'Εγινε, αλλά θέλω και συμμετοχή.
Με την Προσωπική Ανάπτυξη (ΠΑ) ξεκίνησα στα 15 με το βιβλίο του Αντωνίου Πισσάνου «Μπορείς» που δεν θυμάμαι πώς ακριβώς βρέθηκε στα χέρια μου και δεν την εγκατέλειψα ποτέ, αν και σαν επαγγελμα (life coaching) την εξασκώ από τέλη 2012 με ειδικότητα «Υποστήριξη σε αλλαγή ζωής».
Μετά τον Πισσάνο ανακάλυψα τον Paul Jagot. Τα βιβλία του που μεταφράστηκαν στα ελληνικά είχαν γίνει σχεδόν όλα επιτυχίες, αρχές 80ς.
Γύρω στα 16, όπως είπα και στο άλλο νημα, παλεύαμε με τον ξαδερφό μου να γίνουμε αποδεκτοί στην τοπική πιάτσα. Αυτός ήθελε να αγοράσει μηχανάκι sachs για να εντυπωσιάζει τα γκομενάκια και να είναι «ισότιμος» απέναντι στους συνομήλικους μας που είχαν σχεδόν όλοι. Εγώ τα φοβόμουνα κάπως τα μηχανάκια, γιατί τους έβλεπα συχνα να πέφτουν και δεν είχα και αρκετή δεξιοτεχνία, οπότε σκεφτόμουν ότι θα γινόμουν μάλλον ρεζίλι. Κι έτσι έψαχνα να αναδειχτώ με άλλον τρόπο, να γίνω σπουδαίος σε κάτι.
Μου είχε γίνει όμως άγχος, γιατί κάτι τέτοιο δεν έδινε άμεσα αποτελέσματα.
Εντωμεταξύ είχα ενα θείο ναυτικό που από μικρό παιδί με έκανε να ονειρεύομαι. Κάθε φορά που γύριζε από τα καράβια μας διηγούνταν ιστορίες για μέρη μακρυνά και ιστορίες με γκόμενες σε λιμανια και τα σχετικά, με αποτέλεσμα να τον σιχτιρίζει συνέχεια η μάνα μου, γιατί ήμουνα και δωδεκα χρονών τότε και φοβόταν μη χαλάσω και παρατήσω τα γράμματα.
Στα 16 λοιπόν σκέφτηκα ότι ένας καλός τρόπος για να αναδειχτώ θα ήταν να παρατήσω το λύκειο και να πάω ναυτικός , έστω για ένα χρόνο. Να διηγουμαι κι εγω όπως παλιά ο θείος και να τους εντυπωσιάζω. Για να τους δείξω εγω που όλοι είχαν πάρει sachs κι εγω δεν είχα. Δεν είχα, γιατί είχα μεγαλύτερα σχεδια
Η μάννα μου έπεσε να πεθάνει. Πέσανε κι όλοι οι συγγενείς πάνω μου, βάλανε και κάτι καθηγητές να μου μιλήσουν και με μεταπείσανε.
Γύριζα σαν αποτυχημένος, καθώς δεν είχα sachs, τα γκομενάκια πηγαίναν με τους πιο φιγουρατζήδες και πέρναγα γενικώς μιζερια.
Τότε γατζωθηκα ψυχολογικά στην ΠΑ και ορκίστηκα να γίνω πιο σπουδαίος από τους άλλους. Εψαχνα μανιωδως να βρώ βιβλία ΠΑ για να μάθω τις αποτελεσματικότερες μεθόδους επιτυχίας και καταβρόχθιζα ό,τι σχετικό έπεφτε στα χέρια μου. Είχα βυθιστει στο δικό μου κόσμο κι ο χρόνος έπαψε πια να υπαρχει. Οι γονείς μου τρομαξαν τόσο που σκέφτονταν μηπως θα ήταν τελικά καλή ιδεα να κάνω καριέρα ναυτικού. Να τελείωνα το Λύκειο όμως πρώτα.
Αυτό το νεανικό βίωμα καθόριζε το υπόλοιπο της ζωής μου.
(αν θέλετε συνεχίζω)
