Phorum.com.gr

Κυλινδρικό Κατευόδιο - Αρμός Ά

Όλμπριτζ. Ντρουλ κίτρινο στον λαμαρκό.
Έφτυσα περιχαρής την αγουράδα την σκυφτή,
στο πέρα τριλιμάνι της νιότης της πνιχτής.
Στο προσκεφάλι κάθισαν τρεις τρίχες μαγεμένες
και απ' το δεξί παράθυρο σιμά θα πηδηχτείς,
σε νούφαρα ποτά από λίμνες λυσσασμένες.

Η πότισσα, η νέμαρκη η μαύρη αντροχωρίστρα,
με την κατάντια μισερή, την άδικη μοδίστρα,
στο καφετί μπιστρό νογάει τον Μπατίστα,
σουηδική γυμναστική σφυράει στον πιανίστα.

Μαύρη είναι η πίστα,
μαύρη είναι η νύχτα στα πλοκάμια τα μισά,
Πρώτη είναι η λίστα,
του Γερμανού, του Πολωνού, του χορευτή του Μίσα.

Κοντό γιαβρί, ο μούργος λαχταράει
και το αλάβωτο σκαμνί την νύχτα αλυχτάει.
Γάβρος πλακί στον κόρφο σπαρταράει,
στον ανοιξιάτικο λυγμό κρυφά παραπατάει.

Δεν μου μιλάει. Δεν μου δαγκώνει το αφτί. Το μάτι δεν σκεβρώνει.
Κάντο καρπάτσιο τριζεμπό, ανώριο πολεμάει.
Ανόρ.

Ωραίο είναι. Αλλά αυτά που μένουν στη ιστορία είναι τα απαλλαγμένα από τα βίτσια μας. Αυτό το δάγκωμα σε κρατάει πίσω. Το πάθος δεν κοινωνεί την τέχνη. Το πάθος προθέρμανση φούρνου είναι, για τυρόπιττα. Στριφτή, νησιώτικη μα θα χωνευτεί κάποτε. Τη χέσαμε κιόλας! η τέχνη ακολουθεί το πάθος. Η τέχνη μόνη της νέο πάθος είναι, γίνεται.
Σε αλλάζει, σου ζητά να ξεχνάς, να μην πεινάς, και τα λεφτά σαν χάσεις, τίποτα μεμπτό για ένα γαμήσι στα όρθια.
δεν είναι η χυδιαλαγνεία, δεν είναι το νάζι. Είναι η οικουμένη που αλάργα σου κρατεί, για σε το πάθος μένει.
Τύλιξε το, κρύψτο κι άστο. Κάνε τέχνη κι ας μην στρώσεις, στη δουλειά φύλλα καπνού. Καπνός το πάθος, στάχτη η τέχνη, πλύνε τα ρούχα μας με αλισίβα.

Pwnd.

Εγώ; Ντροπή να λες τέτοια για μένα.

Είπα ότι μου άρεσε.

Μεγάλε ποιητά, θα μου αφιερώσεις ένα ποίημα;

hellegennes έγραψε: ↑

10 Νοέμ 2019, 02:45

Κυλινδρικό Κατευόδιο - Αρμός Ά

Όλμπριτζ. Ντρουλ κίτρινο στον λαμαρκό.
Έφτυσα περιχαρής την αγουράδα την σκυφτή,
στο πέρα τριλιμάνι της νιότης της πνιχτής.
Στο προσκεφάλι κάθισαν τρεις τρίχες μαγεμένες
και απ' το δεξί παράθυρο σιμά θα πηδηχτείς,
σε νούφαρα ποτά από λίμνες λυσσασμένες.

Η πότισσα, η νέμαρκη η μαύρη αντροχωρίστρα,
με την κατάντια μισερή, την άδικη μοδίστρα,
στο καφετί μπιστρό νογάει τον Μπατίστα,
σουηδική γυμναστική σφυράει στον πιανίστα.

Μαύρη είναι η πίστα,
μαύρη είναι η νύχτα στα πλοκάμια τα μισά,
Πρώτη είναι η λίστα,
του Γερμανού, του Πολωνού, του χορευτή του Μίσα.

Κοντό γιαβρί, ο μούργος λαχταράει
και το αλάβωτο σκαμνί την νύχτα αλυχτάει.
Γάβρος πλακί στον κόρφο σπαρταράει,
στον ανοιξιάτικο λυγμό κρυφά παραπατάει.

Δεν μου μιλάει. Δεν μου δαγκώνει το αφτί. Το μάτι δεν σκεβρώνει.
Κάντο καρπάτσιο τριζεμπό, ανώριο πολεμάει.
Ανόρ.

Είσαι άσσος στην ποιητική ανάλυση.

Φανταζεστε τον Χελλη με καλασνικοφ στο χερι να εχει κλειδωσει τους πελατες στο μαγαζι και να τους διαβάζει ποιηση?