Gherschaagk έγραψε: ↑14 Αύγ 2022, 00:48
Volk έγραψε: ↑14 Αύγ 2022, 00:45
Gherschaagk έγραψε: ↑14 Αύγ 2022, 00:03
Πατέρας αρπάζει τον γιό του κι αρχίζει, θα σε σπάσω στο ξύλο κωλόπαιδο, δεν ακούς την μάνα σου.
Η μάνα: μην τον χτυπήσεις ξανά. Τα κορίτσια δεν τα χτυπάς ποτέ. Γιατί χτυπάς τον Μ.;
Ο πατέρας: κι εμένα με χτυπούσε ο πατέρας μου μικρό και δεν έπαθα τίποτα.
Η μάνα: για αυτό δεν του μιλάς και δώσαμε στο παιδί το όνομα της μάνας μου;
Welcome to your future μαλάκα.
Ο Μ. βαριά να ήταν 4.
Ουτε σε 4 ετων ουτε σε οποιαδηποτε ηλικια εχουν δικαιωμα να χτυπουν τα παιδια! Γενικα η βια ειναι απαραδεκτη απεναντι! Ειτε σωματικη ειτε ψυχικη!
Ο πατερας μου και η μανα μου δεν μας χτυπησαν ποτε, και ας ειμασταν ζωηρα και καναμε συνεχεια ζημιες και ιστοριες παντου. Ξυλο δεν φαγαμε ποτε, ουτε φωνες και βρισιες.
Συγχαρητήρια στους γονείς σου.
Θύμησέ μου, εσύ γιατί δεν τους μιλάς;
Ειναι αλλα θεματα στη μεση, οπου και αυτοι εχουν δικιο και εγω εχω δικιο αλλα καταληξαμε σε αυτη τη κατασταση.
Σε αυτο "βοηθησαν" οι διαφοροι συγγενεις αρχικα και μετα οι διαφοροι καλοθελητες φαρμακογλωσσοι.
Anyway, δεν ειναι οτι δεν μιλαμε ή οτι ειμαστε τσακωμενοι, αλλα δεν ειμαστε στο να μιλαμε συχνα στο τηλεφωνο ή να βλεπομαστε στο απο κοντα. Εχει υπαρξει και περιοδος που ειχαμε να βρεθουμε 5 μηνες ενω μεναμε στην ιδια πολη εκεινη τη περιοδο.
Αντικειμενικα αν το εξετασουμε, θα μπορουσα να προσπερασω τα οποια λαθη τους εγιναν, δεν ηταν τραγικα αλλωστε, και να μη το κρατουσα και αντιδρουσα ετσι. Δεν το εκανα, οδηγηθηκαμε σε αυτη τη κατασταση πλεον.
Η μανα, παντα συνεχιζει να προσπαθει να γεφυρωσει, καποιες φορες και ο πατερας μαζι της, ειναι οι φορες που βλεπομαστε μετα απο κοντα. Μετα απο λιγες μερες, επιστρεφουμε στα ιδια και μπορει να βρεθουμε και μηνες.
Σαν γενικη εικονα και διαχειριση της καταστασης, εχω μεγαλυτερο μεριδιο της ευθυνης για τη κατασταση οπως εχει τωρα, εγω φταιω! Ειμαι λαθος!
Whatever the mind can conceive and believe, it can achieve.