Δγιαουλιές που κάναμε όταν ήμασταν μικρά.

[Saliveros]

Εγώ μασούλαγα τα μολυβένια (καθαρό μολύβι, βαμμένο) στρατιωτάκια μου σαν τσίχλες.
Πολλά χρόνια μετά έμαθα ότι αυτή ήταν η αιτία που έγινα ηλίθιος.


Επίσης, η μεγάλη μου κόρη, όταν ήταν γύρω στα 6-8, έβαζε ζωντανά μυρμήγκια στα ρουθούνια της και τα έκλεινε με πετραδάκια για να μη φύγουν.

[shrike]

Μια σταλίτσα υδράργυρο.

Tι μου θύμισες, ειχα σπάσει 3 θερμόμετρα (υδραργύρου) γιατί στην τάση "μαγείες" που είχα αναπτύξει, διαχώριζα τις μπιλίτσες και μετά τις έφερνα κοντά και παρακολουθούσα την ενσωμάτωση και δημιουργία μεγαλύτερης μπίλιας, όλα αυτά με γυμνά χέρια . Φύλαγα το "θησαυρό" σε ένα σπιρτόκουτο μέχρι που το ανακάλυψε η γιαγιά και με κάρφωσε στους γονείς και έπαθαν υστερία
όχι δεν έπαθα κάτι ευτυχώς

όχι δεν έπαθα κάτι ευτυχώς είπε το αριστερό κεφάλι της στο δεξιό, συμφωνήσαν και τα δυο γνέφοντας καταφατικά και έκανε κλικ στην "Υποβολή" του ποστ με μια επιδέξια κίνηση του τέταρτου πλαϊνού (του μωβ) πλοκαμιού της.


Εγώ πιτσιρικάς είχα όσο υδράργυρο ήθελα. Είχα ανακαλύψει την καβάντζα του πατέρα μου, δυο γεμάτα μπουκαλάκια που τα έκρυβε καλά (έτσι νόμιζε) και που τα χρησιμοποιούσε για τα βαρίδια του ψαρέματος.

[Saliveros]

Εγώ πιτσιρικάς είχα όσο υδράργυρο ήθελα. Είχα ανακαλύψει την καβάντζα του πατέρα μου, δυο γεμάτα μπουκαλάκια που τα έκρυβε καλά (έτσι νόμιζε) και που τα χρησιμοποιούσε για τα βαρίδια του ψαρέματος.

Γιατί;
Δεν ήταν αρκετά βαρύ το μολύβι;
Ή για να κουνιούνται όπως τα μπαλλάκια του King Kong;

[Ασέβαστος]

Φτιάχναμε χάρτινες νερόβομβες με το γείτονα και τις πετάγαμε σε περαστικούς απ'τον 5ο

εριχνα αβγα, απο τον τριτο, μεταμεσονυκτιες ωρες, σε σουρωμενους που εβγαιναν απο γετονικο κωλομπαρο/χασισοποτειο. το πρωι η μανα μου εβλεπε να λειπουν τα αβγα απο το ψυγειο και με μαλωνε, οποτε αποφασισα και αγορασα με το χαρτζηλικι μου μια καρτελλα αβγα. μετα απο λιγες μερες ειχαν γινει upgrade σε βιοχημικα οπλα.

[shrike]

Εγώ πιτσιρικάς είχα όσο υδράργυρο ήθελα. Είχα ανακαλύψει την καβάντζα του πατέρα μου, δυο γεμάτα μπουκαλάκια που τα έκρυβε καλά (έτσι νόμιζε) και που τα χρησιμοποιούσε για τα βαρίδια του ψαρέματος.

Γιατί;
Δεν ήταν αρκετά βαρύ το μολύβι;
Ή για να κουνιούνται όπως τα μπαλλάκια του King Kong;

Οι παλιοί ψαράδες έκαναν πολλά απαράδεκτα πράματα. Απαράδεκτα και για τους ίδιους, αλλά και όσον αφορά την οικολογία.

Κατ' αρχάς, τα βαρίδια ήταν από μολύβι. Πολλοί μάλιστα, τα χυτεύανε μόνοι τους, είχαν καλούπια (συχνά ιδιοκατασκευής τους) και χύνανε μόλυβδο.
Στη συνέχεια, για να τα γυαλίσουν χρησιμοποιούσαν υδράργυρο. Όπως επίσης και για να γυαλίσουν τα έτοιμα, όχι αυτά που φτιάχανε μόνοι τους δηλαδή, επειδή με τον καιρό σκουραίνανε. Και φυσικά, τα κάνανε όλα αυτά με γυμνά χέρια...

[Σουβλίτσα]

Μια σταλίτσα υδράργυρο.

Tι μου θύμισες, ειχα σπάσει 3 θερμόμετρα (υδραργύρου) γιατί στην τάση "μαγείες" που είχα αναπτύξει, διαχώριζα τις μπιλίτσες και μετά τις έφερνα κοντά και παρακολουθούσα την ενσωμάτωση και δημιουργία μεγαλύτερης μπίλιας, όλα αυτά με γυμνά χέρια . Φύλαγα το "θησαυρό" σε ένα σπιρτόκουτο μέχρι που το ανακάλυψε η γιαγιά και με κάρφωσε στους γονείς και έπαθαν υστερία
όχι δεν έπαθα κάτι ευτυχώς

επ, αυτό το κάναμε κι εμείς με την αδελφή μου, είχαμε σπάσει ένα θερμόμετρο και πήγαμε να το μαζέψουμε, βρεθήκαμε να κυλιόμαστε στα δάπεδα να κυνηγάμε αυτές τις περίεργες γκρι μπιλίτσες, από αυτό το πρωτόγνωρο μαγικό υλικό, οι οποίες μπιλίτσες δεν συμπεριφέρονταν ακριβώς σαν μπίλιες αλλά ζουπιόσαντε και δεν μπορούσες και να τις πιάσεις γιατί ζωντάνευαν και φεύγαν παραπέρα άμα τις έπιανες, όταν είδαμε το θαύμα μπροστά στα μάτια μας, οι μπιλίτσες να ενώνονται σε μία μεγαλύτερη ο ενθουσιασμός έγινε κάτι παραπάνω από απλά μεγάλος, ήταν σαν να ζωντάνευε ο μαγικός κόσμος των παραμυθιών, πλεον μπουσουλώντας σε όλο το σπίτι, κάτω από καρέκλες, πολυθρόνες, τραπέζια πέσαμε στο κυνήγι του μαγικού θησαυρού απόλυτα υπνωτισμένες, όταν ήλθε η μαμά με την θεία και τους ανακοινώσαμε την σπουδαία ανακάλυψη ...καταλάβαμε (με τον υδράργυροοο???!!!) οτι αυτό το παιχνίδι δεν επρόκειτο να το ξαναχαρούμε και ήταν μια από τις πρώτες υπαρξιακές ματαιώσεις που βιώσαμε στην ζωή μας
Ακόμα νοιώθω την συγκίνηση και όποτε έρχομαι σε επαφή με κλασσικό θερμόμετρο,νοιώθω αυτόν τον πειρασμό μέσα μου να το σπάσω

[argouen]

όχι δεν έπαθα κάτι ευτυχώς είπε το αριστερό κεφάλι της στο δεξιό, συμφωνήσαν και τα δυο γνέφοντας καταφατικά και έκανε κλικ στην "Υποβολή" του ποστ με μια επιδέξια κίνηση του τέταρτου πλαϊνού (του μωβ) πλοκαμιού της.

Εγώ πιτσιρικάς είχα όσο υδράργυρο ήθελα. Είχα ανακαλύψει την καβάντζα του πατέρα μου, δυο γεμάτα μπουκαλάκια που τα έκρυβε καλά (έτσι νόμιζε) και που τα χρησιμοποιούσε για τα βαρίδια του ψαρέματος.

Δεν είναι μώβ, και μην κρίνεις τα πλοκάμια των άλλων επειδή εσύ τα έχεις μωβ

[argouen]

Ακόμα νοιώθω την συγκίνηση και όποτε έρχομαι σε επαφή με κλασσικό θερμόμετρο,νοιώθω αυτόν τον πειρασμό μέσα μου να το σπάσω

Από πλοκάμια πως πάτε?

[Σουβλίτσα]

Ακόμα νοιώθω την συγκίνηση και όποτε έρχομαι σε επαφή με κλασσικό θερμόμετρο,νοιώθω αυτόν τον πειρασμό μέσα μου να το σπάσω

Από πλοκάμια πως πάτε?

[enterprise-psi]

Ακόμα νοιώθω την συγκίνηση και όποτε έρχομαι σε επαφή με κλασσικό θερμόμετρο,νοιώθω αυτόν τον πειρασμό μέσα μου να το σπάσω

Από πλοκάμια πως πάτε?

Εχει δει αρκετά hentai για να ξέρει που οδηγεί αυτό

[Σουβλίτσα]

Τί λέτε μωρέ??!

[shrike]

Τί λέτε μωρέ??!

shrike @ Δγιαουλιές που κάναμε όταν ήμασταν μικρά.

ΟΚ τώρα;

[Σουβλίτσα]

Α, μάλιστα, δεν τα είχα διαβάσει όλα τα ποστ

Αλλά και πάλι, έχει κάποια συγκεκριμένη σχέση το χταπόδι με τον υδράργυρο? (δεν τα διάβασα όλα τα ποστ ειπαμε, αν εχει απαντηθεί, δώσε λινκ, λολ)

[Σουβλίτσα]

Δηλαδή, αμα καταπιεις υδράργυρο, βγάζεις τίποτις σαν πλοκάμια?

(αχ θα με τρελανουτε και δεν ήπια και τον καφέ μου καλα καλα ακομα)

[Chainis]

Τρυπάγατε τα μπαλάκια του πινγκ πονγκ, και τα γεμίζατε με ζιπέλαιο;

Οχι, αλλά σε μια χοντρή δασκάλα που τους ζεστούς μήνες ίδρωνε πολύ και συγκαιγόταν της τρυπάγαμε το μαξιλαράκι της καρέκλας στην τάξη και της βάζαμε μέσα αλάτι για να την βλέπουμε μετά να ξύνει τον κώλο της συνέχεια.

Τι διάλο, ξεβράκωτη καθόταν μέσα στην τάξη;

Ίδρωνε υπερβολικά και το μαξιλαράκι στην καρέκλα μούσκευε και έλιωνε το αλάτι.