Πόσο παλιός είσαι;
Re: Πόσο παλιός είσαι;
2/12/2022
Πόσοι τον θυμούνται άραγε; Ο καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αναγνωστικά που διαβάζαμε μικροί στο σχολείο.
Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», όπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.
Το 1944 πραγματοποιεί την πρώτη του εργασία, μία σειρά προσωπογραφιών μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών για το περιοδικό «Νέα Εστία» – ανάμεσά τους ο Σικελιανός, ο Παλαμάς, ο Βενέζης, ο Τερζάκης.
Το 1949 αναλαμβάνει να εικονογραφήσει το Αλφαβητάριο – Τα Καλά Παιδιά του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, για το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο, μεταξύ 44 χωρών, στη Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου στο Λέκεν του Βελγίου και το 1956 το Αλφαβητάριο, που διδάχτηκε μέχρι το 1978, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας.
Η Άννα, η Λόλα, η Έλλη και ο Μίμης θα συντροφέψουν χιλιάδες παιδιά και μέχρι σήμερα παραμένουν οικείοι και αγαπητοί, συνεχίζοντας την πορεία τους στον χρόνο.
Ο ίδιος θα πει στην τελευταία του συνέντευξη στον Ντίνο Γιώτη: «… Τα αλφαβητάρια μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων. Αν τα ανοίξετε, θα καταλάβετε».
Για το Αλφαβητάριο του 1949 ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε: «Αυτό το βιβλίο και μια αφίσα του ΕΑΜ μου έδωσαν χαρά κι ελπίδα. Ευχαριστώ τον Γραμματόπουλο».
Το 1954 φεύγει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολουθεί μαθήματα στα École Supérieure des Beaux Arts, École Estienne και École Métίers d’ Αrt. Πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Σαρλά το 1958 και επιστρέφει στην Ελλάδα το 1959.
Θα πει γι’ αυτήν του την επιλογή: «Βλακεία μου! Δεν το θεωρώ εξυπνάδα που γύρισα. Έπρεπε να μείνω. Στο Παρίσι μου ανοίγονταν μεγάλες προοπτικές. Φυλάω ακόμα τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής.
Η Σουζάν ντι Κονέ, η τότε μεγαλύτερη γκαλερίστα του Παρισιού, μου ζητούσε επίμονα να μείνω. “Αν σε εμπνέει τόσο πολύ η Ελλάδα, πήγαινε δυο μήνες και ξαναέλα” μου έλεγε. Δεν την άκουσα. Σηκώθηκα κι έφυγα». Στην Ελλάδα τον καλούν «το ελληνικό τοπίο, το φως, οι θάλασσες, και ακόμα η ελληνική μυθολογία».
Τη δεκαετία του ’50 η ελληνική χαρακτική γνωρίζει μεγάλη άνθηση, ακολουθώντας την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Ο Γραμματόπουλος αρχίζει να εγκαταλείπει τις ασπρόμαυρες χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, δημιουργώντας έγχρωμες ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Τα χρώματά του είναι γαλάζια, γκρίζα και γεώδη, «χρώματα εγκεφαλικά» κατά τον Παντελή Πρεβελάκη, αυτό όμως που χαρακτηρίζει τα έργα του είναι η χρήση του λευκού.
«Η καινοτομία στη δουλειά μου και στη ζωγραφική και στην ξυλογραφία είναι η ανακάλυψη του λευκού χρώματος. Ως τότε το χρησιμοποιούσαν σε ανάμειξη μαζί με άλλα χρώματα. Εγώ το χρησιμοποιώ αυτούσιο για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να εκφράσω το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο» λέει.
Ο «λυρικός-αναλυτικός κυβισμός» του, όπως τον ονομάζει η Μαριλένα Κασιμάτη, εκφράζεται απόλυτα, όταν αντικαθιστά τις πλάκες από λειασμένο ξύλο με σανίδα, ένα φτηνό και μαλακό υλικό που του επιτρέπει να φτιάχνει ξυλογραφίες σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις. «Με τις έγχρωμες χαράξεις κατάργησε τον διαχωρισμό ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική.
Έκαμε έγχρωμες χαράξεις που είναι πραγματικοί ζωγραφικοί πίνακες» σημειώνει ο Νίκος Αλεξίου. Η μυθολογία και το ελληνικό τοπίο κυριαρχούν στο έργο του Γραμματόπουλου, ο οποίος δίνει, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, μια «πρωτότυπη εκδοχή της νεότερης ελληνικής τοπιογραφίας», από την οποία δεν απομένει «παρά μονάχα το απόσταγμα της αίσθησης, της συγκίνησης, μετουσιωμένο σε αφηρημένες γραμμές, ρυθμούς και χρώματα».
Ο Γραμματόπουλος, παράλληλα με τη χαρακτική, ζωγραφίζει ελαιογραφίες, οι οποίες συνομιλούν άμεσα με το χαρακτικό του έργο. «Χαράκτη και ζωγράφο του Αιγαίου με ονειρικά πλάνα που αλληλοκαλύπτονται σαν πέπλα πάνω από τη θάλασσα μαζί με μυθικές μορφές» τον έχουν χαρακτηρίσει και, σύμφωνα με τον ίδιο, «το Αιγαίο ήταν μια πολύ μεγάλη πηγή έμπνευσης…». Γράφει ο Νίκος Αλεξίου: «Ο Γραμματόπουλος ψεύδεται όταν φιλοτεχνεί εκείνους τους απίθανους πίνακες που αποκαλεί “Αιγαίο”. Μέσα σε αυτό τον περιεκτικό τίτλο θέλησε να περικλείσει τον μυθοπλαστικό απόηχο τούτης της θάλασσας που προσδιόρισε τη μοίρα του τόπου μας και των ανθρώπων της. Να συλλάβει την αισθητική της συγκίνηση, από τους αιωνόβιους δρόμους που περπάτησαν περίλαμπρες μορφές τέχνης, πρωτόγνωροι φιλοσοφικοί στοχασμοί και διασταυρώθηκαν λαοί και πολιτισμοί. Εμπνεύστηκε ο Γραμματόπουλος από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά που ουσιαστικά ήταν πατήματα στη διακίνηση της Ιστορίας, που μετέφερε ρυθμούς και αρμονίες, στοχασμούς και θρησκείες, ανατάσεις και καταπτώσεις».
«Με τόλμη και ευρηματικότητα προκαλεί την κοινή οπτική αίσθηση για να αγγίξει τον ήλιο, τη σοφία, τον ρυθμό, την αρμονία και το κάλλος. Παράλληλα, οι αιθέριες γυναικείες μορφές του, με την προσεκτική και ευαισθητοποιημένη απλοποίηση, αναδίδουν ένα δυνατό ερωτικό και τρυφερό ύφος, μια αισθησιακή γλυκύτητα. Η ζωγραφική και η χαρακτική του, λουσμένες από το μεσογειακό φως, το γαλάζιο του αιθέρα και τον ρόγχο του πελάγους αποκαλύπτουν το προσωπικό του αλφάβητο, μια εικονογραφία, η οποία προκαλεί το όνειρο της ποιητικής ενατένισης του πραγματικού» αναφέρει ο Τάκης Μαυρωτάς.
Διορίστηκε καθηγητής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1959, διαδεχόμενος τον δάσκαλό του και ανανεωτή της χαρακτικής, Γιάννη Κεφαλληνό. Θα παραμείνει καθηγητής ως το 1985. Σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Κεφαλληνού, ο Γραμματόπουλος θεωρούσε ότι η ύλη και η τεχνική ενός έργου πρέπει να φαίνονται. «Εκείνο που θέλησα ήταν να ελευθερώσω τους μαθητές μου. Να τους δώσω να καταλάβουν ότι σε κάθε ύλη που θα επιλέγουμε θα πρέπει να εκφράζονται.
Και όχι μ’ αυτή την ύλη αλλά να απομιμηθούν μια άλλη ύλη». Αντικατέστησε τον τίτλο «σπουδαστής» της Σχολής με αυτόν του «νέου καλλιτέχνη». Όπως έλεγε ,«καλλιτέχνης είναι κανείς από τη στιγμή που θα πιάσει το μολύβι στο χέρι του και σπουδαστής ως το τέλος της ζωής του». Το καλοκαίρι ο Γραμματόπουλος, με τη βοήθεια χορηγών, συνήθιζε να πηγαίνει με τους σπουδαστές του Εργαστηρίου του στον Μόλυβο, όπου περνούσαν την περίοδο των διακοπών ζωγραφίζοντας. Μαθητές του υπήρξαν σπουδαίοι ζωγράφοι και χαράκτες όπως ο Αχιλλέας Δρούγκας, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, ο Βασίλης Χάρος και η Άρια Κομιανού.
Λέει για τον Γραμματόπουλο η Άρια Κομιανού στον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη: «Μπήκα (σ.σ. στην ΑΣΚΤ) το ’60. Το ’59 μπήκε εκείνος – γινόταν γι’ αυτόν τότε πολύ μεγάλος ντόρος. Οι μαθητές του, που είχανε μπει πρώτοι, ήτανε κατενθουσιασμένοι, μιλούσανε με τα καλύτερα λόγια, ήτανε το καινούργιο πνεύμα.
Ήτανε γλυκύτατος και στη διδασκαλία και στη συμπεριφορά απέναντί μας, διάβαζε, μας μετέφερε βιβλία γαλλικά, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον… Τελικά, δεν φεύγαμε ούτε ώρα από το εργαστήριο. Λατρεύαμε τη χαρακτική, απόδειξη ότι όλη αυτή η φουρνιά, η δική μου φουρνιά, όλοι έχουν δουλέψει, δεν εγκατέλειψε κανένας. Επειδή ο ίδιος ήτανε πολύ κοντά μας, όλοι διδαχθήκαμε, όλοι μάθαμε».
Ανάμεσα στα έργα του Γραμματόπουλου θα συναντήσουμε και την εικονογράφηση εκατό και πλέον βιβλίων, όπως αυτά της Πηνελόπης Δέλτα, του Παντελή Πρεβελάκη και του Νικηφόρου Βρεττάκου. Φιλοτέχνησε και αρκετά από τα δημοφιλή, ακόμα και σήμερα, «Κλασσικά Εικονογραφημένα, όπως τα «Περσέας και Ανδρομέδα» και «Θησέας και Μινώταυρος». Το 1972 του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής για το «Αιγαίο» στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας,.
Το 1974 φιλοτεχνεί το Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στις σφραγίδες των δημόσιων υπηρεσιών. Ένας από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, ο Κώστας Γραμματόπουλος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια. Άφησε πίσω του σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο και γενιές χαρακτών στις οποίες, όπως λέει η Άρια Κομιανού: «Εκείνος έδινε την πραγματική έννοια του δημιουργού…».
https://www.olympia.gr/1517635/viral/po ... -scholeio/
Πόσοι τον θυμούνται άραγε; Ο καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αναγνωστικά που διαβάζαμε μικροί στο σχολείο.
Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», όπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.
Το 1944 πραγματοποιεί την πρώτη του εργασία, μία σειρά προσωπογραφιών μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών για το περιοδικό «Νέα Εστία» – ανάμεσά τους ο Σικελιανός, ο Παλαμάς, ο Βενέζης, ο Τερζάκης.
Το 1949 αναλαμβάνει να εικονογραφήσει το Αλφαβητάριο – Τα Καλά Παιδιά του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, για το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο, μεταξύ 44 χωρών, στη Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου στο Λέκεν του Βελγίου και το 1956 το Αλφαβητάριο, που διδάχτηκε μέχρι το 1978, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας.
Η Άννα, η Λόλα, η Έλλη και ο Μίμης θα συντροφέψουν χιλιάδες παιδιά και μέχρι σήμερα παραμένουν οικείοι και αγαπητοί, συνεχίζοντας την πορεία τους στον χρόνο.
Ο ίδιος θα πει στην τελευταία του συνέντευξη στον Ντίνο Γιώτη: «… Τα αλφαβητάρια μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων. Αν τα ανοίξετε, θα καταλάβετε».
Για το Αλφαβητάριο του 1949 ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε: «Αυτό το βιβλίο και μια αφίσα του ΕΑΜ μου έδωσαν χαρά κι ελπίδα. Ευχαριστώ τον Γραμματόπουλο».
Το 1954 φεύγει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολουθεί μαθήματα στα École Supérieure des Beaux Arts, École Estienne και École Métίers d’ Αrt. Πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Σαρλά το 1958 και επιστρέφει στην Ελλάδα το 1959.
Θα πει γι’ αυτήν του την επιλογή: «Βλακεία μου! Δεν το θεωρώ εξυπνάδα που γύρισα. Έπρεπε να μείνω. Στο Παρίσι μου ανοίγονταν μεγάλες προοπτικές. Φυλάω ακόμα τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής.
Η Σουζάν ντι Κονέ, η τότε μεγαλύτερη γκαλερίστα του Παρισιού, μου ζητούσε επίμονα να μείνω. “Αν σε εμπνέει τόσο πολύ η Ελλάδα, πήγαινε δυο μήνες και ξαναέλα” μου έλεγε. Δεν την άκουσα. Σηκώθηκα κι έφυγα». Στην Ελλάδα τον καλούν «το ελληνικό τοπίο, το φως, οι θάλασσες, και ακόμα η ελληνική μυθολογία».
Τη δεκαετία του ’50 η ελληνική χαρακτική γνωρίζει μεγάλη άνθηση, ακολουθώντας την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Ο Γραμματόπουλος αρχίζει να εγκαταλείπει τις ασπρόμαυρες χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, δημιουργώντας έγχρωμες ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Τα χρώματά του είναι γαλάζια, γκρίζα και γεώδη, «χρώματα εγκεφαλικά» κατά τον Παντελή Πρεβελάκη, αυτό όμως που χαρακτηρίζει τα έργα του είναι η χρήση του λευκού.
«Η καινοτομία στη δουλειά μου και στη ζωγραφική και στην ξυλογραφία είναι η ανακάλυψη του λευκού χρώματος. Ως τότε το χρησιμοποιούσαν σε ανάμειξη μαζί με άλλα χρώματα. Εγώ το χρησιμοποιώ αυτούσιο για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να εκφράσω το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο» λέει.
Ο «λυρικός-αναλυτικός κυβισμός» του, όπως τον ονομάζει η Μαριλένα Κασιμάτη, εκφράζεται απόλυτα, όταν αντικαθιστά τις πλάκες από λειασμένο ξύλο με σανίδα, ένα φτηνό και μαλακό υλικό που του επιτρέπει να φτιάχνει ξυλογραφίες σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις. «Με τις έγχρωμες χαράξεις κατάργησε τον διαχωρισμό ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική.
Έκαμε έγχρωμες χαράξεις που είναι πραγματικοί ζωγραφικοί πίνακες» σημειώνει ο Νίκος Αλεξίου. Η μυθολογία και το ελληνικό τοπίο κυριαρχούν στο έργο του Γραμματόπουλου, ο οποίος δίνει, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, μια «πρωτότυπη εκδοχή της νεότερης ελληνικής τοπιογραφίας», από την οποία δεν απομένει «παρά μονάχα το απόσταγμα της αίσθησης, της συγκίνησης, μετουσιωμένο σε αφηρημένες γραμμές, ρυθμούς και χρώματα».
Ο Γραμματόπουλος, παράλληλα με τη χαρακτική, ζωγραφίζει ελαιογραφίες, οι οποίες συνομιλούν άμεσα με το χαρακτικό του έργο. «Χαράκτη και ζωγράφο του Αιγαίου με ονειρικά πλάνα που αλληλοκαλύπτονται σαν πέπλα πάνω από τη θάλασσα μαζί με μυθικές μορφές» τον έχουν χαρακτηρίσει και, σύμφωνα με τον ίδιο, «το Αιγαίο ήταν μια πολύ μεγάλη πηγή έμπνευσης…». Γράφει ο Νίκος Αλεξίου: «Ο Γραμματόπουλος ψεύδεται όταν φιλοτεχνεί εκείνους τους απίθανους πίνακες που αποκαλεί “Αιγαίο”. Μέσα σε αυτό τον περιεκτικό τίτλο θέλησε να περικλείσει τον μυθοπλαστικό απόηχο τούτης της θάλασσας που προσδιόρισε τη μοίρα του τόπου μας και των ανθρώπων της. Να συλλάβει την αισθητική της συγκίνηση, από τους αιωνόβιους δρόμους που περπάτησαν περίλαμπρες μορφές τέχνης, πρωτόγνωροι φιλοσοφικοί στοχασμοί και διασταυρώθηκαν λαοί και πολιτισμοί. Εμπνεύστηκε ο Γραμματόπουλος από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά που ουσιαστικά ήταν πατήματα στη διακίνηση της Ιστορίας, που μετέφερε ρυθμούς και αρμονίες, στοχασμούς και θρησκείες, ανατάσεις και καταπτώσεις».
«Με τόλμη και ευρηματικότητα προκαλεί την κοινή οπτική αίσθηση για να αγγίξει τον ήλιο, τη σοφία, τον ρυθμό, την αρμονία και το κάλλος. Παράλληλα, οι αιθέριες γυναικείες μορφές του, με την προσεκτική και ευαισθητοποιημένη απλοποίηση, αναδίδουν ένα δυνατό ερωτικό και τρυφερό ύφος, μια αισθησιακή γλυκύτητα. Η ζωγραφική και η χαρακτική του, λουσμένες από το μεσογειακό φως, το γαλάζιο του αιθέρα και τον ρόγχο του πελάγους αποκαλύπτουν το προσωπικό του αλφάβητο, μια εικονογραφία, η οποία προκαλεί το όνειρο της ποιητικής ενατένισης του πραγματικού» αναφέρει ο Τάκης Μαυρωτάς.
Διορίστηκε καθηγητής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1959, διαδεχόμενος τον δάσκαλό του και ανανεωτή της χαρακτικής, Γιάννη Κεφαλληνό. Θα παραμείνει καθηγητής ως το 1985. Σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Κεφαλληνού, ο Γραμματόπουλος θεωρούσε ότι η ύλη και η τεχνική ενός έργου πρέπει να φαίνονται. «Εκείνο που θέλησα ήταν να ελευθερώσω τους μαθητές μου. Να τους δώσω να καταλάβουν ότι σε κάθε ύλη που θα επιλέγουμε θα πρέπει να εκφράζονται.
Και όχι μ’ αυτή την ύλη αλλά να απομιμηθούν μια άλλη ύλη». Αντικατέστησε τον τίτλο «σπουδαστής» της Σχολής με αυτόν του «νέου καλλιτέχνη». Όπως έλεγε ,«καλλιτέχνης είναι κανείς από τη στιγμή που θα πιάσει το μολύβι στο χέρι του και σπουδαστής ως το τέλος της ζωής του». Το καλοκαίρι ο Γραμματόπουλος, με τη βοήθεια χορηγών, συνήθιζε να πηγαίνει με τους σπουδαστές του Εργαστηρίου του στον Μόλυβο, όπου περνούσαν την περίοδο των διακοπών ζωγραφίζοντας. Μαθητές του υπήρξαν σπουδαίοι ζωγράφοι και χαράκτες όπως ο Αχιλλέας Δρούγκας, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, ο Βασίλης Χάρος και η Άρια Κομιανού.
Λέει για τον Γραμματόπουλο η Άρια Κομιανού στον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη: «Μπήκα (σ.σ. στην ΑΣΚΤ) το ’60. Το ’59 μπήκε εκείνος – γινόταν γι’ αυτόν τότε πολύ μεγάλος ντόρος. Οι μαθητές του, που είχανε μπει πρώτοι, ήτανε κατενθουσιασμένοι, μιλούσανε με τα καλύτερα λόγια, ήτανε το καινούργιο πνεύμα.
Ήτανε γλυκύτατος και στη διδασκαλία και στη συμπεριφορά απέναντί μας, διάβαζε, μας μετέφερε βιβλία γαλλικά, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον… Τελικά, δεν φεύγαμε ούτε ώρα από το εργαστήριο. Λατρεύαμε τη χαρακτική, απόδειξη ότι όλη αυτή η φουρνιά, η δική μου φουρνιά, όλοι έχουν δουλέψει, δεν εγκατέλειψε κανένας. Επειδή ο ίδιος ήτανε πολύ κοντά μας, όλοι διδαχθήκαμε, όλοι μάθαμε».
Ανάμεσα στα έργα του Γραμματόπουλου θα συναντήσουμε και την εικονογράφηση εκατό και πλέον βιβλίων, όπως αυτά της Πηνελόπης Δέλτα, του Παντελή Πρεβελάκη και του Νικηφόρου Βρεττάκου. Φιλοτέχνησε και αρκετά από τα δημοφιλή, ακόμα και σήμερα, «Κλασσικά Εικονογραφημένα, όπως τα «Περσέας και Ανδρομέδα» και «Θησέας και Μινώταυρος». Το 1972 του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής για το «Αιγαίο» στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας,.
Το 1974 φιλοτεχνεί το Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στις σφραγίδες των δημόσιων υπηρεσιών. Ένας από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, ο Κώστας Γραμματόπουλος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια. Άφησε πίσω του σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο και γενιές χαρακτών στις οποίες, όπως λέει η Άρια Κομιανού: «Εκείνος έδινε την πραγματική έννοια του δημιουργού…».
https://www.olympia.gr/1517635/viral/po ... -scholeio/
- Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος
- Δημοσιεύσεις: 1020
- Εγγραφή: 04 Φεβ 2022, 18:19
Re: Πόσο παλιός είσαι;
Ρεντέ, το λέγε η μάνα μου.The Rebel έγραψε: ↑11 Απρ 2023, 20:33Τό Blender τής παλιάς εποχής!!! Τό θυμόσαστε;
Τό προλάβατε; Ποιες αναμνήσεις έχετε από αυτό;
[img]https://i.postimg.cc/FFcQKcm0/3391 ... .jpg[/img]
Βούτυρα-Έλαια-Λίπη
Re: Πόσο παλιός είσαι;
Ρεντε το λένε και οι μικρασιάτεςHunkar Begendi έγραψε: ↑12 Απρ 2023, 10:05Ρεντέ, το λέγε η μάνα μου.The Rebel έγραψε: ↑11 Απρ 2023, 20:33Τό Blender τής παλιάς εποχής!!! Τό θυμόσαστε;
Τό προλάβατε; Ποιες αναμνήσεις έχετε από αυτό;
[img]https://i.postimg.cc/FFcQKcm0/3391 ... .jpg[/img]
Είναι η τουρκική λέξη για τον τρίφτη
Re: Πόσο παλιός είσαι;
Κάτω στο γιαλό............... το χορεύατε στις γυμναστικές επιδείξεις ;;;
**Κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι,
κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι.
Κάτω στο γιαλό κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
κάτω στο γιαλό κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Πλέναν Χιώτισσες, πλέναν Παπαδοπούλες,
πλέναν Χιώτισσες, πλέναν Παπαδοπούλες.
Πλέναν Χιώτισσες, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
πλέναν Χιώτισσες, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Και μια Χιώτισσα μικρή Παπαδοπούλα,
και μια Χιώτισσα μικρή Παπαδοπούλα.
Και μια Χιώτισσα κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
και μια Χιώτισσα κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Έπλεν’ , άπλωνε και με την άμμο παίζει,
έπλεν’ , άπλωνε και με την άμμο παίζει.
Έπλεν’ , άπλωνε, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
έπλεν’ , άπλωνε, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα,
φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα.
Φύσηξε Βοριάς, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
φύσηξε Βοριάς, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Και της σήκωσε το ποδοφούστανό της,
και της φάνηκε ο ποδαστράγαλός της.
Έλαμψ’ ο γιαλός, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
έλαμψ’ ο γιαλός, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.**
**Κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι,
κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι.
Κάτω στο γιαλό κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
κάτω στο γιαλό κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Πλέναν Χιώτισσες, πλέναν Παπαδοπούλες,
πλέναν Χιώτισσες, πλέναν Παπαδοπούλες.
Πλέναν Χιώτισσες, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
πλέναν Χιώτισσες, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Και μια Χιώτισσα μικρή Παπαδοπούλα,
και μια Χιώτισσα μικρή Παπαδοπούλα.
Και μια Χιώτισσα κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
και μια Χιώτισσα κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Έπλεν’ , άπλωνε και με την άμμο παίζει,
έπλεν’ , άπλωνε και με την άμμο παίζει.
Έπλεν’ , άπλωνε, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
έπλεν’ , άπλωνε, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα,
φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα.
Φύσηξε Βοριάς, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
φύσηξε Βοριάς, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.
Και της σήκωσε το ποδοφούστανό της,
και της φάνηκε ο ποδαστράγαλός της.
Έλαμψ’ ο γιαλός, κοντή νεραντζούλα φουντωτή,
έλαμψ’ ο γιαλός, κοντή νεραντζούλα φουντωτή.**
Re: Πόσο παλιός είσαι;
2/06/2023
Μπλεκ, ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων που έδερνε τους Άγγλους και φορούσε γούνινο καπέλο και γιλέκο χειμώνα καλοκαίρι!
Στις 3 Οκτωβρίου του 1954, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ένα κόμικ, με την ονομασία Il Grande Blek Magigno. Ήταν δημιουργία τριών νεαρών σκιτσογράφων της καλλιτεχνικής ομάδας EsseGesse, που την αποτελούσαν οι Ιταλοί Τζον Σινκέτο (1925-1989), Ντάριο Γκουτσόν (1926-2000) και Πιέτρο Σαρτόρι (1926-1989). O Μπλεκ ήταν ο ήρωας του κόμικ, που έδρασε στα τέλη του 18ου αιώνα, στις ΗΠΑ.
Νεαρός, περίπου 25 ετών, ύψος 1.88, μυώδης, που έδερνε αλύπητα τους κακούς Άγγλους αποικιοκράτες ή τους ινδιάνους, για την απελευθέρωση της χώρας του.Οπλισμένος με μαχαίρι, πιστόλι, καραμπίνα αλλά και τις ατσάλινες γροθιές του, σάρωνε όπου μπλεκόταν και έσωζε την πατρίδα του από μια μεγάλη καταστροφή.
Χειμώνα – καλοκαίρι ο ξανθομάλλης Μπλεκ φορούσε ένα χαρακτηριστικό γούνινο καπέλο από ζώο, γούνινο γιλέκο χωρίς να φοράει τίποτα από μέσα, στενό κόκκινο παντελόνι και καστόρινες μπότες.
Η εικονογράφηση είχε συνήθως φόντο τις πόλεις, τα δάση του αμερικανικού βορρά, τις ινδιάνικες φυλές, τους παράνομους της εποχής και πολλά καπηλειά. Το κόμικ πουλούσε κοντά στα 500.000 τεύχη εβδομαδιαίως και οι περιπέτειες του «ξανθού γίγαντα», γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Οι άνθρωποι του Μπλεκ.
Σε όλες του τις περιπέτειες ο Μπλεκ, είχε μαζί δύο πολύ αγαπημένα του πρόσωπα.
Τον μεσήλικα καθηγητή Μυστήριο και τον μικρό Ρόντυ που το πρόσωπό ήταν γεμάτο φακίδες.
Τους ανέθετε αποστολές και αυτοί με πονηριά και κάθε μέσο, βοηθούσαν καθοριστικά τον Μπλεκ, να εξολοθρεύσει μόνος του μερικές δεκάδες Άγγλων στρατιωτών.
Ο καθηγητής Μυστήριος ήταν το μεγάλο μυαλό, πίσω από τον δυνατό επαναστάτη. Γνώριζε μαθηματικά, αστρονομία, νομική, ζωολογία, κλπ, αν και ποτέ δεν προσδιορίστηκε τι είδους καθηγητής ήταν.
Ατσίδα στα τεχνάσματα, τις ευρεσιτεχνίες και την παραπλάνηση, προκειμένου να συνδράμει το έργο των επαναστατών κυνηγών ή για να γλυτώσει τους δυο φίλους, από επικίνδυνες καταστάσεις.
Μονίμως πεινούσε και έτρωγε πολύ, έκανε αισθητή την παρουσία του και ήταν πνευματώδης. Διατεθειμένος να δώσει ακόμη και την ζωή του για τον Μπλεκ και το νεαρό αγόρι.
Συνήθως έλεγε εκφράσεις όπως, «Μα τον αλλήθωρο ήλιο», «Μα τους χίλιους πλανήτες», «Μα τα χίλια ελάφια», «Μα τους χίλιους κάστορες» κ.α., όταν αιφνιδιαζόταν ή του «ερχόταν» μια ενδιαφέρουσα ιδέα.
Ο μικρός Ρόντι σώθηκε τελευταία στιγμή όταν ήταν μικρός από τον Μπλεκ. Ήταν ημιθανής δίπλα στον νεκρό πατέρα του. Το σπίτι τους είχε καεί από τους Άγγλους. Ο μικρός οδηγήθηκε στην κατασκήνωση των κυνηγών, όπου τον υιοθέτησαν.
Από μικρός έγινε προστατευόμενος του Μπλεκ, που του έμαθε όλα τα κόλπα. Η ηλικία υπολογίζεται 10-12 χρόνων και σε πολλές περιπέτειες, μάχεται στην πρώτη γραμμή.
Σε όλα τα τεύχη πειράζει τον Καθηγητή, που εκνευρισμένος τον αποκαλούσε «Αμαθέστατον» ή «Αφελέστατον Παιδάριον». Παρά το όμορφο παρουσιαστικό του πάντως, ο Μπλεκ δεν έχει σχέση με γυναίκες. Επίσης πολύ λίγα είναι γνωστά για την προηγούμενη ζωή του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας του.
Ο Μπλεκ στην Ελλάδα.
Το περιοδικό εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της Ελλάδας τον Ιούνιο του 1969, από τις εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργό του «Μικρού Ήρωα». Στην πραγματικότητα, ο Μπλεκ ήταν κάτι σαν υποκατάστατο του «Μικρού Ήρωα», ο οποίος απαγορεύτηκε στην δικτατορία, λόγω του επαναστατικού του χαρακτήρα.
Τότε ο Ανεμοδουράς άρχισε τη νέα εκδοτική του δραστηριότητα. Αποφάσισε να εισαγάγει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα, δημιουργώντας το θρυλικό ομώνυμο έντυπο Blek.
Αμέτρητες χιλιάδες πιτσιρίκια, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έτρεχαν κάθε βδομάδα στα περίπτερα για να αγοράσουν και να διαβάσουν, τις νέες περιπέτειες του Μπλεκ. Η κυκλοφορία του στην Ελλάδα έφτασε πολλές φορές και τα 130.000 αντίτυπα.Μέχρι το Δεκέμβριο του 1975, το περιοδικό κυκλοφορούσε σε μικρή διάσταση.
Τα τεύχη της πρώτης εξαετούς περιόδου είναι δυσεύρετα. Η θρυλική σειρά, έφτασε τα 428 τεύχη στην πρώτη της κυκλοφορία. Περιελάμβανε, εκτός της κύριας ιστορίας του Μπλεκ και της παρέας του, τις περιπέτειες του Ρίνγκο, του Τομ και το Παιδί – Φάντασμα. Τα επόμενα χρόνια ωστόσο, η θεματολογία πολλαπλασιάσθηκε.
Για 25 χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 1994, ο ξανθός γίγαντας μεγάλωσε γενιές πιτσιρικάδων.
Η κυκλοφορία του διακόπηκε και όταν επανεκδόθηκε, εμφανίστηκε με την ονομασία «Νέος Δυναμικός Μπλεκ».
Το περιοδικό κυκλοφόρησε επίσης, στη Γιουγκοσλαβία, την Τουρκία και στη Γαλλία, όπου ο πατριώτης Μπλεκ αγαπήθηκε, όσο λίγοι ήρωες κόμικ.
https://www.olympia.gr/1545585/viral/mp ... kalokairi/
Μπλεκ, ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων που έδερνε τους Άγγλους και φορούσε γούνινο καπέλο και γιλέκο χειμώνα καλοκαίρι!
Στις 3 Οκτωβρίου του 1954, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ένα κόμικ, με την ονομασία Il Grande Blek Magigno. Ήταν δημιουργία τριών νεαρών σκιτσογράφων της καλλιτεχνικής ομάδας EsseGesse, που την αποτελούσαν οι Ιταλοί Τζον Σινκέτο (1925-1989), Ντάριο Γκουτσόν (1926-2000) και Πιέτρο Σαρτόρι (1926-1989). O Μπλεκ ήταν ο ήρωας του κόμικ, που έδρασε στα τέλη του 18ου αιώνα, στις ΗΠΑ.
Νεαρός, περίπου 25 ετών, ύψος 1.88, μυώδης, που έδερνε αλύπητα τους κακούς Άγγλους αποικιοκράτες ή τους ινδιάνους, για την απελευθέρωση της χώρας του.Οπλισμένος με μαχαίρι, πιστόλι, καραμπίνα αλλά και τις ατσάλινες γροθιές του, σάρωνε όπου μπλεκόταν και έσωζε την πατρίδα του από μια μεγάλη καταστροφή.
Χειμώνα – καλοκαίρι ο ξανθομάλλης Μπλεκ φορούσε ένα χαρακτηριστικό γούνινο καπέλο από ζώο, γούνινο γιλέκο χωρίς να φοράει τίποτα από μέσα, στενό κόκκινο παντελόνι και καστόρινες μπότες.
Η εικονογράφηση είχε συνήθως φόντο τις πόλεις, τα δάση του αμερικανικού βορρά, τις ινδιάνικες φυλές, τους παράνομους της εποχής και πολλά καπηλειά. Το κόμικ πουλούσε κοντά στα 500.000 τεύχη εβδομαδιαίως και οι περιπέτειες του «ξανθού γίγαντα», γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Οι άνθρωποι του Μπλεκ.
Σε όλες του τις περιπέτειες ο Μπλεκ, είχε μαζί δύο πολύ αγαπημένα του πρόσωπα.
Τον μεσήλικα καθηγητή Μυστήριο και τον μικρό Ρόντυ που το πρόσωπό ήταν γεμάτο φακίδες.
Τους ανέθετε αποστολές και αυτοί με πονηριά και κάθε μέσο, βοηθούσαν καθοριστικά τον Μπλεκ, να εξολοθρεύσει μόνος του μερικές δεκάδες Άγγλων στρατιωτών.
Ο καθηγητής Μυστήριος ήταν το μεγάλο μυαλό, πίσω από τον δυνατό επαναστάτη. Γνώριζε μαθηματικά, αστρονομία, νομική, ζωολογία, κλπ, αν και ποτέ δεν προσδιορίστηκε τι είδους καθηγητής ήταν.
Ατσίδα στα τεχνάσματα, τις ευρεσιτεχνίες και την παραπλάνηση, προκειμένου να συνδράμει το έργο των επαναστατών κυνηγών ή για να γλυτώσει τους δυο φίλους, από επικίνδυνες καταστάσεις.
Μονίμως πεινούσε και έτρωγε πολύ, έκανε αισθητή την παρουσία του και ήταν πνευματώδης. Διατεθειμένος να δώσει ακόμη και την ζωή του για τον Μπλεκ και το νεαρό αγόρι.
Συνήθως έλεγε εκφράσεις όπως, «Μα τον αλλήθωρο ήλιο», «Μα τους χίλιους πλανήτες», «Μα τα χίλια ελάφια», «Μα τους χίλιους κάστορες» κ.α., όταν αιφνιδιαζόταν ή του «ερχόταν» μια ενδιαφέρουσα ιδέα.
Ο μικρός Ρόντι σώθηκε τελευταία στιγμή όταν ήταν μικρός από τον Μπλεκ. Ήταν ημιθανής δίπλα στον νεκρό πατέρα του. Το σπίτι τους είχε καεί από τους Άγγλους. Ο μικρός οδηγήθηκε στην κατασκήνωση των κυνηγών, όπου τον υιοθέτησαν.
Από μικρός έγινε προστατευόμενος του Μπλεκ, που του έμαθε όλα τα κόλπα. Η ηλικία υπολογίζεται 10-12 χρόνων και σε πολλές περιπέτειες, μάχεται στην πρώτη γραμμή.
Σε όλα τα τεύχη πειράζει τον Καθηγητή, που εκνευρισμένος τον αποκαλούσε «Αμαθέστατον» ή «Αφελέστατον Παιδάριον». Παρά το όμορφο παρουσιαστικό του πάντως, ο Μπλεκ δεν έχει σχέση με γυναίκες. Επίσης πολύ λίγα είναι γνωστά για την προηγούμενη ζωή του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας του.
Ο Μπλεκ στην Ελλάδα.
Το περιοδικό εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της Ελλάδας τον Ιούνιο του 1969, από τις εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργό του «Μικρού Ήρωα». Στην πραγματικότητα, ο Μπλεκ ήταν κάτι σαν υποκατάστατο του «Μικρού Ήρωα», ο οποίος απαγορεύτηκε στην δικτατορία, λόγω του επαναστατικού του χαρακτήρα.
Τότε ο Ανεμοδουράς άρχισε τη νέα εκδοτική του δραστηριότητα. Αποφάσισε να εισαγάγει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα, δημιουργώντας το θρυλικό ομώνυμο έντυπο Blek.
Αμέτρητες χιλιάδες πιτσιρίκια, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έτρεχαν κάθε βδομάδα στα περίπτερα για να αγοράσουν και να διαβάσουν, τις νέες περιπέτειες του Μπλεκ. Η κυκλοφορία του στην Ελλάδα έφτασε πολλές φορές και τα 130.000 αντίτυπα.Μέχρι το Δεκέμβριο του 1975, το περιοδικό κυκλοφορούσε σε μικρή διάσταση.
Τα τεύχη της πρώτης εξαετούς περιόδου είναι δυσεύρετα. Η θρυλική σειρά, έφτασε τα 428 τεύχη στην πρώτη της κυκλοφορία. Περιελάμβανε, εκτός της κύριας ιστορίας του Μπλεκ και της παρέας του, τις περιπέτειες του Ρίνγκο, του Τομ και το Παιδί – Φάντασμα. Τα επόμενα χρόνια ωστόσο, η θεματολογία πολλαπλασιάσθηκε.
Για 25 χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 1994, ο ξανθός γίγαντας μεγάλωσε γενιές πιτσιρικάδων.
Η κυκλοφορία του διακόπηκε και όταν επανεκδόθηκε, εμφανίστηκε με την ονομασία «Νέος Δυναμικός Μπλεκ».
Το περιοδικό κυκλοφόρησε επίσης, στη Γιουγκοσλαβία, την Τουρκία και στη Γαλλία, όπου ο πατριώτης Μπλεκ αγαπήθηκε, όσο λίγοι ήρωες κόμικ.
https://www.olympia.gr/1545585/viral/mp ... kalokairi/
Re: Πόσο παλιός είσαι;
77 δραχμές και μετά θυμάμαι 87 και 95. Πέρασε κι από 85;
Βαριέμαι λίγο λιγότερο τώρα...
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Πόσο σκατοψυχος είσαι;
από Γενιά της Αμαρτίας » 11 Μαρ 2023, 20:39 » σε Περί ανέμων και υδάτων - 10 Απαντήσεις
- 669 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από ΑΙΝΕΙΑΝ06
04 Ιουν 2023, 18:38
-
-
-
Νέα δημοσίευση δάνειον... εσύ! πόσο πεθαμένος είσαι...;
από taxalata xalasa » 24 Ιουν 2022, 11:19 » σε Γλωσσολογία - 2 Απαντήσεις
- 319 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από taxalata xalasa
24 Ιουν 2022, 11:24
-
-
- 7 Απαντήσεις
- 493 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
12 Φεβ 2023, 00:18
-
-
Νέα δημοσίευση Παλιός και Νέος Παλιότερος Κόσμος...
από taxalata xalasa » 28 Σεπ 2022, 17:19 » σε Φιλοσοφία πολιτικής - 8 Απαντήσεις
- 471 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Αρίστος
30 Σεπ 2022, 20:44
-