Αλέξανδρος Διακοσάββας
14.4.2022 | 09:27
H Γαλλίδα voguer και μέλος του House of Ninja εγκαινιάζει για το κοινό το ισόγειο του κτιρίου του Onassis Ready με ένα ball εμπνευσμένο από την ταινία «Climax» του Γκασπάρ Νοέ.
Το σινεμά του Γκασπάρ Νοέ ή το αγαπάς ή το μισείς, ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει ‒ σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι ο προβοκάτορας Αργεντινός σκηνοθέτης ξέρει να φτιάχνει εικόνες τρομερής έντασης και να προσεγγίζει τις δύσκολες θεματικές του με πρωτότυπη, ζαλιστική διεύθυνση φωτογραφίας.
Το 2018, η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, το Climax, ξεκινούσε με ένα αξέχαστο, ήδη κλασικό μονοπλάνο διάρκειας δέκα λεπτών που περιλάμβανε μια απίστευτη ομαδική χορογραφία με voguers και χορευτές freestyle.
Εκεί γνώρισε το ευρύ κοινό τη Γαλλίδα Λέα Βλάμος, μοντέλο και μέλος του περιώνυμου House of Ninja. Η εντυπωσιακή της παρουσία και το διακριτό χορευτικό της στυλ μάς ήρθε κατευθείαν στο μυαλό όταν ανακοινώθηκε πριν από λίγο καιρό ότι η ίδια θα διοργάνωνε ένα ball στην Αθήνα, εμπνευσμένο από την ταινία, στον πλέον κατάλληλο χώρο, το Onassis Ready, το πρώην εργοστάσιο πλαστικών της εταιρείας KOCH στου Ρέντη, που πλέον επανασυστήνεται υπό τη διαχείριση του Ιδρύματος Ωνάση ως ένα μέρος για καλλιτεχνικό πειραματισμό.
Αυτό το Σάββατο, λοιπόν, το ισόγειο του κτιρίου (στο υπόγειο του οποίου παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια οι παραστάσεις της ομάδας Cartel) θα υποδεχθεί μέλη και θαυμαστές της τοπικής, ταχέως αναπτυσσόμενης ballroom κοινότητας αλλά και διάσημους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής σε μια μεγάλη queer γιορτή μιας κουλτούρας που έχει τις ρίζες της στα υπόγεια του Χάρλεμ της δεκαετίας του ’60, όπου δημιουργήθηκαν ασφαλείς χώροι και μορφές οικογένειας από και για τις μαύρες και λατίνο τρανς γυναίκες και την γκέι κοινότητα, ώστε να εκφραστούν καλλιτεχνικά, μακριά από τον ρατσισμό και τις λευκοκρατούμενες πασαρέλες.
Είναι μεγάλη έμπνευση να βλέπεις πόσο παλεύουν με όλα τα θέματα που αντιμετωπίζουν μειονότητες όπως τα trans άτομα. Οι εμπειρίες τους, που τις ζεις από κοντά, σου ανοίγουν το μυαλό. Η ballroom κουλτούρα αντλεί έμπνευση από τον χορό και από τη μόδα, οπότε μπορείς να εκφραστείς με πολλούς τρόπους.
Η Λέα συμμετείχε σε ένα διαφημιστικό του έτερου μέγιστου Ευρωπαίου προβοκάτορα, σκηνοθέτη των ταινιών Drive και The Neon Demon Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, όταν την ανακάλυψε ο Νοέ. «Είχαμε νυχτερινό γύρισμα και μας είχε επισκεφθεί στο σετ, επειδή είναι φίλοι», ξεκινά να μου λέει σε ένα διάλειμμα από το στήσιμο του ball.
«Αρχικά δεν τον πρόσεξα, γιατί χόρευα. Ήθελε να μάθει περισσότερα για το στυλ μου. Πήγαμε για καφέ δύο βδομάδες μετά, του μίλησα για το voguing και τον προσκάλεσα να δει ένα ball. Καθ’ όλη τη διάρκειά του κράταγε σημειώσεις, ιδέες, ονόματα. Εκεί γνώρισε και τον Kiddy Smile (σ.σ. τον DJ του Climax, που θα παίξει μουσική και στο «Climax Ball»), τον οποίο έφερε σε επαφή με άλλους χορευτές κι έτσι έφτιαξε το καστ του.
Για το εναρκτήριο μονοπλάνο της ταινίας κάναμε πρόβα τρεις μέρες. Περιλάμβανε πολύ freestyle, αλλά οι σκηνοθετικές οδηγίες για τη χορογραφία ήταν συγκεκριμένες και λεπτομερείς. Γυρίσαμε τη σκηνή δεκαεπτά φορές σε μία μέρα και είναι μία από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου από την ταινία.
Η πρώτη ταινία του Νοέ που είχα δει ήταν, βέβαια, το Μη Αναστρέψιμος. Η σκηνή του βιασμού ήταν προφανώς σοκαριστική. Μου άρεσε όμως αμέσως το σινεμά του, γιατί παρόλο που είναι σκληρό, περιλαμβάνει αλήθειες και κατά κάποιον τρόπο είναι “τίμιο”. Δεν είμαι από εκείνους που τον απορρίπτουν επειδή πιάνει δύσκολες θεματικές, οι ταινίες του είναι ωμές και αληθινές. Ακόμα κι αν τις μισείς, σου προκαλούν συναισθήματα».
Η Λέα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι. Ο μπαμπάς της είναι Έλληνας φωτογράφος που μετακόμισε στη γαλλική πρωτεύουσα όταν ήταν είκοσι πέντε χρονών γιατί γνώρισε τη μαμά της. H Λέα ξεκίνησε να σπουδάζει χορό σε ηλικία έξι ετών, πρώτα μπαλέτο και στη συνέχεια σύγχρονο χορό και street dance. Έζησε στο Μιλάνο για δύο χρόνια, όπου ασχολήθηκε με το μόντελινγκ, και με τα χρήματα που έβγαλε βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να συνεχίσει τις σπουδές της στον χορό. Εκεί ανακάλυψε και ερωτεύτηκε το voguing.
«Είχα διαβάσει γι’ αυτή την κουλτούρα, είχα δει το Paris is burning (σ.σ. το πρώτο ντοκιμαντέρ, παραγωγής 1990, που παρουσίασε στο ευρύ κοινό αυτή την ως τότε αθέατη καλλιτεχνική έκφραση), αλλά δεν είχα προσωπική εμπειρία. Αργότερα ξεκίνησα στη Νέα Υόρκη μαθήματα voguing. Συνάντησα μερικά άτομα από τον πυρήνα του House of Ninja, τον “νονό” του οίκου Archie Burnett, τον Benny Ninja και τον Javier Ninja.
Όταν επέστρεψα στο Παρίσι άρχισα να ψάχνω ποιοι ασχολούνταν εκεί με το voguing και βρήκα τη “μαμά” μου, τη Lasseindra Ninja, μία από τις pioneers της γαλλικής και ευρωπαϊκής ballroom σκηνής. Κάπως έτσι μπήκα στη φάση, γνώρισα τις αδελφές μου, και έγινα κι εγώ μια Ninja.
Δεν κάναμε απλώς μαθήματα, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, να αναπτύσσουμε μια φιλική σχέση, ένα είδος οικογένειας. Με προσέγγισαν κι άλλοι οίκοι, αλλά η ιστορία των Ninjas και τα ίδια τα μέλη με έλκυαν, όπως και η αισθητική τους. Σήμερα θα το λέγαμε old-school, αλλά αυτές οι έντονες γραμμές, η κομψότητα, οι σιλουέτες, είναι το στυλ του voguing που με εκφράζει».
Τη ρωτώ πώς είναι για μια cis γυναίκα να ανήκει σε μια καλλιτεχνική οικογένεια που εκείνη έχει επιλέξει και να περιτριγυρίζεται διαρκώς από queer άτομα. «Καταρχάς, νιώθω σεβασμό και ευγνωμοσύνη που με δέχτηκαν, γιατί ξέρω ότι αυτή η κουλτούρα δεν φτιάχτηκε για μένα. Είναι μεγάλη έμπνευση να βλέπεις πόσο παλεύουν με όλα τα θέματα που αντιμετωπίζουν μειονότητες όπως τα trans άτομα. Οι εμπειρίες τους, που τις ζεις από κοντά, σου ανοίγουν το μυαλό.
Η ballroom κουλτούρα αντλεί έμπνευση από τον χορό και από τη μόδα, οπότε μπορείς να εκφραστείς με πολλούς τρόπους. Αλλά πρώτα απ’ όλα είναι μια εκτόνωση από την καταπίεση που υφίστανται αυτά τα άτομα, τα οποία καταφέρνουν τελικά να γιορτάζουν την ταυτότητα και τη μοναδικότητά τους».
Η Λέα διακρίνεται κυρίως στις κατηγορίες Runway και Vogue Fem. Η πρώτη απαιτεί κίνηση που παραπέμπει στις πασαρέλες των σούπερ μόντελ, αλλά πιο extravagant και θεατρική – είναι ένας τρόπος να συνδυάσει τη δημιουργικότητα που προέρχεται από την άλλη μεγάλη της αγάπη, τη μόδα, φτιάχνοντας, για παράδειγμα, τα υπέροχα outfits που χρειάζονται σε συνεργασία με καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους. Η δεύτερη είναι η «θηλυκή» κατηγορία voguing.
Εκτός από αυτές τις κατηγορίες, το Σάββατο θα δούμε πάνω από σαράντα voguers –η ανταπόκριση των εκπροσώπων της εγχώριας σκηνής ήταν πολύ ενθαρρυντική για το εγχείρημα– να διαγωνίζονται σε κατηγορίες όπως οι Face, Hands, Lipsync, Body, Old way/New way, Baby vogue και πολλές ακόμα.
Η Λέα, βέβαια, είναι πλήρως ενημερωμένη για τη δυναμική της ελληνικής κοινότητας. «Η τοπική ballroom σκηνή ξεκίνησε όταν η Tila δημιούργησε τον πρώτο ελληνικό οίκο, το House of Kareola. Η σκηνή είναι νέα, αλλά αναπτύσσεται και αποκτά ορατότητα».
Τι απαιτεί όμως η διοργάνωση ενός ball; «Όλα ξεκινούν από το θέμα. Στο Climax συμμετείχαν πολλοί voguers, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν τέλειο να τους έχω στο πάνελ. Είναι σαν να μεταφέραμε ένα ball στην ταινία και τώρα φέρνουμε την ταινία σε ένα ball. Θα έχουμε επίσης τον Kiddy Smile και τον MC Matyouz Ladurée.
Μίλησα πολύ με τη Lasseindra για το πώς διοργανώνεις ένα μεγάλο ball. Εκείνη, στο Παρίσι, είναι σε επαφή με πολιτιστικά ιδρύματα, εμένα, εδώ, μου είπαν για τη Στέγη, ότι θα μπορούσα να τους προσεγγίσω. Κάθε κατηγορία αντλεί έμπνευση από την ταινία και λειτουργεί ως φόρος τιμής στους χαρακτήρες της».
Τι γίνεται όμως όταν μια underground κουλτούρα περνά στο mainstream, πράγμα που όσον αφορά το voguing θα μπορούσαμε να πούμε πως ξεκίνησε να συμβαίνει από την εποχή του «Vogue» της Μαντόνα; Πώς αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος της πολιτισμικής οικειοποίησης;
«Το underground και το mainstream θεωρώ ότι πάντα συμπορεύονταν», εξηγεί η Λέα. «Στο Παρίσι υπάρχουν πλέον πολλά mainstream αλλά και underground balls, σε ωραία ισορροπία. Το mainstream έχει μεγαλύτερη απεύθυνση, φτάνει σε περισσότερους ανθρώπους, που μπορούν έτσι να νιώσουν ότι ανήκουν εδώ.
Προσέχουμε όταν κάνουμε κάτι μεγάλο, το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε, γι’ αυτό, όταν στη διοργάνωση είναι εκπρόσωποι της κοινότητας, ξέρουμε ότι θα γίνει σωστά και δεν θα “ξεπουλήσουν” την κουλτούρα μας. Αντίθετα, θα γίνει πιο ορατή και θα τη διδάξουμε σε περισσότερα άτομα. Αν κάτι mainstream διοργανωθεί από ανθρώπους εκτός κοινότητας, τότε αυτό είναι προβληματικό.
Έτσι κι εγώ έχω από πίσω μου τη Lasseindra, δεν είμαι απλώς μια τυχαία που αποφάσισε να διοργανώσει ένα ball. Είμαι τόσο χαρούμενη που το καταφέραμε. Η είσοδος, βέβαια, θα είναι δωρεάν για τους συμμετέχοντες και τα μέλη της ballroom κοινότητας. Τα έσοδα από τα εισιτήρια θέλω να πάνε σε κάποια ελληνική ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωση».
Η Λέα ζει αυτό το διάστημα ανάμεσα σε Παρίσι και Αθήνα. «Θα έλεγα ότι πλέον η βάση μου είναι η Αθήνα, αλλά ταξιδεύω πολύ και διατηρώ επαφές με το Παρίσι. Ο μπαμπάς μου μπορεί να καταφέρει να έρθει στο ball, είναι σημαντικό για εκείνον το ότι διοργανώνω κάτι τόσο μεγάλο στην Αθήνα. Νιώθω πως συνδέομαι με την ελληνική κληρονομιά μου και με τους ανθρώπους. Βέβαια, είμαι επιφυλακτική και με τις δύο κουλτούρες, τη γαλλική και την ελληνική, αλλά κρατάω τα καλά στοιχεία. Μάλλον είμαι ένας συνδυασμός των δύο νοοτροπιών και ταμπεραμέντων.
Λίγο πριν κλείσουμε, της ζητώ να μου κάνει ένα σχόλιο για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία που είναι εν εξελίξει αυτές τις μέρες. «Είναι τρομακτικό. Η Λεπέν σχεδόν έφτασε τον Μακρόν. Όμως έτσι έχουν τα πράγματα. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός Γάλλων που την ψηφίζει. Αυτό δείχνει κάτι. Δεν έχει γίνει κατά λάθος. Ωστόσο, είμαι γενικά αισιόδοξη ως άνθρωπος, τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν αν παλέψουμε».
Φέτος το καλοκαίρι η Λέα θα επιστρέψει, έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας, στον θίασο του «Fashion Freak Show», της θεατρικής παράστασης του Ζαν-Πολ Γκοτιέ που ξεκίνησε από τα Φολί Μπερζέρ και θα ανέβει στο Λονδίνο. «Έψαχναν χορευτές με δυνατό στυλ και εικόνα, πέρασα από οντισιόν στο Παρίσι και φτιάξαμε αυτό το σόου που ανέβηκε για έναν χρόνο. Ο Γκοτιέ, όπως και ο Νοέ, επενδύουν σε προσωπικότητες και δίνουν μεγάλη ελευθερία έκφρασης. Εύχομαι να το φέρουμε και στην Ελλάδα».
The Climax Ball
Ιδέα & Επιμέλεια: Léa Vlamos
DJ: Kiddy Smile
MC: Matyouz Ladurée
Κριτές: Alaia Miyake Mugler, Thea Ninja, Mounia Gorgeous Gucci, Gigi Revlon, Claude Emanuelle Gorgeous Gucci, Kendall Miyake Mugler, Glastra Kareola
Special Guest: Gaspar Noé
Guest DJ: DJ Nonika
Σκηνογράφος: Δήμος Κλημενώφ
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Ηχητικός σχεδιασμός: Κωστής Παυλόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Cultόpια
Trailer: Yopoosh
Παραγωγή: Onassis Stegi
Onassis Ready
Λεγάκη 7Α, Αγ. Ιωάννης Ρέντη
Σάββατο 16/4, 16:00-23:00
Εισιτήρια διαθέσιμα στην είσοδο του ball
Είσοδος με σειρά προτεραιότητας
The Ballroom Code
Εάν είστε θεατές, αλλά όχι μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, είστε καλοδεχούμενοι, αλλά σας θυμίζουμε το ballroom code που πρέπει να ακολουθήσετε: δεν θα γίνει ανεκτή συμπεριφορά ρατσισμού, ομοφοβίας, τρανσφοβίας, σεξισμού, αρτιμελισμού, χοντροφοβίας ή οποιασδήποτε άλλης μορφής διάκρισης.
Το styling της Λέα για τη φωτογράφιση επιμελήθηκε ο Philippe G. Missas.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
