Ουίσκυ έχω πιει μόνο μια φορά στη ζωή μου...αλλά τι φορά ήταν αυτή.
Κως,1991,εγώ ναύτης στο ΠΝ,βγαίνουμε έξοδο με έναν από την Πάτρα,βρίσκουμε δύο Φινλανδέζες,η μία υπερμούναρος,φυσικά την καβάτζωσα εγώ

,πάμε σε μπαρ,πίνουμε μόνο μία μπύρα,φεύγουμε,πάμε στα Εξάρχεια (έτσι λέγεται το κέντρο στην Κω),πάμε παραδίπλα σε κάτι αρχαία χαλάσματα,φασωνόμαστε κάτω από το φως της Σελήνης,φανταστικό γαμήσι,επιστρέφω πλοίο,πάω στην αποθήκη πυροβολικού,εγώ,ο γιατρός του καραβιού,ο καντινιέρης και ένας ηλεκτρολόγος,τους λέω τι έγινε,ας το γιορτάσουμε λένε,αρχίζουμε πίνουμε ουίσκυ με κόκα κόλα,εγώ από τη χαρά μου νόμιζα ότι έπινα μόνο κόκα κόλα,πίναμε και κάτι τσιγάρα τρίφυλλα

,έχω κατεβάσει πέντε με έξι ποτήρια σε λιγότερο από μία ώρα,πάω να σηκωθώ,βλέπω τα πρόσωπα των άλλων να περιστρέφονται σε στυλ rotation,όπως βλέπουμε στις ταινίες,πέφτω με τα μούτρα στο δάπεδο,ξυπνάω την επόμενη μέρα ή μάλλον νύχτα κατά τις 11

,αναρωτιέμαι που είμαι,ξανακοιμάμαι,ξυπνάω το πρωί κανονικά,μου λένε τι έγινε,ξαναβγαίνουμε το απόγευμα έξω,την ξαναβρίσκω,πάμε στο ξενοδοχείο της,όλα σούπερ,ουίσκυ δεν ξανάπια στη ζωή μου.