www.citypatras.gr/plus/aytoys-p ... t4rEqT2Nc8
Πέθανε σου λένε. Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;

Δε θα γυρίσει. Πάει… Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του. Άδειασμα.

Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου. Αρνείσαι.

Αυτός λένε δεν είναι εδώ. Κι όμως λένε ψέματα. Αν δεν είναι εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του; Πώς ακούς τη φωνή του; Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;

Όλα παιχνίδι της μνήμης. Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά. Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.

Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες. Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο. Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω.

Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις. Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;

Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου. Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ. Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σε αγγίξει. Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση. Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.

Δεν τον βλέπεις, μα η αγάπη σου δε γυρίζει πίσω. Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. Κι είναι κι αυτή η αγάπη που δεν τελειώνει, που περιπλέκει τα πράγματα. Αγαπάς κι όταν όλα έχουν τελειώσει. Αγαπάς κι ας μη βλέπεις, ας μην αγγίζεις, ας μην ακούς τον άλλο πραγματικά.

Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη. Όχι δεν τον ξεχνάς. Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.

Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί. Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.

Όχι ότι το έκανες βέβαια, αλλά ξέρεις, είναι εκείνα τα ζόρια της μέρας και η ζωή που προχωρά που σε κάνει πού και πού να λησμονείς.

Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και ‘συ θα γεμίσεις δάκρυα. Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.

Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα. Με παράπονο…

Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ.


Της Στεύης Τσούτση

Μου το έστειλε η μαμά μου και ήμουνα δουλειά στο counter και έκανα check in. Δεν είχε κόσμο, είμασταν προς το κλείσιμο της πτήσης, άνοιξα να το διαβάσω και με το ζόρι συγκρατήθηκα για να μην με δούνε οι συνάδελφοι να κλαίω.
Ο θάνατος είναι μία απώλεια για κάθε συνείδηση.
Κάθε άνθρωπος που φεύγει αφήνει ένα κενό. Άλλες φορές το αντιλαμβάνεσαι άμεσα κι άλλες υποσυνείδητα.

περαστική

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από περαστική » 23 Ιαν 2022, 22:01

stavmanr έγραψε:
23 Ιαν 2022, 20:05
περαστική έγραψε:
23 Ιαν 2022, 00:00
https://www.citypatras.gr/plus/aytoys-p ... t4rEqT2Nc8
Πέθανε σου λένε. Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;

Δε θα γυρίσει. Πάει… Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του. Άδειασμα.

Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου. Αρνείσαι.

Αυτός λένε δεν είναι εδώ. Κι όμως λένε ψέματα. Αν δεν είναι εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του; Πώς ακούς τη φωνή του; Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;

Όλα παιχνίδι της μνήμης. Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά. Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.

Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες. Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο. Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω.

Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις. Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;

Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου. Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ. Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σε αγγίξει. Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση. Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.

Δεν τον βλέπεις, μα η αγάπη σου δε γυρίζει πίσω. Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. Κι είναι κι αυτή η αγάπη που δεν τελειώνει, που περιπλέκει τα πράγματα. Αγαπάς κι όταν όλα έχουν τελειώσει. Αγαπάς κι ας μη βλέπεις, ας μην αγγίζεις, ας μην ακούς τον άλλο πραγματικά.

Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη. Όχι δεν τον ξεχνάς. Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.

Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί. Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.

Όχι ότι το έκανες βέβαια, αλλά ξέρεις, είναι εκείνα τα ζόρια της μέρας και η ζωή που προχωρά που σε κάνει πού και πού να λησμονείς.

Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και ‘συ θα γεμίσεις δάκρυα. Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.

Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα. Με παράπονο…

Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ.


Της Στεύης Τσούτση

Μου το έστειλε η μαμά μου και ήμουνα δουλειά στο counter και έκανα check in. Δεν είχε κόσμο, είμασταν προς το κλείσιμο της πτήσης, άνοιξα να το διαβάσω και με το ζόρι συγκρατήθηκα για να μην με δούνε οι συνάδελφοι να κλαίω.
Ο θάνατος είναι μία απώλεια για κάθε συνείδηση.
Κάθε άνθρωπος που φεύγει αφήνει ένα κενό. Άλλες φορές το αντιλαμβάνεσαι άμεσα κι άλλες υποσυνείδητα.
Ναι, έτσι είναι…

Άβαταρ μέλους
ksk
Δημοσιεύσεις: 10056
Εγγραφή: 15 Απρ 2018, 12:10
Phorum.gr user: ksk
Τοποθεσία: Στην ομορφοτερη χωρα του κοσμου, στην Ελλαδα μας

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ksk » 24 Ιαν 2022, 22:51

Παρατηρητής...

Άβαταρ μέλους
Naida
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 60843
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 12:12

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Naida » 26 Ιαν 2022, 16:13

Θέλω μια επαναφορά συστήματος σε 10 μέρες πριν.
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...

I didn't do it, but If I did, I was drunk.

Que Sera, Sera...

Άβαταρ μέλους
ksk
Δημοσιεύσεις: 10056
Εγγραφή: 15 Απρ 2018, 12:10
Phorum.gr user: ksk
Τοποθεσία: Στην ομορφοτερη χωρα του κοσμου, στην Ελλαδα μας

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ksk » 27 Ιαν 2022, 21:51

Παρατηρητής...

περαστική

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από περαστική » 28 Ιαν 2022, 00:57

Δεν θα πάψω να απογοητεύομαι απ’ τους ανθρώπους. Ιδίως όταν θεωρώ δεδομένο ότι θα κάνουμε μια καλή πράξη, πέρα απ’ την δουλειά μας, πέρα απ’ την καλοπέραση, πέρα απ’ το συμφέρον, και αντί αυτού να βλέπω πως ναι μεν γίνεται αλλά μόνο με προτροπή άλλου και όχι επειδή το θέλουμε, επειδή το νιώθουμε. Πιο τίμιο θα ήταν δηλαδή να έλεγε κανείς «δεν θέλω, παρατήστε με, κάντε το εσείς» από το να κάνει κανείς κάτι αναγκαστικά για τα μάτια του κόσμου και μετά να παραπονιέται. Και μετά κάνεις εσύ κάτι καλό επειδή ΤΟ ΘΕΣ και το νιώθεις, και μόνο μαλάκα δεν σε λένε και σε κρίνουν και από πάνω που είσαι τόσο καλός και που χάνεις τον χρόνο σου. Ε ναι ρε φίλε. Κάποιοι άνθρωποι ζούνε και για τα χαμόγελα των άλλων ανθρώπων, όχι μόνο για τα δικά τους. Γιατί τόσος παρτακισμός γαμώτο; Δεν πρέπει να αλλάξω εγώ, εσείς πρέπει να αλλάξετε. Και αυτό το καταλαβαίνω όχι μόνο από την δική μου ψυχολογία αλλά και από την δική σας. Ηρεμία, καθαρή συνείδηση και χαρά όταν βοηθάς από την μια, και νεύρα, μιζέρια, θυμός όταν αδιαφορείς από την άλλη. Την δική σας ψυχολογία χαλάτε και δεν το κατανοείτε καν. Οπότε συνεχίστε απλά να κατηγορείτε τους υπόλοιπους που έχουν την διάθεση και κυρίως την θέληση να ασχοληθούν και με κάποιον τρίτο.

(Απλές σκέψεις από διάφορα γεγονότα που βλέπω και βιώνω στην καθημερινή ζωή. Μου βγήκε κάπως σαν ξέσπασμα).

Άβαταρ μέλους
Naida
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 60843
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 12:12

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Naida » 31 Ιαν 2022, 22:21

Κρυώνω, στο 24 το καλοριφέρ, εγώ παγωμένη και δεν μπορώ να ζεσταθώ. Και έχω και τη μάνα κυκλοφορεί με το κοντομάνικο και ψέλνει κρύο άρπαξες και σου είπα να ντύνεσαι ζεστά και εσύ κυκλοφορείς με κεινο το τσιτσλακι, όπου τσιτσλακι το ελαφρύ ρούχο που στην περίπτωση μου ελαφρύ ρούχο είναι το δερματινο μπουφάν, και δεν προσέχεις και δεν είναι μόνο ο κορονοϊός και τρυπωσε κρύο στην πλατη σου κτλ κτλ
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...

I didn't do it, but If I did, I was drunk.

Que Sera, Sera...

Άβαταρ μέλους
ksk
Δημοσιεύσεις: 10056
Εγγραφή: 15 Απρ 2018, 12:10
Phorum.gr user: ksk
Τοποθεσία: Στην ομορφοτερη χωρα του κοσμου, στην Ελλαδα μας

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ksk » 31 Ιαν 2022, 22:23

Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:21
Κρυώνω, στο 24 το καλοριφέρ, εγώ παγωμένη και δεν μπορώ να ζεσταθώ. Και έχω και τη μάνα κυκλοφορεί με το κοντομάνικο και ψέλνει κρύο άρπαξες και σου είπα να ντύνεσαι ζεστά και εσύ κυκλοφορείς με κεινο το τσιτσλακι, όπου τσιτσλακι το ελαφρύ ρούχο που στην περίπτωση μου ελαφρύ ρούχο είναι το δερματινο μπουφάν, και δεν προσέχεις και δεν είναι μόνο ο κορονοϊός και τρυπωσε κρύο στην πλατη σου κτλ κτλ
Κάνε γυμναστική...
Παρατηρητής...

Άβαταρ μέλους
Naida
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 60843
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 12:12

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Naida » 31 Ιαν 2022, 22:33

ksk έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:23
Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:21
Κρυώνω, στο 24 το καλοριφέρ, εγώ παγωμένη και δεν μπορώ να ζεσταθώ. Και έχω και τη μάνα κυκλοφορεί με το κοντομάνικο και ψέλνει κρύο άρπαξες και σου είπα να ντύνεσαι ζεστά και εσύ κυκλοφορείς με κεινο το τσιτσλακι, όπου τσιτσλακι το ελαφρύ ρούχο που στην περίπτωση μου ελαφρύ ρούχο είναι το δερματινο μπουφάν, και δεν προσέχεις και δεν είναι μόνο ο κορονοϊός και τρυπωσε κρύο στην πλατη σου κτλ κτλ
Κάνε γυμναστική...
Μου θυμίζεις την μάνα μου που για ολα έχει μια λύση :003: τεσπα δεν έχω πολλές δυνάμεις, είμαι εξαντλημένη κάπως. Περπατάω 500μ και είμαι υπό κατάρρευση.
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...

I didn't do it, but If I did, I was drunk.

Que Sera, Sera...

Άβαταρ μέλους
ksk
Δημοσιεύσεις: 10056
Εγγραφή: 15 Απρ 2018, 12:10
Phorum.gr user: ksk
Τοποθεσία: Στην ομορφοτερη χωρα του κοσμου, στην Ελλαδα μας

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ksk » 31 Ιαν 2022, 22:47

Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:33
ksk έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:23
Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:21
Κρυώνω, στο 24 το καλοριφέρ, εγώ παγωμένη και δεν μπορώ να ζεσταθώ. Και έχω και τη μάνα κυκλοφορεί με το κοντομάνικο και ψέλνει κρύο άρπαξες και σου είπα να ντύνεσαι ζεστά και εσύ κυκλοφορείς με κεινο το τσιτσλακι, όπου τσιτσλακι το ελαφρύ ρούχο που στην περίπτωση μου ελαφρύ ρούχο είναι το δερματινο μπουφάν, και δεν προσέχεις και δεν είναι μόνο ο κορονοϊός και τρυπωσε κρύο στην πλατη σου κτλ κτλ
Κάνε γυμναστική...
Μου θυμίζεις την μάνα μου που για ολα έχει μια λύση :003: τεσπα δεν έχω πολλές δυνάμεις, είμαι εξαντλημένη κάπως. Περπατάω 500μ και είμαι υπό κατάρρευση.
Νομίζεις ότι είσαι υπό κατάρρευση..,φαντάσου να σε κυνηγούσε μμμ , θα το βάλω σε λαιτ μορφή, ένας σκύλος...τι θα έκανες;
Υ.Γ Άσε την αερόβια και κάνε σουηδική...
Παρατηρητής...

Άβαταρ μέλους
Naida
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 60843
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 12:12

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Naida » 01 Φεβ 2022, 05:06

ksk έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:47
Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:33
ksk έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:23


Κάνε γυμναστική...
Μου θυμίζεις την μάνα μου που για ολα έχει μια λύση :003: τεσπα δεν έχω πολλές δυνάμεις, είμαι εξαντλημένη κάπως. Περπατάω 500μ και είμαι υπό κατάρρευση.
Νομίζεις ότι είσαι υπό κατάρρευση..,φαντάσου να σε κυνηγούσε μμμ , θα το βάλω σε λαιτ μορφή, ένας σκύλος...τι θα έκανες;
Υ.Γ Άσε την αερόβια και κάνε σουηδική...
Θα ξαπλωνα και θα του έλεγα φάε με.
Η απάντηση σε όλα είναι νιάου...

I didn't do it, but If I did, I was drunk.

Que Sera, Sera...

Menios_mikroulis
Δημοσιεύσεις: 1320
Εγγραφή: 16 Ιαν 2022, 23:45

Re: Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Menios_mikroulis » 01 Φεβ 2022, 05:19

Naida έγραψε:
01 Φεβ 2022, 05:06
ksk έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:47
Naida έγραψε:
31 Ιαν 2022, 22:33


Μου θυμίζεις την μάνα μου που για ολα έχει μια λύση :003: τεσπα δεν έχω πολλές δυνάμεις, είμαι εξαντλημένη κάπως. Περπατάω 500μ και είμαι υπό κατάρρευση.
Νομίζεις ότι είσαι υπό κατάρρευση..,φαντάσου να σε κυνηγούσε μμμ , θα το βάλω σε λαιτ μορφή, ένας σκύλος...τι θα έκανες;
Υ.Γ Άσε την αερόβια και κάνε σουηδική...
Θα ξαπλωνα και θα του έλεγα φάε με.
Εικόνα


Για τέτοια χαβαλεδιάρικα είσαι, τι τα θες τα κοινωνικά τοπικ τρομάρα σου

Απάντηση

Επιστροφή στο “Περί ανέμων και υδάτων”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών