ΔΕΝ-ΜΠΟΡΩ-ΑΛΛΟ
Δημοσιεύτηκε: 04 Απρ 2021, 06:01
Είμαι στα σαράντα παρά τρία, θα ήθελα να έχω έναν κάποιο κύκλο. Θα ήθελα να υπάρχει κόσμος που να τον καλώ την Καθαρά Δευτέρα και να μου λέει "πολύ ωραίοι γιαλαντζίδες, πες συγχαρητήρια στην μάνα σου" και να απαντώ "γιατί ρε μουνί, δεν σου γεμίζω το μάτι;" και να μην παρεξηγιέται κανείς, γιατί όλοι θα ξέρουν ότι το λέω για πλάκα. Αλλά όλοι μου οι φίλοι αποδεικνύονται ανεπαρκείς.
Πριν μια βδομάδα βγήκα με τον μοναδικό μου φίλο σε ένα πάρκο μετά από πολύ καιρό καραντίνας. Την καραντίνα την κρατούσα πολύ αυστηρά, σε φάση είχα να δω άνθρωπο από την αρχή της δεύτερης. Στο πάρκο ήταν παιδάκια, κι αυτός έκανε σεξιστικά σχόλια. Στα παιδάκια. Δεν τους έλεγε "τι ωραίο μουνί που είσαι" άμεσα, αλλά τα έλεγε σε εμένα με ένταση που τα ακούγανε κι αυτά. Του έλεγα "τι λες ρε μαλακισμένο" κι όσο έβλεπε το πόσο είχα φρικάρει, γέλαγε και συνέχιζε. Σκέφτομαι ότι σε κάποιο τραύμα στην ζωή τους λίγο καιρό μετά θα υπάρχει η εικόνα μου ως κάποιος που συνόδευε αυτόν που τις τραυμάτισε.
Σήμερα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι μου και του είπα πράγματα που δεν μπορεί να τα ξεχάσει άνθρωπος. Του είπα "σ' αγαπώ και σ' εκτιμώ, αλλά είσαι γαμημένος παιδεραστής κι όταν σου λέω να το βουλώσεις δεν το κάνεις, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα γιατί με κάνεις ρεζίλι".
Αλλά δεν έχω άλλους φίλους. Αυτός έχει, αλλά εγώ δεν έχω. Νοιώθω να καταρρέω. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω.
Πριν μια βδομάδα βγήκα με τον μοναδικό μου φίλο σε ένα πάρκο μετά από πολύ καιρό καραντίνας. Την καραντίνα την κρατούσα πολύ αυστηρά, σε φάση είχα να δω άνθρωπο από την αρχή της δεύτερης. Στο πάρκο ήταν παιδάκια, κι αυτός έκανε σεξιστικά σχόλια. Στα παιδάκια. Δεν τους έλεγε "τι ωραίο μουνί που είσαι" άμεσα, αλλά τα έλεγε σε εμένα με ένταση που τα ακούγανε κι αυτά. Του έλεγα "τι λες ρε μαλακισμένο" κι όσο έβλεπε το πόσο είχα φρικάρει, γέλαγε και συνέχιζε. Σκέφτομαι ότι σε κάποιο τραύμα στην ζωή τους λίγο καιρό μετά θα υπάρχει η εικόνα μου ως κάποιος που συνόδευε αυτόν που τις τραυμάτισε.
Σήμερα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι μου και του είπα πράγματα που δεν μπορεί να τα ξεχάσει άνθρωπος. Του είπα "σ' αγαπώ και σ' εκτιμώ, αλλά είσαι γαμημένος παιδεραστής κι όταν σου λέω να το βουλώσεις δεν το κάνεις, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα γιατί με κάνεις ρεζίλι".
Αλλά δεν έχω άλλους φίλους. Αυτός έχει, αλλά εγώ δεν έχω. Νοιώθω να καταρρέω. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω.