ΓΙΑΤΊ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

[Yochanan]

Το χειρότερο είναι να τον εγκαταλείπεις στα εύκολα, στην χαρά του, από φθόνο και ζήλια. Εκεί φαίνεται περισσότερο ο καλός φίλος. Στα δύσκολα είναι πιο εύκολο να σε παρηγορήσει από την στιγμή που είσαι σε χειρότερη θέση (αν είσαι). Δεν ισχύει για όλους, οκ. Στα εύκολα όμως ειδικά αν έχεις πλεονέκτημα και καλύτερη ζωή (έστω φαινομενικά) είναι πολύ πιο δύσκολο να χαρεί αληθινά με σένα χωρίς ζήλειες.

Όλα για τον εαυτό μας τα κάνουμε. Όταν βοηθάς κάποιον στην ουσία τον εαυτό σου βοηθάς. Αν δεν το κάνεις δεν θα νιώθεις καλά. Αυτό ισχύει για τον οποινδήποτε, πόσο μάλλον για φίλο ή συγγενή. Ενώ όταν ο άλλος είναι ήδη χαρούμενος και δεν χρειάζεται την βοήθειά μας, εκεί να σε δω πόσο θα χαρείς με την χαρά του.

Επίσης σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχουν όρια. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Αν ένας άνθρωπος μας προκαλεί περισσότερο κακό αντί καλό, αν έχουμε δώσει ευκαιρίες και βλέπουμε πως τίποτα δεν αλλάζει, είναι απόλυτα λογική και υγιής η απομάκρυνση.

Το πιο σωστό ποστ
Έτσι ειναι

+1

[- Casper -]

Αν κάθε φορά που βοηθούσες κάποιον (όποιος κι' αν ήταν) δεν ένιωθες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, μπορεί και να μην το έκανες. Κι' αν το έκανες θα ήταν αναγκαστικά. Η χαρά που παίρνεις ιδιαίτερα όταν αγαπάς κάποιον, όπως λες, θα είναι η τριπλάσια.

Συμπόνια. Πότε νομίζεις πως νιώθουμε μεγαλύτερη συμπόνια; Όταν βιώσαμε κάτι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Τα δικά μας συναισθήματα που νιώσαμε μας έρχονται πρώτα στο μυαλό. Μπαίνουμε στην θέση του άλλου ευκολότερα όταν έχουμε βιώσει κι' εμείς το ίδιο πράγμα.

Κατά τα άλλα δεν υποβαθμίζω καμιά βοήθεια προς τους άλλους. Όταν λέμε πως όλες μας οι πράξεις είναι ιδιοτελείς δεν σημαίνει πως είναι κακό το ότι ταυτόχρονα βοηθάμε και τον εαυτό μας, ούτε μηδενίζουμε την αξία της βοήθειας και αλληλεγγύης.

Εδώ με απλό καλημέρα που λέμε στους άλλους χαιρόμαστε! Αν δεν χαιρόμασταν, αν δεν άλλαζε η διάθεση η δική μας, και του απέναντι, κανείς δεν θα το έκανε. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Θετικά και αρνητικά.

(Έτσι το βλέπω εγώ βασικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε).

[bluerose]

Πολυ ωραίο κι αυτό το ποστ σου

Μόνο προσοχη να θέλει ο άλλος βοήθεια κι όχι να νομίζεις ότι θα ήθελε να του παρεις παιχνιδια για τα παιδια του
Μπορεί να προσβληθει
Ακόμη και χρήματα κάνε τεστ να δεις, κι άτομα που νομίζεις θα θέλανε βοήθεια θα προσβληθουν

Συμπέρασμα, όταν είσαι σίγουρη ότι θέλουν ή όταν το ζητάνε ( και θέλει κι εδώ διάκριση)

Παντός αμα θες ευκαιρίες θα σου έρχονται

Κι ο νηματοθετης δε βάζει τον εαυτό του αν ο ίδιος ήθελε βοήθεια θα του άρεσε να ζητάει και να μην του δίνουν;

[Gewponos90]

Γιατί είστε μουνόπανα χωρίς φίλους. Απλά γνωστούς εχετε

[stavmanr]

Γράφεις ότι όλα για τον εαυτό μας τα κάνουμε. Όταν δώσεις λεφτά ή τον χρόνο σου σ' ένα φίλο σου(ή στον αδελφό σου)που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση , το κάνεις για τον εαυτό σου; Βοηθάς έναν άνθρωπο που αγαπάς (το παιδί σου, το φίλο σου, τον πατέρα σου.....) από τύψεις ;
Ή μπορεί να κατάλαβα λάθος εγώ .

Ηθική και ψυχολογική ικανοποίηση. Νιώθεις και εσύ όμορφα όταν βοηθάς. Εννοείται πως βοηθάς και εκείνον και θες να το κάνεις, αλλά μ' αυτό τον τρόπο βοηθάς και τον εαυτό σου. Και τύψεις, ναι, ειδικά όταν ξέρεις πως μπορούσες να βοηθήσεις κάποιον και δεν το έκανες. Βέβαια δεν νιώθουν όλοι οι άνθρωποι τύψεις, ή τελοσπάντων όχι στον ίδιο βαθμό. Αλλά ότι νιώθουν όμορφα όταν βοηθούν ισχύει. Γι' αυτό λεω πως βοηθάμε και τον εαυτό μας.



Καλά ντάξει ο αινειαν τρολλάρει.

Μα δεν βοηθάς κάποιον που αγαπάς , για να νιώσεις εσύ καλύτερα . Αν βοηθήσεις τον πατέρα σου, θα το κάνεις γιατί θα νιώσεις καλύτερα εσύ ή γιατί τον συμπονάς;

"Η αλληλεγγύη δεν είναι ζήτημα συναισθήματος, αλλά εξέλιξης του ανθρώπου."

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ηθική και ψυχολογική ικανοποίηση. Νιώθεις και εσύ όμορφα όταν βοηθάς. Εννοείται πως βοηθάς και εκείνον και θες να το κάνεις, αλλά μ' αυτό τον τρόπο βοηθάς και τον εαυτό σου. Και τύψεις, ναι, ειδικά όταν ξέρεις πως μπορούσες να βοηθήσεις κάποιον και δεν το έκανες. Βέβαια δεν νιώθουν όλοι οι άνθρωποι τύψεις, ή τελοσπάντων όχι στον ίδιο βαθμό. Αλλά ότι νιώθουν όμορφα όταν βοηθούν ισχύει. Γι' αυτό λεω πως βοηθάμε και τον εαυτό μας.



Καλά ντάξει ο αινειαν τρολλάρει.

Μα δεν βοηθάς κάποιον που αγαπάς , για να νιώσεις εσύ καλύτερα . Αν βοηθήσεις τον πατέρα σου, θα το κάνεις γιατί θα νιώσεις καλύτερα εσύ ή γιατί τον συμπονάς;

"Η αλληλεγγύη δεν είναι ζήτημα συναισθήματος, αλλά εξέλιξης του ανθρώπου."

Ανόητες ρομαντικές ηθικολογίες χωρίς πρακτικό αντίκρισμα

[Γενιά της Αμαρτίας]

Η αλληλεγγύη πάει μαζί με την αναρχία.

[stavmanr]

Μα δεν βοηθάς κάποιον που αγαπάς , για να νιώσεις εσύ καλύτερα . Αν βοηθήσεις τον πατέρα σου, θα το κάνεις γιατί θα νιώσεις καλύτερα εσύ ή γιατί τον συμπονάς;

"Η αλληλεγγύη δεν είναι ζήτημα συναισθήματος, αλλά εξέλιξης του ανθρώπου."

Ανόητες ρομαντικές ηθικολογίες χωρίς πρακτικό αντίκρισμα

Homo erectus ...!

[αλασκα15++]

Αν κάθε φορά που βοηθούσες κάποιον (όποιος κι' αν ήταν) δεν ένιωθες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, μπορεί και να μην το έκανες. Κι' αν το έκανες θα ήταν αναγκαστικά. Η χαρά που παίρνεις ιδιαίτερα όταν αγαπάς κάποιον, όπως λες, θα είναι η τριπλάσια.

Συμπόνια. Πότε νομίζεις πως νιώθουμε μεγαλύτερη συμπόνια; Όταν βιώσαμε κάτι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Τα δικά μας συναισθήματα που νιώσαμε μας έρχονται πρώτα στο μυαλό. Μπαίνουμε στην θέση του άλλου ευκολότερα όταν έχουμε βιώσει κι' εμείς το ίδιο πράγμα.

Κατά τα άλλα δεν υποβαθμίζω καμιά βοήθεια προς τους άλλους. Όταν λέμε πως όλες μας οι πράξεις είναι ιδιοτελείς δεν σημαίνει πως είναι κακό το ότι ταυτόχρονα βοηθάμε και τον εαυτό μας, ούτε μηδενίζουμε την αξία της βοήθειας και αλληλεγγύης.

Εδώ με απλό καλημέρα που λέμε στους άλλους χαιρόμαστε! Αν δεν χαιρόμασταν, αν δεν άλλαζε η διάθεση η δική μας, και του απέναντι, κανείς δεν θα το έκανε. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Θετικά και αρνητικά.

(Έτσι το βλέπω εγώ βασικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε).

Είχες γράψει στο προηγούμενο σου ποστ ότι αν δε βοηθήσεις δεν θα νιώθεις καλά . Αυτό εγώ το ερμηνεύω ότι έχω τύψεις και για αυτό βοηθάω και όχι γιατί θα μου δώσει χαρά η βοήθεια που θα δώσω όπως γράφεις σ' αυτό το ποστ.
Συμπόνια είναι μια λέξη που δεν είναι και πολύ της μόδας , αλλά δεν βρήκα άλλη κατάλληλη λέξη .
Κάθε άνθρωπος βιώνει κάτι διαφορετικό και δεν μπορείς να μπεις στο πετσί ενός άλλου . Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις .
Ναι, δεν συμφωνούμε σ' αυτό το συγκεκριμένο θέμα .
Εκείνο που προέχει είναι ότι επικοινωνούμε

[Yochanan]

Γιατί είστε μουνόπανα χωρίς φίλους. Απλά γνωστούς εχετε

Εγώ πάντως έχω φίλους. Και όχι μόνον αυτό. Μερικοί από αυτούς με συμπαθούν κιόλας.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Γιατί είστε μουνόπανα χωρίς φίλους. Απλά γνωστούς εχετε

Εγώ πάντως έχω φίλους. Και όχι μόνον αυτό. Μερικοί από αυτούς με συμπαθούν κιόλας.

Χαίρομαι γιατί σε λυπόμουν εσένα.

[- Casper -]

Αν κάθε φορά που βοηθούσες κάποιον (όποιος κι' αν ήταν) δεν ένιωθες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, μπορεί και να μην το έκανες. Κι' αν το έκανες θα ήταν αναγκαστικά. Η χαρά που παίρνεις ιδιαίτερα όταν αγαπάς κάποιον, όπως λες, θα είναι η τριπλάσια.

Συμπόνια. Πότε νομίζεις πως νιώθουμε μεγαλύτερη συμπόνια; Όταν βιώσαμε κάτι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Τα δικά μας συναισθήματα που νιώσαμε μας έρχονται πρώτα στο μυαλό. Μπαίνουμε στην θέση του άλλου ευκολότερα όταν έχουμε βιώσει κι' εμείς το ίδιο πράγμα.

Κατά τα άλλα δεν υποβαθμίζω καμιά βοήθεια προς τους άλλους. Όταν λέμε πως όλες μας οι πράξεις είναι ιδιοτελείς δεν σημαίνει πως είναι κακό το ότι ταυτόχρονα βοηθάμε και τον εαυτό μας, ούτε μηδενίζουμε την αξία της βοήθειας και αλληλεγγύης.

Εδώ με απλό καλημέρα που λέμε στους άλλους χαιρόμαστε! Αν δεν χαιρόμασταν, αν δεν άλλαζε η διάθεση η δική μας, και του απέναντι, κανείς δεν θα το έκανε. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Θετικά και αρνητικά.

(Έτσι το βλέπω εγώ βασικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε).

Είχες γράψει στο προηγούμενο σου ποστ ότι αν δε βοηθήσεις δεν θα νιώθεις καλά . Αυτό εγώ το ερμηνεύω ότι έχω τύψεις και για αυτό βοηθάω και όχι γιατί θα μου δώσει χαρά η βοήθεια που θα δώσω όπως γράφεις σ' αυτό το ποστ.
Συμπόνια είναι μια λέξη που δεν είναι και πολύ της μόδας , αλλά δεν βρήκα άλλη κατάλληλη λέξη .
Κάθε άνθρωπος βιώνει κάτι διαφορετικό και δεν μπορείς να μπεις στο πετσί ενός άλλου . Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις .
Ναι, δεν συμφωνούμε σ' αυτό το συγκεκριμένο θέμα .
Εκείνο που προέχει είναι ότι επικοινωνούμε

Μα σου απάντησα ήδη από την πρώτη φορά που με ρώτησες αυτό:

"Ηθική και ψυχολογική ικανοποίηση. Νιώθεις και εσύ όμορφα όταν βοηθάς. Εννοείται πως βοηθάς και εκείνον και θες να το κάνεις, αλλά μ' αυτό τον τρόπο βοηθάς και τον εαυτό σου."

Στο ηθική μπαίνουν οι τύψεις (που τις ανέφερα) και στο ψυχολογική μπαίνει η χαρά.

"Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ."

Δεν έχω γράψει πουθενά κάτι αντίθετο. Απλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ βοηθάς και τον εαυτό σου, ειδικότερα αν αγαπάς τον άνθρωπο που βοηθάς. Απλά επικεντρώθηκες στις τύψεις και κάπου χάθηκε το πόιντ.


Άσε που δεν είναι μόνο οι τύψεις. Γενικά ο σκοπός μας είναι να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, ακόμα κι' αν αρχικά ζοριζόμαστε. Π.χ το να σηκωθούμε από τον καναπέ μας να πάμε για τρέξιμο. Όταν επιστρέψουμε θα έχουμε ενέργεια και θα νιώθουμε χαρούμενοι. Αν κάνουμε κάτι καθημερινά που νιώθουμε πως δεν έχει καμιά αξία σε εμάς, κάποια στιγμή (αν είμαστε υγιείς στο μυαλό) θα το σταματήσουμε. Βοηθάς έναν άνθρωπο 1-2-3 φορές. Παίρνει την χαρά του, παίρνεις και εσύ την δική σου επειδή βοήθησες. Αν την 4η, 5η, 6η φορά νιώθεις πως ζορίζεσαι ή ότι για κάποιο λόγο σε εκμεταλλεύεται, δεν σε εκτιμάει, σε επηρεάζει αρνητικά για οποιονδήποτε λόγο, ε την 7η φορά θα το σκεφτείς σοβαρά και την 8η μπορεί και να του κόψεις την καλημέρα. Τα όρια λοιπόν που έγραψα.

Συμπέρασμα, όταν είσαι σίγουρη ότι θέλουν ή όταν το ζητάνε ( και θέλει κι εδώ διάκριση)

Παντός αμα θες ευκαιρίες θα σου έρχονται

Σωστή.

[αλασκα15++]

Αν κάθε φορά που βοηθούσες κάποιον (όποιος κι' αν ήταν) δεν ένιωθες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, μπορεί και να μην το έκανες. Κι' αν το έκανες θα ήταν αναγκαστικά. Η χαρά που παίρνεις ιδιαίτερα όταν αγαπάς κάποιον, όπως λες, θα είναι η τριπλάσια.

Συμπόνια. Πότε νομίζεις πως νιώθουμε μεγαλύτερη συμπόνια; Όταν βιώσαμε κάτι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Τα δικά μας συναισθήματα που νιώσαμε μας έρχονται πρώτα στο μυαλό. Μπαίνουμε στην θέση του άλλου ευκολότερα όταν έχουμε βιώσει κι' εμείς το ίδιο πράγμα.

Κατά τα άλλα δεν υποβαθμίζω καμιά βοήθεια προς τους άλλους. Όταν λέμε πως όλες μας οι πράξεις είναι ιδιοτελείς δεν σημαίνει πως είναι κακό το ότι ταυτόχρονα βοηθάμε και τον εαυτό μας, ούτε μηδενίζουμε την αξία της βοήθειας και αλληλεγγύης.

Εδώ με απλό καλημέρα που λέμε στους άλλους χαιρόμαστε! Αν δεν χαιρόμασταν, αν δεν άλλαζε η διάθεση η δική μας, και του απέναντι, κανείς δεν θα το έκανε. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Θετικά και αρνητικά.

(Έτσι το βλέπω εγώ βασικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε).

Είχες γράψει στο προηγούμενο σου ποστ ότι αν δε βοηθήσεις δεν θα νιώθεις καλά . Αυτό εγώ το ερμηνεύω ότι έχω τύψεις και για αυτό βοηθάω και όχι γιατί θα μου δώσει χαρά η βοήθεια που θα δώσω όπως γράφεις σ' αυτό το ποστ.
Συμπόνια είναι μια λέξη που δεν είναι και πολύ της μόδας , αλλά δεν βρήκα άλλη κατάλληλη λέξη .
Κάθε άνθρωπος βιώνει κάτι διαφορετικό και δεν μπορείς να μπεις στο πετσί ενός άλλου . Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις .
Ναι, δεν συμφωνούμε σ' αυτό το συγκεκριμένο θέμα .
Εκείνο που προέχει είναι ότι επικοινωνούμε

Μα σου απάντησα ήδη από την πρώτη φορά που με ρώτησες αυτό:

"Ηθική και ψυχολογική ικανοποίηση. Νιώθεις και εσύ όμορφα όταν βοηθάς. Εννοείται πως βοηθάς και εκείνον και θες να το κάνεις, αλλά μ' αυτό τον τρόπο βοηθάς και τον εαυτό σου."

Στο ηθική μπαίνουν οι τύψεις (που τις ανέφερα) και στο ψυχολογική μπαίνει η χαρά.

"Αλλά όταν αγαπάς κάποιον και χρειάζεται την βοήθεια σου, τον βοηθάς και ας μη έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ."

Δεν έχω γράψει πουθενά κάτι αντίθετο. Απλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ βοηθάς και τον εαυτό σου, ειδικότερα αν αγαπάς τον άνθρωπο που βοηθάς. Απλά επικεντρώθηκες στις τύψεις και κάπου χάθηκε το πόιντ.


Άσε που δεν είναι μόνο οι τύψεις. Γενικά ο σκοπός μας είναι να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, ακόμα κι' αν αρχικά ζοριζόμαστε. Π.χ το να σηκωθούμε από τον καναπέ μας να πάμε για τρέξιμο. Όταν επιστρέψουμε θα έχουμε ενέργεια και θα νιώθουμε χαρούμενοι. Αν κάνουμε κάτι καθημερινά που νιώθουμε πως δεν έχει καμιά αξία σε εμάς, κάποια στιγμή (αν είμαστε υγιείς στο μυαλό) θα το σταματήσουμε. Βοηθάς έναν άνθρωπο 1-2-3 φορές. Παίρνει την χαρά του, παίρνεις και εσύ την δική σου επειδή βοήθησες. Αν την 4η, 5η, 6η φορά νιώθεις πως ζορίζεσαι ή ότι για κάποιο λόγο σε εκμεταλλεύεται, δεν σε εκτιμάει, σε επηρεάζει αρνητικά για οποιονδήποτε λόγο, ε την 7η φορά θα το σκεφτείς σοβαρά και την 8η μπορεί και να του κόψεις την καλημέρα. Τα όρια λοιπόν που έγραψα.

Συμπέρασμα, όταν είσαι σίγουρη ότι θέλουν ή όταν το ζητάνε ( και θέλει κι εδώ διάκριση)

Παντός αμα θες ευκαιρίες θα σου έρχονται

Σωστή.

Ναι , έχεις δίκιο Casper , όλα πρέπει να είναι προγραμματισμένα , στην σωστή τους τη σειρά και στη σωστή τους δόση

[- Casper -]

Δεν ξέρω αν το λες σοβαρά βέβαια ή αν ειρωνεύεσαι