Περίεργες, μικρές, αξιόλογες, ενδιαφέρουσες ειδησούλες.

[πληροφοριοδότης μαμάς μαρίας]

Λεμόνι από την Ινδία πουλήθηκε σε δημοπρασία αντί 1.800 Δολαρίων




O oίκος δημοπρασιών Brettells Auctioneers & Valuers με έδρα το Νιούπορτ της Αγγλίας έβγαλε σε δημοπρασία ένα λεμόνι285 ετών και κατάφερε να κερδίσει σχεδόν 1.800 δολάρια, όπως αναφέρει η New York Post.

«Σκεφτήκαμε ότι θα διασκεδάσουμε λίγο και θα βάλουμε [το λεμόνι] στη δημοπρασία με εκτίμηση 40 με 60 λίρες» δήλωσε ο δημοπράτης Ντέιβιντ Μπρέτελ (David Brettell).

Ο οίκος δημοπρασιών βρήκε αρχικά το φρούτο από το 1739 κρυμμένο σε ένα ντουλάπι του 19ου αιώνα*. Οι πωλητές του, καθώς ξεχώριζαν τα υπάρχοντα του θείου τους βρήκαν το έπιπλο και σκέφτηκαν ότι ίσως είναι πολύτιμο. Έτσι το πήγαν για εκτίμηση στον οίκο δημοπρασιών.

«Το λεμόνι έφτασε με ένα συνηθισμένο μπαούλο Κινέζων εμπόρων στα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν ακριβώς στο πίσω μέρος ενός εκ των συρταριών οπότε το βγάλαμε» δήλωσε ο Μπρέτελ στο BBC.

Το μοναδικό εσπεριδοειδές έχει βαθύ καφέ χρώμα, αλλά είναι εντυπωσιακά άθικτο. Είναι σκαλισμένο με τις λέξεις «δόθηκε από τον κ. P Lu Franchini στις 4 Νοεμβρίου 1739 στη Miss E Baxter». Το λεμόνι μπορεί να μεταφέρθηκε στην Αγγλία ως ρομαντικό δώρο από την Ινδία, ανέφερε η Sun.


* Το ντουλάπι το οποίο βγήκε και αυτό σε δημοπρασία, πωλήθηκε μόνο για περίπου 40 δολάρια.



https://www.gazzetta.gr/plus/2303231/le ... dimoprasia

Πολύ ενδιαφέρον

[O I]

Λες να φάω κάνα μπαν κουλούρι;
......

μη το κάνεις...μακροθύμησον για τα πτωχά δω μέσα

.,

[The Rebel]

Φεβρουαρίου 13, 2024
«Του σκοινιού και του παλουκιού» Έκφραση βγαλμένη απ΄την εποχή του «Καπετάν' Ντούνια» του πειρατή που παλούκωνε όσους έπεφταν στα χέρια του.



Η πειρατεία στην Ελλάδα ήταν, στα παλιά χρόνια, μια από τις μεγαλύτερες πληγές. Γιατί δεν ήταν μόνο οι Μπαρμπαρινοί, οι Γενοβέζοι και οι Ισπανοί που κατατυραννούσαν με τις επιδρομές, τις λεηλασίες και τις σφαγές τους τα νησιά.

Ήταν και μερικοί τυχωδιώκτες Έλληνες, που για να σώσουν το κεφάλι τους αλλαξοπιστούσαν και πήγαιναν με το μέρος των Τούρκων. Ένας απ’αυτούς ήταν και ο Γιακωβάκης Λάλας – γνωστός περισσότερο ως καπετάν Ντουνιάς – που ήταν έμπορος από την Ικαρία και είχε δικά του καράβια.
Το 1653 όμως, όπως γύριζε στο νησί του φορτωμένος με πολύτιμες πραμάτειες, τον έπιασε ο Αλγερινός κουρσάρος Αλή Μαμίς, που τρομοκρατούσε τότε το Αιγαίο.

Ο Λάλας που ήταν ωραίο παλικάρι, αντί να πουληθεί στα σκλαβοπάζαρα στο Τούνεζι, υποχρεώθηκε να γίνει σκλάβος στον τρομερό εκείνο πειρατή.

Σιγά-σιγά, άρχισε να κερδίζει τη συμπάθεια του αφέντη του και μια μέρα ο Μαμίς του έδωσε την ελευθερία του. Εκείνος, όμως, που είχε συνηθίσει τη ζωή του πειρατή, αντί να γυρίσει στο νησί του αγόρασε ένα καράβι, διάλεξε μερικούς άντρες και από κείνη τη στιγμή έγινε ο χειρότερος από κάθε άλλον πειρατή.

Δεν λογάριαζε ούτε Έλληνα ούτε Τούρκο και ούτε λυπόταν κανέναν. Όσους έπιανε αυτός και οι άντρες του, τους παλούκωναν και τους κρεμούσαν στα σκοινιά των καταρτιών τους. Έτσι, όταν οι δυστυχισμένοι νησιώτες μιλούσαν για τον Λάλα και τους συντρόφους του, έλεγαν ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν «του σκοινιού και του παλουκιού». Τη φράση αυτή, που έμεινε ως τα χρόνια μας, τη λέμε, όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε ανθρώπους χαμηλής κοινωνικής τάξης, ανθρώπους μειωμένης ηθικής και διεφθαρμένους, περιθωριακούς....
https://www.stoxos.gr/2024/02/blog-post_360.html

[The Rebel]

13 Φεβρουαρίου 20242
Γιατί το 24 είναι ένας από τους πιο μυστικιστικούς αριθμούς της ανθρωπότητας.



Κάθε αριθμός είναι ένα σύμβολο. Ένα σύμβολο σημαντικότερο και από τον ίδιο τον αριθμό.
Και τα σύμβολα αυτά αποκρυπτογραφούνται μόνο από τους μυημένους . Άλλωστε η λέξη αριθμός προέρχεται από το ρήμα αραρίσκω που σημαίνει συναρμόζω. Ο αριθμός δηλαδή συναρμόζει.
Με τι όμως;

Ο πιο μυστικιστικός αριθμός της ανθρωπότητας είναι το 24.

Από μαθηματικής απόψεως το 24 είναι αριθμός υπερτέλειος (το άθροισμα των διαιρετών του είναι μεγαλύτερο από το 24, 1+2+3+4+6+8+12>24) και διαιρείται με την “ιερά τετρακτύν” το 1,2,3,4, τον πρώτο τέλειο αριθμό το 6 (το άθροισμα των διαιρετών του ισούται με τον ίδιο τον αριθμό 1+2+3=6), και τον πρώτο αρμονικό μέσο της αρίθμησης το 8.

Ε και; Θα με ρωτήσετε δικαιολογημένα όσοι δεν γνωρίζετε τη δύναμη των αριθμών.
Οι μεγαλύτερες, λοιπόν, συμβάσεις που έφτιαξε ο άνθρωπος για να ορίσει τον αέναο χρόνο, να μεταδώσει τη γνώση μέσω της γραφής, να χτίσει οικοδομήματα προς τιμή των Θεών, να ορίσει το βάρος του πολυτιμότερου μετάλλου, κρύβουν μέσα τους το 24.

Η σύμβαση που δέχτηκαν οι άνθρωποι για τον χρόνο και ειδικότερα για το σημαντικότερο κομμάτι του χρόνου την ημέρα, δηλαδή την περιστροφή της γης γύρω από τον ευατό της, έχει το 24.

24 ώρες έχει η κάθε ημέρα.
Η σύμβαση που δέχτηκαν οι Έλληνες για τα γράμματα, έχει το 24. 24 τα γράμματα του ελληνικού αλφαβητου. (και μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν δύο διπλά γράμματα, το ξ=κσ και το ψ=πσ, τα οποία θα μπορούσαν να παραληφθούν, αλλά τότε δεν θα ήταν 24 τα γράμματα και γι αυτό ακριβώς υπάρχουν).

Οι ραβδώσεις του ιωνικού κίονα, που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική των σημαντικότερων μνημείων, ανάμεσά τους και ο Παρθενώνας, είναι 24.

24 είναι και τα καράτια του χρυσού, του πολυτιμότερου μετάλλου.
Οι μεγαλύτεροι μύστες, χρησιμοποίησαν το 24 για να διδάξουν και να πάρουν τη δυναμή του.
Ο Όμηρος, τόσο την Ιλιάδα όσο και την Οδύσσεια τις έγραψε σε 24 ραψωδίες.
Οι ιππότες του τάγματος δεν πρέπει να ξεπερνούν τους 24. (διαταγή Garter).

Η ζωή μας, λοιπόν, ρυθμίζεται από το 24. Συναρμόζει μαζί του και δημιουργεί την μεγάλη ένωση στον κοινό συμπαντικό σκοπό, Το μέλλον.
“Και είναι καλό να μιλάς στο μέλλον. Το μέλλον θα σε ακούσει.” (Οι διδασκαλίες του Ptahhotep, ιερατικός πάπυρος από τις Θήβες της Αιγύπτου 1900 π.Χ.).
https://hellas-now.com/to-24-enas-toys- ... hmoys-tis/

[The Rebel]

25 Φεβρουαρίου 20242
Ποιος Έλληνας βασιλιάς απεικονίζεται στο Ρήγα Σπαθί και ποια θεά είναι η Ντάμα Μπαστούνι στη τράπουλα;



Στα περισσότερα παιχνίδια με χαρτιά, ο παίκτης που έχει στα χέρια του μια ή και περισσότερες φιγούρες, συνήθως διαθέτει ένα καλό προβάδισμα έναντι του αντιπάλου.

Οι φιγούρες και τα σύμβολα που τις συνοδεύουν, δεν είναι τυχαία χαρτιά, ούτε απλές ζωγραφικές αναπαραστάσεις που ομορφαίνουν την τράπουλα.

Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου «Παιγνιόχαρτα» Γκάρντει Μπένχαμ, ο θρύλος λέει ότι τα παιχνίδια με χαρτιά εφευρέθηκαν τον 14ο αιώνα, προς διασκέδαση του μελαγχολικού βασιλιά της Γαλλίας, Καρόλου του 6ου. Η προέλευσή τους όμως χρονολογείται αιώνες πριν, χωρίς όμως τα χαρακτηριστικά σύμβολα, τα «κοστούμια», που έδωσαν στα χαρτιά οι Γάλλοι.

Από τότε οι φιγούρες παίρνουν διάφορα σχέδια αλλά τα ονόματά τους παραμένουν τα ίδια. Τι συμβολίζουν όμως ο Βαλές, ο Ρήγας, τα καρό ή τα μπαστούνια;

Το ελληνικό στοιχείο κάνει και εδώ την παρουσία του με μυθικά και ιστορικά πρόσωπα.



Τα πρόσωπα που αναπαρίστανται στα χαρτιά είναι:
Ο Ρήγας κούπα αντιστοιχεί στον Καρλομάγνο, ο Ρήγας μπαστούνι είναι ο βιβλικός Δαβίδ. Ο Ρήγας καρό απεικονίζει τον Ιούλιο Καίσαρα και ο Ρήγας σπαθί είναι ο Μέγας Αλέξανδρος.

Οι κούπες είναι το έμβλημα της εκκλησιαστικής αρχής, τα σπαθιά της στρατιωτικής, τα καρό της εμπορικής και τα μπαστούνια σύμβολο της χειρονακτικής εργασίας.

Η Ντάμα μπαστούνι είναι η θεά Αθηνά και Ντάμα κούπα είναι η βιβλική Ιουδήθ.
Η Ντάμα καρό δείχνει τη βιβλική Ραχήλ και η Ντάμα σπαθί είναι η Argine. Πρόκειται για αναγραμματισμό της λέξης Regina που στα λατινικά σημαίνει βασίλισσα.

Ο φάντης μπαστούνι δεν είναι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας όπως θα όφειλε αλλά ο Χόγκερ. Ένα πρόσωπο ηρωικού γαλλικού ποιήματος.
Ο Βαλές κούπα είναι ο Λα Χιρ, Γάλλος αξιωματικός, συμπολεμιστής της Ζαν Ντ’ Αρκ και πιστός φίλος της. Ο καρό είναι ο τρωικός ήρωας Έκτορας και ο Βαλές σπαθί απεικονίζει τον Λάνσελοτ, ιππότη της στρογγυλής τραπέζης.

Υπενθυμίζουμε οτι όλα αυτά σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου «Παιγνιόχαρτα» Γκάρντει Μπένχαμ.
https://hellas-now.com/poios-ellinas-va ... poia-thea/

[The Rebel]

14.03.2024
Ιταλία: Γιαγιά 103 ετών συνελήφθη να οδηγεί παράνομα.
Στην Ιταλία, μετά τα 80, οι οδηγοί πρέπει να επισκέπτονται γιατρό κάθε δύο χρόνια προκειμένου να ανανεώνουν το δίπλωμά τους.



Στην Ιταλία συνελήφθη μια γυναίκα 103 ετών καθώς οδηγούσε μέσα στη νύχτα με ληγμένο δίπλωμα και χωρίς ασφάλιση.

Αποφάσισε ότι ήθελε «να επισκεφθεί φίλους» της κοντά στη Φεράρα, όπως ανέφεραν οι ιταλικές Αρχές.

Η ώρα ήταν 1 τη νύχτα της Κυριακής προς την Δευτέρα, όταν οι καραμπινιέροι έλαβαν μια κλήση για επικίνδυνη οδήγηση στο κέντρο του Μποντένο, μιας κοινότητας 13.000 κατοίκων στην Εμίλια Ρομάνα.

Η περίπολος που έφτασε στο σημείο εντόπισε γρήγορα το εν λόγω αυτοκίνητο.

Η έκπληξη των αστυνομικών όμως ήταν μεγάλη όταν ανακάλυψαν την ημερομηνία γέννησης της οδηγού, που ήταν το 1920, δηλαδή πάνω από 103 ετών, όμως ακόμη ικανή να καθίσει στο τιμόνι και να οδηγήσει μέχρι το Μποντένο για να δει τους φίλους της.



Λόγω της προχωρημένης ώρας, η κυρία που οδηγούσε, μολονότι το δίπλωμά της έληξε πριν από δύο χρόνια, «ήταν αποπροσανατολισμένη και διέτρεχε συνεχώς τους ίδιους δρόμους».

Στην Ιταλία, μετά τα 80, οι οδηγοί πρέπει να επισκέπτονται γιατρό κάθε δύο χρόνια προκειμένου να ανανεώνουν το δίπλωμά τους.

Οι καραμπινιέροι έκαναν μόνο μια προφορική επίπληξη στην κυρία και στη συνέχεια την συνόδευσαν στο σπίτι της.

Η ίδια πάντως δεν είναι καθόλου έτοιμη να μείνει στο σπίτι της, παρά την περιπέτειά της: «Θα αγοράσω βέσπα ή σκούτερ», είπε η Τζουζεπίνα Μολινάρι ή «Τζόσε» χαϊδευτικά, μιλώντας στην τοπική εφημερίδα La Nuova Ferrara. Στο μεταξύ, κυκλοφορεί με ποδήλατο.

Η ιστορία της δυναμικής ηλικιωμένης προκάλεσε τον θαυμασμό του δημάρχου της Φεράρα, του Άλαν Φάμπρι, ο οποίος κατάγεται από το Μποντένο: «Εγώ θα της έδινα παράσημο αντί για πρόστιμο (…) Το να έχει κανείς τέτοια εσωτερική δύναμη δεν είναι συνηθισμένο και μου δίνει ελπίδες για τα δικά μου γεράματα», έγραψε στη σελίδα του στο Facebook.
https://www.pronews.gr/kosmos/italia-gi ... ma-vinteo/

[The Rebel]

24.03.2024
Ο «Δον Ζουάν» της Θεσσαλονίκης: 400 ερωμένες και 170 αρραβώνες σε 5 χρόνια.
Ο τρόπος που εξαπατούσε τις γυναίκες.



Το 1937, μετά από έναν απλό έλεγχο στο σπίτι του «Δον Ζουάν» βρέθηκε ένα σημειωματάριο με 170 ονόματα γυναικών με τις οποίες είχε συνάψει αρραβώνα.

Ο ίδιος, πάντως, ανέβαζε τον αριθμό στις 400 (τετρακόσιες!), τονίζοντας ωστόσο πως ήταν ένας απλός αλλά ακαταμάχητος γυναικοκατακτητής που δεν είχε κοροϊδέψει καμιά τους.

Στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο υπάρχει μια πολύ κλασική σκηνή στην οποία ο Ντίνος Ηλιόπουλος παίρνει συμβουλές για το περίφημο «στρίβειν δια του αρραβώνος». Μία μέθοδο εκείνης της εποχής προκειμένου κάποιος να αποφύγει τον γάμο και τις πιέσεις από το οικογενειακό περιβάλλον της… λεγάμενης.

Είναι πολύ πιθανό η έμπνευση πίσω από αυτήν να ήρθε από τον άνθρωπο που το 1937 βρέθηκε στα χέρια του νόμου με την κατηγορία ότι είχε κάνει πράξει την παραπάνω συμβουλή όχι μία ή δύο, αλλά 170 ολόκληρες φορές.

Με την διαφορά, βέβαια, ότι εκείνος το έκανε… επάγγελμα αφού στόχος του ήταν να αρπάξει την… προίκα ή τουλάχιστον ένα μέρος της και στη συνέχεια να εξαφανιστεί.

Το πραγματικό όνομά του δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, όμως οι υποψήφιες νύφες και τα… πεθερικά τον γνώρισαν ως Δάγκα, Μερλέγκο, Βασακλή, Δασκαλή, Οικονομάκο, Σακλή, Φακή, Φωκά κι ένας θεός ξέρει πώς αλλιώς!

Χρησιμοποιώντας ένα από τα πολλά ψευδώνυμά του, φέρεται να επέλεγε προσεκτικά τα θύματά του. Προσέγγιζε κατά κύριο λόγο γυναίκες που πλησίαζαν… επικίνδυνα την ηλικία που σύμφωνα με τις ιδέες και τις καταστάσεις της εποχής θα έμεναν στο… ράφι.

Εκείνες κολακεύονταν από το ενδιαφέρον, ενώ την ίδια ώρα αυτός προχωρούσε αμέσως στο επόμενο και καθοριστικό βήμα. Αντί να ζητήσει προγαμιαίες σχέσεις και τέτοια «αμαρτωλά» πράγματα, εμφανιζόταν στο σπίτι της και ζητούσε το χέρι της!

Πάντα έχοντας κατά νου τα ήθη εκείνων των χρόνων, γίνεται κατανοητό πως οι γονείς ενθουσιάζονταν με τους τρόπους του και συναινούσαν.

Άλλωστε οι περισσότεροι τον έβλεπαν ως εξαιρετική περίπτωση γαμπρού. Όχι μόνο δεν θα εξέθετε στην γειτονιά τα κορίτσια τους, αλλά ως νέος, όμορφος, σοβαρός, ηθικός, αριστοκρατικός, μορφωμένος, κομψός, τίμιος και ευγενικός, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία τους. Συνήθως έλεγε ότι ήταν φοιτητής της Νομικής, υπάλληλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και έφεδρος ανθυπολοχαγός.

Αφού της έπειθε να προχωρήσουν στον αρραβώνα, ζητούσε μια μικρή προκαταβολή από την προίκα, τάχα μου για να χρηματοδοτήσει τις εξετάσεις του προκειμένου να πάρει κάποια άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως δικηγόρος ή κάτι αντίστοιχα πομπώδες για τα μέτρα της προπολεμικής Ελλάδας και μετά από αυτό… «μην τον είδατε τον Παναή»!

Στο τελευταίο στάδιο του σχεδίου του επιστράτευε ξανά την φαντασία του και χρησιμοποιούσε μια από τις δεκάδες προκάτ αιτιολογίες (ασθένειες, θανάτους, μεταναστεύσεις) προκειμένου να διαλύσει τον αρραβώνα, να εξαφανιστεί και να προχωρήσει στο επόμενο θύμα του…

Στα περίπου πέντε χρόνια που κράτησε η δράση του πρόλαβε να μνηστευτεί 170 φορές ο αθεόφοβος! Αδυναμία του ήταν η Θεσσαλονίκη, με συνολικά 80 αρραβώνες, ενώ μόνο στην περιοχή της Τούμπας το έκανε 39 φορές. Άλλες 66 σε Αθήνα και Πειραιά, ενώ «δούλεψε» και λίγο επαρχία με 8 φορές στην Σπάρτη, άλλες τόσες στη Σάμο, 6 στον Βόλο και 2 στις Σέρρες.

Η καλή του τύχη σταμάτησε το 1937 όταν μια ωραία πρωία ενώ απολάμβανε (χωρίς την συνοδεία κάποιας υποψήφιας νύφης) το καφεδάκι του με θέα τον Θερμαϊκό στον Λευκό Πύργο, είδε τους άνδρες της αστυνομίας να του περνούν… βραχιολάκια και να τον οδηγούν στο κτίριο της τότε Καταδίωξης ή Γενικής Ασφάλειας, όπως είναι γνωστή σήμερα.

Λένε ότι αυτό συνέβη όταν ένα από τα θύματά του αποδείχτηκε ότι ήταν ανιψιά σχετικά υψηλόβαθμου στελέχους της αστυνομίας που τον κατήγγειλε. Και για να βάλουν ακόμη περισσότερη «σάλτσα» στην υπόθεση οι εφημερίδες της εποχής μάλιστα υποστήριξαν ότι την ώρα της σύλληψης φορούσε το κοστούμι που ο ίδιος ο αστυνομικός του είχε δωρίσει στον αρραβώνα!

Ωστόσο ο ίδιος αργότερα παραδέχτηκε μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Δεν αρνήθηκε ότι είχε συνάψει σχέσεις με όλες αυτές τις γυναίκες, ανεβάζοντας κιόλας τον αριθμό τους στις 400, αλλά αρνιόταν πεισματικά ότι τις είχε εκμεταλλευτεί.

«Την ξέρω τη γυναικεία καρδιά, γιατί την έχω σπουδάσει. Τις φίλες μου δεν τις πείραζα, όπως κάνουν άλλοι. Οι σχέσεις μας σταματούσαν στην αλληλοεκτίμηση, αλλά φρόντιζα να κάνω το κορίτσι να μ’ ερωτευτεί. Μοναδικό όπλο γι’ αυτό είναι η ζήλια. Άμα δει ένα κορίτσι ότι φλερτάρετε μια φίλη του, αμέσως θα τσιμπήσει και θα προσπαθήσει να σας κρατήσει πάση θυσία.

Έκανα γνωριμίες, είχα σχέσεις, είχα πολλές φιλενάδες, μπορεί να έδωσα μερικές υποσχέσεις μνηστείας, αλλά ότι τις ξεγελούσα συστηματικά με αρραβώνα δεν είναι σωστό».

Επιπλέον εμφανιζόταν σίγουρος ότι καμία δεν θα προχωρούσε σε καταγγελία εναντίον του και ζήτησε να του επιτρέψουν να τους γράψει. Τελικά δεν χρειάστηκε καν να το κάνει. Από τα στοιχεία που είχε καταχωρήσει στο καρνέ του, η αστυνομία κάλεσε τις παθούσες οι οποίες έφτασαν στην ασφάλεια συνοδευόμενες από συγγενείς, αλλά καμιά τους δεν παραδέχθηκε ότι ήταν θύμα του.

Ίσως λόγω ντροπής, ίσως επειδή ο «Καζανόβας» έλεγε την αλήθεια, κανείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατά την έρευνα στο σπίτι του βρέθηκε ένα πλαστό απολυτήριο έφεδρου ανθυπολοχαγού, με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί για πλαστογραφία δημοσίου εγγράφου.
Με λίγα λόγια, την έβγαλε «καθαρή» με τις ελάχιστες δυνατές συνέπειες. Θρύλος…
https://www.pronews.gr/koinonia/o-don-z ... -5-xronia/

[The Rebel]

29 Μαρτίου 2024
Δείτε πώς ήταν τα τρόφιμα πριν υποστούν γενετική τροποποίηση.



Την επόμενη φορά που θα φάτε μια φέτα καρπούζι ή ένα καλαμπόκι, σκεφτείτε το εξής:
Αυτά τα γνωστά φρούτα και λαχανικά δεν είχαν πάντα την ίδια εμφάνιση και γεύση με αυτήν που έχουν τώρα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την αρχική μορφή των περισσότερων γενετικά τροποποιημένων τροφίμων.

Από τις μπανάνες έως τη μελιτζάνα, εδώ είναι μερικά από τα τρόφιμα που υπήρξαν εντελώς διαφορετικά πριν οι άνθρωποι ξεκινήσουν να τα καλλιεργούν.

Διαβάστε περισσότερα »
https://hellas-now.com/deite-pos-ta-tro ... opoiisi-2/

[The Rebel]

02.05.2024
Τα πρώτα αυτοκίνητα στην Ελλάδα είχαν ταχύτητα 35 χιλιόμετρων και ήδη το 1934 είχαμε 7.000 τροχαία.
Το πρώτο τροχήλατο όχημα έφτασε στην Αθήνα το 1897 αλλά οι πρώτες εξετάσεις για απόκτηση άδειας οδήγησης έγιναν το 1935.



Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα εμφανίζεται στους δρόμους της Αθήνας μια σιδερένια κατασκευή με ρόδες που κινείται χωρίς να τη σέρνουν άλογα.

Μιλάμε για το πρώτο αυτοκίνητο που λειτουργεί με βενζίνη και ηλεκτρισμό. Άλλωστε τη βενζίνη μέχρι τότε την πωλούσαν μόνο τα φαρμακεία ως καθαριστικό.

Το 1884 εμφανίζεται το πρώτο ατμήλατο λεωφορείο, με σιδερένιους τροχούς που ξεκινά από την Αθήνα για Θήβα και Λιβαδειά με 14 επιβάτες, σε χρόνο-ρεκόρ 4 ωρών. Η αρχή είχε γίνει. Το πρώτο τροχήλατο όχημα έφτασε στην Αθήνα το 1897.

Ήταν ένα “Γκάρντνερ” 14 θέσεων που μούγκριζε κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο.

Εκεί ξεκίνησαν και οι πρώτες κόντρες με τους αμαξάδες για το ποιος θα έπαιρνε τον πελάτη.

Σύμφωνα πάντως με το βιβλίο του Νίκου Πολιτάκου “Αι Αστικαί Συγκοινωνίαι” που εκδόθηκε το 1938, το πρώτο αυτοκίνητο ήταν ένα “Peugeot” με μονοκύλινδρο κινητήρα δύο ίππων που το έφερε στην Ελλάδα ο Ν. Κοντογιαννάκης.

Όμως, η έλλειψη τεχνικών γνώσεων του Κοντογιαννάκη αλλά και των υπόλοιπων Αθηναίων, αφού δεν μπορούσε κανείς να το επισκευάσει, τον ανάγκασαν να το παρατήσει τρεις εβδομάδες αργότερα. Το νέο όχημα αντί να λύσει τα προβλήματα πρόσθεσε ακόμα περισσότερα. Έτσι οι Αθηναίοι, αντί να χαρούν, άρχισαν την κοροϊδία.

Οι τέσσερις τροχοί κάνουν σταδιακά αισθητή την παρουσία τους.
Το 1899 εμφανίστηκε στην Αθήνα το αυτοκίνητο του Κώστα Χρηστομάνου που είχε το προνόμιο να ξεκινά εύκολα αλλά…σταματούσε δύσκολα με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.

Το 1900 το ιπποκίνητο τραμ που ήταν ένας άκρως διασκεδαστικός τρόπος μεταφοράς επιβατών απέκτησε έναν επικίνδυνο αντίπαλο που σε ένα μικρό χρονικό διάστημα το νίκησε κατά κράτος.

Ήταν το ηλεκτροκίνητο όχημα της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
Την επόμενη χρονιά οι εφημερίδες της εποχής φιλοξένησαν το άλλο μεγάλο νέο. Το πρώτο αυτοκίνητο-ταξί εμφανίστηκε στους δρόμους της Αθήνας. Ανήκε σε κάποιον Μωραϊτίνη (πιθανότατα όχι στο λογοτέχνη, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Τίμο Μωραϊτίνη). Έτσι μέσα σε λίγα χρόνια τα ιπποκίνητα τραμ και τα μόνιππα σταδιακά αποσύρθηκαν και στη θέση τους μπήκαν οι τέσσερις τροχοί.

Όμως η έλλειψη υποδομής, δρόμων, γνώσεων δεν άφηνε περιθώρια.

Tα καλύτερα αυτοκίνητα της εποχής δεν ξεπερνούσαν σε ταχύτητα τα 35 χιλιόμετρα την ώρα, κάτι που σήμαινε ότι το αυτοκίνητο στα πρώτα του βήματα ήταν περισσότερο μέσο επίδειξης παρά τρόπος ασφαλούς και γρήγορης μεταφοράς.

Άλλωστε μια άμαξα με άλογα ήταν πιο γρήγορη και σίγουρα πιο αξιόπιστη αφού ο ιππέας ήξερε να “χειρίζεται” τα άλογα κάτι που δυστυχώς αγνοούσε ο οδηγός της εποχής με τις μηχανές.

Αυτό ήταν σίγουρα μια εξέλιξη σημαντική, ωστόσο δημιούργησε πληθώρα προβλημάτων, αφού η απόκτηση αυτοκινήτου σήμαινε ταυτόχρονα και απόκτηση άδειας οδήγησης.

Όμως οι πρώτες εξετάσεις για απόκτηση άδειας οδήγησης έγιναν πολλά χρόνια αργότερα στις 13 Μαρτίου 1935.

Ο κυριότερος λόγος καθιέρωσης εξετάσεων ήταν ότι κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου είχαν γίνει 7.000 τροχαία με πολλούς νεκρούς.

Το πρώτο δυστύχημα που προκάλεσε ένας υπουργός και ένας πρίγκηπας.

Στην Αθήνα του 1907 που κυκλοφορούσαν μόλις επτά αυτοκίνητα δεν ήταν αναγκαίες οι πινακίδες, αφού όλοι ήξεραν τους ιδιοκτήτες τους. Κι όμως τότε είχαμε το πρώτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Ελλάδα που το προκάλεσαν ένας πρίγκηπας και ένας υπουργός.

Η 25χρονη Ευφροσύνη Βαμβακά έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο θύμα του νέου μέσου που ήρθε για να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα.

Το δυστύχημα έγινε στη λεωφόρο Συγγρού, κοντά στο Φιξ, στις 4 Μαρτίου 1907, στις 11.30 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έπεσαν πάνω στην κοπέλα και πέρασαν κυριολεκτικά από πάνω της.

Ο οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου ήταν ο πρίγκιπας Ανδρέας (πατέρα του Φίλιππου και πεθερός της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας) με συνεπιβάτες τη γυναίκα του, Αλίκη, και τον υπασπιστή του Μεταξά!

Οδηγός στο δεύτερο ήταν ο υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Ν. Σιμόπουλος ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη, παραδεχόμενος ότι εκείνος πρώτος χτύπησε την άτυχη γυναίκα.

Το γεγονός ότι κανένας απ τους δύο οδηγούς δεν φρέναρε καν, ήταν απλή λεπτομέρεια.

Ο Διοικητής της Αστυνομίας μετά απ αυτό το γεγονός κάλεσε όλους τους οδηγούς αυτοκινήτων της Αθήνας και τους συμβούλευσε να… μην πατάνε τον κόσμο!

Πάντως το αυτοκίνητο που στη σημερινή εποχή θεωρείται είδος ανάγκης και όχι είδος πολυτέλειας, ανεξάρτητα αν για κάποιους παραμένει φιγούρα, στα πρώτα του βήματα το μόνο που κατάφερε να προσφέρει ήταν τρόμο και χλευασμό.
https://www.pronews.gr/istoria/ta-prota ... troxaia-2/

[The Rebel]

02.05.2024
Ινδονησία: Ουρακοτάγκος θεράπευσε πληγή με ιαματικό φυτό – Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται μια τέτοια συμπεριφορά.
Σε πέντε ημέρες το τραύμα έκλεισε.



Στο ερευνητικό κέντρο Σουάκ Μπαλιμπίνγκ της Ινδονησίας, ένας αρσενικός ουρακοτάγκος της Σουμάτρας, τραυματίστηκε στο πρόσωπο, κάτω από το δεξί μάτι ύστερα από καυγά με κάποιον άλλον αρσενικό.

Αυτό που έκανε τρεις ημέρες αργότερα ο 30χρονος Ράκους αιφνιδίασε τους επιστήμονες: τον είδαν να φροντίζει το τραύμα χρησιμοποιώντας ένα φυτό της περιοχής, γνωστό ως παυσίπονο αλλά και για την επούλωση πληγών χάρη στις αντιβακτηριδιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμυκητισιακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητές του.

Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται μια τέτοια συμπεριφορά σε έναν πίθηκο στο φυσικό περιβάλλον του, ανέφερε η επιστημονική ομάδα σε άρθρο της που δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό Scientific Reports.

Η Ιζαμπέλε Λάουμερ, ειδική στα πρωτεύοντα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ της Γερμανίας και βασική συγγραφέας της μελέτης, ανέφερε ότι ο Ράκους ζει μαζί με άλλους 130 ουρακοτάγκους σε μια ζώνη του εθνικού πάρκου Γκουνούνγκ Λέουσερ της Ινδονησίας.

Τρεις ημέρες μετά τον τραυματισμό του, το ζώο άρχισε να μασά τα φύλλα ενός φυτού, που οι ντόπιοι αποκαλούν Ακάρ Κούνινγκ (επιστημονική ονομασία Fibraurea tinctoria). Αλλά αντί να τα καταπιεί, άλειφε με τα δάχτυλά του την πληγή, μέχρι που την κάλυψε τελείως με τον πολτό του φυτού.



Η πληγή δεν μολύνθηκε ποτέ. Πέντε ημέρες αργότερα, είχε κλείσει. Στις 15 ημέρες, δεν είχε απομείνει παρά μια αμυδρή ουλή.

Το «φάρμακο» που χρησιμοποίησε ο Ράκους δεν είναι κάτι το «θαυματουργό» αφού χρησιμοποιείται επίσης στην παραδοσιακή ιατρική της ευρύτερης περιοχής, από την Κίνα μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία, κυρίως για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Είναι όμως «η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση φροντίδας μιας πληγής από ένα άγριο ζώο, με ένα είδος φυτού που περιέχει ενεργές βιολογικές ουσίες», σημειώνουν οι ερευνητές.

Εφόσον επιβεβαιωθεί και από άλλες παρατηρήσεις, θα προστεθεί στην αυξανόμενη λίστα «αυτοθεραπείας» των ζώων, κυρίως των πρωτεύοντων. Τη δεκαετία του 1960 η διάσημη πρωτευοντολόγος Τζέιν Γκούνταλ είδε για πρώτη φορά χιμπατζήδες να τρώνε φύλλα που αργότερα διαπιστώθηκε ότι είχαν αντιπαρασιτικές ιδιότητες.

Μια τέτοια συμπεριφορά έχει επίσης παρατηρηθεί στους μπονόμπο και τους γορίλες, όπου τα ζώα επιλέγουν ποια φυτά θα φάνε. Πιο πρόσφατα, ερευνητές είδαν ουρακοτάγκους του Βόρνεο –που ζουν επίσης ελεύθεροι στη φύση– να μασούν τα φύλλα ενός φυτού και να τρίβουν με τον πολτό τα άκρα τους. Σύμπτωση; Το ίδιο φυτό, η Dracenea cantleyi, χρησιμοποιείται από τους ιθαγενείς για να καταπραΰνουν τους πόνους των μυών και των αρθρώσεων…

Οι ερευνητές θεωρούν ότι η συμπεριφορά του Ράκους δεν ήταν τυχαία αλλά σκόπιμη, αφού ήταν κάτι που έκανε κατ’ επανάληψη και με προσοχή, απλώνοντας το «φάρμακο» σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματός του.

Η Δρ Καρολίνε Σκούπλι, εξελικτική βιολόγος που συμμετείχε στη συγγραφή της μελέτης, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο το ζώο να ανακάλυψε τυχαία τις φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού. Ίσως, χωρίς να το επιδιώκει, να άγγιξε την πληγή με τα δάχτυλά του, που ήταν πασαλειμμένα με τον πολτό και να αισθάνθηκε στιγμιαία ανακούφιση. Έτσι, επανέλαβε την ίδια κίνηση πολλές φορές. Ο Ράκους όμως έφαγε και ένα μέρος του φυτού, κάτι που σπανίως κάνουν οι ουρακοτάγκοι της περιοχής. Ενδέχεται επομένως ο Ράκους να «έμαθε» αυτή τη συμπεριφορά από τη νηπιακή του ηλικία.



Τι σημαίνει ουρακοτάγκος.
Ουρακοτάγκος σημαίνει «άνθρωπος του δάσους» στην ινδονησιακή και τη μαλαϊκή γλώσσα και αυτοί οι πίθηκοι είναι το μεγαλύτερο δενδρόβιο θηλαστικό του κόσμου. Έχουν προσαρμοστεί να ζουν στα δέντρα και η ζωή τους είναι πιο μοναχική σε σύγκριση με τους άλλους μεγάλους πιθήκους. Κοιμούνται και τρώνε φρούτα στην κορυφή των δέντρων και μετακινούνται αιωρούμενοι από κλαδί σε κλαδί. «Έχουν υψηλές γνωστικές ικανότητες, ιδίως στον τομέα της φυσικής γνώσης», είπε η Σκούπλι. «Είναι γνωστό ότι λύνουν προβλήματα. Αποκτούν τις δεξιότητές τους μέσω της παρατήρησης και οι δεξιότητες αυτές περνούν από γενιά σε γενιά. Ο πληθυσμός όπου έγινε αυτή η παρατήρηση είναι γνωστό ότι χρησιμοποιεί εργαλεία για διάφορους λόγους», πρόσθεσε.
https://www.pronews.gr/perivallon/agria ... mperifora/

[The Rebel]

06.05.2024
Η «ελληνική Πομπηία»: Το χωριό στο Καρπενήσι που θάφτηκε κάτω από τις λάσπες και τα χώματα.
Στους 13 οι νεκροί από την καταστροφή.



Το Μικρό Χωριό στο Καρπενήσι, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η «ελληνική Πομπηία», καθώς το 1963 θάφτηκε κάτω από τις λάσπες και τα χώματα.

Μικρό σε έκταση, αλλά οι κάτοικοι του με πολύ δουλειά και μεράκι το είχαν μετατρέψει σε μια «Μικρή Ελβετία», ιδανική για χειμερινό προορισμό διακοπών.



Και πράγματι πολλές οικογένειες διάλεγαν αυτό το χωριό της Ευρυτανίας για να κάνουν διακοπές.

Όμως τον Ιανουάριο του 1963, η φύση αποφασίζει να σβήσει από το χάρτη το χωριό.



Ο οικισμός ήταν χτισμένος στα 800 μέτρα στο όρος Χελιδόνα. Η περιοχή πλήττεται από μία σφοδρή κακοκαιρία, με δυνατούς ανέμους, καταρρακτώδεις βροχές και χαλάζι.

Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γνώριμοι με ισχυρά καιρικά φαινόμενα. Όμως εκείνη η Κυριακή είχε κάτι διαφορετικό. Η κακοκαιρία συνοδευόταν από ένα υπόκωφο ήχο.

Κατά τη διάρκεια του εκκλησιασμού, ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος και όσοι κοίταξαν έξω πάγωσαν.

Το βουνό διαλυμμένο σε τόνους λάσπης και βράχων κατευθύνεται κατά πάνω τους.

250.000 τόνοι χωμάτων και βραχών σκεπαζουν όλο το χωριό. Ενώ η γη ανοιγεί κυριολεκτικά στα δύο με πολλούς να πέφτουν μέσα στα ρήγματα.

Απολογισμός, 13 νεκροί και όλο το χωριό θαμμένο κάτω από τη λάσπη.

Η τραγωδία θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, αν η Εκκλησία δεν ήταν σε υψόμετρο, και αν ο δάσκαλος της περιοχής δεν είχε δει εγκαίρως τους βράχουν και φυγάδευε τα παιδιά που συνόδευε.

Η γη δεν μπορούσε να κατοικηθεί ξανά και οι κάτοικοι που διασώθηκαν τους παραχωρήθηκαν εκτάσεις κοντά στο παλιό χωριό για να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους.
https://www.pronews.gr/perivallon/fysi/ ... ta-xomata/

[The Rebel]

06.05.2024
Η «Μπέμπα» της Τρούμπας: Η δασκάλα του έρωτα που δεχόταν μόνο μαθητές.
Σε αυτή πήγαιναν οι πατεράδες τα αγόρια τους για να «γίνουν άντρες».



Η Τρούμπα στον Πειραιά ήταν μια γειτονιά γνωστή για την ευκολία με την οποία έβρισκε κανείς τον αγοραίο έρωτα. Φτηνό σeξ με αντάλλαγμα λίγες δραχμές.

Στην Τρούμπα υπήρχε μια γυναίκα, η οποία δεχόταν μόνο μαθητές. Ήταν η θρυλική «Μπέμπα».
Σε αυτή πήγαιναν οι πατεράδες τα αγόρια τους για να “γίνουν άντρες”. Κάποιοι περίμεναν απ’ έξω μαζί με τον γιο για να έρθει η σειρά τους, ενώ άλλοι περίμεναν καπνίζοντας να επιστρέψει το παιδί τους από τη “Μπέμπα” που τον είχε αναλάβει.

Οι μαθητές των γύρω σχολείων ήταν πολύ τακτικοί πελάτες των σπιτιών της Τρούμπας.
Έκαναν κοπάνες από το σχολείο τις τελευταίες ώρες και πήγαιναν για να “μάθουν τον έρωτα”.
Κατά κάποιο τρόπο, τα κορίτσια των σπιτιών έπαιζαν το ρόλο της δασκάλας στον ερωτικό τομέα.

Το γνώριζαν και γι’ αυτό ήταν πολύ τρυφερές οι περισσότερες με τα νεαρά αγόρια. Μάλιστα, τους έκαναν συχνά και οικονομικές διευκολύνσεις μιας και ήταν πολύ δύσκολο για τους μαθητές να έχουν χρήματα στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Συγκεκριμένα, τους έκαναν την προσφορά στους 6 μαθητές ο ένας δώρο. Το αντίτιμο για το κεφάλι ήταν 5 δρχ. Λίγα λεφτά για τώρα, αλλά εκείνη την εποχή ήταν μεγάλο κόστος.

Τα σπίτια δούλευαν δώδεκα ώρες, από τις δέκα το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ.
Συχνά, επισκεπτόταν τους οίκους ανοχής ένα κλιμάκιο αξιολόγησης και ελέγχου της υγείας των ιερόδουλων. Όσες από αυτές έπασχαν από κάποιο αφροδίσιο νόσημα, δε μπορούσαν να εργαστούν πλέον. Τις στοίβαζαν όλες μαζί σε μια καρότσα και τις μετέφεραν στο νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός για έλεγχο.

Κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι οι περισσότερες από τα κορίτσια ήταν βαθιά θρησκευόμενες. Έτσι, τη Μεγάλη Εβδομάδα τα μπορντέλα ήταν κλειστά, οι κοπέλες νήστευαν ενώ τα “κόκκινα φωτάκια” τα σκέπαζαν με μαύρο πανί.
https://www.pronews.gr/istoria/i-mpempa ... -mathites/