Πχορουμ έχεις ταλέντο!!! (2019)

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Σε παγκόσμια πρώτη μελοποίηση του ποιήματος του Καβάφη "τείχη".

https://vocaroo.com/fJGtdHI1GfY

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Φαντάζομαι δεν θα εννοείς ότι για πρώτη φορά μελοποιείται το ποίημα..

Εδώ από τον Γλέζο (1979)


Επί της προκειμένης εκτέλεσής σου, αγαπητέ: είναι προφανές ότι έχεις ταλέντο, φωνή και ωραίο παίξιμο. Ωστόσο, μου φάνηκε σα να "φωνάζει" η όλη ερμηνεία, η όλη φιλοσοφία της μελοποίησης, κάτι το δυσανάλογα υπέρογκο ή και μεγαλόστομο προσέλαβα, υποκειμενικά πάντα, έ;

[Θάλεια]

Καλησπέρα.
Ο Κύριος Άγις μου έστειλε τις ''Παρανομίες'' του Ιωάννη Παπαϊωάννου που έπαιξε στον αγαπημένο του τζουρά τον Ισοβίτη.
Το αφιερώνει σε όλους τους Βαρυποινίτες.

https://vocaroo.com/R2GVutFj1ug

εσένα πότε θα ακούσουμε τη φωνούλα σου,θάλεια?

Θάλεια @ Σχόλια Επισκεπτών

[nowhere]

[Ίφιδα]

Σε παγκόσμια πρώτη μελοποίηση του ποιήματος του Καβάφη "τείχη".

https://vocaroo.com/fJGtdHI1GfY

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Γω λέω να μαζέψουμε οι φορουμιτες κάνα φράγκο να κάνεις δίσκο

[Ίφιδα]

Καλησπέρα.
Ο Κύριος Άγις μου έστειλε τις ''Παρανομίες'' του Ιωάννη Παπαϊωάννου που έπαιξε στον αγαπημένο του τζουρά τον Ισοβίτη.
Το αφιερώνει σε όλους τους Βαρυποινίτες.

https://vocaroo.com/R2GVutFj1ug

εσένα πότε θα ακούσουμε τη φωνούλα σου,θάλεια?

Θάλεια @ Σχόλια Επισκεπτών

Ψευδεσαι αγριως εσύ.
Κι επειδή την τύπισσα που αφιέρωσε στον Άγη την ξέρω κύριε Άγη μας, φτιάξε ένα καινούργιο με το ίδιο τραγούδι να συγκρίνουμε

[Gherschaagk]

εσένα πότε θα ακούσουμε τη φωνούλα σου,θάλεια?

Θάλεια @ Σχόλια Επισκεπτών

Ψευδεσαι αγριως εσύ.
Κι επειδή την τύπισσα που αφιέρωσε στον Άγη την ξέρω κύριε Άγη μας, φτιάξε ένα καινούργιο με το ίδιο τραγούδι να συγκρίνουμε

Αμ δεν την ξέρεις μόνο εσύ.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

https://voca.ro/c92YEnyalJg



















κάνας άλλος;

.

Χάνεσαι.....

Αντε νά βρείς κανά μπαράκι τά σουκού.....νά τά μοιράζεσαι.....

Νά ρχόμαστε ν ακούμε καί εμείς..... νά ξωκαρδιάζεσαι.....

.

[Ίφιδα]

Θάλεια @ Σχόλια Επισκεπτών

Ψευδεσαι αγριως εσύ.
Κι επειδή την τύπισσα που αφιέρωσε στον Άγη την ξέρω κύριε Άγη μας, φτιάξε ένα καινούργιο με το ίδιο τραγούδι να συγκρίνουμε

Αμ δεν την ξέρεις μόνο εσύ.

Δηλαδή πες λίγο, πήγε η άλλη κι έβγαλε την....πσυχη της να πούμε για το....άτομο κι εμφανίστηκε ο άλλος και της έκλεψε την περσόνα. Δηλαδή δεγινονταιαυτά
Λέρες μεχρι τελους

[νύχτα]

Ποιο γκάζι ρε νύχτα αφού δεν το δίνεις. Φώναξέ το. Επίσης, δεν είναι καλή η ηχογράφηση αλλά δεν νομίζω να έχει φάλτσα. Δεν έχεις κάνει όμως ζέσταμα κι αυτό φαίνεται γιατί η φωνή δεν πατά σταθερά.

Δοκίμασε κάτι σαν αυτό:



Και για βιμπράτο:

μερσί, όταν μεγαλώσω θα ξεκινήσω μαθήματα

να μου μάθουν και το σίγμα


Σκεπτικέ,

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Φαντάζομαι δεν θα εννοείς ότι για πρώτη φορά μελοποιείται το ποίημα..

Εδώ από τον Γλέζο (1979)


Επί της προκειμένης εκτέλεσής σου, αγαπητέ: είναι προφανές ότι έχεις ταλέντο, φωνή και ωραίο παίξιμο. Ωστόσο, μου φάνηκε σα να "φωνάζει" η όλη ερμηνεία, η όλη φιλοσοφία της μελοποίησης, κάτι το δυσανάλογα υπέρογκο ή και μεγαλόστομο προσέλαβα, υποκειμενικά πάντα, έ;

Αγαπητέ, σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ανέκαθεν τα καλά λόγια με έκαναν να αισθάνομαι όμορφα πόσω μάλλον όταν προέρχονται από έναν έξυπνο άνθρωπο σαν και εσάς. Θα πρέπει να διαφωνήσω ωστόσο μαζί σας σε όλα. Το τραγουδάκι γράφτηκε και ηχογραφήθηκε τεμπέλικα και βιαστικά. Το έπαιξα πρόσφατα σε μεγάλη παρέα που συμπεριλάμβανε μια μαμά από την τάξη του γιου μου που ποθώ, με μακριά αλαβάστρινα πόδια και γαλανά σαν τη θάλασσα μάτια. Στήθη στητά και ολοστρόγγυλα παρά την προχωρημένη ηλικία της. Σκοπός μου ήταν να αποσπάσω έστω ένα ισχνό ανασήκωμα φρυδιού ως επιβράβευση από την ωραία μαμά. Δυστυχώς αφού προσέλαβα το ευγενικό χειροκρότημα των παρευρισκόμενων ανακάλυψα ότι η εν λόγω Θεά δεν παρακολούθησε την ερμηνεία μου γιατί μιλούσε με τη γυναίκα μου. Συνέχισα με μελοποίησή μου σε ποίημα του Καρυωτάκη αλλά κι εκεί είχα την ίδια τύχη. Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα μας; Καμία. Απλά ήθελα να τα πω.

Για την ομολογουμένως εμβριθή ανάλυση θα ήθελα να τονίσω πως έχουμε πια γεράσει ακούγοντας μεγάλους ποιητές να μελοποιούνται με μία βαρετή και γαμημένη κατήφεια και επιτηδευμένη θλίψη, θεωρώντας ότι τα μεγάλα έργα πρέπει να φιλτράρονται μέσα από την κατάθλιψη για να επικοινωνήσουν την ουσία τους. Λάθος. Το ποίημα του Καβάφη είναι αυτοσαρκαστικό, ειρωνικό και στην ερμηνεία πρέπει να ακούγεται ο εμπαιγμός και το σαρδόνιο χαμόγελο. Ο Γλέζος μπορεί να γλείψει το αριστερό μου αρχίδι σε αυτή την περίπτωση.

Σε παγκόσμια πρώτη μελοποίηση του ποιήματος του Καβάφη "τείχη".

https://vocaroo.com/fJGtdHI1GfY

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Γω λέω να μαζέψουμε οι φορουμιτες κάνα φράγκο να κάνεις δίσκο

Σε ευχαριστώ αγαπητή Ίφιδα μα δεν έχω σκοπό να κάνω δίσκο. Σκοπός μου είναι να πείσω το κράτος να επενδύσει 2 εκατομμύρια ευρώ σε ένα κοινόβιο καλλιτεχνών που θα στήσω στο Περτούλι όπου έλληνες δημιουργοί (συνθέτες, ζωγράφοι, συγγραφείς, γλύπτες, κινηματογραφιστές), που θα έχουν επιλεγεί όλοι από εμένα αφού εξετάσω διεξοδικά το έργο τους, θα είναι ελεύθεροι να δημιουργήσουν. Επίσης, το νομικό καθεστώς που θα διέπει την καλλιτεχνική μας διαδρομλη θα επιτρέπει και θα ενθαρρύνει τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Κάθε δημιουργός θα αξιολογείται από εμένα και μόνο από εμένα. Θα είμαι σκληρός μα δίκαιος.
Μετά από δύο χρόνια συνεχούς δημιουργίας όλες οι καλλιτεχνικές μας δημιουργίες θα ανήκουν στο κράτος για να τις εκμεταλλευτεί όπως αυτό κρίνει καλύτερα κι εμείς θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας.
Ετοιμάζω επιστολή που θα αποστείλω στο γραφείο του πρωθυπουργού υπόψιν της συζύγου του, που γνωρίζω από έγκυρες πηγές ότι στηρίζει τις τέχνες, όπου θα παραθέτω όλους τους λόγους που κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να γίνει. Πολιτιστικά η ελλάδα είναι ουραγός. Αυτό προτίθεμαι να το αλλάξω.

Ζητώ από όλους τους πχορουμίτες να στηρίξουν αυτή την πρωτοβουλία υπογράφοντας το κείμενο που θα σταλεί στην κα Μαρεβα.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

«θεωρώντας ότι τα μεγάλα έργα πρέπει να φιλτράρονται μέσα από την κατάθλιψη για να επικοινωνήσουν την ουσία τους. Λάθος. Το ποίημα του Καβάφη είναι αυτοσαρκαστικό, ειρωνικό και στην ερμηνεία πρέπει να ακούγεται ο εμπαιγμός και το σαρδόνιο χαμόγελο»

Εννοείται πως θα συμφωνήσω ότι είναι σφάλμα το καταθλιπτικό φιλτράρισμα των μεγάλων έργων κλπ. Ωστόσο, έτσι που το διατυπώνεις, μου ακούγεται πολύ σαρωτικά γενικευτικό, ωσάν κάθε φορά ο μελοποιός -όταν έχει απέναντί του ένα μεγάλο έργο- να κατασκευάζει σαν ρετσέτα αυτή την ερμηνευτική εξίσωση/εκδοχή.

Αντιθέτως, θεωρώ ότι το κάθε ποίημα, κατά τη διαδικασία ή την απόπειρα μελοποίησής του, θα πρέπει να τυγχάνει δημιουργικής κατεργασίας κατά περίπτωση και με -κατά δύναμιν- τήρηση των εκάστοτε αναλογιών επί τη βάσει πάντοτε των εντελώς συγκεκριμένων μορφολογικών και περιεχομενικών χαρακτηριστικών και επιτεύξεων του εκάστοτε προς μελοποίηση ποιήματος. Τι θέλω να πω; Ότι ο μελοποιός εικάζω ότι πρέπει να εναρμονίζεται, να στοιχεί, κατά το μέτρο του ταλέντου του, προς το εκάστοτε αισθητικό επίτευγμα του προς μελοποίηση ποιήματος, να αναδεικνύει μελορυθμικά τον ποιητικό «σκληρό» πυρήνα του ποιήματος και τις αρετές του.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση τώρα των «Τειχών», γράφεις ότι το ποίημα είναι «αυτοσαρκαστικό», «ειρωνικό» και άρα πρέπει να διερμηνεύεται ερμηνευτικά ο «εμπαιγμός» και το «σαρδόνιο χαμόγελο». Φοβάμαι ότι μου ηχεί περιοριστικά η πρόσληψή σου. Τα «Τείχη» νομίζω πως συγκαταλέγονται στα 10 καλύτερα που έγραψε ποτέ ο Καβάφης, και δεν θα ήταν το αριστούργημα που είναι εάν επρόκειτο απλώς περί αυτοσαρκασμού/ειρωνείας κλπ κλπ Το ποίημα διέπεται από μεγάλη πύκνωση, επιγραμματικότητα και συμβολικότητα: τα τείχη κατοπτρίζουν κάθε μορφή υλικής, κοινωνικής, ηθικής, ή άλλης τάξεως δουλείας και τυραννίας και καλύπτουν κάθε περίπτωση ατομική, συλλογική ή πανανθρώπινη. Ακριβώς η σε αδρές γραμμές και σχηματογραφική προβολή των τειχών ευοδώνει τη συμβολική περιεκτικότητα που εκφεύγει προδήλως από οιαδήποτε περίκλειστη εαυτότητα (με συνοδούς «αυτοσαρκασμούς» κλπ), για να συμβολίσει τους διαχρονικούς φραγμούς που καθιστούν δεσμώτη τον άνθρωπο όπου γης και χρονικότητας. Εδώ δηλαδή έχουμε κοσμική και μεταφυσική συμβολικότητα ως κρίσιμο αισθητικό επίτευγμα του ποιήματος. Έχουμε συμβολή στη συνειδητοποίηση ενός ακαθόριστου πανανθρώπινου συναισθήματος, της χωρίς τέλος ανθρώπινης οδύνης.

ΥΓ: Τώρα αυτό με τον αριστερό όρχι σου και τον Γλέζο θα μπορούσε και να λείπει, διότι δεν μας έκανε και τίποτε ο χριστιανός να τον προσβάλουμε απροκλήτως έτσι...

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

«θεωρώντας ότι τα μεγάλα έργα πρέπει να φιλτράρονται μέσα από την κατάθλιψη για να επικοινωνήσουν την ουσία τους. Λάθος. Το ποίημα του Καβάφη είναι αυτοσαρκαστικό, ειρωνικό και στην ερμηνεία πρέπει να ακούγεται ο εμπαιγμός και το σαρδόνιο χαμόγελο»

Εννοείται πως θα συμφωνήσω ότι είναι σφάλμα το καταθλιπτικό φιλτράρισμα των μεγάλων έργων κλπ. Ωστόσο, έτσι που το διατυπώνεις, μου ακούγεται πολύ σαρωτικά γενικευτικό, ωσάν κάθε φορά ο μελοποιός -όταν έχει απέναντί του ένα μεγάλο έργο- να κατασκευάζει σαν ρετσέτα αυτή την ερμηνευτική εξίσωση/εκδοχή.

Αντιθέτως, θεωρώ ότι το κάθε ποίημα, κατά τη διαδικασία ή την απόπειρα μελοποίησής του, θα πρέπει να τυγχάνει δημιουργικής κατεργασίας κατά περίπτωση και με -κατά δύναμιν- τήρηση των εκάστοτε αναλογιών επί τη βάσει πάντοτε των εντελώς συγκεκριμένων μορφολογικών και περιεχομενικών χαρακτηριστικών και επιτεύξεων του εκάστοτε προς μελοποίηση ποιήματος. Τι θέλω να πω; Ότι ο μελοποιός εικάζω ότι πρέπει να εναρμονίζεται, να στοιχεί, κατά το μέτρο του ταλέντου του, προς το εκάστοτε αισθητικό επίτευγμα του προς μελοποίηση ποιήματος, να αναδεικνύει μελορυθμικά τον ποιητικό «σκληρό» πυρήνα του ποιήματος και τις αρετές του.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση τώρα των «Τειχών», γράφεις ότι το ποίημα είναι «αυτοσαρκαστικό», «ειρωνικό» και άρα πρέπει να διερμηνεύεται ερμηνευτικά ο «εμπαιγμός» και το «σαρδόνιο χαμόγελο». Φοβάμαι ότι μου ηχεί περιοριστικά η πρόσληψή σου. Τα «Τείχη» νομίζω πως συγκαταλέγονται στα 10 καλύτερα που έγραψε ποτέ ο Καβάφης, και δεν θα ήταν το αριστούργημα που είναι εάν επρόκειτο απλώς περί αυτοσαρκασμού/ειρωνείας κλπ κλπ Το ποίημα διέπεται από μεγάλη πύκνωση, επιγραμματικότητα και συμβολικότητα: τα τείχη κατοπτρίζουν κάθε μορφή υλικής, κοινωνικής, ηθικής, ή άλλης τάξεως δουλείας και τυραννίας και καλύπτουν κάθε περίπτωση ατομική, συλλογική ή πανανθρώπινη. Ακριβώς η σε αδρές γραμμές και σχηματογραφική προβολή των τειχών ευοδώνει τη συμβολική περιεκτικότητα που εκφεύγει προδήλως από οιαδήποτε περίκλειστη εαυτότητα (με συνοδούς «αυτοσαρκασμούς» κλπ), για να συμβολίσει τους διαχρονικούς φραγμούς που καθιστούν δεσμώτη τον άνθρωπο όπου γης και χρονικότητας. Εδώ δηλαδή έχουμε κοσμική και μεταφυσική συμβολικότητα ως κρίσιμο αισθητικό επίτευγμα του ποιήματος. Έχουμε συμβολή στη συνειδητοποίηση ενός ακαθόριστου πανανθρώπινου συναισθήματος, της χωρίς τέλος ανθρώπινης οδύνης.

ΥΓ: Τώρα αυτό με τον αριστερό όρχι σου και τον Γλέζο θα μπορούσε και να λείπει, διότι δεν μας έκανε και τίποτε ο χριστιανός να τον προσβάλουμε απροκλήτως έτσι...

Αγαπητέ χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους με βαθύ αναλυτικό πνεύμα σαν το δικό σας. Ελπίζω η ευφυΐα να σας δίνει χαρά στη ζωή. Ωστόσο σφάλλετε. Συμφωνώ ότι πρόκειται για κορυφαίο ποίημα του Αλεξανδρινού και οι κριτικοί που μετρούν τα μεγάλα έργα του μετά τα σαράντα μπορούν να γλείψουν το αριστερό μου αρχίδι. Τα τείχη χτίζονται από τον ίδιο τον ποιητή. Η λαχτάρα για τον κόσμο και η αγωνία του είναι πράγματα πλαστά. Του είναι απαραίτητα τα τείχη
Και η λόγια απομόνωση διότι μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Τα τείχη είναι προϋπόθεση και η οικοδόμηση τους λαμβάνει χώρα εντός. Μην ξεχνάτε ότι ο παράδεισος είναι κι αυτός ένας περίκλειστος κήπος.

Δεν είχα καμία πρόθεση να προσβάλλω τον κο Γλέζο να ναι καλά εκεί που είναι κι αν έχει αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο μακάρι να κάθεται εκ των δεξιών του Ουράνιου Πατέρα μας και να του τραγουδά μέχρι ο δημιουργός των πάντων να πει. Πες κάτι χαρούμενο ρε μαλάκα μη γαμήσω τον κόσμο. Γέλα γαμώ το Χριστό μου μέσα. Στον παράδεισο είσαι.

Σας αφιερώνω την παρακάτω μελοποίηση σε παγκόσμια πρώτη με στρογγυλεμένες άκρες τούτη τη φορά που παραλείπουν την αδυσώπητη ειρωνεία του Αλεξανδρινού παιδέρα και αναμένω, σε ένα κόσμο ρηχό, τη βαθιά σας ανάλυση.

https://vocaroo.com/4Sq7Ipl7QjI

Ενας γέρος

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Σας αφιερώνω την παρακάτω μελοποίηση σε παγκόσμια πρώτη με στρογγυλεμένες άκρες τούτη τη φορά που παραλείπουν την αδυσώπητη ειρωνεία του Αλεξανδρινού παιδέρα και αναμένω, σε ένα κόσμο ρηχό, τη βαθιά σας ανάλυση.

ΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΥΧΗΣΕΩΣ ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΥ ΜΟΝΑΗ

Η ευφυία μοναχή
δε φέρνει ευτυχία
μα θέλει και την τσαχπινιά
μαζί με την παιδεία

Θέλει τον όρχι τον δεξή
βρε να μην τυραννιέται
να τόνε γλείφουνε κι αυτόν
να μην παραπονιέται!

Βαθύτερη ανάλυση
δεν έχω να σου κάνω
τα ζύγια σου τα έφιαξες
και με το παραπάνω!

Όμως ποτέ να μην ξεχνάς
βαθιές βουτιές να κάνεις
κι ας είναι τα νερά ρηχά
την τέχνη σου να υφάνεις!

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Κοινή πορεία χαράξαμε
αγαπητέ μου φίλε
η ευφυΐα δεν βαστά
χωρίς λίγη βλακεία

βαθιά είναι τα μπάνια μας
στου Ποσειδών την έλξη
τσαλαβουτάμε στα ρηχά
μόνο μουνάκι αν παίξει

Δεν έχω έλλειψη όρχεων
μετρώ τα ως να φέξει
Πορφύρα είν' το χρώμα μου
και τα αρχίδια μου έξι