Καλή χρονιά

[plutonas]

"Eχτές, παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ήμουνα ξαπλωμένος στο κουβούκλι μας περασμένα τα μεσάνυχτα και συλλογιζόμουνα.

Είχα δουλέψει νυχτέρι για να τελειώσω μια Παναγιά Γλυκοφιλούσα και δίπλα μου καθότανε η γυναίκα μου κι έπλεκε.

Όποτε δουλεύω, βρίσκουμαι σε μεγάλη κατάνυξη και ψέλνω διάφορα τροπάρια. Σιγόψελνα λοιπόν εκεί που ζωγράφιζα την Παναγιά κι η Μαρία έψελνε και κείνη μαζί μου με τη γλυκειά φωνή της.

Βλογημένη γυναίκα μου έδωσε ο Θεός, ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά Του για όλα τα μυστήρια της οικονομίας Του. Τον ευχαριστώ για όσα μου έδωσε και πρώτ’ από όλα για την απλή τη Μαρία, που μου τη δώρισε συντροφιά στη ζωή μου, ψυχή θρησκευτική, ένα δροσερό ποταμάκι που γλυκομουρμουρίζει μέρα νύχτα δίπλα σ’ έναν παλιόν καστρότοιχο.

Το κρουσταλλένιο νερό του δεν θολώνει με τα χρόνια αλλά γίνεται κι ολοένα πιο καθαρό και πιο γλυκόλαλο. Καλότυχος ο άνδρας που’ χει καλή γυναίκα.

Η καλή γυναίκα ευφραίνει τον άνδρα της και θα ζήσει ειρηνεμένα τα χρόνια της ζωής του. Καλή γυναίκα, κορώνα στο κεφάλι τους ανδρός της.

Η εμορφιά της καλής γυναίκας φεγγοβολά μέσα στο σπίτι σαν τον ήλιο που βγαίνει και λάμπει ο κόσμος. Τέτοια γυναίκα μου χάρισε και μένα ο Κύριος. Η εμορφιά δεν την περηφάνεψε, ίσια ίσια η ταπείνωση την πλήθυνε κι ο φόβος του Θεού την ευωδίασε.

Ανάμεσα στις έμορφες ξεχώρισε, γιατί η ακαταδεξιά δεν θάμπωσε το κρύσταλλό της κι η πονηριά δεν λέρωσε το σιντέφι της ψυχής της. Κοντά μου κάθεται και με συντροφεύει, ήμερος άνθρωπος.

Μαρία η απλή! Εκείνη πλέκει είτε ράβει κι εγώ δουλεύω την αγιασμένη τέχνη μου και φιλοτεχνώ εικονίσματα που τα προσκυνά ο κόσμος. Τι χάρη μας έδωσε ο Παντοδύναμος, που την έχουν λιγοστοί άνθρωποι…"

Από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ