Ευχαριστώ και τους υπόλοιπους για τα σχόλια και τις συμβουλές σας, αλλά θα σταθώ σ’ αυτό, επειδή έχω ΠΑΛΙ updates… Δεν περνάει μέρα δυστυχώς που να μην έχω.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑29 Ιαν 2023, 14:08Το πώς θα το πάρουν τόσο οι δικοί σου όσο και ο δικός σου, είναι καθαρά δικό τους θέμα και πρέπει να το λύσουν μόνοι τους.
Με λίγα λόγια, για τον άλφα βήτα λόγο, περνάς καλά μ' αυτόν τον άνθρωπο, αυτήν την περίοδο. Κοίταξε να το χαρείς, χωρίς να προσθέτεις άγχη και σκέψεις για το πως νοιώθουν οι άλλοι γι' αυτό. Κι επειδή δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν*, να το κάνεις χωρίς ενοχές.
Πήγα Λευκωσία με την κολλητή μου το απόγευμα για βόλτα και μετά για φαγητό σε ένα εστιατόριο που θέλαμε καιρό να πάμε. Η μάνα μου με έβλεπε που ετοιμαζόμουν και με ρώτησε αν θα δω και την λατρεία, επειδή ήξερε πως θα έβγαινα με την κολλητή μου. Γύρισα κατά τις 00:00 πίσω και ήταν ξύπνια και μου λέει «είπα στον μπαμπά σου πως θα γνωρίσω τον φίλο σου και μου είπε να μην διανοηθώ γιατί έτσι θα είναι σαν να το δέχεται». Και της λέω «Τι εννοείς; Δηλαδή δεν το δέχεται; Και τι σημαίνει το δέχεται ή όχι; Θέλω έγκριση δηλαδή; Εσύ τι του είπες;» και μου είπε πως απάντησε πως δεν θα τον γνωρίσει. Της είπα να πει ψέματα πως θα βγει με την φίλη της και μαζί μου όπως άλλες φορές για να μην γίνω ρεζίλι στον άνθρωπο. Μετά άρχισε να μου λέει ότι σχολάει αργά και δεν είναι ώρα για καφέ (λες και δεν υπάρχουν άλλα ροφήματα) και καλύτερα να πάμε άλλη μέρα όοοταν θα είμαι με άδεια εγώ και έχει κι’ αυτός ρεπό. Ε τα πήρα εγώ κρανίο και της λέω «Ξέχνα το. Καλύτερα να μην τον δεις, δεν σου έχω ούτε εμπιστοσύνη». Και μου άρχισε τα χειριστικά της, ότι είμαι αχάριστη, ότι την έχω χεσμένη, ότι νομίζω ότι είναι τέρας, ότι δεν θα του κάνει ανάκριση και μου είπε να τον ρωτήσω γιατί να θέλει να την γνωρίσει αφού εγώ την έχω χεσμένη και άλλα τέτοια όμορφα χειριστικά. Και μετά μου λέει «αποφάσισα να μην ξανα ασχοληθώ μαζί σου, όπως με τον αδερφό σου. Αν τύχει θα τον γνωρίσω. Ό,τι θες κάνε» και της απάντησα πως αυτό θέλω, να μην ασχολείται και ότι με έχουν αρρωστήσει… Πονάω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ το στομάχι μου, στα μαλλιά μου έχω βγάλει πιτυρίδα που έχω να βγάλω από το πανεπιστήμιο που έδινα εξετάσεις (σμηγματορροϊκή δερματίτιδα βασικά που έχει εξάρσεις σε στρεσογόνες περιόδους) και έβγαλα και έρπη στην μύτη.
Μετά μιλήσαμε λίγο με την λατρεία για καληνύχτα και του είπα και ότι έχω καλά νέα για μένα αλλά κακά για αυτόν. Κακά επειδή δεν ξέρω πώς το βλέπει, του είπα, και ότι θα τα αναλύσουμε αύριο από κοντά. Επειδή τον έφαγε η περιέργεια, ήθελα να του πω λίγα πράγματα για να ξέρει περί τίνος πρόκειται. Του είπα για το τι είπε ο μπαμπάς μου και ότι η μάνα μου επηρεάστηκε, ότι μου έβρισκε δικαιολογίες αλλά μετά από παρέμβαση δική μου δέχτηκε αλλά εγώ θύμωσα και της είπα να το ξεχάσει. Τον ρώτησα μετά, αν έχει πρόβλημα με την αντίδρασή τους και μου απαντάει τα εξής:
«Είμαι μαζί σου αγάπη μου, όχι μαζί τους. Αν δεν θέλουν να με γνωρίσουν είναι εντάξει. Απλά θεωρώ λάθος να λένε κάτι για μένα και να προσπαθούν να μας χωρίσουν χωρίς να θέλουν να με γνωρίσουν».
Και απαντάω:
«Είναι άδικο να εισπράττεις αυτή την αντίδραση, γι’ αυτό καλύτερα μακριά και αγαπημένοι, όπως σου είπα ξανά. Και δεν θα μας χωρίσουν. Πρέπει να θέλουμε ΕΜΕΙΣ για να χωρίσουμε και όχι κάποιος άλλος.»
Απαντάει:
«Πάντως, άσχετα από το αν θέλουν να με γνωρίσουν ή όχι, το πήραν είδηση πως είσαι σε σχέση και έχουν ‘ηρεμήσει’ λίγο αναλόγως! Plus, δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε όταν βγαίνουμε, ούτε να κρατάμε 5 μέτρα απόσταση ο ένας απ’ τον άλλον όποτε πηγαίνουμε να πάρουμε καφέ!»
Αν και αυτό που λέει ίσχυε πριν μάθει η μάνα μου για εμάς, οπότε ήταν λίγο άκυρο. Και μετά συνεχίζει:
«Μου φτάνει που είμαστε μαζί μωρό μου και ότι όποτε έχουμε την ευκαιρία είμαστε αγκαλιά
»Απαντάω:
«Yeap, αυτό λέω κι’ εγώ. Το έμαθαν, δεν κρυβόμαστε, είμαστε μια χαρά και τέλος. Δεν χρειάζεται όλο αυτό που γίνεται. Αν σε γνώριζαν άσε που πιστεύω πως μετά θα νόμιζαν πως θα είχαν λόγο για τα πάντα… Τώρα, όπως ξέρεις, προσπαθώ να μην δίνω αναφορά» και απαντάει:
«Μην λες αγάπη μου τίποτα. Αν δεν θέλουν είναι θέμα δικό τους. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Like i said, είμαι μαζί σου αγάπη μου και όχι με τους γονείς σου!
»Και κάπως έτσι με το τελευταίο μήνυμα είπα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ανακουφίστηκα λίγο γιατί φοβόμουν πώς θα το πάρει… Και έτσι όπως ήρθε η φάση με βόλεψε φουλ. Κάθε εμπόδιο για καλό τελικά. Και αν μου πει ξανά η μάνα μου να τον γνωρίζει θα της πω too late και όταν τον στόλιζε με επίθετα ήταν καλά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, ούτε να θέλουν, ούτε να θέλει να τους γνωρίσει. Και του είπα κιόλας αυτά που είπα και σε σένα. Ότι με έχει αρρωστήσει αυτή η κατάσταση. Αύριο θα το αναλύσουμε περισσότερο το θέμα γιατί θα ήθελα απλά να ξέρω γιατί είναι/ήταν (??) τόσο «κολλημένος» με το θέμα της οικογένειας, και για να χωνέψει πως δεν θα ήθελα ούτε εγώ, ειδικά από ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ, να γνωρίσω τους δικούς του, αλλά ούτε είναι καλό για εμάς να γνωρίσει εκείνος τους δικούς μου, ακόμη κι’ αν έρθουν να με παρακαλέσουν.
Νιώθω λες και παίζω σε κάποιο σήριαλ όπου καθημερινά γίνονται ανατροπές και ίντριγκες από τους κακούς εχθρούς και γονείς που θέλουν να χωρίσουν το ζευγάρι. Μια χαρά χαρούμενη ήμουν και απολάμβανα τις στιγμές μας. Τώρα συναντιόμαστε, και ναι μεν χαλαρώνω στην αγκαλιά του, αλλά οι σκέψεις μου πριν τον δω αντί να είναι το πόσο ανυπομονώ να τον φιλήσω, είναι πλέον το πώς θα του πω τι, πώς να ανοίξω την συζήτηση, πώς να μην τον πληγώσω και τι να ρωτήσω ακριβώς για να μάθω πώς σκέφτεται. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Και νομίζω με την αποψινή συζήτηση ξεκαθάρισε κάπως η φάση, εκτός κι’ αν απλά μου λέει αυτά που θέλω να ακούσω…
